تقریبا به چهارمین سالگرد انتشار بازسازی Resident Evil 2 نزدیک می‌شویم. بازسازی که مسیر سری رزیدنت ایول را برای همیشه تغییر داد و فاز بازسازی‌های رزیدنت ایول را وارد مسیر جدیدی کرد. موفقیت‌ها و تمجیدها از این بازسازی به حدی بود که نگاه بسیاری از مخاطبان به موضوع ریمیک تغییر کرد. البته که این تغییر نگاه، فقط محدود به ریمیک‌ها نبود و ژانر ترس و وحشت هم تاثیرپذیری‌های زیادی از این بازی گرفت. Resident Evil 2 Remake عنوان تاثیرگذاری است و میزان اثرگذاری آن با گذشت زمان واضح‌تر می‌شود.
رزیدنت ایول ۲ در سال ۲۰۱۹ توانست جوایز زیادی را دریافت کند و نمرات بالایی را از سوی منتقدان کسب کند. از لحاظ تجاری هم بازی نزدیک به ۱۰ میلیون نسخه فروش داشت. این استقبال‌ها باعث شد تا بازسازی نسخه سوم و چهارم هم ساخته شود و نسخه مدرن بازی یعنی Village هم تاثیرپذیری زیادی از Resident Evil 2 Remake داشته باشد. با این که اگر دقیق‌تر نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که همین بازسازی هم از قالب نسخه هفتم استفاده کرده است. با این حال استفاده از ترکیب فرمول جدید و ساختار قدیمی سری و البته حس نوستالژیک باعث می‌شود تا Resident Evil 2 را بهترین نسخه سری در سالیان اخیر بدانیم.
ژانر ترس و وحشت در این سال‌ها دچار چالش‌های زیادی شده است. خلاقیت و نوآوری برای ایجاد حس ترس، دیگر کار آسانی نیست و به ندرت بازی‌هایی با ایده‌های جدید دریافت می‌کنیم. در طول دهه گذشته، عناوین Outlast و دموی P.T. توانستند ترس روان‌شناسی (Psychological Horror) را وارد مرحله جدیدی کنند اما بازی‌های ترس و بقا، با نوآوری‌های کمتری روبرو بودند. با این حال اوضاع پس از عرضه بازسازی Resident Evil 2 تغییر کرد. در این مقاله از ویجیاتو، قصد داریم به تاثیرگذاری این بازسازی موفق بر ژانر وحشت و بقا بپردازیم. همراه ما بمانید.
ترسی کلاسیک در قالبی مدرن
ابتدا می‌خواهیم به نکات مثبت این بازسازی بپردازیم. ریمیک رزیدنت ایول ۲، یک ادای احترام به طرفداران این سری است. وقتی به سری رزیدنت ایول فکر می‌کنیم، زامبی‌هایی با چهره وحشتناک، قفل‌های خاص درها و صدالبته تایرنت‌ها به ذهن‌مان می‌آید. Resident Evil 2 Remake تمامی این المان‌ها را در بسته‌ای جذاب ارائه داد. این در حالی اتفاق افتاد که سری رزیدنت ایول سال‌ها بود که زیر تیغ انتقادات قرار گرفته بود و با نسخه هفتم، وضعیت بهتری پیدا کرده بود. اما ریمیک Resident Evil 2 توانست تا سری را دوباره به نقطه اوج خودش بازگرداند. اگر همچنان از من بپرسید که بهترین بازی ترسناک چند سال اخیر چه بوده، پاسخ من رزیدنت ایول ۲ خواهد بود.
ساختمان پلیس، حس نوستالژی را در بازیکن زنده می‌کند. این حس محدود به محیط بازی نیست. المان‌هایی که پیش‌تر به آنها اشاره کردم، جزو المان‌های کلاسیک بازی‌های ترسناک محسوب می‌شود. خیلی از این متودها را در بازی‌های قدیمی مثل Alone in the Dark دیدیم که بعدها رزیدنت ایول هم از همین عنوان الهام گرفت. سال‌ها بود که چنین حس و حال‌هایی در بازی‌های وحشت و بقا دیده نمی‌شد. بازی‌های وحشت و بقا، توجه خودشان را به بخش اکشن معطوف کرده بودند و حس جستجوگری در یک محیط رعب‌آور را در مخاطب ایجاد نمی‌کردند.
بسیاری از این المان‌ها در Resident Evil 7 زنده شد. عمارت بیکرها و شخص جک بیکر، الگوی بسیار مناسبی برای خود کپکام شدند. صداگذاری‌ها و طراحی محیط، حتی تحسین بدبین‌ترین منتقد سری را به همراه داشت. قطعا به یاد دارید که بسیاری نسخه هفتم رزیدنت ایول را یک بازی اصیل و وفادار به اصول بازی نمی‌دانستند. بیشتر انتقادات هم متوجه دوربین اول شخص بازی بود. اما اگر منصفانه به قضیه نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که همین زاویه دوربین هم در القای حس ترس Resident Evil 7 تاثیرگذار بود.
