بررسی بازی Gotham Knights

بتمن نه فقط برای من، بلکه برای هر کسی که کمی هم دنیای سرگرمی را می‌شناسد، از جذاب‌ترین شخصیت‌هاست. یک پسربچه بی‌گناه که از زمان مرگ والدینش با او هم‌دردی می‌کنیم، مثل آلفرد برای او دل می‌سوزانیم، حین تمرینات رزمی‌اش درد می‌کشیم و البته در نهایت یاد می‌گیریم تا ترس را به ابزاری برای رسیدن به هدف تبدیل کنیم. حالا سازندگان Gotham Knights یک بازی بر اساس یکی از جذاب‌ترین آرک‌های داستانی این شخصیت ساخته‌اند که عملا خود «بتمن» از آن حذف شده است!

فقط تصور کردن یک بازی بتمن، بدون خود بتمن هم سخت است. نه فقط برای من، بلکه برای خیلی از ما، مجموعه بازی‌های Batman Arkham جزو بهترین بازی‌های ابرقهرمانی تاریخ و بهترین بازی‌های این شخصیت هستند. بازی‌هایی که یکی از آن‌ها یعنی آرکام اوریجینز را همین استودیوی وارنر مونترال ساخته بود و حالا بازی جدیدشان یعنی گاتهام نایتس، دست ماست؛ یک بازی متفاوت، اما نه آن‌قدر خاص و بی‌نقص که حتی بتواند استانداردهای سری آرکام را از دور لمس کند.

تفاوت Gotham Knights با بازی‌های راکستدی، در غیاب بزرگترین کارآگاه دنیا یا بتمن خلاصه نمی‌شود اما اصلی‌ترین تفاوت آن است. بتمن در فصل افتتاحیه بازی حضور دارد و مسئله اینجاست که بازی هویت و مسیر خودش را از مرگ بتمن به دست می‌آورد و نه چیز دیگر. بگذارید این‌طوری بگویم که بتمن بدون سایدکیک‌هایش هنوز بتمن است، اما از شوالیه‌های گاتهام یا همان بازمانده‌های خانواده، بدون بتمن چه می‌ماند؟ بازمانده‌هایی که با وجود شخصیت‌هایی جذاب، هر چقدر هم که سعی کنند به پای شوالیه تاریکی نمی‌رسند و این یک حقیقت دردناک است و شاید همان سوالی، که من هم بعد از ۱۵ ساعت تجربه بازی توانستم به جواب منصفانه‌ای برایش برسم.

Gotham Knights از همان ابتدا راه خودش را از بازی‌های آرکام جدا می‌کند. از وقتی که رد هود گذشته خودش و احیا شدن بدن مرده‌اش توسط جوکر را تعریف می‌کند، ما متوجه می‌شویم که رد هودِ بازی با آن رد هود یاغی و عصبانی که در Batman Arkham Knight دیدیم فرق‌های اساسی دارد. از بت‌وومن گرفته تا شخصیت خود نایت‌وینگ و حتی هارلی کوئینِ گاتهام نایتس، تفاوت‌هایی ریز اما بنیادین با نسخه آرکام خودشان دارند چرا که گاتهام نایتس نه ادامه‌ای برای بتمن آرکام نایت است و نه حتی در آن دنیا جریان دارد؛ اما این باعث می‌شود تا آن را با بتمن آرکام مقایسه نکنیم؟ من که یک دقیقه هم نتوانستم دست از مقایسه بردارم!

