کابل شبکه برای مسافت طولانی

در دنیای شبکه‌های کامپیوتری، انتخاب کابل مناسب برای مسافت‌های طولانی یکی از چالش‌های مهم برای ایجاد ارتباطات پایدار و با کیفیت است. کابل‌های اترنت که از محبوب‌ترین انواع کابل‌های شبکه محسوب می‌شوند، برای انتقال داده‌ها در فواصل مختلف طراحی شده‌اند؛ اما همه آن‌ها برای مسافت‌های طولانی کارایی یکسانی ندارند. انتخاب درست کابل شبکه برای فواصل زیاد به عواملی همچون جنس مغزی کابل، نوع روکش و وجود شیلد مناسب بستگی دارد؛ اما کدام کابل شبکه برای مسافت طولانی مناسب‌تر است؟ با ما همراه باشید تا پاسخ این سؤال را بیابیم.

معرفی انواع کابل شبکه برای مسافت طولانی

برای انتقال داده‌ها در فواصل طولانی، انتخاب کابل مناسب بسیار مهم است. کابل‌های شبکه مختلفی با ویژگی‌های متفاوت برای این منظور طراحی شده‌اند که هرکدام بسته به نیاز و شرایط محیطی ممکن است گزینه‌ای بهتر از بقیه باشند. در این بخش، انواع مختلف کابل‌های شبکه را که برای مسافت‌های طولانی مناسب هستند معرفی می‌کنیم.

همچنین در ویدیوی زیر می توانید با انواع کابل های شبکه بیشتر آشنا شوید:

1. کابل زوج تابیده‌شده (Twisted Pair Cable)

کابل‌های زوج تابیده‌شده از رایج‌ترین کابل‌های شبکه هستند که به دو نوع شیلددار (STP) و بدون شیلد (UTP) تقسیم می‌شوند. این کابل‌ها از چهار جفت سیم تابیده‌شده تشکیل شده‌اند که این تابیده‌شدن باعث کاهش تداخل الکترومغناطیسی می‌شود. برای مسافت‌های طولانی، کابل‌های STP که دارای شیلد محافظ هستند، عملکرد بهتری دارند؛ زیرا از تداخلات محیطی جلوگیری می‌کنند.

کابل‌های زوج تابیده‌شده نصب آسانی دارند و هزینه آن‌ها نسبت به کابل‌های فیبر نوری کمتر است، به‌همین‌دلیل برای شبکه‌های محلی (LAN) مناسب هستند. بااین‌حال، این کابل‌ها دارای محدودیت در مسافت هستند و حداکثر تا ۱۰۰ متر می‌توانند بدون افت کیفیت کار کنند. همچنین، مدل‌های بدون شیلد این کابل‌ها به نویز و تداخلات الکترومغناطیسی حساس هستند.

2. کابل کواکسیال (Coaxial Cable)

کابل کواکسیال که بیشتر در تلویزیون و ارتباطات رادیویی استفاده می‌شود، می‌تواند برای انتقال داده‌ها در مسافت‌های طولانی نیز به کار رود. این کابل‌ها دارای یک لایه شیلد فلزی هستند که باعث کاهش نویز و تداخلات محیطی می‌شود. کابل‌های کواکسیال مقاومت بالایی در برابر نویز دارند و برای مسافت‌های طولانی‌تر نسبت به کابل‌های زوج تابیده‌شده مناسب هستند.

3. کابل فیبر نوری (Fiber Optic Cable) به‌عنوان بهترین کابل شبکه برای مسافت طولانی

برای مسافت‌های بسیار طولانی، کابل فیبر نوری بهترین گزینه است. این کابل‌ها از رشته‌های نازک شیشه یا پلاستیک ساخته شده‌اند که داده‌ها را به‌صورت پالس‌های نوری منتقل می‌کنند. کابل‌های فیبر نوری به دو نوع تک‌حالته (Single-mode) و چندحالته (Multi-mode) تقسیم می‌شوند. کابل‌های فیبر نوری دارای ظرفیت بسیار بالایی برای انتقال داده هستند و در برابر تداخلات الکترومغناطیسی مقاوم می‌باشند که آن‌ها را برای انتقال داده در مسافت‌های طولانی تا چندین کیلومتر مناسب می‌سازد. بااین‌حال، این کابل‌ها هزینه بالایی دارند و نیاز به تجهیزات خاص برای نصب و نگهداری دارند.

معیارهای انتخاب کابل شبکه برای مسافت‌های طولانی

برای انتخاب کابل شبکه برای مسافت طولانی باید به چندین معیار مهم توجه کنید:

1. طول کابل

طبق آنچه که در مقاله بهترین کابل شبکه برای فواصل دور در وب‌سایت پاناتل گفته شده است:

در انتخاب کابل شبکه برای مسافت طولانی می‌توان گفت که کابل‌های دسته ۶a، ۷ و ۷a از جمله گزینه‌های پرکاربرد هستند.

