لطفا میزان رضایت خود را از ویجیاتو انتخاب کنید.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

اصلا راضی نیستم

واقعا راضی‌ام

چطور میتوانیم تجربه بهتری برای شما بسازیم؟

نظر شما با موفقیت ثبت شد.

از اینکه ما را در توسعه بهتر و هدفمند‌تر ویجیاتو همراهی می‌کنید
از شما سپاسگزاریم.

بررسی بازی Rage 2 – دووم با طعم تلخ جاست کاز

انتشار در ۱۱ خرداد ۱۳۹۸

نوشته شده توسط پدرام بهادری | ۱۱ خرداد ۱۳۹۸ | ۲۲:۰۰

اشتراک گذاری:

کپی لینک

اکشن بازی تک نفره بتسدا شوتر اول شخص

پدرام بهادری

منتشر‌ شده در 5 سال قبل

اشتراک گذاری:

از همان لحظه معرفی و نمایش اصلی Rage 2 در نمایشگاه E3 پارسال، بتسدا به طرفداران سبک شوتر وعده عنوانی دیوانه‌وار و سرگرم کننده را داده بود که از دل همکاری بی‌سابقه بین دو استودیو با قدمت بیرون می‌آمد. استودیو اصلی همان اید سافتور بود که سال‌هاست آن را با ساخت شاهکارهایی چون سری دووم می‌شناسیم، همکار دیگر آوالانچ بود؛ استودیویی که دست از سر سری Just Cause بر نمی‌دارد. آوالانچ در خلق جهان‌های بزرگ و با وسعت مهارتی غیرقابل انکار دارد و به خاطر همین هم ما و هم بستدا به نتیجه این همکاری امیدوار بودیم. اما حالا که بازی عرضه شده چی؟ راستش را بخواهید همکاری این دو بدترین اتفاق ممکن بوده است.

ناشر بازی: بتسدا

سازنده بازی: آوالانچ استودیوز, اید سافتور

نسخه اول سری Rage به هیچ عنوان بازی بدی نبود. دنیای پساآخرالزمانی آن طرفداران این ژانر را راضی می‌کرد و شوتینگ بازی هم به لطف سابقه و مهارت بالای اید سافتور (Id Software) جزو بهترین‌های سال عرضه‌اش به حساب می‌آمد. تنها مشکل این بود که ریج 1 از فقدان هویتی مشخص رنج می‌برد. به هر حال تیمی از بازی‌سازان آن را توسعه داده بودند که تمام تجربه و تخصص‌شان ساخت بازی‌های شوتر خطی بوده و حالا به سراغ دنیایی بزرگ و جهان‌باز رفته بودند. نتیجه اینکه اساس گیم‌پلی همچنان کاملا خطی بود و سازندگان موفق نشده بودند ذره‌ای از پتانسیل‌های دنیای بزرگ خود استفاده‌ای ببرند. Rage 2 هم در زمان معرفی در بهترین حالت عنوانی خشن و عجیب بود که به هر بازی و فیلم دیگری شباهت داشت. اما بتسدا و اید سافتور در تمام مدت روی این مانور می‌دادند که متوجه مشکلات نسخه اول بوده و به همین دلیل برای توسعه دنباله سری به سراغ همکاری با‌ آوالانچ رفتند.

اما در این همکاری ریسکی، اید سافتور نقش شاگرد زرنگ و با پشتکاری را دارد که در پروژه‌های گروهی بیشترین کار را می‌کند و آوالانچ هم همان دانشجو تنبلی است که تقریبا بدون هیچ استثنایی مرتکب تمام اشتباهات گذشته خود می‌شود. ریج 2 به لطف گان‌پلی روان و سرگرم کننده‌اش در درگیری‌ها و زمان کامبت به شدت لذت‌بخش و دوست‌داشتنی است. اما وقتی نوبت به گشت و گذار در برهوت بی‌انتهایش و انجام مراحل فرعی می‌رسد، تمام مشکلات و ضعف‌های بازی از زیر آب به روی سطح آمده و کامل نمایان می‌شوند. البته برخی از ایرادات دیگر چون مشکلات صداگذاری و داستان کوتاه و به شدت کلیشه‌ای آن هم مشخص نیست دستپخت کار کدام یک از این دو استودیو بوده.

