بررسی بازی The Last of Us Part 2 – سرانجام هیچکس باقی نماند

بررسی بازی The Last of Us Part 2 – سرانجام هیچکس باقی نماند

«اگر به سمت انتقام می‌روی، دو قبر حفر کن»

۴ تیر ۱۳۹۹ ۴.۴ ذخیره

The Last of Us Part 2 یکی از متفاوت‌ترین تجربه‌هایی است که شما در قالب یک بازی ویدیویی تجربه خواهید کرد؛ تجربه‌ای که از ندادن چیزی که کاربر می‌خواهد نمی‌ترسد و همین باعث شده بازی کردنش حتی برای کسانی که با ایده داستان مخالف هستند، ضروری باشد. در ادامه بررسی این بازی با ویجیاتو همراه باشید.
The Last of Us Part 2 از همان تریلر ابتدایی معرفی خود به یکی از مورد انتظارترین بازی‌های این نسل تبدیل شد. همه هیجان‌زده بودند تا ببینند داستان نویس و برنامه‌نویس متفاوت ناتی داگ یعنی نیل دراکمن چه برنامه‌ای برای ادامه دادن ماجرای جوئل و الی دارد. پایان پارت اول به‌گونه‌ای بود که بسیاری فکر می‌کردند که داستان به پایان رسیدن و The Last of Us در همین یک قسمت خلاصه خواهد شد.

همچنین توصیه می‌شود که اگر هنوز داستان این بازی را کامل درک نکرده‌اید، مطلب مرتبط با داستان بازی the last of us 2 را مطالعه کنید.

البته نیل دراکمن و دوستانش در ناتی داگ به این نتیجه رسیدند که هنوز هم حرف‌هایی برای گفتن در این بازی دارند و همین قضیه باعث شکل گیری پارت دوم شد. از همان زمان معرفی بازی شایعات مختلی در مورد نحوه چگونگی ادامه پیدا کردن داستان بازی و تئوری‌های مربوط به قسمت دوم شنیده شد و زمانی هم که فهمیدیم محوریت بازی «انتقام» بزرگ الی خواهد بود، حدس‌هایی در مورد این که داستان به کدام سمت هدایت شد زدیم.

البته داستان The Last of Us Part 2 بیشتر از آن که در راستای انتقام باشد، کاملا در ضد آن حرکت می‌کند. ماجراجویی الی همزمان او را متحول می‌کند و حتی زودتر از الی، این ما به عنوان مخاطب هستیم که درگیر پارامترهای اخلاقی جدیدی می‌شویم که پیش از این شاید کمتر به آن‌ها توجه کرده بودیم.

تم اصلی بازی هم کاملا با جهتی که نیل دراکمن تصمیم گرفته داستان را به آن سمت هدایت کند هم‌خوانی دارد. الی به عنوان شخصیت اصلی قسمت پیشین هنوز هم همان دختر بددهن و عصبانی‌ای است که پیش از این دوستش داشتیم و حالا که ۵ سال از اتفاقات قسمت اول گذشته، با حفظ همان ویژگی‌ها و فهمیدن حقایقی تازه در مورد زندگی خود، دقیقا اخلاق‌های یک بازمانده سرسخت در دنیایی آخرالزمانی را پیدا کرده است.

الی در داستان ماجراجویی‌ای را دنبال می‌کند که اصلا از نظر روحی برای آن آماده نیست و دقیقا این همان هدف اصلی نیل دراکمن است و کاری می‌کند که The Last of Us Part 2 یک تجربه غیرمنتظره و سخت از نظر روانی باشد. دراکمن که می‌دادند خشم یکی از کنترل نشده‌ترین احساسات یک انسان عصر فعلی است، آن‌چنان مانند الی ما را اسیر قدرت این حس نشان می‌دهد که حتی ممکن است از خود ناتی داگ و دراکمن هم به خاطر روایت این داستان عصبی شویم؛ اتفاقی که دقیقا در بخش نمرات کاربران به بازی هم رخ داده است.

The Last of Us Part 2
بررسی بازی The Last of Us Part 2 - سرانجام هیچکس باقی نماند - ویجیاتو
  • امتیاز کاربران
    441 ratings7.9/10
  • امتیاز متاکریتیک 96
  • ژانر اکشن-ماجرایی
  • تاریخ انتشار ۳۰ خرداد ۱۳۹۹
  • پلتفرم‌ها پلی‌استیشن 4
  • ناشر بازی سونی
  • سازنده ناتی داگ
  • حالت بازی تک نفره
  • درجه سنی بازی مناسب برای ۱۷ سال به بالا
بررسی بازی The Last of Us Part 2 - سرانجام هیچکس باقی نماند - ویجیاتو
The Last of Us Part 2 با این پیش‌فرض حرکت می‌کند که ما در حال تجربه داستانی در یک دنیای آخرالزمانی بی‌رحم هستیم که قطعا قرار نیست همه کارهایی که در آن انجام می‌دهیم را دوست داشته باشیم. در این جهت که نتیجه خشم چیست و چگونه در شرایطی که خشم پررنگ شده، احساس و عشق کنار می‌رود.

به همین دلیل در بازی مجبور به انجام کارهایی می‌شویم و اتفاقاتی را تجربه می‌کنیم که دوستشان نداریم و حتی در بعضی از موارد آزار دهنده هستند. خشونت بسیار بالای بازی و واقع‌گرایانه شدن درگیری‌ها هم در همین راستا انجام شده و در هر لحظه‌ای که در سیاتل به عنوان محلی اصلی رخ دادن اتفاقات داستان حرکت می‌کنیم، متوجه می‌شویم که داستان حول‌محور چه چیز زجر آور و دردناکی در حال گردش است.