همین اول کار، باید بگویم که Gotham Knights بازی خاصی است. منظورم به عنوان یک بازی مستقل از قبلی‌هاست که البته درست مثل کاورآرت بازی، از سایه بتمن در آمده و باید باور کنید وقتی که می‌گویم سازنده‌ها واقعا سعی خودشان را کرده‌اند تا این بازی، به عنوان یک اثر جدید حرفی برای گفتن داشته باشد. قبل از هر چیزی، گاتهام نایتس یک بازی کوآپ است که می‌توانید آن را به صورت تک‌نفره و دونفره بازی کنید. علاوه بر این، گاتهام نایتس چهار شخصیت قابل بازی دارد که به ترتیب نایت‌وینگ (دیک گریسون)، رد هود (جیسن تاد)، بت‌گرل (باربارا گوردون) و رابین (تیم دریک) هستند که همه آن‌ها را حتی به صورت شخصیت‌های قابل بازی، قبلا در بازی آرکام نایت دیده بودیم.

بزرگترین وجه تمایز گاتهام نایتس با بازی‌های بتمن آرکام و حتی دیگر بازی‌های ابرقهرمانی دیگر در همین ویژگی «بازی چندنفره» خلاصه می‌شود. این یعنی شما نه تنها یک خانواده چهار نفره دارید که همیشه می‌توانید بین آن‌ها جا به جا شوید، بلکه حتی دوستتان را هم می‌توانید به خیابان‌های گاتهام ببرید و با کمک هم جلوی جنایتکارهای گاتهام را بگیرید. «اما این شخصیت‌ها را که قبلا هم دیده بودیم…» بله! اما چیزی که باعث می‌شود بازی واقعا در بخش انتخاب شخصیت‌ها متفاوت جلوه کند، جزئیات قابل توجه و وسواسی است که سازنده‌ها به هر شخصیت داشته‌اند. یادم نیست که آخرین بار در کدام بازی به صورت دقیق چنین حسی را تجربه کرده بودم، ولی می‌دانم که گاتهام نایتس بارها باعث شد تا سوال «چی می‌شد اگه به جای نایت‌وینگ، با جیسن تاد این مرحله رو انجام می‌دادم؟» را از خودم بپرسم.

شوالیه‌های گاتهام تعامل‌های فوق‌العاده جذابی با هم دارند که اکثر آن‌ها در هاب بازی یا ساختمان Belfry اتفاق می‌افتد که پس از مرگ بتمن و نابودی غار او، خانه دوم آلفرد و باقی شخصیت‌ها می‌شود. از آن جایی که گاتهام نایتس چهار شخصیت قابل بازی دارد و بین هر مرحله می‌توانید تصمیم بگیرید که با کدام یک از آن‌ها می‌خواهید شب جدید را آغاز کنید، تعامل با شخصیت‌های متفاوتی که در طول قصه به آن‌ها برمی‌خورید هم فرق می‌کند. حتی هر شخصیت آدرس ایمیل مخصوص خودش را دارد که در آن پیام‌ها با همدیگر فرق می‌کند و بخش مهمی از قصه را از آن‌ها می‌توانید دنبال کنید؛ مثل این که پیام آخر بتمن به هر شخصیت چه بوده یا این که جیسن تاد در آخرین جلسه تراپی خودش چه چیزی به تراپیستش گفته! در مجموع با این که سازنده‌های Gotham Knights شاید در ساخت یک بازی ابرقهرمانی بی‌نقص هنوز هم مایل‌ها با بتمن آرکام فاصله دارند، اما یک قصه‌ی جذاب و شخصیت‌های دوست‌داشتنی را از دل همان دنیا بیرون آورده‌اند و به طور جدی می‌توان ردپای علاقه آن‌ها به دنیای کمیک‌بوکی و جزئیات ریز و درشت را احساس کرد.

