بازی Control می‌تواند به معیاری برای محبوبیت اپیک استور تبدیل شود

بازی کنترل، ساخته جدید رمدی بعد از کوانتوم بریک امروز بالاخره عرضه شد. کنترل نخستین بازی رمدی بعد از سالیان طولانی است که به صورت کامل یا موقت در انحصار پلتفرم ایکس باکس مایکروسافت قرار ندارد و به صورت همزمان روی پلی استیشن 4، ایکس باکس وان و پی سی عرضه شده؛ و وقتی‌ می‌گویم پی سی، در واقع منظورم اپیک استور است. رمدی با ساخته جدیدش به طلایه‌دار دیگری در صنعت بازی تبدیل شده که برای یک سال به استیم پشت می‌کند و بازی‌اش را از طریق پلتفرم اپیک به دست مشتریان می‌رساند. همان پلتفرمی که ماه‌هاست جنجال به پا کرده و از یک سو به بهشتی برای توسعه‌دهندگان تبدیل شده و از سوی دیگر، ظاهراً به جهنمی برای گیمرها.

اپیک در ۷-۸ ماه اخیر حامیان خودش را داشته و منتقدانی بیشتر. به همان اندازه که می‌توان درباره مزیت‌های اپیک استور برای بازیسازان صحبت کرد، می‌توان درباره کمبودهایش برای گیمرها هم صحبت کرد. اگرچه شرکت غول پشت فورتنایت یک نقشه راه مشخص برای بهبود استورش مطابق با استانداردهای مصرف‌کنندگان فراهم کرده، تغییرات به شکلی آهسته از راه می‌رسند و هنوز خبری از مزایایی که استیم برای کاربران به ارمغان می‌آورد نیست. سیستمی برای نقد بازی‌ها وجود ندارد، خبری از اچیومنت یا کسب درآمد از طریق مارکت‌پلیس نیست و مهم‌تر از همه، این احساس عمومی وجود دارد که اپیک با انحصاری‌هایش، نوعی چند دستگی در بازار باز بازی‌های پی سی به وجود خواهد آورد.

تا امروز که این مطلب را می‌نویسم، هنوز بسیاری از گیمرها دلیلی برای خرید بازی‌ در اپیک استور نیافته‌اند؛ عمدتاً هم به این خاطر که نمی‌خواهند بازی‌هایشان را میان دو پلتفرم تقسیم کنند. البته که به همین خاطر است که اپیک هر هفته یک یا دو بازی رایگان به گیمرها می‌دهد، بلکه خیالشان را از یک لایبرری پر و پیمان راحت کرده باشد. اما آماری نداریم از اینکه این سیاست چقدر جواب داده و چقدر گیمرها به استفاده از اپیک استور تمایل یافته‌اند.

همه این‌ها ما را می‌رساند به بازی کنترل که جزو نخستین بازی‌های کلان بودجه و مهم DRM-Free اپیک استور است؛ یعنی بدون هیچ قفل نرم‌افزاری (مانند Denovu که شناخته‌شده‌ترینشان است) از راه رسیده و به راحتی می‌توان نسخه غیرقانونی‌اش را روی پی سی تجربه کرد.

وقتی بازی‌ها به صورت DRM-Free روی استیم عرضه می‌شوند، یک قانون نانوشته و نوعی فرهنگ وجود دارد. این فرهنگ که بدون توجه به استفاده یا عدم استفاده از قفل‌گذاری‌های نرم‌افزاری، «بازی خوب را باید خرید تا از توسعه‌دهنده حمایت شود». نمونه‌اش هم ویچر 3 استودیوی CD Projekt RED بود که به خاطر کیفیت بالای کار، بدون هیچ مشکلی به فروش چند میلیونی دست یافت.

اما وقتی درباره اپیک استور صحبت می‌کنیم اوضاع کمی متفاوت می‌شود. نوعی ذهنیت منفی (و حداقل تا امروز اجتناب‌ناپذیر) نسبت به بازی‌هایی که روی فروشگاه اپیک عرضه می‌شوند وجود دارد. کار به جایی رسیده که در مقالات می‌خوانیم توسعه‌دهندگان مجبور به خواهش از گیمرها شده‌اند که به خاطر عرضه بازی‌هایشان روی اپیک آزار داده نشوند. گاهی هم در این مورد می‌خوانیم که فلان بازی‌ساز به خاطر عقد قرارداد با اپیک، تهدید به مرگ شده.

فکر می‌کنم وقتی نکات مختلف مطلب را کنار هم می‌گذارید، متوجه می‌شوید که می‌خواهم به چه نتیجه‌ای برسم. در دورانی که اپیک استور تا این حد مورد هجمه قرار می‌گیرد، عرضه یک بازی کلان بودجه و DRM-Free بسیار ریسکی است. در وضعیتی که بسیاری از گیمرها حاضر به کنار آمدن با اپیک نیستند، تصورش هم سخت نیست که اکثریت همان افراد به سراغ نسخه غیر قانونی بازی رفته و حاضر به پرداخت ۶۰ دلار نشوند.

حرکت رمدی جای تحسین دارد؛ نه صرفاً به خاطر اینکه به گیمرها آزادی انتخاب داده، بلکه همینطور به این خاطر که پرفورمنس بازی را نسبت به استفاده از قفل نرم‌افزاری در اولویت گذاشته است (کافیست درباره معایب قفل‌هایی مانند Denovu سرچ کنید تا با مشکلاتی که در پرفورمنس بازی‌ها به وجود می‌آورند آشنا شوید). اما همان‌قدر که رمدی را تحسین می‌کنیم، نگران هم هستیم. آیا فروش بازی قرار است تحت تاثیر نظر جمعی نسبت به اپیک قرار بگیرد یا فرهنگ استیم راهش را به این سوی پی‌سی گیمینگ هم باز خواهد کرد؟ این سوالی است که جوابش را با انتشار آمار فروش بازی خواهیم گرفت و آن موقع است که می‌توانیم از میزان حقیقی محبوبیت اپیک استور باخبر شویم.