نمرات و نقدهای بازی Pokemon Legends: Z-A منتشر شد

بازی Pokemon Legends: Z-A یک ماجراجویی بزرگ است که باری دیگر ثابت می‌کند سری Legends خانه‌ای برای جالب‌ترین ایده‌هایی است که Game Freak دارد. این اثر مخاطب خود را درک می‌کند و مثل یک نامه عاشقانه برای بازیکنانی است که با نسخه X & Y بزرگ شده‌اند و همچنین، کسانی که تمام مدت مجموعه با آن همراه بوده‌اند. سیستم جدید نبرد کاملا برای من جواب داد و بخش Rogue Mega Battles به‌شدت سرگرم‌کننده‌اند، حتی اگر مثل  مبارزه‌های نوبتی سنتی با ارتقای تیم خود بیش از حد آسان شوند. امیدوارم سری Pokemon Legends باز هم ادامه پیدا کند.

ظاهرا سری Legends تبدیل به بستر آزمایشی برای استودیوی Game Freak با فرنچایز پوکمون شده است. نسخه Z-A از این لحاظ بیشتر یک موفقیت در بازگرداندن Mega Evolution به صف مقدم است؛ کاری که بازیکنان باقدمت را به یک منطقه قدیمی بازمی‌گرداند و تقریبا در هدفش برای تغییر مکانیک‌های نبرد موفق می‌شود. مسئله ناامیدکننده که پاشنه آشیل تمام بازی‌های مدرن پوکمون به حساب می‌آید، گرافیک و عملکرد فنی است. حتی در نسخه سوییچ ۲ هم مشکلاتی وجود دارد و برای فرنچایزی که در سال ۲۰۲۶ وارد سی سالگی خود می‌شود، انتظار دارید تا نسخه Z-A خیلی پولیش‌تر باشد. این مسئله تلاش چشم‌گیری که برای توسعه بازی صرف شده را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. خوشبختانه این نکات منفی جلوی Z-A را نمی‌گیرد تا یک بازی به‌شدت سرگرم‌کننده همراه با اتمسفری باشد که طرفداران پوکمون از غرق شدن در آن لذت خواهند برد.

امیدوارم Game Freak استفاده از سری Legends به عنوان یک زمین بازی را ادامه دهد (فقط پیشنهاد می‌دهم، شاید به گرافیک پیکسلی برگردند)، اما در حال حاضر ملاقات دوباره Lumiose City یک موهبت است.

مثل سه نسخه آخر سری قبل از خود، بازی Pokemon Legends: Z-A با مسائلی جدی همراه است. بازی با وجود بهبودهای بزرگ، بعد از مدتی تکراری می‌شود و هنوز از لحاظ بصری محدود است. این اثر هنوز فاقد سیاه‌چال‌ها، رازهای عمیق و احساس وجود یک چالش بزرگ با هدف رسیدن، آماده و غلبه شدن برای آن است. اما در عوض جذابیت‌های خودش را دارد؛ از طنز جذاب تا موسیقی‌اش (یک موسیقی نرم، جاز‌گونه، خاطره‌انگیز بر پایه آکاردئون و لذت‌بخش). حتی ادای دینی به یک سیاه‌چال هم وجود دارد که مثل یک اثبات شگفت‌انگیز برای روزی می‌ماند که شاهد بازگشت آنها در حالت سه‌بعدی باشیم.

این اتفاق واقعا لذت‌بخش و البته بخشی ناچیز از کل تجربه Pokemon Legends: Z-A است؛ ترکیبی از ایده‌های قدیمی با ایده‌های جدید که به‌جرئت، سرگرم‌کننده‌ترین تعادل تاکنون را به ارمغان می‌آورد. بازی همچنین مقداری جمع و جور و کوتاه است. این بازی به نوعی یک پل بین نسخه‌های کاملا اصلی مجموعه است؛ همان طور که نسخه‌های قبلی سری Legends قرار بود چنین کاری کنند؛ یک عنوان ملایم و دل‌نشین که می‌توانست مطرح کند محدودیت‌هایش نیاز نیست مشکل باشد. اگر تنها این بازی‌ها مقداری استوارتر بودند. به جای آن چیزی که داریم، نوعی اثبات مفهومی است. اما ایده آن قدر خوب است که از اذیت شدن با آن احساس ناامیدی می‌کنید. یک بازی بزرگ‌تر با پوکمون‌های بیشتر، مناطق وحشی بیشتر و تنوع بالاتر در محیط‌ها، فعالیت‌ها و تعامل‌ها را تصویر کنید. باری دیگر به عنوان یک طرفدار پوکمون در مقایسه با تمام چیزهای شش یا هفت سال گذشته، ما هنوز درگیر خیال‌پردازی هستیم. اما همان‌طور که مفاهیم اثبات می‌شوند، حالا قانع شدم این می‌تواند روزی جواب دهد.