همین قضیه هم باعث شده تا مسیری که داستان دنبال می‌کند کاملا متفاوت نسبت به گذشته باشد. The Last of Us یک داستانی با تم فیلم‌ها ژانر جاده‌ بود که در آن ماجراجویی یک مرد میان سال و دختری نوجوان در یک دنیای آخرالزمانی را تجربه می‌کردیم اما پارت دوم می‌خواهد درس مهم‌ و جدی‌تری به ما دهد و به همین دلیل اتفاقات آن در یک بازه زمانی مشخص و لوکشین محدودتری رخ می‌دهد.

همین مسیر و نحوه روایت داستان متفاوت باعث می‌شود بسیاری که از قسمت دوم انتظار تجربه‌ای مثل ‌The Last of Us دارند، از بازی ناامید می‌شوند. اما به نظر من این طرز فکر کاملا اشتباه است زیرا The Last of Us Part 2 هنوز همان استانداردهایی که قسمت پیش تعریف کرده بود را حفظ کرده و در عوض حتی سعی می‌کند قصه جدی‌تری را نسبت به گذشته روایت کند که به خوبی با فضای دنیای بازی هم‌خوانی دارد.

در واقع هدف نیل دراکمن از تغییراتی که نسبت به نسخه اول ایجاد کرده، نه تجاری ‌سازی بازی و حرکت دادن به سمت یک تجربه طرفدار پسند بوده بلکه کاملا با یک حس تازه طرف هستیم. البته این چرخش ناگهانی باعث شده تا تعداد زیادی کاراکتر جدید در داستان ملاقات کنیم که در قسمت پیشین حضور نداشتند.

از آن‌جا که طی این بازی برخلاف قسمت قبل که الی همراه همیشگی شما بود، در هر بخش یاری متفاوت دارید و طی داستان افراد زیاد و گوناگونی را ملاقات می‌کنید، کمتر وقت دارید که با یک کاراکتر ارتباط بگیرید و همین باعث می‌شود که اتفاقاتی که برای این اشخاص رخ می‌دهد، آن اندازه که کارگردان انتظار دارد، تاثیرگذار نباشند.

البته شخصیت دینا و کاراکتر دیگری که اسپویلش نمی‌کنم از این قضیه جداست و ارتباط زیادی که با این دو فرد طی داستان دارید و دوست‌داشتنی بودن بازی آن‌ها باعث می‌شود که از حضورشان لذت ببرید. جدا از این‌ها مهم‌ترین نکته در مورد قصه The Last of Us Part 2 به اتفاقی برمی‌گردد که در نیمه داستان رخ می‌دهد و بازی را به طور کامل به تجربه دیگری تبدیل می‌کند.

این اتفاق البته ضروری و کاملا در جهت هدفی است که دراکمن دارد. نیمه دوم داستان به خوبی کمک می‌کند آن‌سوی دیگر خشم را ببینید و اتفاقات را جوری بررسی کنید که پیش از این امکان پذیر نبودند. این اتفاق به‌قدری ناگهانی است که بازهم مانند چیزهایی که پیش از این در موردشان صحبت کرده بودیم بازیکن را شوکه می‌کند و کاملا در خلاف جهت تصوری است که از بازی داریم.

البته اتفاقاتی که در این نیمه می‌افتند دارای منطق کامل روایی هستند و همین باعث می‌شود که اگر کمی صبر داشته باشید، از آن خشم ابتدایی‌تان کاسته خواهد شد و کم کم با روندی که داستان پیش گرفته ارتباط برقرار خواهید کرد؛ اتفاقی که در نهایت باعث درک بهتر کاربر از هدف اصلی داستان می‌شود.

بررسی بازی The Last of Us Part 2 - سرانجام هیچکس باقی نماند - ویجیاتو
برخلاف داستان که نسبت به قبل کاملا دچار تحول شده، تحولاتی که در گیم‌پلی ‌The Last of Us Part 2 رخ داده، کاملا همسو با قسمت قبلی است. البته این موضوع به آن معنا نیست که گیم‌پلی مانند گذشته ثابت مانده بلکه بازی با پیشرفت انیمیشن‌های کاراکترها، طبیعی‌تر شدن مکانیک کار با اسلحه‌ها و تنوع بیشتر آپگرید‌ها و شکلی که می‌توانید گیم‌پلی را ادامه دهید، به یک اکشن ماجراجویی تقریبا بدون اشکال تبدیل شود.

فیزیک برجسته بازی باعث شده تا گیم دیزاین بازی نسبت به گذشته کمی متفاوت شود. عبور از محل‌هایی که در آن‌ها حضور دارید اکثرا ملزم به حل کردن یک چالش محیطی با استفاده از ابزارهای مختلف مثل طناب و بالا رفتن از سکوها است که خودش کمک می‌کند همیشه سرگرم بمانید. اتفاقی که نوع برجسته‌تر آن را پیش از این در Half-Life 2 هم دیده بودیم.

در کنار چالش‌های محیطی، طراحی دشمنان بازی هم خارق‌العاده است. موجودات مبتلا شده شامل کلاس‌های جدیدی می‌شوند که چه از نظر سرعت عمل و چه از نظر قدرت شما را حسابی به چالش خواهد کشید؛ به طوری که تجربه بازی روی درجه سختی متوسط هم می‌تواند چالش‌برانگیز و استرس‌زا باشد.