اما اینکه ریج 2 ارزش تجربه دارد یا خیر، سوال سخت و پیچیده‌ای است که به پاسخی درخور و ریز نیاز دارد. در ادامه با ویجیاتو همراه شوید تا به بررسی تمامی نقاط قوت و ضعف آخرین ساخته اید سافتور و بتسدا بپردازیم و جواب مناسب برای پرسش بالا پیدا کنیم.

خوشبختانه ریج 2 با یک مقدمه کاملا اکشن و سینمایی آغاز می‌شود، یکی از آن مقدمه‌های خشن و شلوغی که همراهانتان در چند قدمی شما تیکه و پاره شده، موجوداتی عجیب و غریب پایگاه‌تان را به آتش می‌کشند و برخی از شخصیت‌های به ظاهر مهم در همان چند دقیقه اول جان به جان آفرین تسلیم می‌کنند. کارگردانی این سکانس‌ها به هیچ وجه در حد بهترین‌های صنعت نیست اما گان‌پلی خشن، سریع و خوش‌دست بازی خودش را در همان دقایق اول ثابت می‌کند و خبر از تجربه‌ای دلچسب می‌دهد. اما بعد از تمام شدن همین بخش کوتاه است که مشکلات یکی پس از دیگری خودشان را نشان می‌دهند.

اولین دیالوگ‌های بازی که قرار است مثلا احساسی و حماسی باشند، بسیار بی‌روح و ساده ادا می‌شوند و حتی نصفی از آن‌ها نیز به دلیل مشکلات صداگذاری اصلا شنیده نمی‌شوند؛ به عبارتی اگر زیرنویس را فعال نکرده باشید اصلا متوجه وجود داشتن آن‌ها هم نخواهید شد. بسیاری از مکالمات هم که جا دارد در قالب میان‌پرده قرار بگیرد، در همان بطن گیم‌پلی اتفاق می‌افتد و خلاصه در همان چند دقیقه اول علاقه خود را برای دنبال کردن داستان و مراحل از دست می‌دهید.

البته که همین اتفاق به سود شما و سازندگان هم تمام می‌شود چرا که مراحل و داستان بازی هر دو به اندازه‌ای تکراری و ساده هستند که توجه کردن یا نکردن به روایت آن‌ها تفاوت چندانی در انتها ایجاد نمی‌کند.

شاید باورش سخت باشد اما به پایان رساندن خط داستانی اصلی و تمام ماموریت‌هایش حدودا 9 ساعت به طول می‌کشد. در دنیای پساآخرالزمانی ریج 2 که به لطف سقوط شهاب‌سنگ به نابودی رسیده، گروهی جدید به نام The Authority خودشان را قدرت نظامی جدید دانسته، در همان ابتدا به پایگاه شما حمله کرده و رهبر (و همچنین قیم شما) را می‌کشند. حالا به منظور کشتن ژنرال کراس (Cross)، شخصیت منفی بازی و نابود کردن آتوریتی همه امید‌ها به شماست.

اما روایت این داستان کاملا تکراری تنها چند ماموریت و کمتر از انگشتان دو دست به طول می‌کشد. ماموریت‌های فرعی Rage 2 هم انگار تنها با تغییر اسم و فضاسازی درست از دنیای جاست کاز به ویستلند منتقل شدند. در این ماموریت‌های فرعی یا باید بکشید و نابود کنید یا نابود کنید و بکشید، همین و بس. جهان تیره و تار بازی به جرات زیبا و دیدنی است اما نقطه به نقطه آن با ماموریت‌های فرعی احمقانه چون نابود کردن پایگاه‌های انسان‌های جهش‌یافته و از بین بردن برج‌های آتوریتی پر شده.

