بررسی بازی Dreams – ایده‌ای برای امروز و پلتفرمی برای فردا

برای مثال یکی از این ابزارها که در بخش Guides قرار دارد، آپشنی به نام Grid Snap است که با مِش‌بندی صفحه،‌ هم سو قرار دادن و صاف کردن آبجکت‌ها را بسیار آسان‌تر می‌کند. بعید هم است که تمام رویاپردازهایی که برخی از بهترین بازی‌های دریمز را ساختند، همگی از کنترلرهای Move استفاده کرده باشند. کنترل سخت قطعا نقطه ضعف مهمی به حساب می‌آید اما این تنها ایراد Dreams است و به هیچ‌وجه به اندازه‌ای آزاردهنده و مشکل‌گشا نیست که تجربه نهایی بازی را خدشه‌دار کند. گاهی اوقات یک بازی آنقدر در تحقق یک رویای غیرممکن بی‌نظیر و عالی عمل می‌کند که می‌توان روی ایرادات کوچکش چشم بست و دریمز از جمله همین موارد است. البته که تازه می‌توان امید داشت سیستم و مکانیزم‌های کنترل بازی با آپدیت‌های بعدی بهتر شود و یا اصلا با عرضه بازی روی پلتفرم پی‌سی (بیاید ناامید نباشیم)‌ یا اضافه شدن پشتیبانی از ماوس، دیگر ایرادی باقی نماند.

در دریمز اصلا اهمیتی ندارد چقدر در زمینه ساخت بازی مهارت یا استعداد دارید یا با مفاهیم گیم دیزاین آشنا هستید، مهم‌ترین چیز این است که جلوی ایده‌هایتان و تلاش برای اجرایشان را نگیرید. اجازه ندهید ریشه‌های خلاقیتی که از کودکی تا به امروز بارها از سمت و سوی مختلف سرکوب شده، بیشتر از این خشک شوند. کسی نیست شما را قضاوت کند، محدودیتی ندارید و خود Dreams‌ و کامیونیتی آن حسابی هوایتان را دارند. پیشنهاد می‌کنم این فرصت طلایی را از دست ندهید.

در جای‌جای محیط بازی، متونی روی در و دیوار نقش بسته و هرکدام با تنها یک جمله هوشمندانه، به شکلی ناخودآگاه به خنده می‌اندازنتان. بعد از پشت سر گذاشتن یک پازل (که مشخص می‌شود اصلا پازل نیست و سازنده بعد از حل‌اش می‌گوید که تمام این مدت دست‌تان انداخته) و یک تونل طولانی که روی زمین و سقف و در و دیوارهایش پر از متونی شده بود که عمدا طوری ساخته شده بودند تا گردن‌تان درد بگیرد، بازی ناگهان دگرگون می‌شود. تم گرافیکی عوض و محیط باز می‌شود و حالا باید در یک محیط شهری چند پازل مختلف را حل کنید تا به کلید دری قفل شده دست پیدا کنید. آن هم در حالی که تصویر غول‌آسای سازنده بازی بر فراز شهر دیده می‌شود و بر تک‌تک کارهایتان نظاره دارد.

با تغییر ناگهانی بازی، از این ناراحت بودم که رویکرد کاملا پوچ‌گرایانه و احمقانه قبلی کنار گذاشته شده بود. اما در عین حال جسارت سازنده بازی تحسین‌برانگیز بود و اندکی که به بقیه گیم‌پلی دل می‌دهید، می‌بینید نبوغ ۱۰ دقیقه‌ قبل به شکلی متفاوت دوباره شکوفا شده. Dreams دقیقا درباره همین است. درباره آزمون و خطای فرمول‌ها، به‌کارگیری تکنیک‌هایی که بازی‌سازان عادی جرئتش را ندارند و مشاهده نتایج کار از چشم یک مشتری که ناشران بازی‌های ویدیویی نگاهی کاملا کلیشه‌ای به او و خواسته‌هایش دارند.

بازی دوم هم دقیقا روندی مشابه داشت. کار با یک شوتم آپ دوبعدی استاندارد و نه‌چندان خوش‌گرافیک شروع شد که به خاطر مکانیک‌های ناقص گیم‌پلی حسابی توی ذوق می‌زد. اما با آن موزیک ‌آپ‌بیتش حداقل ارزش‌ چند دقیقه تجربه را داشت. تا موج هفتم یا هشتم دشمنان پیش رفتم و شکست خوردم. از آن‌جایی که روند آپگرید فضاپیمایم خیلی کندتر از استانداردهای این ژانر بود و اصلا ضرباهنگ گیم‌پلی را حفظ نمی‌کرد،‌ برای بستن بازی آماده بودم.

اروری روی صفحه آمد و از من خواسته شد به اطراف نگاه نکنم. دقایقی عجیب بود. اما وقتی عدم پاسخ‌دهی تصویر را دیدم آنالوگ‌های کنترلر را چرخاندم و ناگهان خودم را در یک کلوپ آرکید یافتم و معلوم شد آن بازی شوتم‌آپ صرفا یکی از بازی‌های کلوپ بوده.

هیجان‌زده شدم چون تصورم بر این بود که در محیطی هستم که می‌توانم چند مینی‌گیم مختلف را تجربه کنم. اما نه. قضیه از این هم جالب‌تر بود. مشخص می‌شود تمام بازیکنان مشابه شما در این محیط به دام افتاده‌اند و یک سری ربات اندروید هم در حال محافظت از کلوپ هستند. بازی ناگهان به سراغ ژانر وحشت رفت و حالا موظف به فرار از کلوپ بودم، بدون اینکه توسط ربات‌ها دیده شوم.

بازی‌های بعدی یکی از یکی جالب‌تر بودند. یک نفر دموی P.T. را بازسازی کرده بود. یک نفر به سراغ دنیای یوشی رفته بود. یک تیم سونیک سه‌بعدی را (هرچند به شکل محسوسی بی‌کیفیت) ساخته بود. دو نفر یک تکنیکال دموی بسیار تحسین‌برانگیز از یک بازی اول‌شخص و بقامحور توسعه داده بودند که حدس می‌زنم حداقل ۲ سال دیگر نهایی شود. همه این‌ها در کنار یک کمپین تقریبا ۳ ساعته که توسط خود مدیا مولکول ساخته شده و یک فستیوال واقعی از رنگ و نور و زیبایی است و همینطور معیاری واقعی برای پتانسیل‌های بی‌حد و حصر Dreams.

وقتی در بخش DreamSurfing بازی می‌چرخید، یک موضوع برایتان مشخص می‌شود. این بازی پلتفرمی برای فرداست و محتویات واقعی آن قرار است بین شش ماه الی دو سال دیگر از راه برسد. اما فونداسیونی که بسیاری از بازیکنان چه در فاز دسترسی زودهنگام بازی و چه بعد از عرضه نسخه نهایی بنا کرده‌اند، نوید جامعه‌ای را می‌دهد که تا چند ماه دیگر به سختی از آن دل خواهید کند. به همین زودی انبوهی از محتویات ارزشمند در این بستر وجود دارد و با گذر زمان، محتویات فقط بیشتر و بیشتر خواهد شد. چه موضوع صحبت تجارب تعاملی باشد، چه آثار هنری و چه متعلقات طراحی شده برای دیزاین فنی و هنری.