هر کدام از شخصیت‌های بازی یک درخت مهارت مشخص دارند که راستش، از آن چیزی که فکر می‌کردیم پیچیده و غیرضروری‌تر به نظر می‌رسد. علاوه بر درخت مهارت، هر شخصیت یک سری آیتم مختلف برای شخصی‌سازی دارد که فقط شامل موارد تزئینی (Comsetics) نمی‌شود. مثلا می‌توانید سلاح رد هود را با استفاده از پارت‌ها (بله، پارت!) ارتقا دهید و این پارت‌ها و البته واحد پولی که برای ارتقا نیاز دارید را هم از همین طریق به دست آورید. با این که در غیاب بتمن، وارثانش به تکنولوژی‌های وین‌تک و کمک لوشس فاکس دسترسی دارند، ظاهرا هیچ کدام از این جوان‌ها نمی‌توانند مثل بروس وین ادای یک مولتی میلیونر را در بیاورند و از اول به همه چیز دسترسی داشته باشند. جدا از شوخی، به نظرم سیستم ارتقای بازی نه خیلی بد و نه آن‌قدر جذاب است؛ این که چند بازی قرار است سیستم موفق بازی‌هایی مثل Destiny را به بازی خودشان بیاورند و آن را به شکلی خام از نو پیاده کنند را نمی‌دانم، ولی گاتهام نایتس قطعا نه اولین و نه آخرین مثال از این سندرم دستینی‌زدگی است. در نهایت هم شخصیت‌ها کمابیش با این که هر کدام در یک زمینه قوی‌تر از آن یکی است، اما همه یک سری قابلیت منحصر به فرد دارند که البته برای یک بازی این شکلی کاملا عادی اما گاهی حوصله‌سربر است.

اما تا اینجا نه فقط در بحث تفاوت‌ها، بلکه بعضی از شباهت‌ها هم ورود کردیم. واقعیت این است که من فکر می‌کنم گاتهام نایتس با تمام این‌ها، هیچ‌وقت قرار نبود از زیر سایه‌ی بازی‌های قبلی بتمن خارج شود و حتی خارج شدن از آن یونیورس هم کمکی به این نمی‌کند. انتظار مقایسه نکردن بتمن آرکام با Gotham Knights، مثل این است که بتمن‌های نولان را با بتمن مت ریوز مقایسه نکنیم، هر چقدر هم که هر کدام از این فیلم‌ها را در نوع خود شاهکارهای سینمایی ببینیم. در مورد گاتهام نایتس، اما ما با یک نسخه ضعیف‌شده از بتمن آرکام، با یک سری نوآوری روبرو هستیم که مزه‌ی آن‌ها به دهان هر کسی خوش نمی‌آید. مثلا من در طول بازی ترجیح دادم که به جز یکی دو مورد، تماما قابلیت کوآپ را غیرفعال کنم چرا که به نظرم بازی در بخش تک‌نفره و کوآپ، تفاوت خاصی (به خصوص حین بازی با غریبه‌ها) نداشت و البته من هم بازیکنی نیستم که بازی‌هایی با قابلیت بازی تک‌نفره را به صورت کوآپ بازی کنم. با این حال اعتقا دارم که پیاده کردن چهار شخصیت بازی با انیمیشن‌های مختلف و درخت مهارت منحصربه‌فرد، اصلا شوخی‌بردار نیست و سازنده‌ها کار بی‌نظیری را برای روح بخشیدن به سایدکیک‌های بتمن انجام داده‌اند. این که چرا هیچ کدام از این شخصیت‌ها به پای بتمن نمی‌رسد، خودش بحث دیگری را می‌طلبد اما آیا خود بازی صرفا با محدود شدن به همین شخصیت‌ها بی‌نقص است؟ من که فکر نمی‌کنم.

مبارزات Gotham Knights اصلا بد نیستند و مخصوصا با اضافه شدن سلاح‌های دوربرد، نوع جدیدی از مبارزات را ارائه می‌دهند که گجت‌های دوربرد بتمن از آن بی‌بهره بودند. با این وجود، گاتهام نایتس سیستم مبارزات کمابیش بی‌روحی دارد که به اندازه بتمن آرکام جذاب نیست. اگر یادتان نیست، باید بگویم که سیستم مبارزه‌ای که راکستدی سال ۲۰۰۹ با آرکام اسایلم معرفی کرد آن‌قدر دوست‌داشتنی شد که پس از آن بازی‌های بزرگی مثل سری Middle-earth یا حتی Mad Max به شکل مستقیمی از مبارزات ریتمیک آن الهام گرفتند تا جریان بازی را حفظ کنند؛ حالا یک بازی جدید از دنیای بتمن که سازنده‌های آن قبلا نسخه آرکام اوریجینز را هم با همین فرمول ساخته بودند، سعی می‌کنند تا مسیر دیگری را طی کند صرفا برای این که متفاوت باشند!