بااین‌حال اگر به هر دلیلی به‌دنبال کابل شبکه برای مسافت طولانی هستید، باید بدانید که کابل دسته ۶a می‌تواند داده‌ها را با سرعت ۱۰ گیگابیت بر ثانیه تا فاصله ۱۰۰ متر منتقل کند و به‌همین‌دلیل برای مراکز داده و ساختمان‌های تجاری مناسب است. کابل دسته ۷ و ۷a نیز با پهنای باند بالا و توانایی انتقال داده با سرعت ۱۰ گیگابیت بر ثانیه تا فاصله ۱۰۰ متر، برای زیرساخت‌های هسته شبکه بسیار مناسب هستند. این کابل‌ها به‌دلیل داشتن شیلدهای قوی از تداخلات الکترومغناطیسی به‌خوبی جلوگیری می‌کنند و عملکرد پایداری در مسافت‌های طولانی دارند.

2. نوع مغزی کابل

مغزی کابل تأثیر زیادی بر کیفیت انتقال داده‌ها دارد. کابل‌های مسی به دو نوع مغزی تمام مس (CCC) و مغزی مس با روکش آلومینیوم (CCA) تقسیم می‌شوند. برای مسافت‌های طولانی، کابل‌های تمام مس به‌دلیل رسانایی بهتر و کاهش افت سیگنال، گزینه مناسب‌تری هستند.

3. نوع روکش کابل

روکش کابل نیز نقش مهمی در انتخاب کابل مناسب دارد. روکش‌های PVC، PE و LSZH از رایج‌ترین روکش‌ها هستند. روکش PE به‌دلیل مقاومت بیشتر در برابر عوامل محیطی و سبکی، برای مسافت‌های طولانی و محیط‌های بیرونی مناسب‌تر است.

4. وجود شیلد

شیلد در کابل‌های شبکه برای کاهش تداخلات الکترومغناطیسی و نویز استفاده می‌شود. برای مسافت‌های طولانی و محیط‌های پُرنویز، استفاده از کابل‌های شیلددار مانند SFTP توصیه می‌شود. این کابل‌ها دارای لایه‌های فویلی و بافته‌شده هستند که حفاظت بیشتری در برابر نویز فراهم می‌کنند.

استفاده از تجهیزات کمکی برای تقویت سیگنال

در مسافت‌های طولانی، افت سیگنال یکی از مشکلات رایج است. برای رفع این مشکل می‌توان از تجهیزات کمکی مانند ریپیترها، سوئیچ‌ها و هاب‌ها برای کابل شبکه برای مسافت طولانی استفاده کرد. این تجهیزات به تقویت سیگنال و کاهش افت کیفیت کمک می‌کنند و باعث می‌شوند که کابل‌های مسی بتوانند در مسافت‌های بیشتر نیز عملکرد خوبی داشته باشند.

ریپیترها دستگاه‌هایی هستند که سیگنال‌های دریافتی را تقویت و مجدداً ارسال می‌کنند. این دستگاه‌ها برای افزایش مسافت انتقال در شبکه‌های کابلی بسیار مفید هستند. سوئیچ‌ها نیز می‌توانند به‌عنوان تقویت‌کننده سیگنال عمل کنند و علاوه‌بر آن، مدیریت بهتری بر ترافیک شبکه فراهم می‌کنند. استفاده از سوئیچ در فواصل طولانی می‌تواند به بهبود عملکرد شبکه کمک کند.

وب‌سایت معتبر How-To Geek بیان می‌کند:

«کابل‌های اترنت دارای حداکثر طول مشخصی هستند؛ بیشتر مصرف‌کنندگان عادی نیازی به نگرانی در این مورد ندارند؛ زیرا طول کابل‌های اترنت آن‌ها به‌ندرت از 10 تا 20 متر فراتر می‌رود؛ اما اگر ملکی بزرگ دارید و کابل‌های اترنت را برای فواصل طولانی اجرا می‌کنید، ضروری است که محدودیت‌های طول را درنظر بگیرید تا از بروز مشکلات عملکردی جلوگیری بشود.»

سخن پایانی

انتخاب مناسب‌ترین کابل شبکه برای مسافت طولانی نیازمند درنظر گرفتن چندین عامل از جمله نوع کابل، جنس مغزی، نوع روکش و وجود شیلد است. کابل‌های فیبر نوری به‌دلیل ظرفیت بالا و مقاومت در برابر تداخلات الکترومغناطیسی بهترین گزینه برای مسافت‌های طولانی هستند؛ اما اگر به‌دلایل اقتصادی یا فنی نیاز به استفاده از کابل‌های مسی دارید، حتماً از کابل‌های تمام مس و شیلددار استفاده کنید و در صورت نیاز از تجهیزات کمکی مانند ریپیتر و سوئیچ برای تقویت سیگنال بهره ببرید.