انیمه My Hero Academia در ذهن‌تان ماندگار خواهد شد

با توجه به اینکه فیلم Spider-Man: Far From Home اکران شده و فیلم جوکر نیز چندان به منابع کمیکی وفادار نبود، ما برای یک نیم‌سال و تا زمانی که فیلم Birds of Prey در فوریه اکران شود، شاهد عناوین ابرقهرمانی خاصی نخواهیم بود. این موضوع می‌تواند برخی را خوشحال کند یا موجب جستجوی تعداد دیگری از افراد برای عناوین ابرقهرمانی شود. اگر جزوی از دسته دوم هستید، می‌توانیم یک راز را با شما به اشتراک بگذاریم: عنوان ابرقهرمانی بعدی مدتی است که عرضه شده و اثری بسیار خوب است. این شما و این انیمه My Hero Academia.

فیلم Sky High اثر «کرت راسل» را به یاد دارید که درباره ابرقهرمانانی دبیرستانی بود؟ چه می‌شد اگر این ایده به صورت یک سریال تلویزیونی درآمده و به خوبی ساخته شده باشد؟ به دنیای انیمه My Hero Academia خوش آمدید؛ جایی که حدود ۸۰ درصد جمعیت جهان نوعی قدرت ماوراءالطبیعه به نام Quirk را دارند. درست در نقطه مقابل فرنچایز X-Men، به جای اینکه ابرقهرمانان و افراد داری قدرت‌های مافوق بشری به عنوان اقلیت در جامعه جای بگیرند، این افراد قدرتمند بیش‌تر جمعیت را تشکیل داده‌اند. در این انیمه، داستان «ایزوکو میدوریا» را دنبال می‌کنیم که عضو ۲۰ درصد جامعه شامل افراد معمولی است، اما همچنان به دبیرستان قهرمانان می‌رود و به دنبال این است که روزی به دست قهرمان شماره یک ژاپن قدرت بزرگی را دریافت کند تا یک ابرقهرمان به شمار رود.

در سریالی که داستان دوران بلوغ را درباره پیدا کردن جایگاه یک فرد در جهان روایت می‌کند و پر از اکشن‌های نفس‌گیر و دارای سرعت بالاست، سؤالات زیادی درباره عملی بودن جهانی پر از ابرقهرمانان مطرح می‌گردند. در ادامه به این موضوع می‌پردازیم که چرا باید به تماشای انیمه My Hero Academia نشست.

چه چیزی این اثر را متمایز می‌کند؟

یک داستان ابرقهرمانی عالی، به قدرت‌های ماوراءالطبیعه عالی نیاز دارد و انیمه My Hero Academia نیز تنوع بالایی از کوئرک‌ها را به شما ارائه می‌دهد. داستان این قدرت‌هال از این قرار است که اولین کوئرک پس از به دنیا آمدن «بچه‌ای نورافشان» در چین کشف شد (بله، عینا بچه‌ای که مانند یک لامپ می‌درخشید). بعد از آن با ابرقدرت‌های مردم و پروسه تبدیل یک فرد معمولی به یک ابرانسان نمایش داده می‌شود. شاهد قدرت‌های جزئی‌تری نیز هستیم؛ مانند توانایی جابجایی و به پرواز درآوردن اشیاء کوچک، داشتن نیتروگلیسیرین در عرق و قدرت آتش زدن آن و حتی موارد عجیبی نظیر رئیس پلیسی که سر یک سگ بیگل را داراست. البته، بیایید تا درباره مدیر مدرسه‌ شبیه به خرس قطبی حرف نزنیم. به طور صادقانه، این موارد عجیب اما جذاب هستند.

