نقد Mean Girls – فیلمی که نباید وجود داشته باشد!

Mean Girls فیلمی کمدی و موزیکال محصول سال ۲۰۲۴ آمریکا، به کارگردانی سامانتا جین (Samantha Jayne) و آرتورو پرز جونیور (Arturo Perez Jr) می‌باشد، فیلمنامه آن را هم تینا فی (Tina Fey) نوشته است. این فیلم بر اساس کتابی به نام Queen Bees and Wannabes نوشته روزالین وایزمن (Rosalind Wiseman) ساخته و پرداخته شده که پیش از آن فیلمی کمدی و تئاتری موزیکال نیز بنا به این کتاب به اجرا درامده بود. نل بنجامین (Nell Benjamin) و جف ریچموند (Jeff Richmond) ترانه سرا و آهنگساز تئاتر موزیکال بودند که برای بازسازی ترانه و آهنگ‌های خود در این فیلم فعالیت می‌کنند. Mean Girls با فروش صد و یک میلیون دلاری خود جزو فیلم‌های پرفروش سال تاکنون به‌شمار می‌رود.

در این فیلم رنه رپ (Reneé Rapp) با عنوان رجینا جورج در نقش دختری زورگو و پولدار، آوانتیکا وانداناپو (Avantika Vandanapu)، انگوری رایس (Angourie Rice) نیز به عنوان کیدی و در نقش اصلی و مکمل رجینا، جان هم (Jon Hamm) و اشلی پارک (Ashley Park) در این فیلم ایفای نقش می‌کنند.

پلات فیلم

کیدی هرون دختر شازده ساله‌ای است که در کنیا زیست می‌کند و در خانه تحصیل می‌کند. آن‌ها به آمریکا آمدند و برای اولین بار کیدی وارد دبیرستان می‌شود و این شروع مشکلات او است. او برای پذیرفته شدن بین همکلاسی‌هایش مجبور است گروه دوستانه‌ای انتخاب کند اما با دعوت رجینا وارد گروه دختران لوسی می‌شود که افراد را از بالا نگاه می‌کنند. کیدی به گروه سه نفره دخترانه و پر افاده آن‌ها می‌پیوندد.

کیدی در کلاس ریاضی دلباخته پسری می‌شود که بعد‌تر می‌فهمد این پسر قبلا دوست رجینا بوده. بنابراین رجینا با فهمیدن موضوع سعی می‌کند بین این دو را تخریب کند و موفق هم می‌شود. با این وجود کیدی با کمک دوتا از همکلاسی‌هایش جلوه رجینا را در مدرسه تخریب می‌کند و خودش نیز در فضای مجازی و مدرسه به محبوبیت چشم‌گیری می‌رسد.

در نهایت طولی نمی‌انجامد که محبوبیت کیدی نیز با نقشه چینی‌های رجینا از بین می‌رود و اکنون مدرسه با دو چهره منفور روبه‌رو می‌شود. اما همه افراد به نوعی به نتیجه مثبتی می‌رسند و از داستان‌های پیش آمده درس می‌گیرند و عشق و علاقه را همراه با احترام جایگزین روابط خصمانه خود می‌کنند.

هدفی در کار نیست!

Mean Girls یک کمدی موزیکال لوس و پیش پا افتاده می‌باشد که برای هدف سازی دست و پا می‌زند. تقریبا هیچ نکته کمدی در این فیلم وجود ندارد. تم موزیکال فیلم نیز بر شدت ابتذال فیلم می‌افزاید. شاید بشود گفت که Mean Girls یکی از بی‌هدف‌ترین فیلم‌های چند وقت اخیر است. نویسنده سعی داشته تا نکات اخلاقی و دوستی‌های اشتباه و خصمانه و قلدری در دبیرستان را به تصویر بکشد، اما حقیقتا همه چیز آنقدر کلیشه‌ای بود که انگار هرگز نیاز به ساخت و تماشای چنین فیلمی حس نمی‌شد!

به نظر می‌رسد که سازندگان فقط به تنوع لباس و جواهرات بسنده کرده باشند. به طوری که انگار نیاز کارگردان‌های اثر فقط در نشان دادن صحنه‌های رنگارنگ و تم البسه خلاصه می‌شد و چپاندن خط داستانی در سکانس‌ها تنها یک سفارش از سوی اشخاص دیگری است. همه چیز در این کمدی آبکی قابل حدس است. لحظه‌ای که کیدی وارد مدرسه می‌شود مخاطبین می‌توانند آینده او را حدس بزنند.