تنها خبر خوب این است که برای گشت و گذار در چنین دنیای بزرگی لازم نیست به خاطر هندلینگ افتضاح و بد وسایل نقلیه مانند جاست کاز زجر بکشید. کنترل ماشین‌ها به مراتب بهتر طراحی شده و جاده‌های بسیار باز و تقریبا خالی از NPC هم از تصادف‌های آزار‌دهنده می‌کاهد. اگر حوصله استفاده از این وسایل را هم نداشته باشید، می‌توانید به شهرهایی که قبلا بازدید کردید، Fast Travel کنید و البته توصیه هم می‌کنیم همین کار را انجام دهید چرا که سیستم Navigation و راهنمای مسیر ریج 2 آنقدری بی‌نقص و ضعف نیست.

تمرکز و اصرار Rage 2 روی جمع کردن آیتم‌های فراوان و تا حدودی بی‌کاربرد هم یکی از اشتباهات دیگر همکاری با آوالانچ است. جمع کردن این آیتم‌ها کار شما را برای آزاد کردن انواع قابلیت‌های مختلف که تمامی هم ندارند، راحت می‌کند اما تنوع بالای آپگرید‌های بازی و استفاده از آن‌ها آنطور که باید به چشم نمی‌آید. چرا که روی درجه سختی آسان و نرمال بدون استفاده از آن‌ها و حتی پیدا کردن سلاح‌های جدید می‌توانید به راحتی بخش داستانی را تمام کنید.

از طرفی بازی به شکلی آزار دهنده روی جمع کردن این آیتم‌ها پافشاری می‌کند که حتی شخصی مثل من، کسی که به جمع کردن این آیتم‌ها اهمیت نمی‌دهد، گاه به گاه حتی تا نیم ساعت از وقتم را برای پیدا کردن این آیتم‌ها هدر دادم. چرا؟ چون به هر مکانی که در بازی بروید، لیستی از این آیتم‌ها به نمایش در می‌آید و تا زمان پیدا کردن همه آن‌ها علامت این مکان از روی نقشه پاک نمی‌شود. پیدا کردن برخی از آیتم‌ها هم حتی با استفاده از ارتقا مخصوصی که به سمت آن‌ها سیگنال می‌دهد، بسیار سخت و طاقت‌فرساست.

تا به اینجا و با در نظر گرفتن تمامی این موارد، Rage 2 عنوانی ناقص است که لذت‌های خاص خودش را هم دارد و احتمالا نمره‌ای چون 65 برای آن کفایت می‌کند. اما یکی از تجربه‌های شخصی و کمی گشت و گذار در اینترنت باعث شد که یک نمره کامل از بازی به خاطر طراحی مرحله یا Level Design از تاریخ گذشته کم کنم.

مدت زمان بازی

داستان اصلی: ۹ ساعت
داستان و ماموریت فرعی: ۱۳ ساعت
صد در صد کردن بازی: ۲۴ ساعت

در یکی از مراحل اصلی Rage 2 با کشتن دشمنان به سقف ساختمانی می‌رسید و بعد از مکالمه‌ای کوتاه، آبجکتیو بعدی به پایگاهی بزرگ درست رو به روی شما اشاره می‌کند که باید به آن‌جا بروید. برای سهولت کار، روی سقف ساختمان خط زیپ‌لاینی وجود دارد که در هنگام استفاده از آن در پایگاه اصلی بسته شده و مجبور می‌شوید از در دیگری به داخل بروید.

