بازی Sea of Solitude برخی از تاریک‌ترین خاطرات زندگی‌ام را زنده کرد

خوشبختانه یک بار بخت و اقبال یارم شد و احتمالا یکی از معدود کسانی بودم که موفق شدم سرویس EA Play را روی ریجن آرژانتین استیم قبل از اصلاح قیمتش خریداری کنم، کمتر از ۵ دلار برای یک سال اشتراک و دسترسی به ده‌ها بازی مختلف.

هر بار با رفتن به صفحه EA Play در استیم، بازی‌های زیادی را می‌بینم که چشمک می‌زنند و انگار منتظر هستند تا دانلودشان کنم. از مس افکت اندرومدا که نمرات و عملکرد ضعیفش در زمان عرضه من و خیلی‌های دیگر را از خریدش پشیمان کرد تا راکت آرنایی که اصلا بهتر بود به صورت رایگان عرضه شود. اما اکثر این بازی‌ها پروژه‌های بزرگی هستند، برای همین تصمیم گرفتم استارت این ماجراجویی جدید را با Sea of Solitude بزنم. بازی مستقل کوتاهی که E3 دو سال پیش معرفی شد و با طراحی هنری متفاوت و جالبش همان زمان حسابی نظرم را جلب کرد.

حالا نزدیک به ۵ ساعت از نصب بازی می‌گذرد و خودم را در حالی یافتم که قطرات اشک بی‌وقفه از پهنای صورتم سرازیر می‌شوند. بازی‌ها، فیلم‌ها و سریال‌های زیادی هستند که می‌توانند صورتم را خیس کنند اما راستش را بخواهید هیچ‌وقت فکرش را نمی‌کردم Sea of Solitude روی چنین موضوعاتی دست گذاشته باشد.

بازی شما را در نقش دختر جوانی به نام Kay قرار می‌دهد که باید مسیرش را از بین هیولاهای مختلف و شهرهای آب گرفته‌ای باز کند که تاریکی تمام وجودشان را گرفته است. پیدا کردن مسیر و پشت سر گذاشتن این هیولاها که بی‌شباهت به خود کای هم نیستند، بسیار ساده است و بازی تا انتها چالش خاصی را جلوی پایتان نمی‌گذارد.

در واقع Sea of Solitude یکی از آن بازی‌های داستان‌محوری است که گیم‌پلی خاص و طراحی مرحله سطح بالایی ندارد اما در عوض ترکیب داستان با اتمسفر بی‌نظیر و ترسناک بازی تا آخرین لحظه شما را در جای خود میخکوب می‌کند. بازی به شکل معجزه‌آوری موفق می‌شود تا در همان ۴ ساعت روی چندین موضوع مهم دست بگذارد و اگر شما هم تجربه این اتفاقات مثل Bully شدن – بله بولی شدن یک کلمه انگلیسی با کلاس نیست و برای بسیاری از بچه‌ها در ایران اتفاق می‌افتد – در مدرسه یا مشکلات خانوادگی را داشته باشید، حسابی تحت تاثیر داستان قرار خواهید گرفت و بارها تمام موهای بدنتان سیخ خواهد شد.

ساخته استودیو مستقل Jo-Mei Games در مورد تنهایی و افسردگی است. در مورد اینکه چطور گاهی با بی‌توجهی به اطرافیانمان آسیب‌های جدی به آن‌ها وارد می‌کنیم. اما همزمان در مورد این هم است که گاهی برخی از مشکلات یا مربوط به ما نیستند یا درست کردن آن‌ها از توان ما خارج است و تلاش بیش از حد تنها ما را در دریای سیاه و تاریک تنهایی بیشتر غرق می‌کند. Sea of Solitude در مورد اهمیت دادن و رها کردن است. اینکه لازم نیست خستگی بار دردهایمان را تنها تحمل کنیم اما به وقتش به خودمان، اعضای خانواده و روابطمان فضایی برای نفس کشیدن دهیم.

بیشتر بازی کنید:

• بازی The Flame in the Flood نبوغ سازندگان بایوشاک را بار دیگر به رخ می‌کشد
• در بازی Enter the Gungeon آدرنالین را به سبک روگ لایک تجربه کنید
• بازی Tacoma داستان زندگی سخت فضانوردان را روایت می‌کند

این پیام‌ها به قدری قدرتمند هستند و بازی در انتقالشان هوشمندانه عمل می‌کند که به خاطرشان به سادگی می‌توان مشکلاتی چون سادگی گیم‌پلی و دوربین نه چندان مناسب را بخشید. راستش را بخواهید، نمی‌دانم چقدر با مفاهیم به تصویر کشیده در Sea of Solitude ارتباط برقرار می‌کنید و آیا اصلا از عهده تحمل آن‌ها بر می‌آیید یا خیر اما با توجه به فراگیر بودن چنین مفاهیمی در سراسر دنیا، فکر می‌کنم شما هم بعد از وارد شدن به دریای تنهایی و خارج شدن از آن و رسیدن به اولین جزیره، حس عجیب و متفاوتی خواهید داشت. حسی مرکب از غم و خوشحالی. انگار که برخی از دردناک‌ترین لحظات زندگی‌تان بار دیگر از جلوی چشمانتان رد شده‌اند یا مجبور شده‌اید این لحظاتی که برای اطرافیانتان اتفاق افتاده‌اند، خودتان از نزدیک لمس کنید اما حالا بهتر می‌دانید که چطور با آن‌ها دست و پنجه نرم کنید.

برای همین توصیه می‌کنم هر چه زودتر بین کال آو دیوتی، پابجی و تمامی بازی‌های آنلاین و رقابتی جذابی که همه ما دوست داریم، چند ساعتی را خالی کنید و به تجربه Sea of Solitude اختصاص دهید.