این تنوع کوئرک‌ها در نهایت به تنوع بسیار زیادی از صحنه‌های اکشن می‌انجامد. به دلیل اینکه به تمرینات یک ابرقهرمان بودن طرف هستیم، مبارزات تمرینی زیادی در کنار مبارزات واقعی وجود دارند و انیمه My Hero Academia در نشان دادن سکانس‌هایی واقع‌گرایانه و جذاب اکشن پس از یکدیگر سرآمد است. انیماتورهای Studio Bones که پیش از این روی عناوینی همچون Fullmetal Alchemist و Space Dandy کار کرده‌اند، می‌دانند چگونه حرکات بدنی روان و مبارزاتی زیبا را در صفحه نمایش به رقص دربیاورند؛ آن هم به گونه‌ای که در لایو-اکشن ممکن نیست. از این موضوع که بگذریم، اتفاقاتی در نبردها و صحنه‌های اکشن هستند که شخصیت‌پردازی کاراکترها را در داستان دنبال می‌کنند. بر خلاف داستان‌های کمیک‌بوکی غربی که مرتبا وضعیت را دچار تغییرات می‌کنند و از نو می‌چینند، انیمه My Hero Academia روایتی خطی را ارائه می‌دهد. در اوایل داستان، میدوریا متوجه می‌شود بدن او برای کنترل توانایی‌های جدید او ساخته نشده. بنابراین دست و پای خود را در اولین استفاده از کوئرکش می‌شکند و در نهایت هم به علت جراحات وحشتناکش دچار صدماتی دائمی می‌شود. این مورد او را وادار می‌کند تا سبک مبارزه‌اش را عوض کند تا بتواند توانایی کنترل کوئرکش را بیابد.

وقتی که روزهای معمولی و روند رفتن به مدرسه میدوریا را دنبال می‌کنیم، با استادها، همکلاسی‌ها و رقبای آینده وی آشنا می‌‎شویم. این سریال مجموعه‌ همیشه در حال رشدی از شخصیت‌های متفاوت دارد که یکدیگر را مورد بحث قرار می‌دهند. این شیوه داستانگویی موجب شده روش فان و بامزه‌ای برای آشنایی مخاطب با دنیای این اثر خلق شود که زمان بین مبارزات را پر می‌کند. با اینکه همه آن‌ها به اندازه میدوریا پردازش شده نیستند، به اندازه کافی دوست‌داشتنی هستند تا شما را چشم‌انتظار کاراکتر فرعی بعدی نگه دارند و در عین حال، میدوریا را به عنوان یک قهرمان به ما بقبولانند.

این انیمه چه چیزهایی را مطرح می‌کند

از همان ابتدای داستان، انیمه My Hero Academia تنظیماتی را ارائه می‌دهد که پدیدآورنده فرصت‌های ساخت جهانی متمایز هستند و در کمتر عنوان ابرقهرمانی یافت می‌‎شوند. به دلیل اینکه روایت، ۱۰۰ سال پس از ظهور اولین کوئرک بیان می‌شود، سریال از مشکلات و پیچیدگی‌هایی که با ظاهر شدن ناگهانی ابرقدرت‌ها پیدا می‌شوند، گذر کرده و به جای آن وقایع قبلی را به صورتی گذرا ارائه می‌دهد. این بدان معناست که این اثر هم‌سطح عناوینی همچون Captain America: Civil War قرار نمی‌گیرد؛ زیرا با اینکه هر قهرمان شناخته شده، داستان از برخی قهرمانان با توجیح ناشایست بودن می‌گذرد. هنگامی که اشارات به وقایع، نبردها و پیچیدگی‌های گذشته را می‌شنویم یا می‌بینیم نیز با تاریخی جذاب و طولانی همراه هستیم.

هر چند در حصار آکادمی پرآوازه ایالات متحده می‌مانیم و زندگی روتین میدوریا را دنبال می‌کنیم، در پس‌زمینه تلاش شده تا به این موضوع پرداخته شود که ابرقدرت‌ها چگونه در دنیای واقعی جای می‌گیرند. وقتی میدوریا و همکلاسی‌هایش تصمیم ریسکی ورود به دنیای بیرون را می‌گیرند تا با مشکلات واقعی روبرو شوند، داشتن حکومتی که امر و نهی کند، آن هم هنگامی که دارای قدرت‌های ماوراءالطبیعه باشی، بسیار خوشایند نیست. کوئرک‌ها همگی به تأیید دولت رسیده‌اند، بنابراین هویت‌هایی مخفی به شمار نمی‌روند.