اگر Resident Evil 7 نبود، شاید موفقیت Resident Evil 2 Remake را هم شاهد نبودیم. اما تفاوت ریمیک نسخه دوم و نسخه هفتم در آن است که بازسازی نسخه دوم، حتی قدیمی‌ترین طرفدار سری را هم مجذوب خودش کرد. بازگشت به زاویه دوربین سوم شخص، یادآور روزهای خوش سری با نسخه چهارم بود. وجود تایرنتی مثل Mr X توانست که با موفقیت از الگوی جک بیکر استفاده کند و با آن چهره سرد و بی‌رحمش، راحت‌تر در دل بازیکن ترس بیندازد. معماری پیچیده ساختمان پلیس حتی از نسخه کلاسیک هم جذاب‌تر بود و حل معماها در کنار زامبی‌ها و لیکرها، حس متفاوتی از ترس را ایجاد می‌کرد.
بیان این المان‌ها شاید ساده به نظر بیایند اما مجموعه کار فوق‌العاده است و می‌توان گفت که ما با یک رزیدنت ایول عالی طرف هستیم. با این که بازیکنان با یک بازسازی روبرو بودند، اما همان حس کلاسیک نسخه ۱۹۹۸ ملموس بود. نتیجه ترکیب این دو فضا، یک بازی فوق‌العاده در ژانر وحشت و بقا شده است.
تاثیر Resident Evil 2 بر ژانر وحشت و بقا
همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره کردیم، ژانر وحشت و بقا دچار چالش‌های خاصی شده است. تعداد بازی‌های زامبی‌محور در این سال‌ها زیاد شده و رقابت آنها با عناوین ترس روان‌شناختی بسیار داغ است. اما با نگاهی به بازار پس از عرضه Resident Evil 2 متوجه می‌شویم که حتی ناشران و سازندگان هم متوجه گستره موفقیت این ریمیک شدند. در ابتدا باید به تعداد عناوین بازسازی شده نگاهی بیندازیم. در بازار قبل از سال ۲۰۱۹ بازیکنان بیشتر شاهد دریافت نسخه‌های ریمستر از بازی‌های قدیمی‌تر بودند و کمتر با پروسه ریمیک روبرو شدند. اما الان شاهد هستیم که از هر عنوانی یک نسخه ریمیک عرضه شده یا عنوانی در دست ساخت قرار دارد. حتی عنوان نه‌چندان قدیمی مثل Dead Space هم بزودی نسخه ریمیک دریافت خواهد کرد. این موضوع به دنبال انتشار رزیدنت ایول 2 بسیار پررنگ‌تر شد و نشان از آن دارد که دید مردم نسبت به بازی‌های ریمیک تغییر کرده است.
این تغییر دیدگاه، اصلا موضوع منفی نیست و جنبه‌های مثبت بسیار زیادی دارد. در حال حاضر شاهد هستیم که کونامی پس از سال‌ها می‌خواهد تا سری محبوب سایلنت هیل را به میادین بازگرداند؛ آن هم با بازسازی یکی از بهترین بازی‌های تاریخ یعنی Silent Hill 2. پروسه ریمیک، می‌تواند آی‌پی‌های خاک خورده و فراموش شده را دوباره زنده کند و این موضوع اهمیت بسیار زیادی دارد. و البته در اینجا نمی‌توانیم منکر موفقیت ریمیک Resident Evil 2 شویم.
از طرفی اگر به آغاز نسل هشتم نگاهی بیندازیم، می‌بینیم که تعداد بازی‌های وحشت و بقا بسیار کمتر شده بود. به طور مثال عدم موفقیت چشم‌گیر بازی Evil Within با امضای شینجی میکامی (که به پدر ژانر وحشت معروف است) بسیاری از ناشران را از ساخت بازی‌های ترسناک منصرف کرد. اتفاقا همین کم‌فروغ بودن بازی‌های وحشت و بقا، بستری برای رونق بازی‌های ترس روان‌شناختی شد. اما الان تعداد این بازی‌ها کم نیست و استقبال‌ها از آن در بازار هم در وضعیت بسیار خوبی قرار دارد.
وضعیت بازی‌های وحشت و بقا به خصوص در این دو سال در بهترین حالت قرار داشته و این پروسه حداقل تا سال آینده ادامه خواهد داشت. عرضه بازسازی Silent Hill 2 و Alone in the Dark در کنار ریمیک Resident Evil 4، تصویر فوق‌العاده‌ای برای دوست‌داران ژانر وحشت و بقا ایجاد می‌کند. حتی می‌توان در تصویرهای محدود منتشر شده از دو ریمیک سایلنت هیل و Alone in the Dark متوجه شد که سازندگان نیم‌نگاهی به بازسازی رزیدنت ایول ۲ داشتند. تنها کافی‌ست تا به زاویه دوربین این بازی‌ها دقت کنیم و متوجه الهام‌گیری این بازی‌ها شویم.
