نمرات بازی Evil West منتشر شد – یادآور دوران نسل هفتم کنسول‌ها

به عبارت دیگر، [Evil West] عنوانیست که به زیبایی تمام ساخته شده است. این عنوان دقیقا می‌داند چی است - از آن بازی‌هایی که آرپی‌جی دارند، از آن‌هایی که پروتاگونیستش دیالوگ‌هایی همچون «فکر نمی‌کردم روزی خانه خودم را منفجر کنم!» به زبان می‌آورد. و بازی لذت‌های ساده‌اش را با زیبایی و تنوع به شما ارائه می‌دهد. کوآپ آنلاین نیز برای دو بازیکن وجود دارد که موفق به امتحانش نشدم و تا جایی که می‌دانم عملکرد فنی بازی روی کنسول‌ها جای بهبود دارد، هر چند که شخصا روی پی‌سی هیچ مشکلی نداشتم. اما در هر صورت Evil West به زیبایی تمام خشن، جذاب و «قدیمی» است. بازی دقیقا یادآور امثال Bulletstorm و Painkiller است، از آن دست تجربه‌هایی که به طرز دلچسبی دیوانه‌وارند. و به من واقعا خوش گذشت.

فارغ از اینکه آن را چگونه بازی کنید، Evil West همانند بهترین نسخه یک بازی AAA «رده دوم» است که امروزه آن‌ها را به اندازه گذشته نمی‌بینیم. بازی از نظر فنی چندان تر و تمیز نیست و نمی‌توان آن را خلاق نامید، اما بازی از نظر مکانیکی به خوبی کار می‌کند و ایده‌های باحال زیادی هم دارد که اکثرا به خوبی پیاده‌سازی شده‌اند. بعضی وقت‌ها فقط یک بازی می‌خواهید که چند دشمن را کتک بزنید؛ می‌تواند سرراست و آشنا باشد، تا وقتی که آن کتک زدن حس خوبی دهد. Evil West آن نیاز خاص اما قابل درک را به خوبی فراهم می‌کند.

Evil West یادآور روزهای خوش گذشته است که به خوبی مهم‌ترین بخش‌های اکشن کهنه و خون‌آشام‌کش خود را پیاده‌سازی می‌کند. مبارزات بازی روان است و امکاناتی که در سلاح‌های بازی به طرز مضحکی سرگرم‌کننده‌اند. اما تنوع پایین دشمنان و ساختار بیش از حد مشابه مراحل بازی بعد از مدتی تکراری می‌شوند. غرب پلید به هیچ وجه پیچیده‌ترین یا خلاقانه‌ترین بازی اکشنی نیست که تاکنون بازی کرده‌ام، اما آدم هر از گاهی دلش می‌خواهد خود را با شکاندن جمجمه هیولاها سرگرم کند.

فارغ از اینکه چه حسی درباره Evil West داشته باشید، قیمت ۵۰/۶۰ دلاری آن بیش از حد برایش زیاد است. ساختار طراحی مراحل، تنوع پایین دشمنان و داستان فراموش‌شدنی بازی مزاحم سرگرمی شما می‌شوند، حتی اگر آن را فقط به خاطر مبارزاتش بازی کنید. هرچقدر هم که اکشن آن درگیرکننده باشد، نمی‌تواند نواقص بازی را جبران کند.