به لطف پیشرفت چشم‌گیر هوش مصنوعی نسبت به نسخه قبلی مبارزات با انسان‌ها هم جذاب‌تر شده است. شما دو گروه متفاوت را طی داستان ملاقات می‌کنید که هر کدام از آن‌ها نحوه مبارزه مخصوص به خودشان را دارند با همکاری با یکدیگر سعی می‌کنند که شما را تحت فشار قرار بدهند. تحت فشار به این معنا که در صورت مبارزه مستقیم با گروهی از دشمنان انسان باید دائما مکانی که در آن حضور دارید را تغییر دهید و استراتژی‌های مشخص و از پیش برنامه‌ ریزی شده‌ای برای پیروزی داشته باشید.

در همین مبارزات هم استفاده از محیط نقش به‌سزایی دارد. پنهان شدن در چمن‌ها و زیر ماشین‌ها یا تعویض کردن کاورها به سرعت همگی کارهایی هستند که برای پیشروی در داستان The Last of Us Part 2 باید در آن‌ها خبره شوید.

محیط‌ها هم نسبت به گذشته بسیار بازتر هستند و می‌توانید مسیرهای متفاوتی را برای پیشروی انتخاب کنید. محل‌های زیادی برای گشتن و پیدا کردن منابع وجود دارند که می‌توانید هیچ‌وقت به آن‌ها سر نزنید زیرا اصلا در مسیر اصلی خط داستانی قرار ندارند. البته با توجه به کمبود منابع و فشنگ در The Last of Us Part 2، بازی به طور خودکار شما را به سمت تجربه این مکان‌ها و حتی قبول کردن ریسک‌هایی که گهگاهی اصلا ارزشش را ندارد سوق می‌دهد.

و من همین نکته را در مورد The Last of Us Part 2 دوست دارم که حتی در گیم‌پلی هم غافل‌گیر کننده ظاهر می‌شود. مراحلی که در نیمه ابتدایی بازی تجربه می‌کنید حس متفاوتی نسبت به نیمه دوم دارند و غافل‌گیری‌هایی در گیم‌پلی بازی وجود دارند که هیجان تجربه پشت سر گذاشتن مراحل را تا انتها حفظ می‌کند.

مانند انتظاری که هر بازی درجه یک داریم، The Last of Us Part 2 ارزش تکرار بالایی هم دارد و آیتم‌ها و به‌روزرسانی‌های متعددی در بازی وجود دارند که برای گرفتن تمام آن‌ها قطعا به تجربه دوباره بازی نیاز دارید. این غافل‌گیری در همه المان‌ها دیده می‌شود و به همین خاطر همان‌طور که در ابتدا گفتم، با عنوانی طرف هستیم که حتما باید آن را تجربه کرد.

ناتی داگ برای هر لحظه و هر راهی که طی می‌کنید برنامه‌ریزی کرده و تمام دشمنان و موانعی که سر راه شما قرار می‌گیرند، در راستای سوق دادن شما به سمت حس و تجربه‌ای مشخص هستند؛ آن‌هم در حالی که می‌توانید شکل‌های مختلفی را برای پیشروی در گیم‌پلی پیش بگیرید.

The Last of Us Part 2 از نظر داستانی تجربه‌ای منحصربه‌فرد است که سعی می‌کند یک درس اخلاقی مهم به گیمر بدهد و در این راه نه ادعا می‌کند و نه بزرگ‌نمایی. بازی با جلوه دادن واقعیت محض و پیچش‌های متعدد داستانی و اتفاقات غافل‌گیرکننده که شرط می‌بندم بسیاری از آن‌ها را اصلا حدسش را نخواهید زد، تا انتها روی ریتم خوبی که از ابتدا داشت می‌ماند و حتی در شش هفت ساعت پایانی غافل‌گیر کننده‌تر و هیجان‌انگیزتر هم می‌شود. بازی آن حس دوست داشتنی قسمت پیش و آن شوخ‌طبعی همیشگی ناتی داگ را ندارد اما آن‌قدر در دقت به جزییات و بیان یک قصه منسجم همراه با گیم‌پلی سرگرم‌کننده موفق است که به راحتی می‌توان آن را یکی از بهترین بازی‌های این نسل و حتی تاریخ ویدیو گیم دانست.

The Last of Us Part 2 یک اثر کاملا انسانی‌ست که سعی می‌کند جنبه‌های غیرانسانی آدم‌ها را در شرایط خاص به تصویر بکشد و به ما نشان بدهد که هر کداممان سلاح قدرتمندی به نام خشم در وجود همه ما است که وقتی فعال می‌شود، می‌توانیم کارهای وحشتناک اما کاملا باورپذیری که در این بازی انجام می‌دهیم را با آن انجام دهیم؛ سلاحی که البته مانند هر قدرت ویژه‌ای بدون مشکل نیست و می‌تواند ما را چاه سیاهی بیاندازد که تنها راه خروج از آن زنده نگه داشتن عشق است.

مدت زمان بازی

داستان اصلی: ۲۱ ساعت
داستان و ماموریت فرعی: ۲۵ ساعت
صد در صد کردن بازی: ۳۳ ساعت

خلاصه بگم که...

The Last of Us Part 2 یکی از کامل‌‌ترین بازی‌های تاریخ است که چه در زمینه داستان و چه گیم‌پلی شما را غافل‌گیر می‌کند. بازی شبیه به نسخه اول نیست اما این بدان معنا نخواهد بود که به دنیایی که در The Last of Us دیدیم وفادار نمانده بلکه حتی توانسته آن را به سطح جدیدی از معنا برساند.

