نقد سریال Gen V | فصل دوم؛ قسمت 1 تا 3
وقتی جهان The Boys گسترده‌تر می‌شود!
سه قسمت ابتدایی فصل دوم سریال Gen V به تازگی توسط پرایم ویدئو منتشر شده و باری دیگر قرار است در دنیای خونین و خشن این اسپین آف از سریال The Boys غرق شویم. فصل دوم درست مانند فصل اول شروع آرامی داشت؛ اما به ندرت ریتم آن افزایش میابد و تلاش می‌کند تا مخاطب را با عناصر سرگرم کننده‌ای که پیش از این در سریال اصلی دیده بودیم پای داستانش بنشاند. در این مقاله، ضمن پاسخ به پرسش «آیا فصل دوم Gen V مانند قبل پر قدرت است یا خیر» به بررسی سه قسمت نخست این سریال می‌پردازیم. با نقد سریال Gen V فصل دوم، همراه ویجیاتو بمانید.
پرایم ویدئو با فصل اول سریال Gen V ثابت کرد که فضای زیادی برای گسترش دنیای The Boys وجود دارد که حتی گاهی فراتر از درگیری بین تیم بیلی بوچر و گروه سون به رهبری هوملندر می‌رود. یکی از این فضاها، دانشگاه گودلکین است؛ دانشگاهی که تخت نفوذ شرکت وات است و از طریق آن سوپ‌های جوان و لذت‌گرا را گرد هم جمع کرده و قدرت‌های آنان را بیشتر می‌کنند.
بخوانید: هرآنچه که باید پیش از تماشای فصل دوم Gen V بدانید
با انتشار فصل دوم مطمئن شدیم که چنین ایده‌ای واقعا پتانسیل بالایی برای ادامه دارد. این سریال در فصل دوم با چنین شخصیت‌های جا افتاده‌ای، از ریتم نمی‌افتد و کماکان کیفیت خوبی دارد. ما در فصل دوم Gen V سریالی را می‌بینیم که همچنان به طور موثر و معناداری روی پایه‌های The Boys بنا شده و پیشرفت می‌کند.
با وجود اینکه فصل دوم در ابتدا کمی بیش از حد با مخاطب اطلاعات رد و بدل می‌کند و کند پیش می‌رود، اما به مرور قدرت خودش را بازیابی می‌کند و به سر ضرب بر می‌گردد. پس از کشتار خشونت‌آمیز در محوطه دانشگاه گودالکین در فصل اول، سکانس پایانی به ما یک وعده وضعیت کاملا متفاوت را داده بود. کیت و سم با حقه و کلک، خودشان را قهرمان آن حادثه جا زدند؛ این درحالی است که ماری، اما و جردن در یک مرکز مرموز وات زندانی شده‌اند.
با وجود اینکه همه چیز در فصل اول به شکل خاصی پایان یافت، در فصل دوم Gen V آن تغییر عمیقی که طرفداران انتظارش را داشتند رخ نمی‌دهد. در سه قسمت ابتدایی، سریال تلاش می‌کند تا آن کشمکش و بحران‌ها را به سمت و سویی بهتر بکشانند تا در نهایت همه چیز طبق آن فرمول فصل اول پیش برود:«سکانس‌های خشن، خون آلود و بی‌پروا در بستر یک دانشگاه با شخصیت‌های جوان» این یعنی با وجود وضعیت وخیم قهرمانان سریال و اوضاع روحی نامطلوب، همچنان کلاس‌ها باید ادامه پیدا کنند و داستان باید تو این بستر روایت شود.
با وجود اینکه این فرمول هنوز هم در فصل دوم کارساز است، اما مقداری از جذابیت و تازگی‌ای که در فصل اول داشت را از دست داده است. زیرا سریال در قسمت‌های ابتدایی خود کمی طول می‌کشد تا دوباره پویایی داستانی خود را بازسازی کند. هر چند به گفته برخی منتقدان که سریال را کامل تماشا کردند، تمرکز بر درام‌های کلاسی و رتبه‌بندی دانشگاهی به تدریج کمتر می‌شود و در نیمه دوم سریال، چالش‌ها به طور پیوسته بیشتر می‌شوند.
چنین اتفاقی پیش از این در فصل چهارم The Boys رخ داده بود و ما در نیمه دوم فصل شاهد بیشتر شدن ریتم داستان می‌شویم. احتمال زیاد سریال Gen V به چنین سرنوشتی دچار شود.
با وجود اینکه بهتر می‌شد اگر در قسمت‌های اولیه کمی بیشتر روی سم و کیت تمرکز می‌شد، اما در نهایت هر یک از شخصیت‌های اصلی، قوس داستانی منسجم و رضایت‌بخشی را در فصل دوم تجربه می‌کنند. این سریال به مرور درونمایه خودش را از طریق این قوس داستانی منتقل می‌کند:«جوانان آسیب دیده‌ای که علیه یک سیستم فاسد شورش می‌کنند و کشف می‌کنند که واقعا چه کسی هستند.»
