چه بخواهیم چه نخواهیم، مراسم یا شوکیس The Game Awards همان جایگاهی را برای دنیای بازی پیدا کرده که آکادمی اسکار برای سینما یا جشنواره گرمی برای موسیقی پیدا کرده است. به واسطه نوپا بودن صنعت و البته هوشمندی شخصی مثل جف کیلی، حالا مراسم گیم اواردز اهمیت ویژه‌ای دارد. بالاخره و پس از کلی انتظار ، مراسم سال ۲۰۲۳ هم برگزار شد و مطابق پیش‌بینی‌ها بازی Baldur’s Gate 3 موفق شد تا لقب بازی سال را میان نام‌های بزرگ کسب کند. سال ۲۰۲۳ یکی از بهترین سال‌های ویدیوگیمی برای مخاطبان بود و تعداد بازی‌های خوب و حتی عالی بسیار زیاد بودند و شاید سال‌ها طول بکشد تا دوباره شانس این را داشته باشیم که چنین سال فوق‌العاده‌ای را تجربه کنیم.
اما این سال فوق‌العاده بازی‌های ویدیویی دو روی کاملا متفاوت داشت. یک روی آن که مشخصا حضور بازی‌های خوب و بزرگ بود که باعث شد تا بازیکنان چند ماه جذاب را تجربه کنند. روی دیگر سال ۲۰۲۳ در دنیای بازی‌ها، دوران سیاه توسعه‌دهندگان بود؛ جایی که عوامل مختلف باعث شده تا درصد بالایی از توسعه‌دهندگان بازی‌های ویدیویی کارشان را از دست بدهند و تاثیر این اتفاق قطعا در ماه‌های آینده نمود پیدا خواهد کرد. اما در این میان مشکل بزرگ نمایش The Game Awards چه بود؟ در این یادداشت از ویجیاتو به این موضوع خواهیم پرداخت.
جشن جوایز یا مراسمی برای نمایش بازی‌ها؟
یکی از مشکلات جدی که هرساله گریبان‌گیر نمایش گیم اواردز شده ماهیت رویداد است. همچنان مشخص نیست که رویداد گیم اواردز بهانه‌ای برای جشن گرفتن سالی که گذراندیم است یا صرفا نمایشی‌ست برای عناوینی که قرار است در سال پیش رو عرضه شوند. در هر مسئله‌ای باید یک حد وسط وجود داشته باشد و نبود چنین چیزی دقیقا همان مشکلی‌ست که در نمایش گیم اواردز ۲۰۲۳ به چشم می‌آمد. جایی که زمانی برای قدردانی از توسعه‌دهندگان بازی‌های ویدیویی نبود و زمان به نمایش بازی‌های جدید و منتشرنشده اختصاص داده شد.
فرصت بزرگی در نمایش امسال وجود داشت تا رقابت جذاب بین نام‌های بزرگ صنعت را شاهد باشیم. درست همان‌طور که در نمایش سال ۲۰۱۸ شاهد رقابت نفس‌گیر عناوین God of War و Red Dead Redemption 2 بودیم و واقعا تا لحظه آخر نمی‌دانستیم که کدام بازی قرار است برنده لقب «بازی سال» باشد. اما این اتفاق در نمایش امسال رخ نداد آن هم در حالی که امسال عناوینی مثل بالدورز گیت ۳، الن ویک ۲ و The Legend of Zelda: Tears of The Kingdom به شکل برابر و تنگاتنگی شانس کسب این جایگاه را داشتند. این امکان وجود داشت تا حس هیجان و رقابت در جریان نمایش جاری شود اما مدیریت نه چندان خوب تیم تهیه‌کنندگی و البته همان ماهیت نامعلوم مراسم باعث شد تا چنین حسی در جریان این نمایش ۳ ساعته به وجود نیاید.
مسئله هم اینجا بود که در طول رویداد The Game Awards 2023 بیش از ۴۰ بازی نمایش داشتند و به تعداد بسیار کمتری شاهد اهدای جوایز به برنده‌های بخش‌ها بودیم. درست است که عناوینی که در این مراسم به نمایش درآمدند بسیار خوب بودند و شاهد تریلرهای به یاد ماندنی و جذابی هم بودیم اما چرا این موضوع باید باعث شود تا سازنده‌های بازی‌های ویدیویی زیر سایه نمایش‌ها بروند.
