بررسی بازی Absolum

به عنوان یک دوست‌دار پر و پا قرص Streets of Rage 4 برایم خوشحال‌کننده است که همان تیم‌ها، امسال با دست پر برگشته‌اند. شرکت Dotemu که امسال در مجموع سه بازی از جمله Ninja Gaiden: Ragebound و Marvel Cosmic Invasion را برای انتشار دارد. استودیوی Lizardcube هم با نسخه جدید و البته مظلوم شینوبی خوش درخشید و حالا نوبت به استودیوی Guard Crush Games رسیده است تا با بازی Absolum خودی نشان دهد. کمتر کسی تصور می‌کرد دو سبک Beat ‘em up و روگ‌لایت کنار هم قرار گیرند، اما این بازی چنین تصوری را به واقعیت تبدیل می‌کند. حالا این که چه قدر موفق ظاهر می‌شود، چیزی که است در این متن از بررسی بازی Absolum متوجه‌اش می‌شوید.

عنوان Absolum سومین اثری است که Dotemu امسال منتشر می‌کند و باری دیگر شاهد همکاری این شرکت با Guard Crush Games هستیم که یک تیم جدید هم به آنها ملحق شده است؛ استودیوی Supamonks که ید طولایی در همکاری با شرکت‌های گیمینگ برای ساخت تریلر و تیزرهای تبلیغاتی دارد و حالا برای اولین بار، به صورت جدی در ساخت یک بازی دخیل می‌شود.

وعده اصلی Absolum همان چیزی است که در ابتدا گفتم؛ ترکیب سبک Beat ‘em up با المان‌های روگ‌لایت. یعنی فکر کنید «شورش در شهر» خودمان به جای ساختار کلاسیک مرحله‌ای، ساختاری درختی از مناطق مختلف دارد و خودتان مسیر را تعیین می‌کنید. علاوه بر آن آیتم‌ها و قابلیت‌هایی هم به صورت تصادفی سر راه شما قرار می‌گیرند که برخی برای ارتقای دائمی هستند و برخی دیگر با هر بار مردن از دست می‌روند. سبک Beat ‘em up بیشتر از سه دهه قدمت دارد و این سوال پیش می‌آید که چرا تا حالا چنین ترکیبی امتحان نشده بود؟ حقیقتش نمی‌دانم که قبلا امتحان شده یا نه، اما اگر هم بوده نتیجه موفقی نداشته و Absolum برای اولین بار، چنین ترکیب در ظاهر غیرممکنی را به شکلی عالی پیاده‌سازی می‌کند.

بازی در سرزمینی خیالی و فانتزی به نام Talamh جریان دارد که عنصر جادو روزگاری در آن بسیار اهمیت داشت، اما پس از وقوع یک فاجعه، شخصی به نام Azra قیام کرد و تمام سرزمین را تحت سلطه خود قرار داد. ازرا که حالا با نام The Sun King Azra شناخته می‌شود، همراه با ارتش خود به نام Crimson Order با ظلم حکم می‌راند و هر کسی با جادو سروکار داشته باشد را مجازات می‌کند. اما در این بین گروه مقاومتی به رهبری جادوگری به نام Uchawi شکل می‌گیرد و شما در نقش یکی از اعضای آن، هدف دارید تا ازرا را نابود کنید و به این ظلم پایان دهید.

برای بررسی گیم‌پلی بازی Absolum ابتدا به صورت جداگانه به هر بخش آن می‌پردازم و سپس از نتیجه ترکیب‌شان می‌گویم. درباره بخش Beat ‘em up که هسته مبارزات آن را تشکیل می‌دهد، باید بگویم که بدون شک با یکی از بهترین آثار این سبک در چند سال اخیر طرف هستید. بازی در کل چهار شخصیت قابل بازی دارد که دوتای آنها از ابتدا در دسترس‌اند و دوتای دیگر با پیشروی در دسترس قرار می‌گیرند. سازنده‌ها به وضوح وقت زیادی را به متمایز کردن این چهار مبارز از هم اختصاص داده‌اند و نتیجه واقعا لذت‌بخش است. شخصیت Galandra به عنوان یک الف، آن شخصیت بالانس است که در هیچ بخشی برتری قابل ملاحظه‌ای ندارد. اما در عوض Karl از نژاد دورف مشت‌های سنگین و مرگباری دارد و ایده‌آل آنهایی است که دنبال شخصیت با دمیج بالا می‌گردند. شخصیت Cider چابک‌ترین مبارز این گروه است و با دست مکانیکی‌اش می‌تواند خود را سریع به دشمن برساند و در نهایت Brome را داریم که به عنوان یک جادوگر، قادر است فاصله خود با دشمنان را حفظ کند.