بررسی بازی The Last of Us Part 2 - سرانجام هیچکس باقی نماند - ویجیاتو
می‎خرمش

The Last of Us Part 2 چه از نظر محتوا، چه گیم‌پلی و چه گرافیک و کارگردانی صوتی اثری کم‌رقیب است که استانداردهای تازه‌ای برای یک بازی کنسولی تعریف می‌کند. گرافیک بازی مانند آنچارتد 4 کنسول نسل هشتمی سونی را به چالش می‌کشد و صداگذاری فوق العاده شما را در شهر سیاتل بحران زده حل می‌کند.

بررسی بازی The Last of Us Part 2 - سرانجام هیچکس باقی نماند - ویجیاتو
نمی‎خرمش

اگر توقع داشته باشید که The Last of Us Part 2 شبیه نسخه قبلی باشد، از آن ناامید خواهید شد. همچنین برای افرادی که به دنبال تجربه بازی با سطح بالای خشونت و استرس زیاد نیستند، این بازی انتخاب چندان خوبی نیست.

بازی‌های تک‌نفره
  • امتیاز ویجیاتو95
  • امتیاز کاربران
    441 ratings7.9/10
  • امتیاز متاکریتیک96
کپی شد https://vgto.ir/5px
نظرات (۱۲۸)
4.4 9 امتیازها
امتیاز مطلب
مشترک شدن
اطلاع رسانی کن
128 دیدگاه
جدید ترین
قدیمی ترین بیشترین امتیاز
دیدگاه درون خطی
نمایش تمام نظرات

فکر میکنم که همین فکت که ۹ بار این بازیو تموم کردم خودش گویای حسم به این بازی هست
قطعا معیار های انتظار تعدادی طرفدار که با پیش زمینه ی ذهنی لست ۱ سراغ این داستان اومده بودن برآورده نمیشه و بعضی جاهاش هم به خاطر وجود برخی عقاید خاص برای عده ی زیادی از جمله خود من به هیچ وجه خوشایند نبود ولی به نظر من انقدر عناصر دیگه ی این بازی از جمله پیشرفت هاش توی زمینه ی هوش مصنوعی انمی ها و پیچش های داستانی چشمگیر بودن که بشه اون نکات منفیو نادیده گرفت. اینکه بازی ما رو مجبور میکرد تا قضیه ای که ازش انقدر عصبانی بودیم رو از یه زاویه دیگه بهش نگاه کنیم واقعا قابل تقدیره.
در رابطه با موسیقی متن این بازی جز کلمه ی شاهکار بنظرم هیچ کلمه ای لیاقت اینو نداره که مورد استفاده قرار بگیره.

سلام خدمت نویسنده
من بازی رو انجام ندادم . اما برام سواله که آیا شخصیت الی هم.جنس.گرا است ؟
چون اگر در بازی آن مطلب باشد نمی خواهم اسم آن بازی را هم بشنوم.
با تشکر

خطر اسپویل

قشنگترین صحنه بازی اونجا بود الی میخواست گیتار بزنه ولی نمیتونست

کثیفترین بازیی که با دیدگاهات سیاسی و نداشتن تجربه اجتماعی یک فمنیست و یک کارگردان نوپا و طمع زیاد سونی ساخته شده بازی خیلی در تضاد با نسخه قبلی هست مثلا پناهگاه تاریخی نداره ویروس بازی ماهیتی جز همون موج اول نداره قارچ میتونه کلی هاگ تو هوا پخش کنه چرا اصلا تو موج اول همه دچار بیماری میشن و بعدش فقط باید گاز گرفته شن تا بیمار بشن جول تو قسمت اول به هیچ کس اعتماد نمیکرد حالا که به دختر اون مرد میرسه میگه اسمت چیه جول هم اسمش رو میگه در کل استودیو ناتی داگ به سفارش سونی و با سود بیشتر این بازی رو ساخته و اگه بخواهیم بازی بهتری معرفی کنیم رزیدنت ایول ۴ بهترین گزینه است در این مورد سیستم کرفتینگ رو به هیچ وجه نباید توی یه بازی خطی قرار بدید آیتم های اون بازی باید ری اسپان بشن یا با تعداد منابع بیشتری رو به رو بشید در کل انتظاری از این بازی و حتی نسخه قبلیش ندارم

حاوی اسپویل
ببینید من نظر خودم رو میگم و سعی ندارم به کسی چیزی رو تلقین کنم
بنظر من بازی مشکلات زیاد و خوبی هایی داشت
اولا مرگ جوئل و ربطش به اون جراح جالب بود ولی نحوه مرگ جوئل میتونست بهتر باشه
مرگ پارتنر دینا هم خیلی سریع بود و عملا وقتی برای درک مرگش به ما نمیده!
ولی در کل اینکه الی دست از کشتار برداشت خوب بود ولی از دست دادن انگشت هاش خیلی منو احساسی کرد که نمیتونه گیتار بزنه
دلیل عصبانیت گیمرها از مرگ جوئل اینه که ما باهاش در قسمت یک اخت گرفتیم و آدم واقعا دوست داشتنی ای هست ولی اشتباهش هم مرگبار بود، اینکه یهو فهمیدیم قاتلش بچه اون جراح بوده یکم میتونست کمک کنه به شرطی که اون قدر مرگ جوئل ناگهانی نباشه…
بازی خشونت بالایی داره و با اینکار شما رو عمیقا به درک درستی از بدی های خشونت میرسونه بجای اینکه بگه خشونت جیزه! کاری میکنه شما خودت به این نتیجه برسی
در کل فقط میگم کاش ۳ش هم بیاد نمیدونم واقعا ادامه داستان خیلی سخت شده و عملا هیچ خلأی برای پر کردن نیست ولی امیدوارم بازم الی برگرده…

