یکی از عجیبترین اتفاقاتی که این روزها در دنیای بازیهای ویدیویی شاهدش هستیم ترکیب المانهای مختلف برای رسیدن به یک فرمول موفق است. برخی از بازیها مانند Cult of the Lamb به زیبایی این کار را انجام میدهند و برخی دیگر مانند The Chant در اجرای آن دچار مشکل میشوند. زیاد پیش میآید که این روزها حین تجربه یک بازی از خودتان بپرسید «آیا واقعا نیازی به وجود این مکانیزم بود؟». این مسئله باعث میشود لذت بردن از خیلی از بازیها کمی دشوار شود.
بازی The Chant داستان دختری را روایت میکند که پس مرگ خواهرش دنبال آرامش است. او تصمیم میگیرد به جزیرهای زیبا (Glory Island) سفر کند و در آنجا به یکی از دوستانش «Kim» بپیوندد. در این جزیره گروهی زندگی میکنند که تلاششان دور بودن از آشوب زندگی عادی و رسیدن به آرامش است. «Jess» با دیدگاهی مثبت به این جزیره پا میگذارد اما خیلی زود متوجه میشود که هیچ چیز مطابق انتظاراتش پیش نمیرود.
مراسمهای مختلفی در این جزیره برای رسیدن به آرامش برگزار میشود. متاسفانه پا قدم Jess خوب نیست و در اولین تجربهاش از حضور در این مراسم همه چیز خوب پیش نمیرود. با خواندن سرودی خاص یک اهریمن به نام The Gloom وارد جهان میشود و اینجاست که Jess خودش را در تقابلی با این اهریمن و موجوداتش پیدا میکند. او در تلاش است تا بتواند علاوه بر نجات جان خودش و کیم، Gloom را هم شکست دهد و به این ترتیب خطری که جان افراد ساکن جزیره را تهدید میکند از بین ببرد. بازی به زیبایی دنیایی را به تصویر میکشد که درک بُعد رویا از حقیقت آن دشوار است.
بازی The Chant تلاش کرده تا با اضافه کردن المانهای بقا به بازی تا حدودی پلیر را به چالش بکشد. این المانهای اضافه شده کاملا جدیدند و تابحال نمونه آنها را ندیده بودیم. شما علاوه بر سلامت جسمی Jess باید مراقب سلامت روانی او نیز باشید. مواجهه با اهریمنان و Gloom روی سلامت روانی Jess تاثیر منفی میگذارد. اینجاست که میتوانید به وسیله مدیتیشن کمی از سلامتی روانی خودتان را بازیابی کنید و دوباره آماده مواجهه بعدیتان شوید.
The Chant در ارائه المانهای جدید و متفاوت در میان بازیهای مشابه فوقالعاده عمل میکند، اما در بخشهای دیگر دچار مشکلات متعددی است که متاسفانه تجربه آن را خراب میکنند.
مهمترین نکته در بازی این است که شما یک انسان عادی هستید. خبری از قدرتهای ماورایی نیست و توانایی مبارزه یا جنگیدن را مانند سربازها و مبارزان ندارید. سلاحهای سادهای در اختیار دارید که با استفاده از گیاهان و منابعی که در سطح جزیره پیدا میکنید آنها را میسازید. هر کدام از اهریمنان نقاط ضعفی دارند که با پیدا کردن نوشتهها و کتابهای مختلف در بازی آنها را شناسایی میکنید. گیمپلی بازی تلاش میکند تا شما را در این قالب به تصویر بکشد، اما مشکل اینجاست که کند بودن Jess در مبارزات برخی مواقع دستتان را برای دفاع از او میبندد.
در سناریوهایی که با بیشتر از یک دشمن مواجهید بیشتر از هر زمانی متوجه این کندی گیمپلی میشوید. البته قابلیت جا خالی دادن یا Dodge کردن حملات وجود دارد و این مکانیزمی است که در بیشتر سناریوها جان شما را نجات میدهد. همه چیز در The Chant عادی است تا زمانی که Jess دچار یک حمله عصبی میشود. اینجاست که او قابلیت دفاع کردن از خودش و استفاده از سلاحها را از دست میدهد و این مسئله کار شما را به شدت سختتر میکند. جلوگیری از مواجهه با ترسهای Jess و همچنین کنترل سلامت روانی او در مبارزات مهمترین فاکتورهایی است که میتواند از رسیدن به حمله عصبی جلوگیری کند. از طرفی بازی تلاش کرده تا با اضافه کردن المانهای نقش آفرینی کمی خلاقیت به خرج دهد. اما انتخاب دیالوگهایی که هیچ تصمیمگیریی در آنها دخیل نیست و تغییری ایجاد نمیکنند چه دردی از مخاطب دوا میکند؟ برای پیشروی نیاز به پیدا کردن کلیدهایی خاص یا حل کردن معماهای مختلف دارید. این بخش از The Chant فوقالعاده یادآور سبک و استایل سری بازیهای رزیدنت ایول است. همچنین آیتمها و مدارک زیادی در سرتاسر محیط پنهان شدهاند که به پیشروی شما و درکتان از اتفاقاتی که در جزیره افتاده کمک میکنند.
