بدترین فیلم های علمی تخیلی تاریخ

از زمان پیدایش آن در سال ۱۸۱۸ با رمان فرانکشتاین اثر مری شلی (Mary Shelley) (اگرچه برخی از کارشناسان این ارتباط را رد می‌کنند)، ژانر علمی تخیلی هنوز هم بی‌رقیب است. در دستانی ماهر، داستان علمی تخیلی به آینده می‌نگرد و در عین حال مشاهدات عجیب و غریب و اغلب ناراحت کننده‌ای در مورد زندگی کنونی انسان و دنیا را به تصویر می‌کشد.

برخی از بزرگترین فیلم‌های علمی تخیلی سینمایی: بلید رانر (Blade Runner)، متروپلیس (Metropolis)، بیگانه (Alien)، جنگ ستارگان اصلی، برای همیشه جاودانه و قابل تامل باقی خواهند ماند. همچنین تعداد زیادی فیلم علمی تخیلی با کیفیت کمتر وجود دارد که ارزش تماشا کردن دارند و می‌توان با آن‌ها به خوبی سرگرم شد و بارها و بارها تماشایشان کرد (مثل عنصر پنجم).

اما فیلم‌های علمی تخیلی واقعا وحشتناکی نیز ساخته شده است. فیلم‌های علمی تخیلی وجود دارند که از نظر تکنیکی به فناوری و علم نزدیک می‌شوند، اما نمی‌توانند جز آزار مغز و روح تماشاگر کاری کنند. به گفته منتقدان در Tomatometer، این ده فیلم بدترین داستان‌های علمی تخیلی در فیلم هستند. نمی‌دانم می‌توانید باور کنید یا نه، اما همه این‌ فیلم‌ها از من و مک (Mac and Me) رتبه پایین‌تری گرفتند.

۱۰. The Adventures of Pluto Nash (۲۰۰۲) – ۵٪

هیچ چیز ناامید کننده و افسرده کننده تر از یک کمدی بی‌مزه نیست. نه، بگذارید بهتر بگویم: هیچ چیز ناامید کننده و افسرده کننده تر از یک کمدی بی‌مزه با بازی یک نابغه کمدی نیست.

ماجراهای پلوتو نش از منظر مالی بدنام است. این اثر شکستی بزرگ در گیشه بود که در کل دوره اکرانش نتوانست هشتاد درصد از بودجه خود را بازگرداند. داستان پلوتو نش در سال ۲۰۸۰ اتفاق می‌افتد. در این اثر ادی مورفی (Eddie Murphy) در نقش مالک کلوپ شبانه روی ماه ظاهر می‌شود که که با اوباشی درگیر می‌شود (راستش ایده جالبی است).

پلوتو نش امروز مدافعانی دارد. هیچ کس این استدلال را مطرح نمی‌کند که این فیلم خوب است. فقط اینکه شاید سزاوار همچین شکست فجیعی نبود. صادقانه بگویم، هیچ چیز نمی‌تواند گناه اصلی فیلم را جبران کند: اینکه خیلی خنده دار نیست.

۹. Rollerball (۲۰۰۲) – ۳٪

آیا این بدترین فیلم ورزشی و علمی تخیلی تمام دوران است؟ منتقدان اینطور فکر می‌کنند. رولربال، بازسازی‌ای بد از یک فیلم نه چندان خوب و از خود راضی محصول سال ۱۹۷۵ است که حتی جیمز کان (James Caan) ستاره فیلم اصلی نیز از آن انتقاد کرد. رولربال تنها عنصر جالب فیلم اصلی را کاملاً از بین می‌برد: نقد اجتماعی.

فیلم دهه ۷۰ میلادی در آینده‌ای دیستوپیایی می‌گذرد، جایی که از یک ورزش خشن برای کنترل مردم استفاده می‌شود. بازسازی در زمان حال اتفاق می‌افتد و بیشتر بر روی اکشن تمرکز دارد، عملکرد ضعیفی دارد و باعث می‌شود بیننده سردرد بگیرد. راجر ابرت (Roger Ebert) در نقدش از رولربال که به آن نیم ستاره داده است این فیلم را «یک آشفتگی نامنسجم و داستان درهم ریخته» می‌نامد. اما ضربه مهلک اصلی در این نکته است که رولربال به دست کارگردان کارکشته آثار اکشن مثل جان سخت (Die Hard) و Predator کارگردانی شد. بله خود جان مک‌تیرنان (John McTiernan). حتی فکر کردن به این نکته دردناک است.