امیدوارم پارت سوش ساخته بشه و به همون سبک پارت یک یه داستان قشنگ روش پیاده شه که مارو غرق خودش بکنه
البته شخصیت محبوب که باهاش همدردی میکردیم (جوئل)دیگه نیست و الی هم اون الی قبل نیست
احساسی که نسبت به این بازی پیدا کردم اینه که انگار بازی از روند خودش خارج شده و این خروج ناراحت کنندست
خوبه که تو بازی درس اخلاقی بدن ولی ما به داستان پر از نوسانات احساسات پارت یک عادت کردیم

نا امید کننده بود
اینکه صنعت بازی های ویدئویی جولانگاه عقاید کثیف و غیر علمی بشه، چاشنی رشوه ها و فشار های مختلف از پهن طلا بسازه و هزینه ها با تبلیغات رنگین و پیش فروش ها تامین بشن حال من رو بهم میزنه.
خنده دار ترین جای این داستان رو به خاکستری ماییم که بی مطالعه، بی انگیزه و کودن گوشه ای اختیار کردیم و بچگانه زندگی می‌کنیم….

بهترین بازی نسل هشتم

من هنوز بازی رو شروع نکردم ولی مثل اینکه خیلی جنجالی شده

the last of us شاهکار بزرگ مفهومی فلسفی است که درون انسان ها را کاوش کرده و به ما ثابت میکند که هنوز طعم پیچیدگی را نچشیده ایم .
حقیقت تلخ است حتی تلخ تر هم میشود تا جایی که شما را از انسان بودن زده میکند و انسان بودنتان را به صورتتان میزند. چنین اثاری هر چند بار در قرن به نمایش در می ایند و ما را مبهوت و گیج خود میکنند اما این تلخی با کور سوی امید و نهان لحظات پایانی و میانی این شاهکار را به کلکسیون بهترین و برترین بازی های قرن پیوند میزند……

ما که پلاتش کردیم رفت ولی تو یه جاهای بازی از خودمم بدم اومد ولی واقعا تاکید میکنم واقعا بازی جذاب و تمام عیار و در کل تجربه جدیدو هیجان انگیزی بود

در هر صنعتی یکسری چیز ها ساخته میشه که محتواش از توان درک بعضیا بالاتره.البته به معنای نفهم بودن اون شخص نیست.ما تاحالا داستانی اینقدر بزرگسالانه رو تو صنعت گیم ندیده بودیم و خب ارتباط باهاش سخت بود و متاسفانه فشار ها روی بازی هم روی این امر تاثیر داشت.بنظر من این بازی همه جوره شاهکار بود و جسارتی که نیل دراکمن در داستانویسی به خرج داده بود قابل احترامه.

سلام دوستان
من ۸ ساعت اول بازیرو تمام کردم

داستان بازی مثل پارت یکش اوایلش ی اتفاق بد افتاد

مرگ سارا در پارت۱
مرگ جوئل در پارت ۲

ولی مرگ جوئل بیشتر از دردناک بودنش تعجب آور و کسل کننده بود ….

نمره من تا اینجا۸ از ۱۰

سلام و وقت بخیر

من هدود ۵ ساعت اول بازی رو تمام کردم و خیلی راضی بودم
حتی با وجود اتفاقات غمگینش ولی دوست داشتم

….خطر اسپویل از اینجا ب بعد….

در بخشی از بازی شما میتونیرگد قسمتی از لست او آس یک رو ک در پارت یک نشان داده نشده را با کیفیت خیلی بیشتر تجربه کنید …

اگه گیتار زدن رو ب طور کاملا آزاد دوست دارید این بازیرو بریزید

البته یسری اتفاقات عجیب قریب مثل حامله شدن دینا طی مشیر ب وجود آمد ک معلوم بود با یکی رابطه …داشته و من اصلا از این اتفاق خوشم نیومد اما۴در کل …

هوش مصنوعی بازی خیلی طبیعی و سخته

پیشنهاد میکنم مثل من بازیرو روی hard بازی کنید تا طبیعی تر بشه

…پایان اسپویل….

من خیلی دوست داشتم بیشک نمره من ب این بازی کمتر از ۸ نخواهد بود

البته ۸ بخواطر داستان تقریبا چرتش..???