در طول فصل دوم، به هر یک از شخصیت‌های اصلی فرصت داده می‌شود تا در طول فصل به طور قابل درکی رشد و تکامل پیدا کنند. همچنین سریال با قدرت اعتماد روی بازی‌های قدرتمند تک تک شخصیت‌های اصلی حساب باز می‌کند. شخصیت «اما» با بازی لیزی رادوی در این سریال به خصوص در فصل دوم، درخشش خاصی دارد؛ زیرا به شکلی بصری زیبایی و خوش قلبی واگیردار خود را به نمایش می‌گذارد و حسی عمیق از اندوه را به شخصیت می‌بخشد. این موضوع با عنصر کوچک و بزرگ شدنش ترکیب دراماتیک جذابی ارائه می‌دهد.
در کنار لیزی رادوی باقی بازیگران نیز فرصت درخشش پیدا می‌کنند. جاز سینکلر بازیگر نقش ماری، کار‌های زیادی انجام می‌دهد تا سفر او در طول سریال منطقی‌تر و باورپذیرتر باشد. این شخصیت به مرور توانایی‌های مبتنی بر خونش را درک می‌کند و به موقعیت خودش مسلط می‌شود.
همچنین لاندن ثور و درک لو در نقش دوقلو‌های جردن به معنای واقعی عالی هستند؛ این دو بازیگر توانستند شخصیتی کاملا یکدست و ثابت را اجرا کنند و مخاطب درگیر این نشود که کدام بازیگر در هر صحنه نقش جردن را ایفا می‌کند.
و اما می‌رسیم به موضوع مهمی که در این فضا جریان دارد و آثارش را می‌بینیم. متاسفانه چنس پردومو، در راه سفر به تورنتو برای فیلمبداری فصل دوم در یک حادثه غم‌انگیز درگذشت. اریک کریپکه، تهیه کننده اجرایی، پیش از پخش تایید کرده بود که نقش آندره جایگزین نخواهد شد؛ بلکه به شکلی محترمانه و درخور این نقش از سریال خارج می‌شود.
در فصل دوم غیبت پردومو به وضوح حس می‌شود؛ اما نحوه برخورد با مرگ او با توجه به شرایط، به شیوه‌ای ظریف و محترمانه انجام می‌شود؛ این بهترین تصمیم بود. از طرفی این اتفاق باعث شده که سریال تمرکز بیشتری روی شخصیت پولاریتی با بازی شان پاتریک توماس بگذارد. او مردی است که هم زمان هم درگیر سوک پسر از دست رفته‌اش است و هم با یک بیماری لاعلاج دست و پنجه نرم می‌کند.
بخوانید: جنون چیست: دیوانه‌کننده ترین قسمت‌های «The Boys» را به یاد بیاورید
توماس از متریال موجود نهایت استفاده را می‌برد؛ او تصویری احساسی و غنی از مردی ارائه می‌دهد که به اندازه همین ابرقهرمانان جوان، تلاش می‌کند تا خودش را پیدا کند.
هر فیلم یا سریال ابرقهرمانی، علاوه بر داشتن شخصیت‌های پروتاگونیست چند لایه، باید یک شرور پر قدرت و در حد داشته باشد؛ خوشبختانه فصل دوم Gen V در این بخش واقعا عالی عمل می‌کند. همیش لینکلتر که پیش از این سریال‌های Midnight Mass و Legion را بازی کرده بود، در فصل دوم در نقش سایفر به جمع بازیگران پیوسته است؛ کسی که جای شرور قبلی یعنی ایندرا شتی را می‌گیرد.
سایفر در ابتدا از اینکه ریاست دوران جدیدی را در دانشگاه عهده گرفته، بسیار خوشحال است؛ او در دورانی است که در آن انسان‌ها به عنوان شهروندان درجه دو نسبت به سوپ‌ها تلقی می‌شوند. برتری سوپ‌ها مدام در حال افزایش است. در این بخش، فصل دوم سریال همچنان به طور معناداری بر اساس اتفاقات سریال The Boys پیش می‌رود و به شکلی عمیق‌تر به وضعیت تاریک و ببی رحم این جهان می‌پردازد. این سریال بهترین چیزی است که نیاز بود بعد از اتفاقات فصل چهارم پسران از این دنیا ببینیم.
درست مثل سریال اصلی، سریال Gen V اثری است که حرفهای زیادی درباره فضای سیاسی و اجتماعی فعلی ما برای گفتن دارد. این سریال طبق معمول، در استفاده از تمثیل اصلا تلاش نمی‌کند پنهان عمل نمی‌کند؛ برعکس، اینقدر واضح است، که همه می‌دانند چه کسی و چه چیزی مورد تمسخر قرار گرفته است.
فصل دوم به شکلی که از یک سریال درباره دانشجویان کالجی شورشی و فوق‌بشر انتظار دارید، علیه ماشین اقتدارگرا می‌جنگد. شخصیت سایفر یکی دیگر از چهره‌های وحشتناک چندگانه از کمپانی وات است.