۸. Battlefield Earth (۲۰۰۰) – ۳٪

فیلم علمی تخیلی Battlefield Earth یک شکست سخت در گیشه بود و برعکس پلوتو نش، امروزه واقعاً هیچ کس حتی از این اثر دفاع هم نمی‌کند. هر طور بخواهیم در نظر بگیریم این فیلم عمیقاً وحشتناک است، اگرچه گاهی اوقات انقدر بد است که خوب به نظر می‌رسد.

Battlefield Earth بر اساس کتابی به همین نام به نویسندگی بنیانگذار ساینتولوژی (Scientology)، ال. ران هابارد (L. Ron Hubbard)، در مورد یک قیام انسانی علیه بیگانگانی به ظاهر برتر در سال ۳۰۰۰ است. همه چیز درمورد این فیلم ناخوشایند و گاهی اوقات به طرز وحشتناکی خنده دار است.

فیلم Battlefield Earth با بردن هفت جایزه از جمله بدترین فیلم، در Razzies سال ۲۰۰۰ به پیروزی رسید. بعدها به «بدترین فیلم 25 سال اول ما» و «بدترین فیلم دهه» نیز به این فیلم تعلق گرفت و رکورد جدیدی را در بردن جوایز Razzies به دست آورد.

۷. Baby Geniuses (۱۹۹۹) – ۲٪

Baby Genises یک تجربه آزاردهنده است و این به هیچ وجه اغراق نیست. می‌توان این حس را پای تاثیرات دره وهمی و یورش طاقت‌فرسا جوک‌های بی‌مزه راجع به پوشک پوشیدن نوشت. یا حتی شوک دیدن بازیگر خوبی مانند کاتلین ترنر (Kathleen Turner) در فیلم افتضاحی راجع به میلیاردر شیطان صفتی که روی پیدا کردن نحوه حرف زدن نوزادان سرمایه‌گذاری می‌کند و دلایل بی‌شماری دیگر.

تماشای نوزادان سخنگو در انیمیشن Rugrats (که در آن زمان بسیار محبوب بود) جذابیت خاص خودش را داشت و جالب بود. اما همین کار به صورت لایواکشن، تقریباً به اندازه فیلم Suspiria به کارگردانی داریو آرنجنتو (Dario Argento) عجیب و غریب است.

امروزه، بسیاری از منتقدان به سال ۱۹۹۹ به عنوان یکی از بهترین سال‌ها در تاریخ سینما نگاه می‌کنند، شاید حتی بهترین سال تمام دوران سینما و بسیاری از مردم نیز Baby Genises را بدترین فیلم آن سال می‌دانند.

۶. Left Behind (۲۰۱۴) – ۰٪

وقتی پای یک فیلمنامه خوب و فیلمسازی خوب در میان است (و صادقانه بگویم، حتی گاهی اوقات وقتی خبری از هیچ کدام از این موارد نیست) نیکلاس کیج (Nicholas Cage) به طور مداوم به ما یادآوری می‌کند که چرا او یکی از محبوب‌ترین و با استعدادترین بازیگران زنده دنیا است.

بر اساس مجموعه کتاب‌های مذهبی به همین نام، Left Behind راجع به رستاخیر در دین مسیحیت است. به عنوان یکی از بدترین نقش آفرینی‌های کیج و نقطه سیاهی در کارنامه هنری او (خوشبختانه اوضاع کیج اخیراً پس از کار در فیلم‌هایی مانند مندی و خوک مجدداً جالب شده است)، Left Behind تماماً قدرت بازیگری کیج را خفه می‌کند. او نقش یک خلبان را بازی می‌کند و بیشتر صد و ده دقیقه فیلم را صرف فرود آوردن هواپیما می‌کند. همین.

منصفانه نیست که فیلم‌های مذهبی را از همان ابتدا بکوبیم. یکی از نمونه‌های اخیر این نوع فیلم‌ها که بد نبود، فیلم ورزشی هیجان‌انگیز و دوست‌داشتنی «American Underdog» سال گذشته بود. Left Behind متأسفانه فیلمی است که پیامش در فیلمسازی متوسط رو به پایین آن ناپدید می‌شود.

۵. Alone in the Dark (۲۰۰۵) – ۱٪

اقتباس اووه بول (Uwe Boll) از بازی ویدیویی با بودجه ۲۰ میلیون دلاری (که کم به نظر می‌رسد، اما به طرز عجیبی خود فیلم حتی ارزان‌تر به نظر می‌رسد) اغلب در لیست بدترین فیلم‌های تمام دوران پیدا می‌شود، و در میان آثار دیگر این فیلمساز که چنگی به دل نمی‌زنند خودی نشان می‌دهد.