خب بعد از تموم کردن بازی میخوام نظرمو به اشتراک بقیه بزارم. بازی به هیچ وجه در حد ۳ و ۴ یوزر اسکور نیس ولی قطعا در حد ۹ و ۱۰ منتقدا هم نیس. اتمسفر ترسناک و آخرزمانی بازی درست مثل تلو ۱ فوق العاده جذابه و موسیقی هم که حسابی شاهکار کرده، گیم پلی بازی خیلی خوبه فقط من انتظار پیشرفت بیشتری بعد ۷ سال نسبت به نسخه قبلی تو گیم پلی داشتم که البته زیادم موردی نیس. هوش مصنوعی هم در حد چیزی که فکر میکردم نبود ولی به طور کلی خوبه. داستان بازی هم یه سری ایرادات داره و در حد قابل قبوله اما به هیچ وجه به پای نسخه یکش نمیرسه. شخصیت پردازی ها هم خوبه ولی بهتر بود یه ذره رو بعضی شخصیت ها بیشتر کار میکردن ولی خب در حدی نیس که بشه خیلی بهش گیر داد. نمره من به بازی ۷.۵ عه و اگه تونستین تجربش کنین ارزششو داره.
.
.
.
اسپویل
.
.
.
یه موردی که خیلی باهاش حال نکردم مرگ جوئل بود، نه اینکه دوس نداشتم جوئل بمیره اتفاقا مرگش جهش خوبی رو در داستان ایجاد کرد مشکلم با شیوه کشتن جوئل بود. بهتر بود مرگش کمی دیرتر اتفاق بیوفته و به صورت حماسی تری میکشتنش تا مرگش در یاد ها بمونه نه اینقد حقیرانه با چوب گلف

اسپویل**********

مسخره اگه بخوایم به شکلی که ناتی داگ میگه حساب کنیم هر سربازی ک میکشیم خانواده داره و باید بیاد انتقام بگیره ازمون
دختره عنتر میزنه قهرمان و دوست داشتنی ترین شخصیت بازی و ما پلیر ها رو میکشه و جلو ایلی و ناتی داگ اشغال ما رو مجبور میکنه ۱۰ساعت با این افریته بازی کنیم تف فقط تف

**اسپویل**

مرگ جول به تنهایی ناراحت کننده بود و پایانش هم ناراحت کننده بود ولی به این نکته توجه داشته باشیدجول پدر ابی رو کشت و ابی ناراحت بود و از جول کینه داشت و دوست داشت جول رو بکشد ولی جول یه روز می مرد چه به دست ابی و چه به دست بردارش و………

ولی الی در پایان چرا ابی رو نکشت چون که می دونسد با کشتن ابی جول زنده نمی شه

من این نظر را داشتم در مورد بازی و داستان و گیم پلی و گرافیک عالی بود

خاک بر سرتون با این تیتر زدنتون، نویسنده احمق بی شعور

اسپویل

واقعیت اینه که داستان بازی مشکلات اساسی داره و یه جوریه که فصل آخر گات جلوش خوب به نظر میاد. دلیلش هم اینه که شخصیت ها کارایی میکنن که هیچ جوره منطقی نیست و بهشون نمیخوره.
مثلا تامی و جول ۲۰ ساله دارن تو این دنیا زندگی میکنن و امکان نداره همینجوری به ۴ تا غریبه اعتماد کنن و اسم و محل زندگیشونو بگن.
باز دوباره تامی و الی اونقدر احمق نیستن که تو یه ساختمون کمپ بزنن و راه های ورود و خروج رو پوشش ندن.
باز دوباره تامی اونقدر کودن نیست که نقشه الی تو آکواریوم رو جا بذاره تا بعد دختر هالک بتونه از رو اون پیداشون کنه.
اینا فقط چندتا مورد جزیی بود. به شخصیت بیخود و رو اعصاب ابی و اینکه ما رو مجبور میکنن ۱۰ ساعت باهاش بازی کنیم و حتی الی رو تا نزدیک مرگ بزنیم کاری نداریم.
حتی اینکه بازی میخواد با حرکات مسخره ای مثل نوازش ۲ تا سگ و یا نجات دادن ۲ تا بچه یه کاری کنه که ما با این روانی همزادپنداری کنیم هم به کنار.
بازی فرسنگ ها با یه بازی خوب فاصله داره و تنها کاری که میکنه توهین به طرفدارا و بازی اول هست.

اسپویل
به نظرم حداقل برای احترام به مخاطب باید حق انتخابی وجود داشت برای منی که دوست داشتم انتقام جوئل رو بگیرم و نذارم ابی مثل یه ماهی از تو چنگم لیز بخوره

*** اسپویل*** به نظر من داستانگویی این بازی فوق‌العاده و برای من حداقل جدید و غافلگیرکننده بود؛ نه داستانش. داستانی که از دو طرف روایت میشه و عملا هیچ کس villain نیست. اینکه بازی بتونه تا انتها، تنفر شما رو نسبت به ابی، به همذات پنداری تبدیل کنه، یعنی موفق شده و برای من، تونست این کار رو بکنه.
گیم پلی درگیر کننده‌ست و گرافیک هم جای حرف نداره از نظر من.

سلام خسته نباشی

آقای کرمی واقعا انتظار شما از داستان پارت۲ همین بود و الان کاملا راضی هستید؟!!
کاش سایت قابلیت voice chat داشت چون نظری که کلا رو ماهیت کلی داستان نوع کارگردانی بازی دارم بیش از چند ساعت گفتگو است و در نظر و حتی یک مقاله کلی نمیگنجه.
امیدوارم یک روز پارت ۲ ریبوت بشه…
خسته نباشی

مرگ جوئل دردناک تر از مرگ سارا نبود ولی وقتی بازی به شما اجازه انتقام گرفتن نمیده اون غصه ای که باید برای جوئل بخورید تبدیل به سرخوردگی میشه
اسپویل
خود اَبی کلی فایرفلای (wlf جدید) که دوستای چند سالش بودن رو به خاطر لِو کشت پس چرا جوئل نباید فایرفلای هارو بخاطر الی میکشته

