بدترین بازی‌هایی که برای نینتندو سوییچ پورت شده‌اند

با گذشت بیش از سه سال از عرضه نینتندو سوییچ تعداد بازی‌های این کنسول در حال حاضر به قریب ۲۸۰۰ عنوان می‌رسد. البته که همه آن‌ها بازی‌های انحصاری نینتندو نیستند. اما نینتندو با سیاست‌های انحصار محور خود توانسته تعداد زیادی از ناشران و توسعه دهندگان را مجاب به عرضه یا پورت نسخه سوییچ بازی‌ها کند.

سازندگان ضعیف‌ترین کنسول نسل هشتم گیم‌پلی،‌‌ خلاقیت و نوآوری را برتر از هر قدرت سخت‌افزاری می‌دانند. این موضوع مادامی که به انحصاری‌های خود نینتندو بسنده کنیم نقطه قوت آن محسوب می‌شود؛ اما وقتی به بازی‌های پورت شده می‌رسیم، داستان کمی متفاوت است. سخت افزار متوسط و حافظه محدود نینتندو سوییچ مانع از آن است که بتوانیم به عنوان یک کنسول خانگی تجربه با کیفیتی از بازی‌های پورت شده، خصوصا عناوین AAA داشته باشیم.

بیشتر بخوانید:

• بهترین بازی هایی که برای نینتندو سوییچ پورت شده اند
• ۵ بازی نینتندو سوییچ که دوست داریم روی پی‌سی عرضه شوند
• ۱۰ بازی رایگان برتر نینتندو سوییچ
• چگونه بازی‌های دیجیتالی نینتندو سوییچ را با دیگران به اشتراک بگذاریم؟

نینتندو سوییچ از زمان عرضه‌اش تا به امروز میزبان پورت بسیاری از بازی‌های پلی استیشن ۴ و ایکس باکس وان بوده که پیاده سازی برخی‌ از آن‌ها بر بستر این کنسول هیبریدی از نظر فنی دست کمی از معجزه ندارند. ویچر ۳ را با وجود افت کیفیت بصری فراوان و حالت ۳۰ فریم بر ثانیه می‌توان یکی از موفق‌ترین عناوین پورت شده روی نینتندو سوییچ دانست.

اعضای استودیوی Virtuos، همواره ادعا کرده‌اند که قابلیت پورت کردن تمام بازی‌های نسل فعلی را با کیفیتی بالا دارند. اما برخلاف این گفته نینتندو نتوانسته برای همه بازی‌های پورت شده تجربه روانی را فراهم سازد. در این مقاله قصد دارم لیستی از بدترین عناوین پورت شده برای نینتندو سوییچ بنویسم؛ بازی‌هایی که بهتر است برای نسخه سوییچ آن هزینه مازادی نکنید.

Mortal Kombat 11

سری Mortal Kombat همواره در بحث بصری و گرافیکی در میان بازی‌های مبارزه‌ای پیشگام بوده است. کیفیت بالای جزییات مبارزه و موشن‌ها همواره از جذابیت‌های این بازی بوده‌اند. استودیوی Shiver Entertainment که وظیفه پورت کردن این عنوان را به عهده گرفته بود، خروجی قابل قبولی در حوزه گیم پلی و مبارزات انجام داده است؛ اما وقتی به جلوه‌های بصری و گرافیک می‌رسیم نتیجه واقعا ناامیده کننده است.

واقعیت این است که استودیوی Shiver Entertainment از هر نقطه‌‌ای، سعی در محدود کردن ویژگی‌های بصری بازی این عنوان روی نینتندو سوییچ داشته است. در نتیجه ما نرخ فریم ۶۰ را تجربه خواهیم کرد. اما این فریم ریت بالا به قیمت آسیب دیدن رزولوشن و بافت‌ها، به کمترین سطح رسیدن افکت‌ها و حذف سایه‌های داینامیک تمام شده است. کرش کردن فراوان حین گذراندن بخش داستانی و حالت بلوری که خواندن منوها را هم دشوار می‌کند از دیگر مشکلات این پورت هستند. همچین به جهت کاهش حجم این عنوان تا ۲۲ گیگ، بخش زیادی از محتوا و جزییات نظیر مدل‌های سه بعدی کاراکترهای منو، حذف یا جایگزین شده‌اند.

 هرچند پورت کردن این عنوان ساخته شده با موتور آنریل ۴، روی یک کنسول با چیپ پردازنده موبایلی و دریافت نرخ فریم ۶۰ بر ثانیه به مثابه معجزه می‌ماند، اما هرگز تجربه با کیفیتی از این بازی به شما نخواهد داد. شما می‌بایست برای این تجربه نه چندان کامل هزینه بالای ۹۹.۹۹ دلاری را نیز پرداخت کنید. پس هرطور که به قضیه نگاه کنیم هزینه کردن بابت این پورت سوییچ شاید واقعا ارزشش را نداشته باشد.

