انحصاری بودن اسپایدرمن خیانت به بهترین قابلیت Marvel’s Avengers است

هفته گذشته کریستال داینامیکس و اسکوئر انیکس خبر مهمی درباره Marvel’s Avengers اعلام کردند: اسپایدرمن به صورت انحصاری برای کاربران پلی استیشن 4 در Marvel’s Avengers قابل بازی خواهد بود. قابل درک بود که بخش قابل توجهی از گیمرها عصبانیت خودشان را در اینترنت نمایان کنند. هیچکس از اینکه بشنود نمی‌تواند با یک اسباب‌بازی جدید بازی کند، خصوصا اگر آن اسباب بازی اسپایدرمن لعنتی، یکی از محبوب‌ترین ابرقهرمانان مارول باشد، خوشحال نمی‌شود.

وبسایت پولیگان نسخه بتا Marvel’s Avengers را به مدت ۱۰ ساعت تجربه کرده و بسیار تحت تاثیر قرار گرفته. هر قهرمان در Marvel’s Avengers شیوه بازی کردن خاص خودش را دارد که همین نکته سبب می‌شود انحصاری بودن اسپایدرمن، برای کاربران ایکس باکس و پی سی بدتر جلوه کند.

در ادامه صحبت‌های رایان گیلیام، نویسنده پولیگان را در ارتباط با انحصاری بودن اسپایدرمن در نسخه پلی استیشن می‌خوانید.

هیروها در Marvel’s Avengers چقدر متفاوتند؟

اولین مرحله بازی ماموریت A-Day است، همان مرحله‌ای که در E3 2019 دیدیم. ماموریت روی پل گلدن گیت جریان دارد، وقتی که یک فاجعه اسرارآمیز سان فرانسیسکو را در بر گرفته.

در نقش تور، آیرون من، هالک، کاپیتان آمریکا و در نهایت بلک ویدو بازی می‌کنم. هر قسمت از گیم‌پلی بخش کوچکی از تجربه آن قهرمان، توانایی‌هایش و مدل بازی کردنش را نشانم می‌دهد. این اولین نگاه به بخش محبوب من در Marvel’s Avengers است: هر هیرو جوری طراحی شده که انگار برای یک بازی مجزا است.

تور سریعا حس و حالی شبیه به کریتوس در God of War ریبوت شده دارد. چکشم را پرتاب می‌کنم و یک سرباز AIM را به کامیونی میخ می‌کنم و بقیه آدم بدها را با مشت لت و پار می‌کنم. وقتی آماده باشم، میولنیر را فرامی‌خوانم تا سر راهش چند دشمن را از پای در بیاورد.

آیرون من بعضی از ایده‌های خوب Anthem را بهبود بخشیده و من را مجبور می‌کند تا ترکیبی از نبرد نزدیک روی زمین و نبرد هوایی را استفاده کنم. و وقتی نوبت ضربات سنگین می‌شود می‌توانم بین گجت‌های ریپالسر، لیزرها و راکت‌ها سوییچ کنم.

بلک ویدو مثل قهرمان یک بازی اکشن معمول و مرسوم است، مثل دانته در سری Devil May Cry اما هر ضربه‌اش دشمن را وارد انیمیشن گیج شدن می‌کند. در نبردهای یک در یک سخت است که حتی یک بار ضربه بخوریم.

کاپیتان آمریکا حسی شبیه به بتمن‌های راک‌استدی دارد چون وقتی که با او مبارزه می‌کنم ضربات محکمی از نزدیک وارد می‌کنم، از روی دشمنان می‌پرم و مرتبا با ضربه نهایی دشمنان را از کار می‌اندازم، قابلیتی که همه هیروها دارند ولی من با بلک ویدو و کاپیتان آمریکا بیشتر آن را استفاده می‌کنم. و وقتی دشمنان خیلی دور می‌شوند، سپرم را سمتشان پرتاب می‌کنم.

و هالک… مثل هالک است. دشمنان را برمی‌دارم و به زمین یا به هم می‌کوبمشان. بهشان مشت می‌کوبم و پرتاب می‌شوند. با هالک من تجسم آشوبم. نمی‌توانم یا نمی‌خواهم قدرت تخریبم را سرپوش بگذارم. و در حالی که با میس مارول هم از مشت‌های کوبنده و پا کوبیدن استفاده می‌کنم، که شبیه به هالک است، اما این خشم را به شکل دیگری به نمایش می‌گذارم.

از همین حالا می‌توانم تصور کنم که وقتی Hawkeye بعد از عرضه بازی به Marvel’s Avengers بیاید چه سبک بازی خواهد داشت. ولی من یک بلک ویدو با لباس متفاوت و تیر و کمان به جای گلوله را تصور نمی‌کنم. فکر می‌کنم او بیشتر شبیه به الوی از Horizon Zero Dawn یا لارا کرافت سری بازی توم ریدر کریستال داینامیکس باشد.