بین کریستین اسلیتر (Christian Slater) به عنوان یک محقق ماوراء الطبیعه و تارا رید (Tara Reid) به عنوان یک باستان شناس، هیچ احساسی دیده نمی‌شود، و صحنه‌های اکشن به طرز خیره کننده‌ای ناکارآمد هستند، حتی با توجه به استانداردهای اقتباس از بازی‌های ویدیویی، فیلم Alone in the Dark به طور شگفت انگیزی افتضاح است.

۴. Max Steel (۲۰۱۶) – ۰٪

مهم نیست که چقدر اشتباه یا ضعیف ساخته شده باشد، هیچ فیلم ابرقهرمانی در دنیا نمی‌تواند به اندازه یک فیلم ابرقهرمانی بد باشد که نمی‌داند می‌خواهد چه باشد. یا فیلمی که حتی نمی‌داند چگونه به داستانش سر و سامان بدهد. به گفته منتقدان، مکس استیل به قدری بد است که باعث می‌شود بتمن و رابین مقابلش مثل خون به پا خواهد شد (There Will Be Blood) باشد. به گزارش توماتومتر، بله، این بدترین فیلم ابرقهرمانی تاریخ است.

اگر بخواهیم به یک چیز از فیلم مکس استیل اشاره کنیم که افتضاح نبود، حضور ماریا بلو (Maria Bello) در نقش مکمل است. با این حال، حتی یک بازیگر در حد او نمی‌تواند این کابوس را نجات دهد. اگر فیلم‌هایی مانند Catwoman و Batman & Robin بد محسوب می‌شوند، مکس استیل تجربه‌ای گیج‌کننده و فوق العاده افسرده کننده است.

۳. Highlander II: The Quickening (۱۹۹۱) – ۰٪

Highlander 2: The Quickening که تا مدت‌ها به خاطر داشتن یکی از خنده‌دارترین عناوین فیلم در تاریخ سینما شناخته می‌شد، حماسه علمی تخیلی هایلندر از جاودانه‌ها را پیش برد و بازیگران قدرتمندی از جمله کریستوفر لمبرت (Christopher Lambert)، شان کانری (Sean Connery)، ویرجینیا مدسن (Virginia Madsen) و مایکل آیرونساید (Michael Ironside) را با فیلمسازی واقعاً فجیع هدر داد. راجر ابرت این اثر را بدترین فیلم سال ۱۹۹۱ و «به طرز خنده‌داری غیرقابل درک» نامید.

Highlander 2: The Quickening یکی از دنباله‌های متعدد سری فیلم‌های Highlander است، اما تنها یکی از آن‌ها می‌تواند بدنام‌ترین آن‌ها باشد. این همان است.

۲. Superbabies: Baby Geniuses 2 (۲۰۰۴) – ۰٪

به به… بدترین فیلم یکی از بهترین سال‌های سینما، Baby Geniuses در سال ۱۹۹۹، چیزی جز اعصاب خردی به همراه نداشت. دنباله آن در سال ۲۰۰۴ (شایان ذکر است اشاره کنیم که سال ۲۰۰۴ نیز یک سال بسیار قوی برای فیلم‌های عالی بود) به طور قابل توجهی بدتر است.

تصاویر عجیب‌تر که کابوس‌های شما را تحت الشعاع قرار می‌دهند، بازی‌های بی‌رحمانه بد از بازیگرانی که انگار مجبور شدند در این اثر بازی کنند، تنها تعدادی از ایرادات قابل توجه این فیلم زباله راجع به نوزادانی است که باید نقشه شرورانه یک سرمایه دار (با بازی جان وویت) برای تغییر ذهن انسان‌ها را متوقف کنند.

۱. Ballistic: Ecks vs. Sever (۲۰۰۲) – ۰٪

به گفته منتقدان در راتن تومیتوز، این فیلم عجیب و به ظاهر جاسوسی به طرز شرم آورانه‌ای بدترین فیلمی است که تا به حال ساخته شده است، آن هم در هر ژانری. آنتونیو باندراس (Antonio Banderas) و لوسی لیو (Lucy Liu) بازیگران درجه یک جهان در یک فاجعه و شکست بزرگ در گیشه گرفتار شده‌اند که از نظر فنی باید یک فیلم اکشن باشد، اما طوری به تصویر کشیده می‌شود که انگار عمداً برای خواباندن بیننده‌ها طراحی شده است.

آیا Balistic: Ecks vs. Sever ارزش دیدن دارد؟ آنقدر بد است که خوب باشد؟ پاسخ این است، احتمالاً نه. بیش از هر چیز، خسته کننده است. و این فقط مایه شرمساری است.