وقتی بازی رو تموم کردید نمیتونید خودتونو قانع کنین برای بار دوم شروعش کنید

سلام نقد خیلی خوبی بود شایان جان . من راستش مثل بعضی از دوستان کنسول نداشتم ولی پای د لست آف آس ۱ گریه کردم خیلی زیاد . اینم اون شبی که نمره متاش اومد حیرت کردم . چون خیلی میگفتن بازیش بده چه میدونم مزخرفه و از این حرفا . من خودم پی سی گیمرم و آرزومه بازی رو تجربه کنم . گیم پلیش که تو یوتیوب دیدم عالی و هیجان انگیز بود درباره داستان که چون نمیخواستم اسپویل بشه برام چیزی . خلاصه نمره ی متا مهمتر از نمره کاربراس . بالاخره منتقد ها بیشتر از ما گیمر ها تجربه دارن . یکم سخت نگیریم . درسته میگید داستانش خیلی خشونت داره ولی داستان به یه تغییر نیاز داشت . تبریک به گیمرهایی که دارن بازی رو تجربه میکنن . به امید ادامه سری تو نسل بعد .

بازی معمولی هست درست مثل نسخه اول
نقدِ ، رسانه ای که تولید محتوا نداره و فقط مترجم توش کار می‌کنه هم فاقد ارزشه
نقد و بررسی یعنی من نبینم کی چی میگه یا نمیگه.
دیدگاه با کالبد شکافی فرق داره.
این قلم گاهی به شدت مسموم و خطرناک هست و نتیجه کار همیشه چیزی که ما قبل از ساخت اثر فکر میکنیم نیست.
این بازی گذرا و نه چندان با ارزش هست چون حس درونی خوبی به مخاطبش نمیده.
در زمینه طراحی و گرافیک هم دروغ های حال بهم زنی از طرف کمپانی گفته شده که ویدیو های مقایسه تریلر سال ۲۰۱۸ با نسخه فعلی کاملا دو نمایش متفاوت رو نشون میده که این دروغگویی به اعتبار کمپانی ضربه میزنه مثل یوبی سافت که هیچ کس دیگه به تریلراش اهمیت نمیده چون می‌دونه محصول نهایی ضعیف و همون همیشگی خواهد بود.
در کل من برای تجربه مجدد هر دو نسخه بازی هیچ گرایش خاصی ندارم و با یک (به اصطلاح) شیفت دِلیت خودم رو خوشحال میکنم.

به نظر من بازی از نظر گرافیکی و صحنه های اکشن و خون و خونریزی بی نظیر هستش.
ولی از نظر داستانی به قسمت اولش واقعا نمیرسه.

اسپویل***

مرگ یهویی و الکی جوئل که انگار میخواستن فقط از شرش خلاص شن

بازی نوید یه انتقام خونین به شما میده درحالیکه آناناسم دستتون نمیده

نصف بازی رو باید با قاتل جوئل بازی کنین و کارای بیهوده‌ای انجام بدین که اصلا تو داستان لست آف آس نمیگنجه، مثلا دنبال اوون بگردین، یا برین دوساعت واسه یارا دارو بیارین، یا برین دنبال لِو وسط محل زندگی قبیله‌شون(!!!!!!)
والا ماموریتای فرعی رد دد از اینا جذابتر بود و بیشتر در خدمت داستان بود

اینا نه تنها باعث نمیشن با ابی همذات پنداری کنین بلکه حالتونو خراب میکنن انقدر که وصله ناجورن تو داستان و فقط باعث شدن بازی الکی طولانی بشه

گیمپلی حوصله سربر، داستانی که نهایتا به هیچ جابی نمیرسه و بخاطر پایانش هیچ ارزش تکراری نداره (چون میفهمی تک‌تک کارایی که میکنی آخرش بیهوده‌ست)

شما اگه قراره داستانت به من حس رضایت نده خب برو تو دفترچه خاطراتت بادداشتش کن، نیا ازش بازی بساز ۶۰ دلار به من بفروش که منو آزار بدی

ما نخوایم شما بهمون درس زندگی بدی باید کی رو ببینیم؟

بررسی ویدیویی بزارین

اشتباه دراکمن جایگزین کردن حس درام با حس نا امیدی بود اگر فک میکنید زیادی حالتون خوبه و وقشه حال خودتون رو بگیرید و کاری کنید که از خودتون بدتون بیاد لست ۲ رو پیشنهاد میکنم از سر تا ته بازی پر از این چیزاییه که گفتم . لست ۲ به اندازه ای مزخرفه که لست ۱ شاهکار بود

دوستان سلام. اول متشکرم از این نقد بسیار دوست داشتنی. دوم اینکه من اصلا کنسول ندارم که بخوام بازی کنم ولی از اونجایی که اخبار بازیهارو دنبال میکنم ،‌منتظر این بازی بودم. این بازی رو در ۹ قسمت بطور کامل در یوتیوب دیدم نمیدونم که چقدر ترافیک مصرف کردم ولی اینو بگم که شاهکاره و مثل یک سریال شمارو میخکوب میکنه. همونطور که تو نقد بالا خوندید بازی در پارت دوم شمارو سورپرایز میکنه. چیزی که اصلا انتظارش رو ندارید. پیشنهاد میکنم که به امتیازات سایتهای معتبر اطمینان کنید و اگر میتونید ، این بازی رو حتما تجربه کنید. واقعا به فکر فرو میرید که از طریق یک بازی بشه این همه احساس رو انتقال داد. متشکرم

