بررسی بازی Resident Evil 4 Remake

بازی Resident Evil 4 Remake یکی از مورد انتظارترین بازی‌های سال ۲۰۲۳ بود و با نمایش‌های موفق و دموی با کیفیتی که کپکام برای آن ارائه داد، می‌شد حدس زد که با یک بازی با کیفیت و درجه یک طرف هستیم. اما سوال اینجاست که پس از تجربه کامل بازسازی رزیدنت اویل ۴ باز هم می‌شود چنین نظری داشت؟ در متن بررسی بازی Resident Evil 4 به این سوال پاسخ می‌دهیم.

بیایید از ساده‌ترین بخش ماجرا یا همان بخش کیفیت بصری بازی شروع کنیم. رزیدنت اویل ۴ اورجینال در زمان خودش گرافیک معرکه‌ای داشت که حتی تا انتهای نسل ششم هم کم‌تر مثالش را دیدیم. بنابراین، حداقل انتظاری که از Resident Evil 4 Remake می‌رفت این بود که از نظر بصری بازی پیشرفت قابل لمسی داشته باشد. اتفاقی که از نظر من کپکام به بهترین نحو ممکن به آن شکل داده. از نظر بصری Resident Evil 4 Remake یک تجربه کاملا نسل نهمی است. محیط‌ها عمق زیادی دارند که فقط مثلش را در آثاری مثل God of War Ragnarok می‌شد دید. بافت‌ها با بالاترین جزئیات ممکن روی بدن کاراکترها و سطح محیط پدیدار می‌شوند و کم‌تر با مشکل دیر لود شدنشان رو به می‌شوید.

نورپردازی بازی دقیق و بی‌نقص عمل می‌کند و جلوه‌ای واقع‌گرایانه به محیط‌ها می‌بخشند. صحبت از محیط‌ها شد باید بگویم که کپکام تمام وسواسش را به خرج داده تا یک ورژن واقع‌گرایانه‌تر از چیزی که حدودا ۲۰ سال پیش تجربه کرده بودیم را به تصویر بکشد. فیزیک بازی خصوصا با تنظیمات پیشرفته‌تر نسخه پی‌سی به شکل عجیب و غریبی خوب است. اکثر آیتم‌های موجود در محیط روی تنظیمات الترا پی‌سی، قابل تخریب هستند و شکسته شدنشان در جریان مبارزات، این حس را به مخاطب القا می‌کند که با یک محیط واقعی طرف است. این موضوع حتی در مورد فیزیک بدن دشمنان هم صادق است. بشخصه بعد از عرضه بازی The Last of Us 2 اثری را ندیدم که دشمنانش چنین فیزیکی داشته باشند. با هر انفجاری که در نزدیکی دشمنان ایجاد می‌شود، به خوبی می‌بینید که اعضای بدن آن‌ها تکه تکه می‌شود و به آسمان می‌رود.

عوض شدن دوربین بازی برای من در رزیدنت ایول ۴ باورنکردنی و عجیب بود. تصور می‌کردم بازی دیگر از بین رفته و قرار نیست مانند ۳ نسخه قبلی باشد. شروع بازی با تجربه مکانیزم جدید و هوشمندانه شلیک کردن همراه بود و خیلی سریع متوجه شدم تمام تصوراتم از آن اشتباه بوده. رزیدنت ایول ۴ جزو بازی‌هایی محسوب می‌شد که ساعت‌ها من را با ترس و اضطراب روی پاهایم نگه داشت. مدام مشغول فرار و مبارزه بودم و نیاز به تلاش برای بقا لحظه‌ای در بازی فروکش نمی‌کرد. یک شاهکار تمام عیار که بعد از گذشت اینهمه سال به سختی می‌توان عنوانی به خوبی‌اش پیدا کرد.

امین بهتویی

اصلا همین موضوع لذت استفاده از مواد منفجره در جریان مبارزات را دقیقا مثل The Last of Us 2 دو چندان کرده و محال است که از تجربه این حس خسته شوید. اما از همه جذاب‌تر برای من، انیمیشن‌های بدن خود لیان بود. نه تنها انیمیشن‌ها به نرم‌ترین و واقع‌گرایانه‌ترین شکل ممکن اجرا می‌شوند، بلکه کپکام یک سری اضافه کاری هم برای جذابیت بخشیدن به انیمیشن‌ها انجام داده. برای مثال وقتی که از فاصله خیلی نزدیک بخواهید سر دشمن پیش رویتان را با سلاح کمری هدف بگیرید، لیان دقیقا سلاح را مثل جان ویک به دست می‌گیرد. این موضوع هم به زیبایی و تنوع انیمیشن‌های بازی می‌افزاید و هم از نظر واقع‌گرایی آن‌ها را در سطح ویژه‌تری قرار می‌دهد. به طور کلی انیمیشن‌های بدن لیان طوری طراحی شده‌اند که با دیدنشان انگار دارید به بدن یک افسر نیروهای ویژه در جریان یک عملیات خطرناک نگاه می‌کنید.