داستان بازی خیلی طولانی نیست و حدودا با همان ۱۰ ساعت می‌توانید آن را تمام کنید. در تمام سطح شهر اما کلی مرحله جانبی مختلف دارید که خیلی از آن‌ها فرمولی مشابه بازی‌های بتمن آرکام را دارند و باید جلوی یک جرم در حال وقوع را بگیرید یا یک سری دیتا را با احتیاط از جایی از نقشه استخراج کنید. در این بین از کالکتیبل‌هایی مثل بت‌رنگ‌های جامانده بتمن در سطح شهر هم غافل‌گیر نشوید. اما تمام این اتفاقات در ورژن گاتهام نایتس شهر گاتهام اتفاق می‌افتد. شهری که انصافا اصلا به حیات مصنوعی اما فوق‌العاده گیرای بتمن آرکام نایت، محصول اوایل سال ۲۰۱۵ نمی‌رسد. این که در سال ۲۰۲۲، سازنده‌های آرکام اوریجینز بازی‌ای را ساخته‌اند که از نظر گیرایی دنیا به پای نسخه ۷-۸ سال پیش خودش نمی‌رسد، یعنی دنیای این بازی جای کار دارد. جابه‌جایی در نقشه به جذابیت زیر و رو کردن گاتهام در آرکام نایت نمی‌رسد و شخصیت‌ها با این که در مبارزات فرق‌های ریز و درشتی با هم دارند، اما در زمینه جابه‌جایی، عملا یک جور عمل می‌کنند. همان‌طور که گفتم، حتی استفاده بت‌سایکل که قبل از این در بازی‌های بتمن وجود نداشت هم آن‌قدر جالب نیست.

خلاصه بگم که ...

Gotham Knights از نظر فنی یک بازی پیچیده با چهار شخصیت قابل بازی است که کمتر بازی ابرقهرمانی می‌تواند آن را به این خوبی پیاده کند و به یکی از نمادین‌ترین کمیک‌های بتمن رنگ ببخشد. داستان و شخصیت‌ها جذابند اما گاتهام رنگ و رو رفته و طراحی مراحل فراموش‌شدنی بازی، باعث شده تا گاتهام نایتس نتواند از زیر سایه بتمن‌های راکستدی بیرون بیاید اما همچنان تلاشی قابل تقدیر باشد.

می‌خرمش

بتمن دوست دارید؟ بازی‌های ابرقهرمانی را چطور؟ اگر جوابتان به هر کدام از این سوال‌ها یک «بله» بی‌درنگ باشد، گاتهام نایتس یک بازی قابل پیشنهاد دادن، در شرایطی است که با مشکلات فنی و قیمت ۷۰ دلاری آن در روز عرضه مشکلی نداشته باشید و البته دلتان بخواهد تا شخصیت‌‌های کنار بتمن را بهتر از خود بتمن بشناسید.

نمی‌خرمش

کمیک‌خوان نیستید و فیلم‌های ابرقهرمانی هم نمی‌بینید اما بتمن‌های راکستدی را شاهکارهای دهه گذشته می‌دانید؟ با این دید سراغ گاتهام نایتس نروید چرا که هر چقدر هم که بازی در زمینه داستانی خوب عمل می‌کند، به عنوان یک بازی ویدیویی، هیچ‌وقت از سایه بازی‌های بتمن آرکام و به طور کلی خود بتمن بیرون نمی‌آید.