این همه تفاوت در مدل بازی کردن به‌نظر ناهماهنگی غیرقابل کنترلی است اما در مورد Avengers این نکته مثبت است. هر هیرو یک چیز منحصر به‌فرد به بازی اضافه می‌کند.

ماجرای اسپایدرمن

طبیعت منحصر‌به‌فرد هر کدام از قهرمانان انتقام‌جویان من را از انحصاری بودن اسپایدرمن ناراحت‌تر می‌کند. اگر همه قهرمانان مثل هم بودند و فقط یک سری تفاوت ریز داشتند (مثل Marvel Ultimate Alliance 3 یا بازی‌های LEGO Marvel) می‌توانستم بحث انحصاری بودن را راحت‌تر هضم کنم. اما با Marvel’s Avengers، عدم دسترسی بازیکنان ایکس باکس و پی سی به اسپایدرمن مثل این است که بلیزارد بگوید Barbarian فقط روی نسخه ایکس باکس دیابلو 4 قابل بازی است!

گیمرها شخصیت این قهرمانان را دوست دارند، بله، ولی هر کدام از این قهرمانان کلاس‌های متفاوت نقش آفرینی هستند. هر هیرو درخت توانایی‌های منحصر به خود، قابلیت‌های متفاوت و مدل حرکات خاص و داستان مخصوص خودش را دارد. اما کاربرانی که روی پلی استیشن بازی نمی‌کنند، قرار نیست هیچ کدام از این‌ها را راجع به اسپایدرمن ببینند. و برای طرفداران اسپایدرمن که پلی استیشن ندارند یا می‌خواهند با دوستانشان روی کنسول دیگری بازی کنند این افتضاح است. طرفداران در ردیت عصبانیتشان را اعلام کردند، کاربری با مشکلاتی فیزیکی ذکر کرده بود که او فقط می‌تواند روی پی سی بازی کند و ناراحت است که نمی‌تواند به جای محبوب‌ترین قهرمانش در دنیای مارول قرار بگیرد.

مشخص نیست که آیا اسپایدرمن یک قرارداد انحصاری زمانی است یا دائمی. توضیحات کریستال داینامیکس در ارتباط با انحصاری بودن اسپایدی هم کمکی به خواباندن شعله عصبانیت طرفداران یا روشن کردن موضوع نکرد. اسکات اموس از کریستال داینامیکس در گفتگویی با وبسایت ComicBook گفت که سونی مالکیت اسپایدرمن را به عهده دارد و آن‌ها فقط می‌توانستند مرد عنکبوتی را برای پلی استیشن بسازند. اما در انتها اموس می‌گوید: «ما این بازی را برای همه می‌سازیم». در حالی که اینطور نیست. بخش عمده Marvel’s Avengers برای همه است و کاملش برای پلی استیشن بازها.

در یک بازی زنده و پیش‌رونده مثل Marvel’s Avengers که با فعالیت‌های رِید مانند پشتیبانی می‌شود، بزرگ‌ترین امیدواری بازیکنان این است که اسپایدرمن ارزشش را ندارد. در غیر این صورت، پلی استیشن بازها برتری قابل توجهی نسبت به کاربران پی سی و ایکس باکس دارند. این قراردادی است که به صورت ظاهری بی‌شباهت به قرارداد انحصاری سلاح‌های اگزاتیک در دستینی نیست که البته بانجی بعد از جدایی از اکتیویژن لغوش کرد.

البته تفاوت‌هایی کلیدی بین قرارداد اسپایدرمن و دستینی هم وجود دارد. در دستینی، سلاح‌های اگزاتیک فقط برای یک سال انحصاری می‌ماندند ولی این احتمال وجود دارد که اسپایدرمن هیچگاه به پی سی یا ایکس باکس نیاید. یکی از سخنگویان بازی Marvel’s Avengers اعلام کرده که اطلاعات بیشتری ندارد که پیرامون اسپایدی اعلام کند. کاراکترهای دستینی هم چیزی بیشتر از یک سلاح هستند. گاردین‌های دستینی یک مجموعه قابلیت و چندین مدل سلاح دارند که استفاده کنند و یک سلاح خاص مدل بازی کردن را تعریف نمی‌کند، هر چقدر هم که قوی باشد.

اسپایدرمن مثل یک کلاس کاملا مجزا است، مثل آن است که کلاس هانتر را در دستینی به انحصار پلی استیشن بازها در بیاورند و نه فقط یک سلاح را.

اولین نگاه به Marvel’s Avengers خیلی امیدبخش نبود ولی نسخه بتای این آخر هفته فرصتی بود تا به بازیکنان نشان دهند که چرا باید به بازی اهمیت بدهند. اما سخت است که با وجود این اخبار اوقات تلخ نشد.