آواتار ۲: آیا انقلاب سه بعدی کامرون هیجان‌ها را برمی انگیزد یا محکوم است به فنا؟

تا جایی که ما خبر داریم، در دنیای آواتار خبری از سفر در زمان نیست و احتمالا مولتی ورس هم وجود ندارد! همین اوضاع را عجیب می‌کند چرا که خبرهای این هفته از پخش اولین تریلر آواتار ۲ به نام راه و رسم آب ما را به سال ۲۰۰۹ پرت کرد. طبق گفته‌های خبرگزاری هالیوود ریپورتر حاضران رویداد سینماکان در لاس وگاس مبهوت فیلمبرداری سه‌بعدی و کیفیت بالای تصاویر فیلم جدید شدند. تصاویری که پس از اکران فیلم توسط استودیو قرن بیستم و دیزنی در دسامبر سال جاری خواهیم دید.

با شیوع خبرهای تازه راجع به آواتار ۲ شاید تصور کنید تنها چند سال از اکران اولین آواتار و تحول عظیم در برجسته بینی و فریم ریت فیلم‌های سینمایی گذشته باشد. اما حقیقتی که به مذاق هالیوود خوش نخواهد آمد این است که بیشتر از یک دهه از آخرین باری که ما جیک سالی و رفقای نیروی دریایی او را دیدیم می‌گذرد. آیا این انتظار می‌رود که ما باری دیگر راجع به این مسائل هیجان زده شویم؟ آیا اصلا کسی برای آواتار ۲ هایپ است؟

مشکل اصلی سینما سه‌بعدی که به طبع موفقیت آواتار ۲ را نیز تهدید می‌کند، تکرار آن است. این ویژگی بارها و بارها تکرار شده. اولین بار در دهه پنجاه میلادی رخی نشان داد، سپس دورانی کوتاه در دهه ۸۰ میلادی هنگامی که نسخه سه‌بعدی آرواره‌ها در سینماها اکران شد و در نهایت حول و حوش ۲۰۰۹، زمانی که جیمز کامرون به این نتیجه رسید که فیلم‌های سه‌بعدی از گروه موسیقی بیتلز هم معروف‌تر خواهد شد.

مابین امروز و آن دوران تلویزیون‌های سه‌بعدی را نیز تجربه کردیم که در ۲۰۱۷ با بی‌توجهی مردم دنیا کم کم از رده خارج شدند. شدت در تکنولوژی HFR یا همان فریم بالا نیز پس از انتقادات تماشاچیان به سه‌گانه هابیت به کارگردانی پیتر جکسون مبنی بر اینکه آن‌ها نیاز ندارند جوش‌های سر سیاه بُمبور را با چنین جزئیات دقیقی ببینند، برچیده شد.

کامرون اما معتقد است و بارها و بارها تکرار کرده که تنها کسی که می‌تواند به درستی از این تکنولوژی استفاده کند، خود اوست. پس از موفقیت آواتار، تمامی استودیوها فیلم‌هایشان را در قالب سه‌بعدی اکران می‌کردند چون هالیوود می‌خواست هزینه بیشتری به بلیط‌ها اضافه کند. اکثر این فیلم‌ها، برخلاف آواتار، به صورت دوبعدی فیلمبرداری شده بودند و پس از تولید سه‌بعدی می‌شدند. روشی که بعضی استودیوها اعتقاد داشتند هیچ تفاوتی در محصول پایانی ایجاد نخواهد کرد.

البته اوضاع همیشه اینطور نبود. در سال ۲۰۱۰ کسانی که نسخه سه‌بعدی فیلم برخورد تایتان‌ها را دیدند خوب می‌دادند که اکثر گفتگوها پس از دیدن آن فیلم راجع به این بود که انگار تماشاچیان چشمان خود را برای بیشتر از ۹۰ دقیقه در چرخ گوشت انداختند. بقیه هم از سردرد می‌نالیدند.

شاید آواتار ۲ یا راه و رسم آب در این وضعیت تغییری اینجا کند و ناگهان همه ما به دنبال عینک‌های سه‌بعدی خود بگردیم و بار دیگر حاضر شویم برای بلیط سینما بیشتر هزینه کنیم. البته بعید است. مشکل هالیوود این است که فیلم‌های مثل آواتار تنها یک بار در ۱۰ سال تکرار خواهند شد (کامرون می‌گوید فیلم آواتار ۳ در سال ۲۰۲۴ اکران خواهد شد، البته اما و اگر آن زیاد است) معنای آن هم این است که باید فیلم‌های مزخرف سه‌بعدی متعددی را تحمل کنیم تا فیلم بعدی اکران شود.

با وجود تمام این اما و اگرها، بسیار جذاب است که تماشاگر فیلمی باشید که قرار است از لحاظ بصری و همینطور در صداگذاری از هر چیز دیگری که تا کنون ساخته شده بهتر باشد. دلیل اصلی موفقیت آواتار و تبدیل شدن آن به پرفروش‌ترین فیلم در گیشه همین است.

آواتار ۲: راه و رسم آب به ما این نوید را می‌دهد که قرار است بار دیگر در شکوه پندورا غرق شویم. گفته شده این بار به قوم ناوی تازه‌ای معرفی خواهیم شد و موجودات آبی جدیدی خواهیم دید. احتمالا‌ً هم تمامی آن‌ها دم‌هایی حاوی یواس‌بی خواهند داشت تا به جیک و نایتیری وصل شوند. شاید هم بفهمیم چرا در پندورا و با وجود داشتن نقشی که توسط فناوری ضبط حرکت خلق شده (اینطور حدس می‌زنیم)، کیت وینسلت مجبور شد زیر آب نفسش را برای هفت دقیقه نگه دارد. عالی خواهد بود.

آیا آواتار ۲ به بدن بی‌جان سینمای سه‌بعدی و انقلاب فریم ریت جان دوباره خواهد بخشید؟ بگذارید روراست باشیم، احتمال چنین اتفاقی همانند این است که کلنل مایلز در آواتار به عنوان درختی سخنگو در آواتار ۲ ظاهر شود. از طرفی دیگر، اینجا دنیایی است که گایا واقعاً درختی سخنگوست که می‌توان هر موقع که میل دارید از او درباره آب و هوا بپرسید. کوه‌های شناور هم فراموش نشوند. پس بعید نیست، عجیب‌تر از این هم اتفاق افتاده است.