تاثیرگذاری ریمیک رزیدنت ایول ۲ تنها بر دیگر ریمیک‌ها نبوده و عناوین جدید را هم تحت‌تاثیر خود قرار داده است. به طور مثال بازی The Callisto Protocol که ساخته گلن اسکوفیلد (خالق سری دد اسپیس) است، به طور خاصی از سری رزیدنت ایول و لست آو آس الهام گرفته است. یا رمدی اعلام کرده که دنباله بازی Alan Wake یک بازی وحشت و بقا خواهد بود. تمامی این‌ها نشانه‌ای از محبوبیت بازی‌های Survival Horror است که به واسطه بازی‌های موفق و به خصوص Resident Evil 2 ایجاد شده است.
در انتظار بازسازی Resident Evil 4
در حالی که همچنان شاهد اثرگذاری بازی مثل Resident Evil 2 در دنیای بازی‌ها هستیم، بازسازی نسخه چهارم این سری نیز در راه است. نسخه چهارم به تنهایی تاثیرگذاری طولانی مدتی در دنیای بازی‌ها داشت. یکی از بارزترین ویژگی‌ها هم مربوط به دوربین سوم شخص از روی شانه بود. حال با توجه به نمایش‌هایی که از نسخه ریمیک دیدیم، می‌توان الهام‌گیری از Resident Evil 2 و ارتقای المان‌ها و انیمیشن‌ها را به وضوح دید. صبر کردن برای تجربه محصول نهایی کار دشواری‌ست چرا که نمایش‌ها، نوید یک بازی فوق‌العاده را می‌دهند.
اما در آخر این سوال مطرح می‌شود که آیا فقط Resident Evil 2 می‌توانست مسیر بازی‌های وحشت و بقا را تغییر دهد؟ پاسخ قطعا خیر خواهد بود. نوآوری و خلاقیت چیزی‌ست که در انسان هرگز کشته نمی‌شود و هر فردی، ایده‌ای در ذهنش متولد می‌شود. همان‌گونه که بازی‌های مختلف بر ژانرهای مختلف تاثیر گذاشتند، عنوانی برای ژانر وحشت و بقا پیدا می‌شد تا آن را از کم‌فروغی‌اش نجات دهد. با این حال تاثیرگذاری ریمیک رزیدنت ایول ۲ فراتر از انتظارها بود.
حتی خود این بازسازی هم از دیگر عناوین الهام گرفته و در مجموع بسته بهتری را تحویل مخاطبان داده است. RE2 تنها مسئول رونق بازی‌های وحشت و بقا و موج ریمیک‌ها نبود اما به طور واضح نقش واضحی در شکل‌گیری آن داشت. کپکام عنوانی ساخت که مورد تحسین بسیاری قرار گرفت و به فروش خوبی هم دست یافت. کپکام ثابت کرد گاهی اوقات نگاه به گذشته و رفع اشتباهات، تضمینی برای موفقیت است و این کار نشانه‌ای از عقب‌گرد نیست. آموزه‌ای که هم برای ناشران در دنیای بازی‌های ویدیویی هم برای خودمان در مسیر زندگی مهم است.
بیشتر بخوانید:
موتور گرافیکی RE Engine واقعا جذابه
سپاس از آقای طالقانی
بسیار بازی خوبی بود.
صداگذاری شخصیت ها بسیار بسیار عالی بود در RE2 Remake
خیلی حرفه ای کار شده بود، طراحی چهره ها، شخصیت پردازی، گرافیک فنی، گرافیک هنری، اکشن و گیم پلی، بسیار خوب
موزیک ها خوب و حتی می توانید موزیک های اصلی بازی را هم بخرید و با آن اجرا کنید (موزیک اصلی ساختمان پلیس، اتاق Save و غیره …)
ارزش تکرار بالا در حالت های مختلف (اول کلر بعد لیان و برعکس)
کات سین های زیبا
داستان خوب که تغییرات جزئی و بهبود نسبت به داستان ۱۹۹۸ هم داشت.
دو شخصیت قابل بازی فرعی با المان های مربوط به خودشان و چند سناریوی خیالی و اسرار آمیز فرعی که با شخصیت های جدید می توانید آنها را هم بازی کنید
(۴th Survivor Extra Mode Scenario)
Tofu
No time To Mourn (Robert Kendo)
Runaway (Katherine Warren)
Forgotten Soldier (Ghost)
No Way Out (Daniel Cortini)
درود بر کپکام درود بر کارگردانان آقایان Kazunori Kadoiو Yasuhiro Anpo
میتونم بگم بالای صد ها بار تمومش کردم . هیچ وقت برام تکراری نمیشه . اون محیطش ، بارون زیباش ، سیستم شوتینگش و…… واسم جذاب بود .
دمو pt هم خیلی رو این ژانر تاثیر گذاشت
حیف ک ساخته نشد