مایکروترنزکشن چیست؟

طی سال‌های گذشته و از زمانی‌ که پای مایکروترنزکشن یا به عبارتی پرداخت‌های درون برنامه‌ای به بازی‌های ویدیویی باز شد، بحث و جدل‌های فراوانی در این خصوص شکل گرفته است. درواقع هر نوع پرداختی که شما داخلی یک بازی ویدیویی به منظور خرید محتوای اضافه، تجهیزات یا اسکین‌های ظاهری و یا حتی امکانات بیشتر انجام دهید در دسته مایکروترنزکشن‌ها قرار می‌گیرد.

در این مطلب به بررسی مایکروترنزکشن و علت منفور بودن در میان گیمرها می‌پردازیم. پس تا پایان همراه ما باشید.

مایکروترنزکشن چیست؟

وقتی بازی‌های ویدیویی وارد بازار شدند، پروسه خریدشان ساده و مستقیم بود. به فروشگاه مورد نظر مراجعه می‌کردید، بازی را می‌خریدید و پس از پرداخت هزینه‌اش، آن را به خانه و سپس کنسول یا پی‌سیتان منتقل می‌کردید. با گسترش شبکه جهانی اینترنت و به خصوص از زمانی که سرعت و پهنای باند آن با افزایش چشمگیری مواجه شد، بازار بازی‌های آنلاین نیز داغ شد. حالا برای خرید یک بازی ویدیویی، نیازی به ترک کردن خانه ندارید.

به سادگی می‌توانید بازی‌های مورد نظرتان را از فروشگاه‌های اینترنتی مانند استیم، PSN، نینتندو eShop و حتی فروشگاه‌های موبایلی مانند پلی‌استور یا اپ‌استور خریداری کنید. پس از خرید نیز تنها کاری که باید بکنید، دانلود فایل و سپس نصب آن است. از آن سو گسترش فروش بازی‌های دیجیتالی موجب ظهور موج جدیدی شد، مایکروترنزکشن و پرداخت‌های درون برنامه‌ای. درواقع به هر چیزی داخل بازی‌ها که برای دسترسی به آن نیازمند پرداخت هزینه‌ای به جز هزینه ابتدایی خرید بازی باشید، مایکروترنزکشن می‌گویند.

این روزها مایکروترنزکشن آنقدر گسترش پیدا کرده که رد پایش را می‌توان در هر بازی ویدیویی‌ای دید. از بازی‌های موبایلی گرفته تا عناوین AAA از استودیوهای بزرگ و مشهور. حضور و استفاده از مایکروترنزکشن‌ها همواره بحثی داغ و جنجالی محسوب می‌شود که همچنان نتیجه‌اش نامشخص است.

‌مایکروترنزکشن‌ها می‌توانند تبدیل به یک مجموعه شوند

شیوه‌های متنوعی برای استفاده از مایکروترنزکشن در بازی‌ها وجود دارد. ممکن است در یک بازی ویدیویی شما صندوقچه یا لوت باکسی را خریداری کنید که به صورت شانسی یا رندوم، آیتمی را تحویلتان دهد. این در حالی است که همین مکانیزم در بسیاری از بازی‌های دیگر به صورت رایگان قرار داده شده. حتی این مسئله تا جایی پیش رفته که یک زیرشاخه بر همین اساس تحت عنوان «Gacha Games» به بازی‌های ویدیویی اضافه شده که شامل بازی‌های رایگان موبایلی می‌شود.

درواقع ایده اصلی این سبک از ماشین‌های شانس ژاپنی گرفته شده. جایی که شما سکه‌ای را داخل ماشین می‌اندازید و سپس به صورت کاملا رندوم جایزه‌ای داخل یک بسته‌بندی کپسول مانند دریافت می‌کنید. از آنجایی که بازی‌های Gatcha شما را تشویق به خرید بیشتر و گرفتن جایزه‌ای بهتر می‌کنند، ممکن است مردم صدها دلار توسط پرداخت‌های درون برنامه‌ای هزینه کنند. اصطلاحا به مردمی که در بازی‌ها هزینه زیادی می‌کنند «Whales» یا «نهنگ» گفته می‌شود.

همچنین در میان گیمرها این دیدگاه بسیار رایج است که وقتی برای خرید یک بازی ۶۰ دلار پرداخت می‌کنید، هزینه اضافی جهت دسترسی به محتوایی داخل بازی وجود دارد و صرفا به واسطه هزینه کردن در اختیارتان قرار می‌گیرد طمعکارانه است. امروزه بسیاری از بازی‌های ورزشی دارای چنین ساز و کاری هستند. NBA 2K و فیفا از سری بازی‌هایی هستند که به واسطه پرداخت هزینه‌های مختلف به کاربران کارت‌های متنوعی برای استفاده می‌دهند.