در سوی دیگر معادله اما طراحی مراحل و گیم‌پلی بازی را داریم. ساختار کلی گیم‌پلی Resident Evil 4 Remake برعکس چیزی که فکر می‌کنید خیلی دست نخوره باقی مانده. چراکه ساختار نسخه اورجینال رزیدنت اویل ۴ آنقدر در سطح خوبی قرار داشت که بتواند هنوز بدون دستکاری‌های اضافه جذاب به نظر برسد. اما نکته دقیقا همینجاست. کپکام نیازی نداشته که تغییر و تحولی اساسی در گیم‌پلی و مکانیزم مبارزات بازی انجام دهد. اتفاقا تنها با چند بهبود هوشمندانه و اضافه کردن چند المان جدید، کاری کرده‌اند که نه تنها نسخه اورجینال هنوز هم به خاطر دستاوردهایش مورد ستایش قرار بگیرد، بلکه Resident Evil 4 Remake نیز به عنوان یک بازسازی خوب تلقی شود و حس نوآورانه و مدرن بودنش حفظ شود.

برای مثال حالا می‌توانید اکثر ضرباتی که به سمت لیان روانه می‌شوند را با چاقو دفع یا اصطلاحا پری کنید. اتفاقی که از نظر من یکی از بهترین ویژگی‌های نسخه بازسازی رزیدنت اویل ۴ است و باعث شده تا لیان به عنوان یک عضو نیروهای ویژه امنیتی، نسبت به ضربات بی‌دفاع نباشد. اما پری کردن‌های پی‌ در پی، ضررهای خودش را هم دارد که آن هم چیزی نیست جز شکستن چاقوها. چاقوها در Resident Evil 4 Remake نقش پررنگی در جریان مبارزات دارند و بدون آن‌ها شاید ۴۰ یا ۵۰ درصد ضعیف‌تر می‌شوید. بنابراین حفظ سلامت چاقو و دیگر تجهیزاتتان نظیر جلیقه ضدگلوله از اهمیت بالایی برخوردار است. برای تعمیر چاقوی اصلی و دیگر آیتم‌ها نیز باید هزینه‌ای گزاف به فروشنده مرموز بازی بپردازید.

بنابراین، می‌توان گفت که کپکام فکر شده یک المان جدید به بازی اضافه کرده و در نهایت با وصل کردن دیگر المان‌های گیم‌پلی به آن، یک لوپ جذاب و درگیر کننده برای مخاطب رقم زده که تا آخرین ساعت‌ها نیز از لذتش کم نمی‌شود. اما مکانیزم پری کردن ضربات تنها المان تازه Resident Evil 4 Remake نیست. نسخه بازسازی شده رزیدنت اویل ۴ برعکس نسخه اورجینال تلاش بیشتری برای به چالش کشیدن مخاطب و قرار دادن او در یک مسیر بقا محور دارد. مهمات خصوصا در ابتدایی‌ترین ساعات بازی کم‌تر به دست می‌آیند و باید به هزینه‌ای که هر شلیک برایتان دارد دقت کنید. اینجاست که سیستم مخفی کاری بازی به شدت به کار می‌آید. هم از نظر منطقی و هم برای جذاب‌تر کردن گیم‌پلی، Resident Evil 4 Remake به سیستم مخفی کاری احتیاج دارد و کپکام با تزریق آن به جریان گیم‌پلی باعث شده تا مخاطب حتی نسبت به نسخه اورجینال آزادی عمل بیشتری برای کشتن دشمنان داشته باشد.

همه این‌ها در کنار هم به یک بازی کامل‌تر شکل داده‌اند که از هر نظر عملکرد بی‌نقصی دارد. اما تغییرات Resident Evil 4 Remake به همین دو سه مورد محدود نمی‌شود. طراحی مراحل Resident Evil 4 Remake در اصل زمین بازی تیم تازه کپکام برای نوآوری‌هایش بوده. بسیاری از مراحل بازی در عین آشنا بودن، تفاوت‌های بسیاری با آنچه در نسخه اورجینال دیده بودیم دارند. تغییراتی که اغلب مثبتند و می‌شود گفت که کپکام با ایجاد آن‌ها به یک بازی مدرن‌تر شکل داده. البته پای این تغییرات به داستان بازی هم کشیده شده. برای مثال، کاراکتر لوئیس سرا حالا نقش پر رنگ‌تری در جریان قصه Resident Evil 4 Remake ایفا می‌کند و جدا از پختگی بیشتر، پیش‌زمینه داستانی غنی‌تری هم برایش نوشته شده.

