تیم ویجیاتو: بازی‌هایی که چند بار خریدیمشون!

شاید برای گیمرهای جدیدتر عجیب باشه، اما یه خاطره‌ای که همه گیمرهای قدیمی دارن، اینه که روی پلی‌استیشن 2 یا ایکس‌باکس 360 و حتی پی‌سی یه بازی رو می‌خریدیم و بعد متوجه می‌شدیم که یکی از دیسک‌هاش نمی‌خونه یا حتی مشکلات مختلف نصب داره. از طرف دیگه، بعضی بازی‌های مثل اسکایریم، بارها و بارها توی سال‌های مختلف منتشر شدن و باعث شده تا یه دغدغه جدید پیش بیاد به اسم بازی‌هایی که چند بار خریدیمشون! توی این مطلب از بچه‌های تحریریه خواستیم در مورد این خاطراتشون برامون بنویسن.

بازی کال آو دیوتی بلک آپس 1 احتمالا اون بازی‌ای باشه که من بارها و بارها خریدمش. یادمه اول که بازی اومده بود، توی گیم نت تمومش کردم و چند وقت یه بار دوباره می‌رفتم سراغش و مرحله‌های مورد علاقه‌ام رو رد می‌کردم. بعد از اون وقتی که کامپیوتر خریدم، دوباره بازی رو به صورت کرکی گرفتم تا توی آرشیوم داشته باشمش. سال بعدش PS3 خریدم و نسخه اورجینال بلک آپس 1 و 2 رو تا سال‌ها توی آرشیوم داشتم و حالا بعد از گذشت این همه سال، دوباره چند شب پیش بازی رو توی استیم خریدم تا یه دور کمپینش رو به یاد همون خاطرات ۱۳ سال پیش تموم کنم و همچنان عجب بازی‌ایه!

وقتی اولین پی‌سی خودم رو گرفتم اواخر دوره ابتدایی بودم. یادمه CoD: Modern Warfare اولین بازیی بود که براش خریده بودم و با کلی ذوق و شوق اومدم بشینم نصبش کنم. کامپیوتر اونموقع من رمش ۲۵۶ بود و گرافیکش ۱۲۸! یه کامپیوتر نسبتا میان‌رده بود که یادم نیست چرا اما از پس اجرای Modern Warfare برنیومد و من موندم و یه قاب سی‌دی که نتونسته بودم محتوای بازیش رو تجربه کنم.

چند سال گذشت و من زمان انتشار Modern Warfare 2 رفتم ایکس باکس ۳۶۰ خریدم. می‌خواستم بازی رو همزمان باهاش بگیرم اما از اینکه نسخه قبلش رو بازی نکرده بودم هنوز ناراحت بودم. در نتیجه این بار هر دوتا قسمت رو با هم گرفتم و بالاخره تونستم بعد از چند سال و البته این بار روی کنسول، Modern Warfare رو تجربه کنم. همین چند سال پیش هم بود که دوباره نسخه بازسازی شده Modern Warfare منتشر شد و با وجود اینکه این بار دیگه نخریدمش، اما نشستم تجربش کردم. این یعنی تقریبا تو ۳ دوره مختلف از زندگیم من Modern Warfare رو تجربه کردم. یادش بخیر، واقعا از تجربه Modern Warfareها لذت بردم و به نظرم بهترین قسمت‌های کالاف دیوتی بودن.

اصولا تا قبل از پلی استیشن ۴ آنچنان بازی اورجینال نمیخریدم. درواقع تا قبل از آن بازی های کپی توی بازار کنسول ها پر بود. از پلی استیشن ۱ گرفته تا ایکس باکس ۳۶۰ و PS3 که همه کپیخور بودند. با دنیای PS4 بود که کنسول بازها مجبور به خرید بازی شدند. من توی این دوران بازی God of War 1 رو چند بار خریدم. یک بار خریدم و زود تمومش کردم و فروختم رفت. بعد دیدم اون دنیا با اون عظمت و زیبایی رو رها کردم و خیلی هول هولی فقط بازی داستانی رو رفتم. رفتم دوباره خریدم و این دنیا رو بیشتر کاویدم. این تنها باری بود که یک بازی رو دوبار خریدم و فهمیدم که نباید یک بازی به این زیبایی رو فقط بخش داستانیش رو طی کرد و گذاشتش کنار. بازی های بزرگ بجز بخش داستانی، کلی بخش های جذاب دیگه دارند. شما رو نمی‌دونم ولی من هنوز هم هر از گاهی توی سن آندریاس دور دور میکنم و یا گاهی توی دنیای رد دد میرم پوکر بازی میکنم. با کریتوس هم توی دنیای اساطیری بی نظیرش، هنوز که هنوزه چرخ میزنم و از زیبایی این بازی (به همراه نسخه جدیدش) همیشه تعجب میکنم. اون موقع شد که تصمیم گرفتم یک سری بازیهای شاهکار قدیمی رو دوباره بخرم و با اینکه هنوز تصمیمم رو عملی نکردم ولی قطعا به زودی میرم سراغ خرید بازی های قدیمی و شاهکاری که زود رهاشون کردم، شما هم همین کار رو بکنید. هم خرجتون‌کمتر هم حس نوستالژی خوبی داره

مترو لست لایت یه کاری با من کرد که هیچ بازی‌ای نتونست در اون حد باشه. اتمسفر بازی به شدت حس انزوا بهم می‌داد. موسیقی بازی رو هم نگم! هنوزم یکی از پلی لیستای ثابتیه که هر چند وقت یه بار گوش می‌دم. لحظه روسیشون رو هم که بنازم! با همه اینا نقطه قوت مترو لست لایت توی داستانی بود که روایت می‌کرد. داستانی که برای اینکه بتونی پایان خوبشو ببینی باید کلی کارای کوچیک و بزرگ می‌کردی که به ذهنت هم نمی‌رسید. هر موقع هم که از این کارا می‌کردی صفحه یه لحظه سفید می‌شد و یه صدای جالب پخش می‌شد.

توی هیچ بازی‌ای به اندازه‌ی مترو برای انجام دادن کار خوب تلاش نکردم. آخه من معمولا آدمی هم هستم که همش پایان بد بازیا رو می‌گیره. مترو رو من یه بار توی بچگی و روی پی سی بازی کردم. بعد یه بار هم روی پلی استیشن ۴ گرفتم. یه بار هم نسخه ریداکس رو گرفتم چون ۲۰۳۳ رو بازی نکرده بودم و قیمتاشون فرقی نمی‌کرد. الانم دلم می‌خواد برم توی اکانت جدید استیمم بگیرمش باز!

مطلب پیشنهادی:داستان‌های اساطیر نورس؛ لوکی یار خدایان یا دشمنی دغل‌کار؟داستان‌ها و نیرنگ‌های لوکی