بررسی بازی Layers of Fear
| ناشر بازی: بلوبر تیم |
| سازنده بازی: بلوبر تیم |
ساخت بازی‌های ترسناک کار راحتی نیست و ساخت بازی‌های ترسناکِ جدید و نوآورانه، حتی خیلی سخت‌تر است. با این وجود، سازنده‌های Layers of Fear یا استودیوی بلوبرتیم، در سال ۲۰۱۶ با قسمت اول این بازی موفق شدند تا این کار را با موفقیت انجام دهند. هر چند که ری‌ایمجینیشن این بازی، دنباله هر چیز دیگری که اسمش را بگذاریم، به پای موفقیت‌های دو قسمت اول آن نمی‌رسد. با بررسی بازی همراه ویجیاتو باشید.
-
عالی
-
خوب
-
متوسط
-
خوب نیست!
-
ضعیف!
من قسمت اول بازی Layers of Fear را دوست داشتم، عنوان The Medium را دوست داشتم و حتی برای بازی‌های ضعیف‌ترِ استودیوی بلوبرتیم هم احترام قائلم. چرا که به نظر من، نوآورانه بودن در ترس، کاری است که کمتر استودیویی انجام می‌دهد و باید ارزش آن را یادآوری کرد. بازی جدید این استودیوی یا Layers of Fear محصول سال ۲۰۲۳ هم از این قاعده مستثنی نیست. من هم سعی کردم تا مثل یک مخاطب جدید و هیجان‌زده، خودم را برای دوباره ترسیدن از نقاشی‌های این بازی و ماجراهای ترسناک پشتشان آماده کنم. با این حال، نتیجه آن چیزی نشد که فکرش را می‌کردم؛ کما این که بازی را همچنان دوست دارم، اما این بازی چیزی بیشتر از حس تکرار یک تجربه قدیمی را برای من تداعی نمی‌کند.
شاید برای کسی که قسمت اول و دوم Layers of Fear را بازی نکرده باشد، Layers of Fear جدید جذابیت بیشتری داشته باشد، اما برای من اینگونه نبود. این بازی جدید نه تنها روی همان ایده‌های قدیمی بازی اول دوئل می‌کند، بلکه تلاش خیلی زیادی هم برای متفاوت بودن انجام نمی‌دهد. راستش را بخواهید، دوباره امتحان کردن ایده‌های قدیمی روی یک بازی که حالا محدودیت‌های سخت‌افزاری کمتری برای آن وجود دارد، کار عجیبی نیست. من هم هنگام معرفی بازی امیدوار بودم تا نتیجه این ری‌ایمجینیشن چنین چیزی نباشد، اما در نهایت با کلی کلنجار قبول کردم که بازی جدید کمی خسته‌کننده و حتی بدون ایده است؛ با این که سعی می‌کند اینطور جلوه کند.
در حالی که Resident Evil 4 و Dead Space هر دو در بازسازی دو تا از بهترین عناوین ترسناک دو دهه اخیر موفق بوده‌اند، ما با عنوانی روبرو هستیم که می‌خواهد یک بازی ترسناک نه چندان قدیمی را به شکل بهتری ارائه کند، اما حتی به کیفیت همان بازی اصلی هم نمی‌رسد. ماجرا از این قرار است که قصه اصلی Layers of Fear، ماجرای یک نقاش را تعریف می‌کند. نقاشی که شما او را از زاویه اصلی اول شخص کنترل می‌کردید و یک لایه روی بوم می‌کشید. در حالی که لایه رنگ هنوز خشک نشده بود، لایه بعدی با یک توهم همراه می‌شد و حالا این توهم‌ها کار را برای ما سخت می‌کرد. این که حالا تشخیص واقعیت از توهم سخت شده، چیزی بود که پایه اصلی ترس و نوآوری را در قسمت اول می‌چید.
Layers of Fear 2 با همین تکنیک، اما روی داستان یک بازیگر اتفاق می‌افتاد و باز هم نویسندگی قوی و کارگردانی خوبی داشت. بلوبرتیم حالا در این ری‌ایمجینیشن جدید، سعی کرده تا علاوه بر بازتعریف ماجرای نقاش و بازیگر، آن‌ها را با یک اکت سوم یا قصه یک نویسنده تلفیق کند. نویسنده‌ای که حالا وارد یک فانوس دریایی شده و باید پرده سوم را کامل کند. بزرگترین برگ برنده Layers of Fear جدید در بحث روایت، همین پرده سوم است که نوآوری عجیب و غریبی ندارد.