Overwatch

بلیزارد (Blizzard) سال گذشته و در طی مراسم نینتندو دایرکت (Nintendo Direct) از عرضه نسخه سوییچ مولتی پلیر محبوب خود خبر داد. خبری که برای دوست داران این عنوان از جمله خود من به شدت هیجان انگیز بود؛ اما متاسفانه خروجی این یکی هم در عمل چندان رضایت بخش نبود.

اورواچ روی کنسول سوییچ با نرخ فریم ۳۰ و رزولوشن‌های ۹۰۰P و ۷۲۰P (حالت‌های داک و دستی) اجرا می‌شود. به ظاهر عملکرد سریع و روانی دارد؛ اما پس از مدت کوتاهی بازی کردن نسخه سوییچ این عنوان متوجه لگ، افت فریم شدید در صحنه‌های شلوغ و البته ضعف‌های حرکتی کاراکترها به وسیله جوی کان می‌شوید. اگر پیش از این تجربه بازی کردن اورواچ روی کامپیوتر یا سایر کنسول‌های خانگی را داشته باشید، این نسخه پورت شده واقعا ناامید کننده به نظر خواهد رسید.

ضعف و محدودیت شدید حرکتی در این پورت سوییچ از دیگر مشکلاتی است که در مقایسه با نسخه کامپیوتر به شکل محسوسی احساس می‌شود. اورواچ یک بازی شوتر بیس است و اینکه انتظار داشته باشیم بتوان با کنترلرهای سوییچ بتوان تجربه باکیفیتی داشت، غیر منطقی به نظر می‌رسد.

از سویی دیگر، مهمترین بخش یک مولتی پلیر آنلاین بازیکنان آن هستند. برخلاف عملکرد مثبت بلیزارد در سایر پلتفرم‌ها، اجتماع بازیکنان این بازی روی سوییچ به معنای کلمه واقعی بد است! مچ میکینگ‌های طولانی و غیر بالانس، فضای سمی و همچنین حضور فعال ترول‌ها باعث دلسردی شدید بازیکنان واقعی شده است. خلاصه کنم به هیچ عنوان به قصد رنک و بازی جدی نمی‌توان حتی به این نسخه نزدیک شد. اورواچ یکی از بهترین بازی‌های مولتی پلیر آنلاین است اما فقط اگر پولتان اضافه آمده نسخه سوییچش را تهیه کنید.

The Outer Worlds

The Outer Worlds، محصول با کیفیت آبسیدین اینترتینمنت (Obsidian Entertainment)  در سبک نقش‌آفرینی است که پاییز گذشته بازخوردهای خیلی مثبتی از سوی کاربران و منتقدین دریافت کرد. اما به هرشکلی بتوان خرید دو عنوان قبلی را روی سوییچ توجیه کرد، این یکی واقعا راه در رویی ندارد. نسخه پورت شده این عنوان را به جرات می‌توان یکی از بدترین پورت‌های چندسال اخیر نینتندو سوییچ دانست.

با وجود این که مکانیزم‌های اساسی بازی و محتوای داستانی آن مشکل یا حذفیات خاصی ندارد؛ اما وقتی وارد بحث جلوه‌های بصری و گرافیکی می‌شویم خروجی افتضاح است. استایل و نماهای اورجینال آسیب بسیاری دیده‌اند. کاراکترها، اشیاء و محیط بازی کاملا تار و ناقص بنظر می‌رسند. تقریبا تمام دارایی بصری در این بازی ساده شده است؛ و تعداد پولیگان‌ها برای هر مدل به کمترین میزان خود رسیده است.

رزولوشن بازی در بهترین حالت (حالت داک) به ۷۲۰P می‌رسد و در اکثر مواقع نیز رزولوشنی بهتر از ۵۴۰P دریافت نخواهید کرد. وضوح تصویر به طور قابل توجهی در تمام سطوح کاهش یافته است. بخش اعظمی از سایه‌ها و جلوه‌های داینامیک کاهش یافته یا به طور کامل حذف شده‌اند. ابرها و پوشش‌های گیاهی تا حد زیادی از بین رفته اند. و افت فریم ریت در سکانس‌های شلوغ‌تر به کرات اتفاق می‌افتد. اگر بخواهم خلاصه کنم خروجی بصری پورت The Outer Worlds برای نینتندو سوییچ فاجعه است.

