بهترین بازی هایی که برای نینتندو سوییچ پورت شده اند

کنسول بازی نینتندو سوییچ با بهره گیری از پردازنده چهار هسته‌ای ARM Cortex A57 و تراشه گرافیکی Nvidia Tegra X1 از نظر معماری و سخت افزاری، توانایی در حد گوشی‌های میان رده دارد. با تکیه بر این سخت افزار همیشه نمی‌توان انتظار خروجی با کیفیتی در عناوین پورت شده کشید؛ موضوعی که در مقاله قبلی به بررسی بدترین خروجی‌های آن پرداختیم.

با این حال همیشه نتیجه ناامید کننده نیست. نینتدو با پورت برخی از عناوین ثابت کرده همواره میتواند مارا متحیر سازد. در این لیست قصد دارم به پورت‌های موفق نینتندو سوییچ بیاندازم؛ عناوینی که تجربه آن‌ها روی کنسول نینتندو سوییچ نه تنها می‌تواند با سایر پلتفرم‌ها رقابت کند بلکه تجربه‌ای به مراتب با کیفیت‌تر و مفرح‌تر هم برایتان فراهم ‌سازد.

بیشتر بخوانید:

• بدترین بازی‌هایی که برای نینتندو سوییچ پورت شده‌اند
• ۵ بازی نینتندو سوییچ که دوست داریم روی پی‌سی عرضه شوند
• ۱۰ بازی رایگان برتر نینتندو سوییچ
• چگونه بازی‌های دیجیتالی نینتندو سوییچ را با دیگران به اشتراک بگذاریم؟

Cuphead

بازی کاپ‌هد (Cuphead)، اولین و تنها محصول استودیو کانادایی MDHR، از همان ابتدای عرضه توانست جایگاه خاصی را بین منتقدین و گیمرها بدست آورد. سبک گرافیکی کارتونی دهه ۳۰،‌ جلوه‌های بصری چشم‌نواز، انیمیشن باکیفیت، گیم‌پلی روان و موسیقی جذاب این عنوان را خیلی زود بر سر زبان‌ها انداخت؛ بطوریکه کمتر از یک سال بعد و در جریان مراسم نینتندو دایرکت (Nintendo Direct) پورت سوییچ این عنوان نیز معرفی شد.

بازی چه در حالت داک و چه در حالت پرتابل به صورت ۶۰ فریم بر ثانیه و با رزولوشن ۷۲۰p اجرا می‌شود. حتی در حالت کوآپ و شلوغ‌ترین صحنه‌های باس فایت نیز کوچک‌ترین افت فریمی را تجربه نمی‌کنیم. جالب است که حجم نسخه سوییچ تنها ۳.۳ گیگابایت است؛ تقریباً یک چهارم نسخه ایکس باکس این عنوان و با این حال، از نظر بصری نیز بازی هیچ تفاوت چشمگیری با سایر پلتفرم‌ها ندارد.

این پورت از نظر فنی و گیم پلی به بهترین شکل ممکن پیاده سازی شده است. عملکرد حرکتی متناسب و روان با دکمه‌ها، این تجربه را حتی لذت بخش‌تر می‌کند. همچنین طی آپدیتی قابلیت بازی کردن کوآپ به وسیله دو جوی کان به بازی افزوده شده است. در نهایت اگر بخواهم خلاصه بگویم، کیفیت این پورت سوییچ آن قدر بالاست که گویی بازی از ابتدا برای این پلتفرم ساخته شده است.

Minecraft

بازی کردن ماینکرفت برروی سوییچ که البته گران‌ترین روش برای تهیه این بازی است، یکی از باکیفیت‌های تجربه‌های ممکن از این عنوان را به شما می‌دهد. این بازی را می‌توانید با نرخ فریم ثابت ۶۰ و با رزولوشن ۷۲۰p در هر دو حالت داک و پرتابل بازی کنید.

متاسفانه مانند نسخه های کنونی پلی استیشن و ایکس باکس، پورت سوییچ این عنوان هم از نظر محتوا و ویژگی به نسبت نسخه کامپیوتر کمبودهایی دارد؛ اما در دنیای کنسول‌ها، سوییچ بهترین پلتفرم برای تجربه این بازی است. کنترل راحت و روان، پرتابل بودن، پوسته‌های اختصاصی نینتندو همگی از ویژگی‌های مثبت این پورت هستند. تنها ایرادی که میتوان به این عنوان وارد بدانم، عدم وجود چت صوتی است که ما را از لذت بازی چندنفره محروم می‌کند.