پازل‌ها تقریبا همه یکسان هستند و آن‌ها هم چالش عجیب و غریبی ندارند. البته برای بازیای مثل Layers of Fear، این مسئله یک نقطه ضعف نیست. بازی اول هم بیشتر از یک عنوان ترسناک همیشگی، یک واکینگ سیمولیتر با جنبه‌های ترس است. جنس ترسی که Layers of Fear روی آن قدم می‌گذارد از نوع ترس جامپ اسکیر نیست. بازیِ جدید در این زمینه پیشرفت کرده و به لطف قدرت آنریل انجین 5 و فناوری Lumen در نورپردازی، زیباتر از همیشه جلوه می‌کند. حتی صداگذاری و ساند دیزاین بازی هم به شدت بهبود یافته است و بازی به خوبی می‌تواند حس ترس محیطی را منتقل کند.
Layers of Fear در بحث گیم‌پلی یا نوآوری‌های دو بازی اول، حرف خاصی برای ارائه ندارد. مخصوصا اگر بازی‌های اصلی را تجربه کرده باشید، احتمالا فقط در بحث فضاسازی بتوانید به بازی فرصت خودنمایی بدهید، اما برای یک «بازی ویدیویی» که قبلا آن را تجربه کرده‌ایم، ریمیک یا بازسازی کلمه بزرگی برای Layers of Fear است و بیشتر باید آن را یک ری‌ایمجینیشن بدانیم که البته بازی در همان بحث هم جای شک زیادی باقی می‌گذارد.
سازنده‌های بازی در بلوبرتیم موفق نشده‌اند تا آن دستاوردی که در بازی اصلی به آن رسیده بودند را در این عنوان جدید تکرار کنند. انگار که بازی در یک لباس جدید، فقط در بحث پرزنت کردن یک ایده قدیمی موفق است و هیچ حرف جدیدی برای گفتن نداشته باشد. از آن جایی که مدل قصه‌گویی بازی هم شبیه به عناوین ترسناک جدید نیست و بیشتر در یادداشت‌های پراکنده در محیط و در قالب وویس‌اور شنیده می‌شود، به مدرنیزه شدن بازی کمکی نکرده است.
Layers of Fear بر اساس نسخه پی‌سی که از سوی ناشر بازی، Bloober Team برای ویجیاتو ارسال شده بررسی شده است.
می‌خرمش...
بازیِ جدید برای کسانی که تا پیش از این Layers of Fear را تجربه نکرده‌اند، یک تجربه متفاوت از ترس در قالب یک واکینگ سیمولیتر است و آنریل انجین 5 به زیبایی هر آن‌چه بیشتر آن کمک کرده است.
نمی‌خرمش...
اگر Layers of Fear را بازی کرده‌اید و آن را دوست دارید، به همان بازی اصلی وفادار بمانید چرا که قصه جدیدی که این عنوان تعریف می‌کند نه محتوای خاصی دارد و نه از نظر گیم‌پلی، بازی تفاوت خیلی زیادی با عنوان اصلی کرده است.
Layers of Fear جدید از نظر فنی یک دستاورد جدید برای بلوبرتیم است. از نظر قصه‌گویی، بازی نه تنها پیشرفتی نسبت به عناوین اصلی که آن‌ها را بازتعریف می‌کند نداشته، بلکه یک عقب‌گرد قابل توجه است.
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
منم به شخصه همیشه بازیای بلوبر رو دوست داشتم و اینکه می‌بینم این بازی نتونسته خیلی متفاوت باشه واقعا ناراحتم میکنه. امیدوارم توی ریمیک سایلنت هیل یه چیز بهتر ببینیم. واقعا امیدوارم
پس به نظرتون نباید برای تپه خاموشی که بلوبر اونو میسازه ، خیلی هایپ بود یا شد ؟! پس متاسفانه نهایتش یه بازی معمولی ؟!
تپه خاموش عالی بود :)) به نظرم باید تریلر بیشتر ازش دید. حداقل یه دونه گیم پلی درست و درمون.
نظری درباره این بازی ندارم ، فقط امیدوارم بلوبر تپه خاموش رو اگه رو روشن نمی کنه حداقل تاریک تر نکنه !
سلام ماکارونی!، چخبر؟، بقیه کجا رفتن؟ 🙂🫠
یه بازی متوسط دیگه از بلومبر
خدا به سایلنت هیل ریمیک رحم کنه