داستان: ۶ ساعت
تکمیل کردن: ۸ ساعت
از طرفی The Chant برای کنسولهای نسل نهمی و پیسی ساخته شده اما در بسیاری از مواقع احساس میکنید با یک بازی نسل هشتیِ ضعیف مواجهید. انیمیشنهای مربوط به دیگر شخصیتهای بازی اصلا روان نیستند و چهره برخی از آنان طوری طراحی شده که در کاتسینها عدم وجود جزئیات در آنها اذیتتان میکند. درست نبود Lip sync را هم اضافه کنید تا متوجه شوید برخی مواقع دیدن کاتسینهای The Chant واقعا سخت میشود. اما طراحی کلی محیطِ نسبتا بزرگ آن و جلوههای بصری بازی زیباست و کاملا در شان یک عنوان نسل نهمی است.
بازی The Chant با کد نسخه پلی استیشن ۵ که ناشر در اختیار ویجیاتو قرار داده بررسی شده است.
خلاصه بگم که...
متاسفانه The Chant آن تجربه متفاوت و به یاد ماندنیای نیست که بخواهم به شما توصیهاش کنم. گرچه داستان بازی از جذابیت خاصی برخوردار است، اما عدم ارائه استانداردهای لازم در گیمپلی برای درگیر کردن مخاطب باعث میشود خیلی سریع از آن خسته شوید.
میخرمش...
The Chant یک بازی ترسناک با المانهای بقاست که میتواند برای دوستداران این سبکها چند ساعتی سرگرمکننده تلقی شود. البته به شرطی که انتظاراتتان را پایین بیاورید و با محدودیتهای گیمپلیش کنار بیایید.
نمیخرمش...
دلایل زیادی برای تجربه نکردن The Chant وجود دارد. اولین تجربه استودیو Brass Token نیاز به بهبود زیادی مخصوصا در بخش گیمپلی خود دارد. متاسفانه خلاقیتهای جذاب این بازی زیر سایه مشکلات آن درخشش خود را از دست میدهند.
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
بچه های ویجیاتو یکم زیادی سختگیرن بازیش اونقدم که میگید بد نیست
تو رزیدنت اویل 7 و 8 هم تقریبا وضع همین بود حالا درسته ایتن میومد دستشو با الکل میشست خوب میشد ولی در کل کاراکتری که دستمون بود همچین عجیب غریب و OP نبود که باهاش همه رو شتک کنیم بازی the chant هم نسبتا همینه حالا یکم اضافه کاری داره که اونم حوصله میخواد من به شخصه از بازی لاقل از چند ساعت اولش راضیم ببینم ادامش چی میشه
میانگین نمرات بازی ۷۰عه رو تمام پلتفرمها، مطمئنی فقط ما سختگیریم؟
حرفمو پس میگیرم . من زیادی بازی رو شل گرفتم :)
چرا یه بازی ترسناک درست حسابی نمیاد
سال قبل فقط پاپی پلی تایم بود
راستی چرا امسال برای بهترین بازی های سال پاپی ۲ رو میآوردیم واقعا بازی خوبی بود
پارسال نه امسال
منم بازیش کردم واقعا خوب بود هم داستان خوبی داره هم گیم پلی
نمیدونم چرا انقدر دست کم گرفته میشه
خیلی سطح پایین تصورش میکنن
دست کم گرفته نمیشه، منتها تو لیست ۳۰تا بازی برتر سال قرار نمیگیره. شاید ۵۰تا باشه.
ببخشید آقای بهتویی
چرا؟؟
داستان که دیگه عین فردی تئوری محوره و واقعا از نظر داستان ایراد نمیشه گرفت(قبل از تموم شدن سری)
گیم پلی که واقعا پیشرفت کرده بود و از حد انتظار گذشته بود
گرافیک واقعا با حال و هوای بازی می ساخت
البته شاید از نظر فنی کمی باک و تیک داشت
ولی واقعا خیلی ناراحتم که هیچی وقت باز بهای ترسناک جایی تو لیست بهترین بازی های سال نمیگره جز AAA
چون واقعا ما بازی های خوبی داریم
از بازی های پاپت کمبو گرفته تا فردی یا همین پاپی پلی تایم
هههه