مایکروترنزکشن می‌تواند مکانیزم بازی‌ها را تغییر دهد

مشکل دیگر اینجاست که برخی از پرداخت‌های درون برنامه‌ای بنیان گیم‌پلی بازی را تغییر می‌دهند. بسیاری از بازی‌های ویدیویی به این منظور ساخته شده‌اند تا کاربران را تشویق به هزینه کردن کنند. در بازی‌های رایگان نیز این مسئله بدین شکل است که تعداد دفعات یا مدت زمان بازیتان محدود شده و از آن سو، تبلیغات متنوعی به شما نشان داده می‌شود. بسیاری از بازی‌های موبایلی نیز از ساز و کاری غیرمنصفانه درراستای گول زدن مخاطبان استفاده می‌کنند. بدین شکل که دکمه‌ای پنهان در صفحه قرار می‌دهند تا با لمس آن شما به صفحه تبلیغ منتقل شوید.

این تغییرات مختص بازی‌های موبایلی یا کوچک نیست و امروزه می‌توان اثراتش را در بازی‌های بزرگ و مشهور نیز مشاهده کرد. امروزه با کند کردن پروسه پیشرفت در بازی، محدود کردن شانس برای پیدا کردن آیتم‌های باارزش یا حتی قطع دسترسی به برخی مناطق خاص بازی‌های ویدیویی تلاش می‌کنند تا کاربران را مجبور به استفاده از مایکروترنزکشن کنند. این مسائل در بازی‌های آنلاین یا MMO به شدت رواج دارد.

جدیدترین مثالی که می‌توان برای این دسته از بازی‌ها زد، ساخته جنجالی بتسدا یعنی Fallout 76 است. این بازی با مشکلات فنی زیادی درعرضه دست و پنجه نرم می‌کرد، اما مشکلی که بیش از همه کاربران را اذیت می‌کرد حجم بالای مایکروترنزکشن‌ها بود. با مراجعه به فروشگاه بازی متوجه می‌شدید که آیتم‌های بی‌ارزش و صرفا ظاهری مانند لباس سانتا! به قیمتی گزاف مانند ۲۰-۳۰ دلار به فروش می‌رسند. حتی برخی از این آیتم‌ها توانایی‌هایی خاص به کاربران می‌دادند تا بدین شکل تعادل در میانشان بهم بریزد.

به چنین بازی‌هایی که مایکروترنزکشن را طوری طراحی کرده‌اند تا روی تجربه و گیم‌پلی بازی موثر باشد، «Pay to Win» یا «پرداخت کن و برنده شو» می‌گویند. درواقع عدالت به وسیله مایکروترنزکشن در این بازی‌ها از بین می‌رود و کاربری که توانایی هزینه کردن داشته باشد، نسبت به دیگران جلو می‌افتد، حتی اگر زحمت بسیار کمتری کشیده باشد. البته برخی از بازی‌های دیگر نیز طوری طراحی شده‌اند تا مایکروترنزکشن را عادی جلوه دهند.

برای مثال، تصور کنید بالا بردن لول کاراکترتان در یک بازی ۱۰ ساعت زمان نیاز داشته باشد. حال کاربران دیگر می‌توانند با پرداخت ۵ دلار این مدت زمان را بگذرانند و به لول ۱۰ برسند. طبیعی است که این مسئله از نظر شما ناعادلانه محسوب می‌شود. اما اگر مدت زمان لازم برای ارتقاء کارکتر ۱۰۰۰ ساعت بود و هزینه گذراندن آن همچنان ۵ دلار چطور؟

تمام مایکروترنزکشن‌ها Pay to Win نیستند

البته نکته مورد نظر ما این نیست که تمام مایکروترنزکشن‌ها بد هستند و گیمرها از آن‌ها متنفرند. بسیاری از مایکروترنسکشن‌ها هستند که به هیچ عنوان روی گیم‌پلی تاثیر ندارند و صرفا Pay to Win محسوب نمی‌شوند. بهترین مثال برای پرداخت‌های درون برنامه‌ای بی‌اثر فورتنایت است. درواقع به همین خاطر است که کاربرانی با هر رنج سنی آن را تجربه می‌کنند. تمام مایکروترنسکشن‌های فورتنایت براساس آیتم‌های ظاهری است و هیچکدام از آن‌ها روی تجربه شما تاثیری نخواهد داشت.

بازی‌های آنلاین دیگری مانند Dota 2، کانتر استرایک و اورواچ نیز هستند که گرچه مایکروترنزکشن‌ در آن‌ها وجود دارد، اما این مایکروترنزکشن‌ها تاثیری روی گیم‌پلی بازی ندارند و صرفا منتهی به آیتم‌های ظاهری می‌شوند.

بیشتر بخوانید: ۵ بازی ویدیویی که می‌توانید از آن‌ها کسب درآمد کنید