یا زمانی که اولین بار پسر مورد علاقه‌اش را می‌بیند و یا هر اتفاق ریز و درشتی دیگری که در Mean Girls رقم می‌خورد قابل حدس است. چرا که برون‌ریزی اطلاعات از وهله اول همه چیز را لو می‌دهد. البته نباید فراموش کرد که اطلاعات مهمی هم در کار نیست. همه چیز در این فیلم بی‌اهمیت و کم‌ ارزش است، از پند‌های اخلاقی گرفته تا کارگردانی و داستان بی دغدغه آن.

گروه سنی مخاطبین

متاسفانه باید گفت که Mean Girls برای هیچ گروه سنی ارزش دیدن ندارد! بسیاری برای معرفی فیلم مورد نظر آن‌ را یک موزیکال نوجوان پسند خواندند. با این وجود باید دانست که این فیلم گرچه هیچ بزرگسالی را به خود جذب نمی‌کند، هیچ نوجوانی نیز نباید با دیدن Mean Girls وقت خود را هدر بدهد. قطعا برای پند‌های اخلاقی که قرار است به قشر نوجوان داده شود فیلم‌های پر معناتری وجود دارد.

علاوه بر این معنای خاصی هم در نکات اخلاقی این اثر مستهجن نهفته نیست. بنابر این شاید دیدن پپا پیگ درس‌های مهم‌تری برای مخاطبین داشته باشد تا این فیلم! چه بسا که Mean Girls در بسیاری از سکانس‌ها با درآمیختن مسائل جنسی احمقانه و نمایان کردن کلیشه‌های جنسیتی، حتی اخلاقیات را پشت سر می‌گذارد و آن‌را نادیده می‌گیرد.

در ضمن باید دانست زمانی که یک فیلم، تینیجری معرفی می‌شود و نام می‌گیرد، دلیل بر این نیست که سطح مخاطبین پایین و فهم آن‌ها کم است. بنابراین نمی‌شود این فیلم را حتی تینیجری معرفی کرد چرا که این قشر نیاز بیشتری به محتوای درست دارند، چون کند و کاو ذهن نوجوانان در این سن بیشتر است پس حقیقتا این فیلم را به هیچ گروه سنی پیشنهاد نمی‌کنم!

کلام آخر

موسیقی فیلم مانند داستان آن دور ریختنی می‌باشد. این مسئله تعجب برانگیز است که در تئاتر موزیکال نیز از همین آواز و موسیقی استفاده شده و آن‌ هم در برادوی! باید دانست که موسیقی فیلم هیچ کمکی به پیشبرد داستان نمی‌کند و تنها اشخاص برای معرفی کاراکتر‌های خود از آن استفاده می‌کنند. به همین دلیل بخش موزیکال Mean Girls یک بخش اضافه و فراموش شدنی به حساب می‌رود.

جدای از این موضوع، سازندگان اثر، Mean Girls را به عنوان اولین فیلم بلند خود معرفی کردند. شاید یکی از دلایل خامی این فیلم همین موضوع باشد. به طوری که حتی طراحی رقص‌های دسته جمعی افراد در این فیلم نیز چنگی به دل نمی‌زند. تقریبا می‌شود گفت که کارگردانی Mean Girls بد و بی جذابیت رقم خورده است. به گمانم دیگر وقت آن رسیده که سازندگان این پرفورمنس‌های بی دلیل و بی معنی روی صحنه را به اتمام برسانند و برای بخش موزیکال فیلم کمی از خلاقیت و نوآوری خود استفاده کنند.

در آخر باید گفت که Mean Girls هیچ‌گونه کشش داستانی ایجاد نمی‌کند. بازیگران بیش از سن خود نشان می‌دهند و حتی نقش خود را خوب ایفا نمی‌کنند به جز معلم‌های مدرسه! کارگردانی ضعیف و شلوغ و پر از رنگ است آن‌ هم بدون دلیل خاصی. داستان تکراری و کلیشه‌ای و جوک‌ها به ناباورانه‌ترین شکل ممکن مضحک هستند.