اکشن‌های بازی برای مبارزه شامل یک حمله معمولی و مهارت هست که حکم حمله سبک و سنگین را دارد. علاوه بر آن یک مهارت ویژه و جادومحور با نام Arcana هم دارید که با آسیب به دشمنان پر می‌شود و در نهایت یک آلتیمیت که تعدادش در هر ران محدود است، مگر آیتم افزایش تعداد آن را پیدا کنید. تا اینجا همه چیز عادی است، اما اضافه شدن چند مکانیک جزئی، عمق مبارزات را حتی از SoR4 هم بیشتر می‌کند. شما با یک دکمه هم می‌توانید جاخالی (Dodge) دهید یا حمله دشمن را دفع (Deflect) اگر پس از جاخالی دادن به بالا یا پایین بلافاصله دکمه حمله را بزنید، شخصیت شما دوباره به سمت دشمن هجوم می‌آورد و زنجیره کمبو قطع نمی‌شود. اگر در زمان مشخصی حمله سنگین را انجام دهید، سیستم Clash اعمال می‌شود و فرصت بسیار خوبی برای ادامه کمبو خواهید داشت. تازه قابلیت‌هایی که طی هر ران به دست می‌آورید، تنوع و عمق مبارزات را بیشتر هم می‌کند. حتی پس از پرت شدن به خاطر یک ضربه سنگین، اگر دکمه پرش را بزنید درست فرود می‌آیید و پخش زمین نمی‌شوید. خلاصه بازی تمام امکانات ممکن را در دسترس بازیکن قرار داده است تا زنجیره اکشن شکسته نشود و ریتم از رمق نیفتد.

حالا وقت پرداختن به المان‌های روگ‌لایت است. این را هم گفتم که ساختار خطی و کلاسیک عناوین سبک Beat ‘em up را ندارد و هر جا که بمیرید، به جای شروع دوباره یک مرحله یک ران کاملا جدید را آغاز می‌کنید و به نقطه شروع باز می‌گردید. ساختار درختی پیشروی به این صورت است که در برخی مناطق، دو یا سه راهی مقابل‌تان قرار می‌گیرد و باید یکی را انتخاب کنید. در واقع بازی مجموعه‌ای از محیط‌های ثابت را به صورت شاخه‌ای مقابل‌تان قرار می‌دهد؛ محدودتر از عناوین روگ‌لایک که ساختار و چینش مراحل به صورت تصادفی خلق می‌شوند. پس از پاک‌سازی هر مرحله یک پاداش به صورت تصادفی دریافت می‌کنید که ممکن است یک آیتم یا یکی از واحدهای مصرفی داخل بازی باشد.

بازی سه دسته‌بندی آیتم دارد؛ اول Rituals که بر اساس یک عنصر طبیعی مثل باد، آب یا آتش هستند و مشابه Boons در سری «هیدیس» عمل می‌کنند. دوم Inspirations که پلی‌استایل مبارز را تحت تاثیر قرار می‌دهد و چیزی را عوض یا بهتر می‌کند و در نهایت Trinkets که برای بهبود آمار (Stats) مختلف کاربرد دارند. مثلا یکی میزان شانس (Luck) را بیشتر می‌کند. بنابراین آیتم‌های بهتری برایتان دراپ خواهد شد یا شانس بیشتری برای رد کردن (Evade) یک حمله دشمن خواهید داشت. مجموعه این آیتم‌ها در هر ران، پلی‌استایل متفاوتی را رقم می‌زند و باعث می‌شود هر بار تجربه Absolum با دفعه بعدی متفاوت باشد.

