فیلم The Irishman به کارگردانی مارتین اسکورسیزی، شباهت‌های سبکی و داستانی جالبی به عنوان Goodfellas (رفقای خوب)، اثر همین کارگردان کارکشته دارد. جالب این است که هردو فیلم اشاره‌ای مستقیم به زندگی حقیقی یکی از گانگسترهای مشهور تحت عنوان «جوئی دیوانه» دارند. فیلم‌های The Irishman و Goodfellas هردو براساس واقعیت ساخته شده‌اند. در Goodfellas، مارتین اسکورسیزی فیلمنامه خود را از کتاب Wiseguy (اثر نیکولاس پیلگی، ۱۹۸۵) اقتباس کرد؛ در فیلم مذکور شاهد روایت یک گانگستر، یعنی هنری هیل (ری لیوتا) بودیم که به یک خبرچین تبدیل می‌شود.
در Goodfellas داستان حول محور هنری هیل از دوران نوجوانی در دهه ۶۰ تا رابطه حرفه‌ای او با The Irishman یا همان جیمی برک می‌چرخد. اگرچه، در این فیلم نام این شخصیت به جیمی کانوی تغییر یافت و توسط رابرت دنیرو به تصویر کشیده شد. در این سو در فیلم The Irishman، اسکورسیزی روی یک شخصیت کاملا متفاوت تمرکز کرده: فرانک شیرن مقلب به The Irishman (رابرت دنیرو). داستان زندگی و اعترافات این شخصیت به تفسیر در کتاب «شنیده‌ام خانه‌ها را رنگ می‌کنی» (چارلز برنت، ۲۰۰۴) بازگو شده است. حال اقتباس جدید نتفلیکس از کتاب مذکور نشان می‌دهد شیرن چگونه با گانگستر مشهور فیلادلفیا یعنی راسل بوفالینو (جو پشی) ملاقات کرد و چگونه بعدها یک رابطه خاص با سردسته تیمستزها، جیمی هوفا (آل‌پاچینو)، برقرار نمود.
در اواسط فیلم The Irishman مشاهده می‌کنیم که هوفا در زندان با یک گانگستر دیگر به نام تونی پرونزانو (استفان گراهام) درگیر می‌شود. همچنان که موسیقی Sleep Walk از سانتو و جانی پخش می‌شود، فضای فیلم به کلی تغییر کرده و به حالتی می‌رود که در آن شیرن «دورانی که همه می‌دانستند قرار است همه چیز به فنا رود» را یادآور می‌شود. همین جملات پایه‌گذاری یک سری تصویر اسلو‌موشن است که وقایع تیراندازی به رئیس گانگسترها جوزف کلمبو در جوئن ۱۹۷۱ را نشان می‌دهد – اعتقاد بر آن است که این تیراندازی به دستور جوئی گالو ملقب به «جوئی دیوانه» و توسط مردی به نام جروم جانسون به وقوع پیوسته.) این اشاره مستقیم فیلم The Irishman به اوایل دهه هفتاد میلادی و نهایتا قتل جوئی دیوانه در آپریل ۱۹۷۲ در منهتن است. جالب اینجاست که در عنوان Goodfellas نیز به درگیری‌های جوئی دیوانه و پروفاسی در دهه ۶۰ اشاره می‌شود.
در Goodfellas رابرت دنیرو در نقش کانوی از همان ابتدا با اشاره به شخصیت جوئی گالو معرفی شده است. هنری نیز طی یک روایت ذهنی درباره «دورانی باشکوه» که آدم‌های باخرد همه جا حضور داشتند صحبت می‌کند؛ درست پیش از آنکه «جوئی دیوانه تصمیم بگیرد روسای خودش را سرنگون کرده و یک جنگ به راه اندازد». جوئی در ابتدا برای پروفاسی و خانواده گانگستری‌اش کار می‌کرد و یک قاتل حرفه‌ای محسوب می‌شد تا اینکه علیه همین بزرگان و روسا به پا خواست و ده‌‌ها نفر را گروگان گرفت. سپس طمع قدرت بیشتر در او رخنه کرد؛ اینگونه بود که جوئی گالو یک جنگ تمام‌عیار میان گروه‌های گانگستری به راه انداخت و چنان پیش رفت که پس از مدتی او را جوئی دیوانه می‌خواندند. در سال ۱۹۶۱ جوئی گالو به جرم اختلال در نظم عمومی و تهدید جان و مال افراد مختلف به زندان افتاد و حدود یک دهه آنجا آب خنک خورد. هنگامی که اوایل دهه ۷۰ به نیویورک بازگشت، توانسته بود حین زندانی بودنش یک نظام از روابط مستحکم و ترسناک با آمریکایی‌های سیاه‌پوست (از جمله نیکی بارنز) به وجود آورد. پس از آزادی از زندان او همچنان قصد داشت بازی خودش را در شهر بزرگ نیویورک پیاده کند.
اگرچه در واقعیت پرونده قتل جوئی گالو هیچگاه حل نشد اما در فیلم The Irishman که بر اساس اعترافات شخص شیرن ساخته شده، نشان داده می‌شود که او نه تنها هوفا را به قتل رسانده، بلکه جوئی دیوانه را نیز از میان برده است. کارگردان زبردست Goodfellas با جمع‌آوری گروه قدرتمند خودش و به‌کارگیری افسانه‌های هالیوودی چون آل‌پاچینو، دنیرو و جو پشی موفق شده یک اثر حماسی سه‌ساعته دیگر که سال‌های سال در ذهن مخاطبان خواهد ماند را خلق کند. از آنجا که سن بسیاری از بازیگران فیلم نسبتا بالا است، The Irishman به صورت گسترده از تکنولوژی GCI بهره برده و به زیباترین شکل ممکن بزرگانی چون آل‌پاچینو و دنیرو را دهه‌ها جوان‌تر کرده است. بودجه نهایی ساخت این فیلم چیزی حدود ۱۳۰ میلیون دلار بوده و باتوجه به استقبال قابل‌توجه مخاطبان از آن احتمالا چند برابر این رقم به جیب نتفلیکس باز خواهد گشت.
بیشتر بخوانید:
عاولی این فیلم