ایلان ماسک طی این هفته یک ایده افتضاح در مورد بازی‌های ویدیویی داشت

درحالی که بسیاری از ما در خانه حبس شده‌ایم و سعی می‌کنیم هرطور که شده خودمان را سرگرم نگه داریم،‌ ایلان ماسک در خانه خود سعی دارد با ایده‌های مختلف بازی کرده و جریانی بی‌پایان از ایده‌های مختلف را با جهان به اشتراک بگذارد. البته که برخی از این ایده‌ها آنقدرها نبوغ‌آمیز نیستند: مانند توییتی که ایلان ماسک چند روز پیش درباره پتانسیل تجربه بازی‌های ویدیویی با اتومبیل‌های شخصی زد. ماسک ظاهرا به دنبال چیزی شبیه به تجربه پوکمون گو،‌ اما به هنگام رانندگی است.

توییتی که ماسک فرستاد شروعی معصومانه دارد. او که اخیرا حسابی درگیر ماینکرفت شده، از دنبال‌کنندگان خود پرسید که می‌توانند بخش چندنفره ماینکرفت را روی صفحه نمایش لمسی اتومبیل‌های تسلا اجرا کنند یا خیر و سپس به سراغ یک ایده بزرگ‌تر رفت: چه می‌شود اگر بازی‌های واقعیت مجازی مانند پوکمون گو به هنگام رانندگی قابل تجربه باشند؟ او برای مثال به «ورژنی پیچیده از پک‌من یا ماریو کارت» اشاره می‌کند.

نخست باید گفت که ایده ادغام اتومبیل‌ها و بازی‌های ویدیویی به هیچ وجه ایده بدی نیست. خود تسلا هم قبلا با تعبیه چند بازی در اتومبیل‌هایش نظر مردم را جلب کرده و افراد زیادی هم با دستکاری اتومبیل‌هایشان قادر به تجربه عناوینی نظیر فورتزا موتور اسپرت یا ماریو کارت به کمک تجهیزات داخل ماشین بوده‌اند.

اما چیزی که ایلان ماسک روی آن دست می‌گذارد متفاوت است، صرفا به این دلیل ساده که پوکمون گو را به عنوان مثالی برای سخن خود انتخاب کرده است. در پوکمون گو، مردم در دنیای واقعی قدم زده و به دنبال حیواناتی مجازی می‌گردند که روی نمایشگر موبایل‌هایشان به نمایش درمی‌آیند.

اگر یادتان باشد زمانی که پوکمون گو عرضه شد، بسیاری از مردم به خاطر رانندگان حواس‌پرتی که می‌خواستند هم رانندگی کنند و هم بازی، جان خود را از دست دادند. ترکیب نوآورانه واقعیت و لایه‌های مجازی در پوکمون گو باعث شد که واقعیت کمتر برایمان خسته‌کننده باشد، اما همین ترکیب به وقوع مشکلات فراوان منجر شد و کار به جایی رسید که یک سایت برای پایش شمار افرادی که جان خود را به خاطر پوکمون گو از دست دادند راه افتاد. این سایت نه‌تنها نشان می‌دهد چند نفر به خاطر حوادث مربوط به پوکمون گو جان باخته‌اند،‌ بلکه حتی شمار زخمیان را هم ثبت می‌کند.

اینطور نیست که در تمام موارد، حوادث به خاطر عدم توجه کافی به دنیای واقعی رقم خورده باشند،‌ اما این موضوع درباره بخش اعظمی از آن‌ها صدق می‌کند و آوردن این مفهوم به دنیای رانندگان به نظر همچون دستورالعملی برای دردسر درست کردن به نظر می‌رسد.

اگر اتومبیل پارک باشد، «ورژنی پیچیده از پک‌من یا ماریو کارت» ایده بسیار خوبی خواهد بود، یا اگر تنها در دسترس مسافرین اتومبیل قرار بگیرد. اما هنوز متقاعد نشده‌ایم که چنین بازی‌هایی بتوانند در دسترس راننده قرار بگیرند و در عین حال هیچ مشکلی در رانندگی به وجود نیاید.

اگر کامنت‌های زیر توییت ماسک را بخوانید، بسیاری از مردم خواهان تبدیل کردن شیشه جلو یا پنجره‌های بغل به نمایشگرهایی هستند که گیم‌پلی احتمالی را به نمایش در می‌آورند. اگر چنین اتفاقی بیفتد احتمالا باید برای وقوع حوادثی شدیدا مرگبار آماده شویم.

وقتی شما در حال رانندگی هستید،‌ باید در حال رانندگی باشید. درست همان‌جا و در دنیای واقعی که شما و اتومبیل‌تان در آن حضور دارید. و اگر گوش دادن به موسیقی یا پادکست برای خالی و خوشحال نگه داشتن ذهن مشوش‌تان کافی نیست،‌ احتمالا نباید اصلا پشت فرمان بنشینید.

حتی با قابلیت ناوبری خودکار در اتومبیل‌های تسلا، چنین ایده‌ای همچنان افتضاح خواهد بود. چرا که در این صورت شما در نقش راننده باید دو کار را همزمان انجام دهید: پیش بردن اهداف بازی برای رسیدن به مراحل بالاتر و همینطور هدایت اتومبیلی که چند تن وزن داشته و احتمالا با سرعتی بالا در حال حرکت در یک مسیر همگانی است.

ایلان ماسک یکی از نوابغ دوران معاصر است، اما شاید باید اندکی از ایده‌پردازی در هر حوزه دست کشیده و مشغول کارهایی باشد که در آن‌ها بهترین است.