شایان خدا قوت
خوبه مثل یکی از سایت های همسایه نیست که بازی رو به مقام خدایی رسوندن و طوماری از خوبیهاش نوشتن و ایراداتشو مخفی کردن، کسی هم چیزی غیر این بگه کامنتش اصلا تایید نمیشه، یشه هم ۵۰ نفر کشیک میریزن سرش و میترکوننش
نقد خوب و منصفانه ای بود و امتیاز
من سعی کردم تو این چند روز با بازی کنار بیام چون داستانش اذیتم میکرد، به نظرم به قول دوستمون همینجا، بازی سلیقه ایه
ولی من هی با خودم میگم اگه این بازی غیر تلو۲ بود ایا اینقد صدا میکرد؟شماهم به این موضوع فکر کنید، خوبه نتیجه میده
هی این چند روز یاد قدیم میفتم که حتی درمورد نسخه اول میگفتم کاش بازی با این حجم تعامل انتخاب های کاربرو تو داستان لحاظ کنه (تل تیل گونه) اینجام همین حسو دارم
فقط بنظرم بازی نباید مارو در نقشی قرار بده که (درسته که به قول شما نکوهش اناقام میکنه) این نقش با پوچی رفتار میکنه و x نفرو میکشه بعد منقلب میشه کارشو تموم نمیکنه
بنظرم چینش منطقی فدا شده در این داستان و این عذاب هواداراس شاید.
جدا از اون صحبت درباره مذاهب(با مذهب خود کارگردان) و گرایش های دیگه به نظر من نباید اینقدر بی پرده باشه که ادم تعجب کنه

نقد بسیار خوبی بود ، ممنون ، واقعا امیدوارم کسانی که دوست دارن بتونن این شاهکار رو تجربه کنن ، متاسفانه تو ایران دیگه خرید بازی های کنسولی به رویا تبدیل شده ، دیگه حتی به خواسته های کوچیکت هم نمیتونی برسی چه برسه به بزرگاش.

اولش خواستم یه متنی رو بنویسم و از منظر روانشناسی‌ در موردش بحث کنم، اما دیدم واقعا فایده نداره. فقط یه چیز می‌تونم بگم. این فقط یه بازیه و با واقعیت فرق داره. من شخصا شاید دلم بخواد داخل بازی با اره دست و پا ببرم یا چه میدونم فقط برم هد شات کنم، اما در واقعیت با احترام و لبخند با اطرافیانم برخورد می‌کنم. نیازی نمیبینم پول بدم که داخل بازی یکی‌ به من درس اخلاق بده. درس اخلاق درون بازی. ما که هدفمون از بازی شبیه سازی زندگی‌ واقعی‌ که نیست، پس لزومی هم به درس اخلاق درون بازی نیست. آقای دراکمن به نوعی هدف از بازی سازی رو گویا فراموش کرده و به تبلیغ یک سری چیزا و درس اخلاق دادن رسیده. من وارد این بازی جدید که میدونم از کجا آب می‌خوره و گویا روی صنعت بازی هم دست گذاشتند نمیشم. اگر دراکمن فکر می‌کنه ما هیچ ایده‌ای از انتقام و خصوصیات منفی‌ شخصیتی نداریم و باید پول بدیم که ایشون به ما بگه چیه، پس ایشون خیلی‌ احمقه.

امیدوارم دوستانی که بازی رو تهیه کردند واقعا لذت ببرند. چون همین بازی اگر بتونه یه لذت و سرگرمی رو برای بچه‌های داخل ایران در شرایط فعلی‌ به ارمغان بیاره، باعث خوشحالی‌ واقعا

یه چیزی که نباید فراموش کرد اینه که سونی و ناتی‌داگ با تریلرای دروغ و فیک سر تک‌تک طرفدارا رو کلاه گذاشتن
اره شما شاهکار کردین، منتها تو زمینه‌ی دروغگویی شاهکار کردین

میگم اون امتیاز کاربران که نوشتین کاربرای ویجیاتو هستن دیگه چون امتیاز کاربران بین المللی که خیلی پایین بود حدودای ۳.۶ اینا بود !!! یا اونام مال سایت خاصی بودن ؟؟

بازی رو تو بدترین زمان خریدم(کرونا،قیمت های سرسام آور و دلار و…) بعد از اتفاقی که تقریبا همون اوایل بازی افتاد حالم چند روزه گرفته شد و کنارش گذاشتم ولی حتما بازیش میکنم چون معلومه میخواد چیز مهمی رو به آدم بفهمونه مخصوصا که درباره ی موضوع “انتقامه”

نه بازی و فعلا بازی کردم نه نقد رو خوندم فقط یه سوال
آیا تیترایی که اول زدین اسپویل حساب میشه؟؟؟

خسته نباشی آقا شایان بابت نقد
تکرار کورکورانه سکانس‌های واکینگ دِدی و تقلید‌های بی‌حساب کِن لوینی هیچوقت یه گیم و شاهکار نمی‌کنه، خیلی خوبه که برای نقد همچین اثر‌هایی عجله نشه و عمیق تر پرداخته بشن، کاش حساسیت به اسپویل اینقدر زیاد نبود در رابطه با سکانس به سکانس گیم صحبت می‌کردیم!!

بازی کاملا سلیقه ای هستش
من به شخصه به اندازه نسخه اول باهاش حال نکردم و به طور کلی از نظر من داستانش در حد نسخه اول نبود و ایراداتی داشت
نمره من در کل به بازی ۸/۵ هست

متا ۹۵ هستش

128
0
نظرت رو حتما بهمون بگو!x