یکی دیگر از بزرگترین مشکلاتی که در نمایش وجود داشت، عدم ارائه زمان کافی به برنده‌های نمایش بود. همان‌طور که اشاره کردیم تعداد برنده‌هایی که به روی صحنه آمدند تا جوایز خودشان را دریافت کنند، بسیار کم بودند و با این حال باز هم زمان کافی نداشتند تا از همکارهای خود تشکر کنند و از مسیری که برای ساخت بازی داشتند صحبت کنند. به طور مثال زمانی که سم لیک، کارگردان بازی Alan Wake 2 به خاطر جایزه «بهترین روایت» به روی صحنه آمد، کمتر از ۳۰ ثانیه زمان داشت تا صحبت‌هایش را ارائه دهد و پس از این زمان صدا موسیقی به گوش می‌رسید که به معنای اتمام زمان برای برنده جایزه بود. این اتفاق میان صحبت‌های ایجی آئونوما (تهیه‌کننده بازی Zelda: Tears of Kingdom) و طراح صدای بازی های فای راش هم اتفاق افتاد و کاملا این موضوع حس می‌شد که گویا گیم اواردز اصلا قرار نیست تا جشنی برای توسعه‌دهندگان بازی‌های ویدیویی امسال باشد.
یکی از اتفاقات عجیبی که در مراسم رخ داد آن بود که برنده جوایز بهترین موسیقی، بهترین بازی نقش‌آفرینی، بهترین بازی خانوادگی و چند جوایز دیگر در حاشیه نمایش اعلام شدند. هر کدام از این بخش‌هایی که به آن‌ها اشاره کردیم از اهمیت بسیاری برخوردار هستند و این موضوع زمانی ناراحت‌کننده می‌شود که توسعه‌دهندگان بازی‌هایی مثل Final Fanatsy XVI و Super Mario Wonders با اینکه برنده جایزه شدند اما حتی فرصت این را نداشتند که در صحنه حضور پیدا کنند. یا به طور مثال چرا باید توسعه‌دهندگان بازی بزرگی مثل بالدورز گیت تنها یک بار فرصت این را داشته باشند تا از حسی که در آن لحظه دارند صحبت کنند در حالی که برنده شش جایزه بزرگ بوده‌اند.
این اتفاق در صورتی هم رخ داد که افرادی مثل آنتونی مک‌کی و سیمو لیو که بازیگران هالیوودی هستند به نظر آزادی بیشتری داشتند تا درباره هر موضوعی صحبت کنند اما این زمان برای توسعه‌دهنده‌ها فراهم نشد. در فضای مجازی هم بسیار به این موضوع اشاره شد و منتقدان کنایه‌ای که کریستوفر جاج (صداپیشه و بازیگر کاراکتر کریتوس در سری گاد آو وار) به عنوان کال آو دیوتی زد را به خود برگزارکنندگان مراسم می‌زنند. به طور مثال برایان آلتانو از رسانه IGN و اندی کورتز از برنامه Kinda Funny به این نقاط ضعف اشاره داشتند.
دیگر انتقاداتی که در فضای مجازی مطرح شده، اختصاص دادن زمان زیادی به هیدئو کوجیما برای معرفی پروژه جدیدش یعنی OD بود. کوجیما علاوه بر تریلر یک دقیقه‌ای، نزدیک به ده دقیقه زمان برای صحبت کردن درباره پروژه‌اش داشت و جردن پیل هم به این صحبت اضافه شد.
البته که جف کیلی هم در توییتی به این موضوع واکنش نشون داد و از توسعه‌دهندگان عذرخواهی کرد و اعلام کرد که پس از چند اهدای جایزه به تهیه‌کنندگان اطلاع داده تا صحبت برندگان را قطع نکنند و زمان بیشتری برای آن‌ها در نظر گیرند اما دیگر خیلی دیر شده بود.