قهرمان بودن یک شغل همراه با درآمد محسوب می‌شود به این قهرمانان به اصطلاح Pro Heroes می‌گویند) و حتی رنکینگی ملی از ابرقهرمانان وجود دارد که در آن نفرات برتر اسپانسرهای بهتر و موارد جانبی بهتری دریافت می‌کنند و در تبلیغات و فیلم‌ها نیز حضور می‌یابند. در نخستین فیلمی که بر اساس جهان این انیمه ساخته شده متوجه می‌شویم تنها ژاپن است که قوانینی را علیه استفاده از کوئرک‌ها در مجامع عمومی دارد و میزان جرم این کشور چیزی در حدود ۶ درصد است؛ همزمان دیگر کشورهایی که در استفاده از کوئرک‌ها محدودیتی ندارد، دارای میزان جرمی حدود ۲۰ درصد هستند.

این موضوع بیش‌تر در نیمه دوم فصل‌های دوم و سوم مطرح می‌شوند. جایی که با مفهوم اجرای خودسرانه عدالت در دنیای My Hero Academia آشنا می‌شویم. شخصیت Stain، مأموری خودخوانده بوده که به علت منطق غلط خود درباره پرو هیروها، به کشتن آن‌ها مشغول است. او معتقد است آن‌ها بیش‌تر به‌خاطر پول این کار را انجام می‌دهند. استین می‌خواهد به زمانی برگردد که قهرمانان فقط به دلیل درستی عمل نجات دادن افراد این کار را انجام می‌دادند. علاوه‌براین، سریال به این موضوع می‌پردازد که وفور بیش از حد ابرقهرمانان چگونه موجب ازخودراضی شدن مردم می‌شود، آن‌ها را به پرو هیروها وابسته می‌سازد و آن‌ها را از قبول کردن کمک به دیگران مانع می‌سازد تا افراد حرفه‌ای‌تر پا پیش بگذارند.

درحالی که برخی کمیک‌ها این ایده را مورد بررسی قرار داده‌اند، آسان نیست که همه آن‌ها را در سریالی همه‌چیز تمام و دارای قابلیت دسترسی راحت ببینیم که به‌جای اینکه در نسخه‌ای تکی به این مشکلات بپردازد، مخاطب را مدت‌ها درگیر نگه می‌دارد. در حقیقت این دنیا جایی است که سندروم انیمیشن The Incredibles پیروز شده و همه دارای ابرقدرت هستند.

چرا حتی کسانی که طرفدار انیمه نیستند نیز باید آن را ببینند

به‌دلیل شباهت‌های بین آثار ژانر ابرقهرمانی، انیمه My Hero Academia نقطه آغازی بر پرداختن به شونن مانگاها و حتی فن سرویس‌ها محسوب می‌شود. شونن‌ها آثاری درباره افراد جوانی هستند که قدرتی دریافت می‌کنند و برای مخاطبان جوان ساخته می‌شوند. این بخش انیمه My Hero Academia به موارد آشنایی همچون دوستی، مشکلات پروتاگونیستی نوجوان یا جوان و موانع چیره‌شونده می‌پردازد و آن‌ها واقعا خوب به نمایش درمی‌آورد. اگر با آثار کلاسیک انیمه شونن مانند ناروتو، One Piece و Dragon Ball آشنا هستید، می‌دانید چه منظوری دارم و اگر هم نیستید نیز مای هیرو آکادمیا فرصت مناسبی برای آشنایی با بزرگترین ژانر انیمه محسوب می‌شود.

این سریال هم داستان دوران بلوغ عالی و هم روایت ابرقهرمان محور فوق‌العاده‌ای را ارئه می‌دهد که ما را به یاد بهترین کمیک اسپایدرمن می‌اندازد. این انیمه درست مانند کمیکی است که زنده شده، آن هم با افکت‌های صوتی و نام‌آواهایی که به صورت بصری مورد استفاده واقع شده‌اند تا روی احساسات تأکید و جو را به سمتی کمدی‌مانند هدایت کنند. همچنین این اثر از معدود عناوینی است که فرنچایزهای آمریکایی را سرمنشأ خود قرار داده. با توجه به اینکه عناوینی همچون Avatar: The Last Airbender و Steven Universe از انیمه‌های ژاپنی تأثیرات زیادی را گرفته‌اند، دیدن جهت مخالف این مسیر نیز لذت‌بخش است.

اما از همه مهم‌تر، انیمه My Hero Academia سریالی خوش‌ساخت است که شما را تا اکران فیلم بعدی مارول سرگرم نگه می‌دارد.