کاراکترها از لیان گرفته تا اشلی، ایدا و حتی کراوزر، پرداخت بهتری نسبت به گذشته دارند و تغییراتشان باعث شده تا احترام بیشتری برای سرنوشتشان قائل شویم. از بین همه این‌ها خوشحالم که بگویم اشلی دیگر آن‌ کاراکتر اعصاب خردکن و نیازمند کمک نیست و جدای از دیالوگ‌ها و شخصیت‌پردازی بهتری که برایش نوشته شده، در جریان گیم‌پلی هم سهیم است و حس بهتری نسبت به نسخه اورجینالش القا می‌کند. در کنار این، به ریشه و پیداش انگل لاس پلاگاس هم بیشتر پرداخته می‌شود که نسخه اورجینال در توضیح آن عملکرد درخشانی نداشت. اما در کنار همه این تغییرات جا دارد از باس‌ فایت‌های بازی هم صحبت کنیم. تقریبا نیمی از باس فایت‌های بازی طراحیشان تغییر کرده. برخی مثل کراوزر طراحی هوشمندانه‌ و جذاب‌تری پیدا کرده‌اند، اما برخی دیگر مثل سالازار همانند یک باس بی‌مغز عمل می‌کنند که صرفا باید آن‌ها را به رگبار گلوله ببندید و از ضربات سهمگینشان فرار کنید.

رزیدنت اویل ۴ برای من بازی خیلی مهمی است. اولین بازی رزیدنت که از اول تا آخر آن را در سن پایین بازی کرده بودم، حالا بازسازی کامل شده که در خیلی از بخش‌ها، نه تنها تجربه بازی اصلی را فراتر از انتظارات بهبود می‌بخشد، بلکه یکی از بهترین نمونه‌های فن سرویس در دنیای ویدیوگیم است. کپکام اگر در هر زمینه‌ای نیاز به کار اضافه داشته باشد، در زمینه شناخت جامعه مخاطبش به بلوغ عجیب و غریبی رسیده. مخاطبی که انتظار دارد همان ماموریت نجات دختر رئیس جمهور را دوباره در این بازسازی تجربه کند، اما حالا این ریمیک با خشونت بیشتر، لی‌اوت متفاوت نقشه و شیوه‌های جدید ترس، سعی می‌کند حسی آشنا اما جدید را در دلمان زنده کند. رزیدنت اویل ۴ پر از این حس‌های آشنا و دوست‌داشتنی است که نوید چیزی بیشتر از نوستالژی‌بازی را می‌دهند.

مسعود تیموری

با این حال، تغییرات باس‌ فایت‌ها می‌تواند کاملا یک موضوع سلیقه‌ای باشد. برای مثال، بشخصه ورژن اورجینال مبارزه با سالازار را بیشتر می‌پسندیدم اما می‌دانم افرادی هستند که با این طراحی جدید هم مشکلی ندارند. اما چیزی که کمی توی ذوق من زد، اصرار بازی روی اپیزودیک ماندن داستانش بود. در حال حاضر، کم‌تر اثری را پیدا می‌کنید که مثل Resident Evil 4 Remake بازی را به فصل‌های مجزا از هم تقسیم کند با پایان هر فصل یک میان‌پرده و منو‌های اضافه جلوی گیمر بذارد. معمولا بازی‌ها امروزی فصل‌هایشان را با یک کاتسین به هم وصل می‌کنند و فضای بینشان را بی‌جهت با منو پر نمی‌کنند. این یک موضوع تنها ایراد بارز Resident Evil 4 Remake بود. اما همین موضوع هم به قدری کم اهمیت است که به راحتی می‌توان از آن چشم‌پوشی کرد و به بازی نمره کامل را داد. بازی Resident Evil 4 Remake یکی از بی‌نقص‌ترین بازسازی‌های تاریخ ویدیو گیم است و قطعا روی کیفیت و سطح توقع مخاطب از ریمیک‌های آینده تاثیر می‌گذارد.

خلاصه بگم که...

بازی Resident Evil 4 Remake نه تنها یادآور روزهای خوش گذشته است، بلکه می‌تواند به راحتی مجموعه رزیدنت اویل را به دوران اوج خودش برگرداند. کپکام با عرضه Resident Evil 4 Remake نه تنها به ما یادآوری می‌کند که ساخته شینجی میکامی چه بازی دوران سازی بوده، بلکه با نوآوری‌هایی که در آن صورت گرفته نیز می‌توانید به عنوان یک بازی بی‌نقص مستقل، هر نوع گیمری را برای ساعت‌ها به خود درگیر کند.

می‌خرمش...

بازی Resident Evil 4 Remake یکی از بهترین نسخه‌های این مجموعه است و می‌تواند علاوه بر یادآوری خاطرات خوش گذشته، با نوآوری‌هایش نیز سورپرایزتان کند. بازی چه از نظر گیم‌پلی و چه در بحث گرافیک و قصه، عملکرد خیره‌کننده‌‌ای دارد کم‌تر می‌توانید ایراد واضحی از آن بگیرید. پس اگر دنبال یک بازی اکشن و ترسناک خوب می‌گردید، شک نکنید که Resident Evil 4 Remake بازی شماست.

نمی‌خرمش...

بازی Resident Evil 4 Remake را تنها به افرادی نمی‌توانم پیشنهاد کنم که یا توانایی تحمل ترس و استرس را ندارند، یا آنقدر روی نسخه‌ اصلی بازی تعصب دارند که نمی‌توانند با مدرنیزه شدن آن کنار بیایند. پس اگر جزو این دو دسته هستید سراغ بازی Resident Evil 4 Remake نروید.