عدم اشاره به اخراج توسعه‌دهندگان
همان‌طور که گفتیم مراسم گیم اواردز می‌تواند صحنه پایانی برای یک سال ویدیوگیمی و بهانه‌ای برای بررسی اتفاقات سال باشد. متاسفانه یکی از جلوه‌های تاریک امسال، اخراج کارمندان و توسعه‌دهندگان از استودیوها بود که عجیب است هیچ اشاره‌ای به این موضوع در طول مراسم The Game Awards شکل نگرفت. این در حالی‌ست که در مراسم سال ۲۰۲۱ به طور مستقیم به اتفاقات تلخی که در استودیوهای اکتیویژن بلیزارد رخ داده بود اشاره شد.
طبق آمار رسانه The Verge، امسال نزدیک به هفت هزار نفر شغل خودشان را در صنعت بازی‌های ویدیویی از دست دادند و این فقط محدود به استودیوهای کوچک نیست و شرکتی مثل Embracer Group سهم بزرگی در این آمار داشته است. برآورد شده که این میزان از اخراج کارمندان، یکی از بی‌ثبات‌ترین سال‌ها در صنعت بازی در طول پانزده سال گذشته بوده است. رسانه ورج به نکته خوبی اشاره می‌کند و می‌گوید که جف کیلی مسئول این اخراج‌ها نیست اما با پلتفرمی که در اختیار دارد، باید مخاطبانش را از وضعیت توسعه بازی‌ها آگاه کند تا پشت پرده دنیای بازی‌سازی برای همه روشن شود.
از طرفی برندگان جوایز هم اشاره‌ای به این موضوع نداشتند (البته که وظیفه گوشزد چنین موضوعی را هم ندارند) و از پیشرفتی که در انتظار این مدیوم است صحبت می‌کنند و می‌خواهند که این موقعیت را جشن بگیرند. پس وظیفه انجام چنین کاری بر دوش فردی مثل جف کیلی است و بهتر بود که به جای شوخی‌های نه چندان جذاب سلبریتی‌های هالیوود زمانی برای بیان این موضوع اختصاص داده می‌شد. البته که ممکن است فراموش کردن این موضوع به خاطر حفظ رابطه با ناشرها باشد. همان‌طور که رابطه اکتیویژن بلیزارد و گیم اواردز پس از مراسمی که ذکر کردیم خدشه‌دار شد و دیگر به حالت قبل برنگشت.
ناراحت‌کننده است که در نمایش امسال که بازی‌های خوبی به نمایش درآمدند و نقاط درخشانی مثل اجرای زنده گروه Old Gods را داشت چنین اتفاقات تلخی را شاهد بودیم. اما انتقاد محرک اصلی پیشرفت است. همان‌طور که نقدها باعث شده تا کیفیت نمایش گیم اواردز هم بهتر شود. اما ایراداتی همچنان وجود دارد.
بازی‌های ویدیویی بدون توسعه‌دهندگان ساخته نمی‌شود و ما به عنوان گیمرهای این دنیا باید بدانیم که وضعیت آن‌ها در بدترین شکل ممکن قرار دارد. آثار این اخراج‌ها در طول سال بعد و بعدتر بیشتر مشخص می‌شود و عدم اشاره به آن‌ها ممکن است وضعیت را بدتر هم بکند. آثار پاندمی، نابسامانی وضعیت اقتصادی جهانی و البته پیشرفت تکنولوژی‌هایی مثل هوش مصنوعی، وضعیت توسعه‌دهندگان را شکننده‌تر از قبل می‌کند. به نظر می‌رسد در عین حال که منتظر عناوین زیادی که در این نمایش معرفی شدند هستیم، باید منتظر دوران تاریک‌تری برای توسعه‌دهنده‌ها هم باشیم.
بیشتر بخوانید:
امسال جز نمایش موزیکال الن ویک جای دیگری برای من جذاب نبود
اصلا بزرگترین باگ نمایش امسال برد بالدرزگیت بود
و نکته خنده دار این بود که اومدن اون وسط یه عالمه بازی معرفی کردند و انگار با. E3 خدا بیامرز اشتباه گرفتند