کیفیت بد صدای پورت شده، کرش فراوان و لودینگ‌های طولانی از دیگر اشکالاتی هستند که می‌توان به این عنوان وارد دانست. با وجود وارد بودن همه اشکالات مذکور اگر بخواهیم تنها به روایت داستان اتکا کنیم، نسخه پورت شده نینتندو سوییچ مشکلی ندارد. در مجموع The Outer Worlds بازی فوق العاده‌ای است که پیشنهاد می‌کنم به هیچ عنوان فرصت تجربه کردنش را با نینتندو سوییچ خراب نکنید.

WWE 2K18

همه بازی‌های پورت شده کمابیش برای پورت شدن از جلوه‌های بصری و گرافیکی خود هزینه داده‌اند، اما این مورد در WWE 2K18 به بدترین حالت ممکن افول کرده است. افت گرافیکی بسیار چشمگیر، حذف جزییات انیمیشن‌ها و خاموش بودن نورپردازی‌ها، سایه‌های داینامیک و سایر جلوه‌های بصری ظاهر این بازی را به شدت ناامید کننده جلوه می‌دهند.

هر زمان که بیش از دو شخصیت در یک مسابقه وجود داشته باشد، نرخ فریم به حداقل و سرعت نیز کاهش می یابد. هرچه شخصیت‌های بیشتری اضافه کنید، کاهش سرعت بیشتر محسوس می‌شود. بدین ترتیب فکر می‌کنم علت حذف مسابقات هشت نفره کاملاً واضح باشد!

همه این موارد قابل تصور بود اگر این ضعف مثل اکثر عناوین پورت شده تنها به گرافیک و جلوه‌های بصری خلاصه می‌شد؛ اما نسخه سوییچ WWE 2K18 حتی با وجود افت گرافیکی فراوان، عملکرد و گیم پلی به شدت بدی دارد.

اکشن کند، حرکات نامنظم، لگ و کرش‌های متعدد از جمله ضعف‌های بی‌شمار این عنوان به حساب می‌آیند. با بالا رفتن تعداد افراد حاضر در تصویر این داستان حتی بدتر نیز می‌شود؛ سرعت اکشن بازی در صحنه‌های شلوغ به شدت کند و به کرات فریز می‌شود، به طوریکه عملا بازی کردن را برای کاربر غیرممکن می‌سازد.

Payday 2

تجربه بازی شوتر بیس روی هرچیزی جز کامپیوتر از نظر من یک باخت است. اما در دنیای کنسول‌ها، پورت Payday 2 روی سوییچ یکی از ناامید کننده‌ترین عناوین این لیست است. تصور می‌کنم تا به اینجای مقاله ضعف سخت افزاری نینتندو سوییچ برای ارائه جلوه‌های بصری و گرافیکی برایتان کاملا جا افتاده است؛ رزولوشن پایین و فریم ریت ۳۰ بیشترین چیزی‌ست که پورت سوییچ این بازی به شما می‌دهد.

کاهش محسوس محتوای بازی به جهت رعایت حال حافظه محدود کنسول نینتندو سوییچ از دیگر اشکالات این پورت است. بخش زیادی از محتوای بازی از جمله ماموریت‌ها، کازمتیک‌ها و سلاح‌ها از این پورت حذف شده‌اند. همچنین نسخه پورت شده این عنوان ورژن قدیمی‌تری نسبت به نسخه کامپیوتر است که آپدیت‌های کافی را دریافت نمی‌کند. همچنین به عنوان یک بازی تیم بیس، عدم وجود ویس چت مشکل بزرگی برای این پورت حساب می‌شود.

بیشتر بخوانید:

• بازی بعدی Monster Hunter احتمالا برای نینتندو سوییچ ساخته می‌شود
• ۵ بازی نینتندو سوییچ که دوست داریم روی پی‌سی عرضه شوند
• تمام بازی‌های نسل هشتم روی نینتندو سوییچ؟

در آخر لازم است یاد آوری کنم، نینتندو سوییچ کارخانه خلاقیت و نوآوری و سازنده بخش اعظمی از برترین آثار دنیای ویدئو گیم است؛ آثاری چون The Legend of Zelda ،Super Mario Odyssey ،Mario Kart ،Animal Crossing که برای همیشه در ذهن و قلب‌ها می‌مانند.

نینتندو سوییچ با چیپست سخت افزاری خود که با پردازنده یک گوشی میان رده برابری می‌کند، کار خارق العاده‌ای در پورت کردن این عناوین انجام داده است؛ اما در نهایت به هیچ عنوان نمی‌تواند در عرضه کیفیت با کنسول‌های خانگی و کامپیوتر وارد رقابت شود. اگر قصد خرید یا تجربه بازی روی این کنسول را دارید پیشنهاد می‌کنم حتما پیش از خرید، راجع به کیفیت بازی جستجو کنید.

---

تماشا کنید: ده شخصیت برتر به یاد ماندنی در بازی های ویدیویی

ویدیو را با کیفیت بالاتر از یوتیوب ویجیاتو ببینید