حالا چه چیزی باعث می‌شود Absolum حتی در مقایسه با بهترین آثار روگ‌لایک و روگ‌لایت بدرخشد؟ اینجاست که ترکیب با Beat ‘em up خود را نشان می‌دهد. شما معمولا مثل Hades یک شخصیت ثابت را کنترل می‌کنید و فقط سلاحش عوض می‌شود یا همچون Binding of Isaac تفاوت شخصیت‌ها در حد ظاهر و عدد و رقم می‌ماند. اما شما در Absolum چهار شخصیت کامل متفاوت را در اختیار دارید که قرار گرفتن در نقش هر کدام، حس کاملا متفاوتی با دیگری می‌دهد. بنابراین حتی اگر با بازی کردن Galandra خسته شدید، فقط کافی است تا به Cider یا Karl سوییچ کنید تا دوباره با انرژی بازی را ادامه دهید. تازه به این اشاره نکردم که هر شخصیت یک سری Ritual و Inspiration مختص به خود دارد. پس هر وقتی سراغ یک مبارز دیگر بروید، کامل حس می‌کنید که این ران چه قدر می‌تواند با قبلی متفاوت باشد.

اگر دموی بازی را در فستیوال‌های قبلی استیم تجربه کرده باشید. قشنگ می‌فهمید که سازندگان چه قدر از بازخوردها در هر بخشی استفاده کرده‌اند. مثلا حالا درجه سختی متعادل‌تر از قبل است و بیشتر آیتم‌های سلامتی گیر می‌آورید. همچنین دوربین بازی هم دورتر شده تا تسلط بهتری برای محیط‌ها داشته باشید و هر چه بیشتر از مناظر زیبا و پرجزئیات لذت ببرید. تازه تا اینجا تمام تعریف‌ها از گیم‌پلی بود و هنوز چیزی از بقیه بخش‌ها نگفته‌ام! هر چه قدر که Guard Crush Games برای گیم‌پلی سنگ تمام گذاشته، استودیوی Supamonks در بخش بصری و هنری خروجی چشم‌نوازی ارائه داده است. گرافیک دوبعدی بازی یکی از زیباترین آثاری است که امسال می‌بینید و به جرئت در کنار امثال سیلک‌سانگ و شینوبی قرار می‌گیرد. جزئیات شخصیت‌ها و محیط‌ها بالاست و انیمیشن بسیار نرم و روان هستند؛ حتی بهتر از «استریتز آف ریج ۴». همین جزئیات و نرمی انیمیشن‌ها کمک می‌کند تا اجرای حرکات و وارد شدن ضربات را بهتر حس کنید. تنوع بالای مناطق با پالت‌های رنگی متفاوت باعث می‌شود چشم‌هایتان خسته نشوند و به‌خوبی حس سفر در یک سرزمین جادویی را جذب کنید.

بازی Absolum حتی در داستان‌گویی هم بهتر از عناوین هم‌سبکش ظاهر می‌شود. البته که مقدمه‌چینی خیلی ساده است و ملاقات اولیه شخصیت‌ها هم عمق کافی را ندارد. مثلا وقتی Brome را برای اولین بار می‌بینید، فقط در حد یک خط دیالوگ می‌فهمید که قبلا از اعضای گروه مقاومت بوده و بیشتر از این دستگیرتان نمی‌شود. ولی با این اوصاف بازی در نشان دادن یک دنیای زنده و پویا موفق عمل می‌کند. دشمنانی که با آنها روبرو می‌شوید، هر کدام عضو یک قبیله، جبهه نظامی یا گروه مزدوری هستند که هویت ظاهری و اخلاقی خود را دارند. همچنین هر کاراکتر تعامل مشخصی با این گروه‌ها دارد که می‌تواند به گذشته‌اش هم مربوط باشد و این برایم خیلی جالب بود. بهترین مثالی که در اوایل بازی می‌توانم ذکر کنم، مربوط به Karl است. اگر اطلاعات خوبی از آثار فانتزی داشته باشید، پس می‌دانید دورف‌ها و گابلین‌ها اصلا میانه خوبی با هم ندارند. اینجا وقتی کارل اولین بار وارد مقر گابلین‌ها می‌شود، مورد بدرفتاری قرار می‌گیرد و حتی به او یک غذای گندیده می‌دهند که اگر بخورید از سلامتی‌تان کم می‌شود. همچنین هنگام رویارویی با باس The Underking می‌فهمید او یکی از خدمتگزاران این پادشاه نفرین‌شده بوده و حالا مقابلش قرار گرفته است، طوری که آندرکینگ او را خائن خطاب می‌کند. مورد بعدی این که هر چه بیشتر در دنیای بازی وقت بگذرانید، سربازهای تحت فرمان Azra بیشتر ظاهر می‌شوند و دنبال افراد تحت تعقیبی می‌افتند که حکومت را تهدید می‌کنند. این جزئیات خیلی بزرگ و عمیق نیستند، اما به مقدار کافی وجود دارند. همین کافی است تا دنیای بازی حس زندگی و پویایی داشته باشد و برای مدتی در یادتان بماند. یک پیچش داستانی بزرگ هم در اواسط خواهید دید که انگیزه بیشتری برای دیدن ادامه ماجراها به شما می‌دهد.