همچنین بازی لینکلیتر در نقش این رئیس دیوانه واقعا تماشایی است. از همان اولین حضورش، سریال هیچ شکی برای مخاطب باقی نمی‌گذارد که سایفر یک روانی حرفهای و جامعه‌ستیز است؛ در حدی که می‌توان آن را با هوملندر اما در بستری کوچک‌تر مقایسه کرد. لینکلیتر به خوبی درک می‌کند که چطور در صحنه بدرخشد؛ او این کار را به دفعات و با شور و اشتیاق فراوان انجام می‌دهد.
شخصیت سایفر می‌تواند در یک لحظه جذاب و خوش‌برخورد واقع شود و در لحظه‌ای دیگر کاملا از کنترل خارج شود. هر بار که آرامش ساختگی‌اش فرو می‌ریزد، بیشتر و بیشتر می‌فهمیم که این فرد، آدم سالمی نیست. لینکلیتر به طور مداوم از این نقش واقعا پرمحتوا، نهایت استفاده را می‌برد.
سایفر درست مانند اسمش (رمز و راز) در طول این سه قسمت پر از ابهام است. ما نمی‌دانیم که او دقیقا کیست و چه قدرت‌هایی دارد و چرا انقدر ترسناک ظاهر می‌شود. این سوالات، نیروی محرکه داستان است و احتمالا این کنش و واکنش‌ها به جاهای خوبی در پایان می‌رسد.
به طور خلاصه، سایفر یکی از بهترین و جذاب‌ترین شخصیت‌هایی است که این جهان تا به حال تولید کرده است. اگر از طرفداران سریال The Boys هستید و با وجود تماشای فصل اول Gen V به آن جذب نشده بودید، ارزش این را دارد که به خاطر دیدن این شخصیت هم که شده، یک بار دیگر به این سریال فرصت دهید.
سریال Gen V به معنای واقعی کلمه مانند یک امتداد طبیعی و ارگانیک بر داستان سریال اصلی عمل می‌کند. این سریال پس از فضای تهدیدآمیز و جوی که در پایان فصل چهارم The Boys ایجاد شد، نهایت استفاده را می‌برد. همچنین به شکل هوشمندانه‌ای این سریال تا حدی از یکسری از بازیگران اصلی The Boys را وارد خودش می‌کند تا هرگز احساس محصور بودن یا گیر افتادن در حباب کوچیک خودش رو نکند. حضور مهمانان در این سریال، از نقش‌های کوچک و بامزه تا شخصیت‌های مهم و تاثیرگذار متغیر است.
بدون اینکه سریال تحت فشار قرار بگیرد یا بازیگران اصلی تحت‌الشعاع باشند، همه این‌ها به ایجاد پیوند بین دو سریال کمک می‌کنند. حتی میشه گفت فصل دوم در این زمینه قوی‌تر از فصل قبلی خود عمل می‌کند.
اگر شما از کسانی هستید که این سریال‌ها (The Boys, Gen V) را به خاطر خشونت افراطی و طنز سیاه، به اندازه شخصیت‌ها و خطوط داستانی تماشا می‌کنید، باید بدانید که فصل دوم Gen V از این نظر شما را ناامید نمی‌کند. در این فصل هیچ کمبودی در صحنه‌های خونین، کثیف و چندش‌آور حس نمی‌شود. دست‌ها، سرها و سایر اعضای بدن منفجر می‌شوند و این اتفاق در طول این سه قسمت و به گفته عوامل در طول فصل زیاد می‌افتد.
با توجه به اینکه فعلا سه قسمت از این فصل منتشر شده، هنوز مشخص نیست که این سریال در پرایم ویدیو چه آینده‌ای خواهد داشت. اما طبق مسیری که توسط این سه قسمت چیده شده، احتمال زیادی وجود دارد که فصل دوم این عنوان همچنان به پیشرفت خود ادامه دهد.
در نهایت…
سریال Gen V در فصل اول واقعا با قدرت شروع کرد؛ فصل دوم از همان ابتدا این شتاب را حفظ نمی‌کند. در قسمت‌های ابتدایی فصل دوم یک گسستگی آزاردهنده وجود دارد، زیرا سریال از وضعیت موجود که در فصل قبل به آن اشاره شده بود، عقب‌نشینی کرده و به محیط سنتی کالج بازمی‌گردد. اما با پیشرفت داستان و عمیق‌تر شدن درام برای شخصیت ماری و حلقه دوستان ابرقهرمان، سریال بهتر و بهتر می‌شود. فصل دوم روایتی منسجم را حول ایده غلبه بر تروما و تبدیل شدن به چیزی بزرگتر، بنا می‌کند. این کار را در حالی انجام می‌دهد که یکی از بهترین و جذاب‌ترین شخصیت‌های شرور دنیای The Boys را در قالب سایفر با بازی همیش لینکلاتر معرفی می‌کند.
با وجود شروع نسبتا کند در دو قسمت اول، قسمت سوم Gen V یک روایت هیجان‌انگیز را بنا می‌کند که توسط یک شخصیت شرور اصلی در حد و اندازه هوملندر تقویت شده است.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
مطالب پیشنهادی
مطالب مرتبط از نگاه دیجیاتو
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.