اما از آنجایی که می‌خواستم قبل از رفتن به پایگاه آیتم‌های لعنتی را پیدا کنم، از پایین ساختمان و از مسیری که گویا سازندگان فکرش را نکرده بودند؛ به سمت پایگاه رفتم. اما چه اتفاقی افتاد؟ در اصلی پایگاه دیر شروع به بسته شدن کرد و موفق شدم قبل از آن به داخل پایگاه بروم. نتیجه اینکه به بخشی از بازی (عکس زیر) دسترسی پیدا کردم که اصلا طراحی نشده بود و با کمی حرکت به زیر پایگاه سقوط می‌کردم. خوشبختانه فایل ذخیره‌ای تنها با فاصله زمانی 2 دقیقه قبل داشتم تا این بار از زیپ‌لاین بروم اما با کمی جستجو در اینترنت با موردهای مشابه دیگری رو به رو شدم که حالا دیگر ماموریت‌ آن‌ها غیر قابل انجام است. از چنین طراحی مرحله و دیزاین اسکریپت شده‌ای حداقل یک یا دو نسل می‌گذرد.

خلاصه بگم که...

اگر نسخه اول در تعریف هویتی مشخص مشکل داشت و دنیایی بزرگ را جلوی پای شما قرار می‌داد که نمی‌شد در آن کاری انجام داد؛ حالا Rage 2 هویتی زشت دارد و جهان وسیع دیگری را به تصویر می‌کشد که هیچ کدام از فعالیت‌هایش سرگرم کننده نیستند. بتسدا و اید سافتور به درستی بزرگترین ایراد و مشکل ریج 1 را تشخیص دادند اما برای برطرف کردن آن به سراغ استودیویی رفتند که خود سال‌های پیاپی است بازی‌های جهان‌باز پوچ و تکراری تولید می‌کند.

این وسط تنها می‌توان به زحمات فراوان کارمندان اید سافتور برای خلق شوتر کم‌نقصی دیگر افسوس خورد که زیر دست و پای مشکلات بازی له شده است. امیدوارم یا نسخه بعدی Rage به یکی دیگر از شوترهای خطی و مستقیم تبدیل شود یا اینکه دنیای آن به دست سازنده چیره‌دست دیگری طراحی شود. هر چه باشد این دومین باری است که جهان ریج بلای جان آن می‌شود.

می‎خرمش

ریج 2 مشکلات ریز و درشت بسیاری دارد اما شوتینگ بازی از همان ابتدا تا انتها لذت‌بخش و سرگرم کننده باقی می‌ماند. گان‌پلی روان و سریع است، قابلیت‌های بی‌شماری وجود دارد که با آزاد کردن آن‌ها می‌توانید گیم‌پلی را جذاب‌تر و پیچیده‌تر کنید. دنیای پهناور و آخرالزمانی آوالانچ زیبا و چشم‌نواز است و تنوع ظاهری خوبی هم دارد. محتوای بازی و بخش داستانی نیز هر چند شاید در حد و اندازه‌های یک عنوان 60 دلاری نباشد اما خوشبختانه سبب می‌شود مشکلات دیگر را بیشتر از آنچه که باید تحمل نکنید و ماجراجویی شما در برهوت‌های ریج 2 زودتر به پایان برسد. همچنین متاسفانه یا خوشبختانه Rage 2 چند وقتی است کرک شده و این انتخاب را دارید که برای تجربه آن هزینه‌ای نکنید.

نمی‎خرمش

داستان Rage 2 کلیشه‌ای و تکراری است، در تمام طول روایتش هیچ افت و خیزی را تجربه نمی‌کند و بسیار زود به پایان می‌رسد. مراحل فرعی کاملا یکسان و خسته کننده هستند و تنها به کشتن و نابود کردن موجودات جهش‌یافته بازی محدود می‌شوند. صداگذاری بازی تا انتها ایراد دارد و برخی از دیالوگ‌های مهم بازی هیچ وقت به گوش نمی‌رسند. طراحی و دیزاین مراحل مطابق با استانداردهای جدید نیست و بسیاری اوقات کاملا اسکریپت شده پیش می‌رود. خلاصه Rage 2 بازی متوسط رو به ضعیفی است که تجربه آن چندان توصیه نمی‌شود.