بازی Absolum از آن آثاری است که هیچ بخش بد یا متوسطی ندارد. گیم‌پلی، سیستم روگ‌لایت، گرافیک هنری، ظرافت‌های دنیاسازی و شخصیت‌پردازی و حتی موسیقی و صداگذاری در بدترین حالت خوب هستند. اصلا یکی از وعده‌های تبلیغاتی بازی حول آهنگسازان آن بود که اسم‌های مطرحی بین‌شان می‌بینیم؛ از «گرث کوکر» آهنگساز سری Ori و بازی Halo Infinite گرفته تا استادی چون «میک گوردون» و حتی «یوکا کیتامورا» که موسیقی قسمت اول دارک سولز و الدن رینگ را ساخته است. اول با خودتان می‌گویید چگونه چنین آدم‌های با سبک‌های متفاوت کنار هم جمع شده‌اند؟ وقتی بازی را تجربه کنید خودتان می‌فهمید که جواب می‌دهد. یک جا قطعه‌ای ملایم و آرامش‌بخش می‌شنوید و جای دیگر موسیقی با حضور دشمنان هیجان بیشتری به خود می‌گیرد. موقع رویارویی با باس‌فایتی مثل آندرکینگ هم میک گوردون می‌نوازد. خلاصه که موسیقی بازی بین چند حال و هوا جابه‌جا می‌شود، اما پکیج نهایی یک‌دست و متحد باقی می‌ماند.

بازی Absolum از همان زمانی که تریلر رونمایی‌اش را دیدم تبدیل به یکی از موردانتظارترین آثارم شد. دموی بازی هم انتظارات اولیه‌ام را برآورده کرد. اما بازی نهایی نشان داد که محصول جدید سازندگان SoR4 به راحتی می‌تواند جزو بهترین آثار امسال قرار گیرد. چند سال پیش دیدیم که Dead Cells با ترکیب روگ‌لایت و مترویدوینیا چه نتیجه درخشانی ارائه داد. حالا Absolum کار مشابه را با دو عنصری انجام می‌دهد که شاید به ذهن کمتر کسی خطور می‌کرد کنار هم جواب دهند. با تمام این اوصاف فارغ از این که تجربه عناوینی در چنین سبک‌هایی را دارید، پیشنهاد می‌کنم حتما سراغ Absolum بروید.

می‌خرمش...

اگر دنبال یک اثر مستقل جذاب هستید که خلاقانه و در تمام بخش‌ها باکیفیت باشد، بدون شک باید سراغ این بازی بروید. همچنین این عنوان جدیدترین گزینه ایده‌آل برای علاقه‌مندان به آثار اکشن و Beat ‘em up است.

نمی‌خرمش...

دنبال یک بازی داستان‌محور با روایت عمیق هستید یا با عناوین روگ‌لایت یا آثاری که گیم‌پلی لوپ‌محور است حال نمی‌کنید. پس ابسولوم گزینه مناسبی برای شما نیست.

90

امتیاز ویجیاتو

بازی Absolum هم‌زمان هم طرفداران بازی‌های Beat ‘em up و روگ‌لاک را خوشحال می‌کند، هم اثبات جواب دادن ترکیبی است که تا پیش از این تصورش را نمی‌کردیم با هم جواب دهند. نتیجه تلاش سازندگان اثری جذاب، عمیق در گیم‌پلی، درگیرکننده و چشم‌نواز است که به نیکی از آن یاد خواهید کرد.