Rocket League

راکت لیگ با آغاز به کار خود در سال ۲۰۱۵، موجی بود که همه از جمله من را به خود مشغول کرد؛ و دو سال بعد که نینتندو قصد پورت بازی را گرفت هم اثری از کمرنگ شدن این موج دیده نمی‌شد. این بازی غیرمتعارف ترکیبی است از ورزش‌های آکروباتیک در فوتبال و ماشین‌ که ساعت‌ها هیجان را برایتان می‌سازد. راکت لیگ ترکیب دو چیز شگفت انگیز است؛ ماشین و فوتبال؛ یک تجربه هیجان انگیز که حالا روی نینتندو سوییچ قرار دارد و به طرز خارق العاده‌ای بدون هیچ افت کیفیتی بزرگی، قابل حمل است.

این پورت با کیفیت خروجی تیم توسعه Panic Button است؛ همان تیمی که پورت محبوبی از Doom را برای نینتندو سوییچ ارائه دادند. تیم Panic Button به شکل نامحسوسی از جلوه‌های بصری راکت لیگ کاسته‌اند تا با وجود محدودیت‌های سخت افزاری سوییچ، نرخ فریم ریت ثابتی را حفظ کنند. تاثیر این افت و نوسانات را در برخی از بافت‌ها می‌توان به شکل ناچیزی مشاهده کرد؛ اما به تجربه این بازی آسیبی نمی‌زند.

کنترل راحت و عملکرد متناسب جوی کان‌ها در این بازی فوق العاده است؛ علاوه بر این شما می‌توانید با تنها یک جوی کان نیز با دوستان خود تجربه کوآپ باکیفیتی از این عنوان نیز داشته باشید. همچنین نسخه پورت شده این بازی شامل افکت‌های صوتی، کازمتیک‌ها و شخصی سازی‌های انحصاری است که فقط روی سوییچ می‌توانید داشته باشید.

Diablo III

هر بازی شش ساله‌ای نمی‌تواند وارد یک پلتفرم جدید شده و انتظار استقبالی بالا را داشته باشد؛ اما خب این دیابلوست! و چه چیزی می‌تواند از دیابلو بهتر باشد؟ قطعا دیابلوی پرتابل.

از نظر فنی این عنوان محبوب بلیزارد، در دسته بهترین پورت‌های سوییچ قرار می‌گیرد. نرخ فریم ثابت ۶۰ و رزلوشن ۷۲۰p تجربه‌ای با کیفیت از این عنوان به ما می‌دهد. علاوه بر این پورت این بازی از قابلیت اتصال محلی نیز بهره می‌برد. به طوریکه تا چهار نفر می‌توانند در نزدیکی هم بدون افت فریم بازی کنند. از سویی دیگر با وجود محدود بودن کلیدهای کنترلر سوییچ، دیابلو به طرز شگفت آوری بدون مشکل و حذفیات قابل بازی کردن است. در مجموع من هیچ ایرادی را به این پورت نمی‌توانم وارد کنم.

Hellblade: Senua’s Sacrifice

Hellblade یکی از بهترین آثار مستقل استودیو نینجا تئوری (Ninja Theory) است که توانسته کیفیتی در حد بازی‌های AAA به کاربران ارائه دهد. داستان حول محور سنوا (Senua) و سفرش هل‌هایم می‌چرخد. نینجا تئوری در این عنوان سعی کرده احساس واقعی افراد مبتلا به بیماری‌های روانی را به بازیکنان القا کند. این بازی در زمان عرضه توانست امتیازات بسیار خوبی را از سوی منتقدان دریافت و در همایش‌های مختلف از جمله BEFTA 2017 جایزه‌ی بهترین صدا گذاری را کسب کند.

حال سوال این است که نسخه سوییچ این بازیِ ساخته شده با موتر آنریل ۴، از نظر فنی چه عملکردی دارد؟ علی رغم آسیب خوردن بافت، وضوح تصویر و کیفیت نورپردازی، پورت سوییچ این عنوان به طرز شگفت آوری خوب است. در صحنه‌های مبارزه اثری از افت نرخ فریم نیست. کیفیت صدا گذاری همچنان عالی است و در نهایت می‌توان گفت که پورت سوییچ این عنوان دست کمی از نسخه‌های دیگر آن ندارد.

در نهایت لازم است یادآوری کنم نینتندو سوییچ با محدودیت‌های سخت افزاری و حافظه خود، کار خارق العاده‌ای در پورت کردن این عناوین انجام داده است؛ کاهش کیفیت بصری، حذف محتوا و ضعف کنترلر حداقل هزینه‌هایی هستند که بابت تجربه پرتابل این بازی‌ها باید بدهیم. با این وجود و با استناد به سیاست‌های نینتندو، می‌توان آینده روشن کنسول‌های هیبریدی را در نسل‌های بعدی تضمین شده دانست.

بیشتر بخوانید:

• بدترین بازی‌هایی که برای نینتندو سوییچ پورت شده‌اند
• ۵ بازی نینتندو سوییچ که دوست داریم روی پی‌سی عرضه شوند
• تمام بازی‌های نسل هشتم روی نینتندو سوییچ؟