تجربه یک درام رومانتیک و مثبت در فیلم The Secret: Dare to Dream

قبل از تماشای این فیلم تصوراتم نسبت به این اثر بسیار منفی بود. با تماشای پیش پرده فیلم، متوجه شدم که The Secret: Dare to Dream یک فیلم داستانی است که الهام گرفته از کتاب محبوب راز نوشته راندا برن است که در سال 2006 منتشر شد؛ کتابی روانشناسانه که در ایارن نیز به محبوبیت فوق‌العاده‌ای رسیده است.

این کتاب بیش از 30 میلیون نسخه از این کتاب به فروش رسیده و به 50 زبان مختلف از جمله فارسی نیز ترجمه شده است. این کتاب مبتنی بر باور شبه علمی قانون جذب است و مدعی است که افکار می‌تواند مستقیما دنیای خارج را تغییر دهد. البته به این اثر نقدهای فراوانی هم از سوی برخی کارشناسان وارد شده و از آنسو هواداران این کتاب شدیدا به آن معتقد هستند.

بنابراین مفهوم موجود در کتاب و همچنین این اقتباس سینمایی بر قانون جذب متمرکز است. کسانی که با کتاب چندان آشنا نباشند، احتمالاً فکر کرده‌اید که "قانون جذب" درباره جذابیت یک شخص برای شخصی دیگر است اما در واقع مضمون این فیلم هیچ ارتباطی با جذابیت یافتن شخصی یا جنسی ندارد.

در عوض، این بخشی از یک حرکت معنوی است که نشان می‌دهد افکار مثبت یا منفی می‌توانند بر زندگی فرد تأثیر مثبت یا منفی بگذارند. به عبارت دیگر، این موضوع متمرکز بر ایده مهربانی با دیگران و کمک به نیازمندان است که یک حرکت مناسب برای زندگی است و من از آن حمایت می‌کنم و به آن اعتقاد دارم.

فیلم "راز: شهامت رویا دیدن" با بازی کیتی هولمز در نقش میراندا ولز شروع می‌شود، او بیوه‌ای سخت کوش است که برای تأمین مخارج زندگی خود تلاش می‌کند، آن‌هم در حالی که سه فرزند را به تنهایی بزرگ می کند.

یک روز بعد از ظهر، در حالی که میراندا در حال آوردن بچه‌هایش از مدرسه به خانه است، با شخصی غریبه به نام برِی جانسون (جاش لوکاس) تصادف می‌کند و گلگیر کوچک ماشینش نابود می‌شود. در حالی که میراندا توانایی تعمیر ماشینش را ندارد، برِی به او پیشنهاد تعمیر ماشینش را بدون هیچ هزینه‌ای می دهد.

این ماجرا در حکم شروع داستان خاص خانواده میراندا است. بعد از اینکه برِی ماشین او را تعمیر می‌کند، طوفانی رخ می‌دهد که در نهایت باعث مشکلات بیشتری برای میراندا و خانواده‌اش می‌شود.

اگر پیش نمایش یا تریلر The Secret: Dare to Dream را دیده‌اید، احتمالاً ایده خوبی درباره این که این فیلم در چه زمینه‌ای است و به کجا می‌رود، دارید. در واقع کارگردان اندی تننت دقیقاً می‌دانسته که چه نوع فیلمی را می‌سازد و مخاطب هدف او کیست. "راز: شهامت رویا دیدن" به عنوان یک فیلم فنی یا دارای اصالت به طور کلی هیچ امتیازی بدست نخواهد آورد. زیرا داستان آن ساده و قابل پیش‌بینی است و همچنین سعی در شیک نمایش دادن آن از منظر فُرم هم نشده است.

با این حال، فیلم در بیشتر موارد و جوانب داستان کلیشه‌ای و ساده خودش کار می‌کند، زیرا فیلم در راستای موضوع اثر قرار می‌گیرد که همان مثبت بودن و رفتار درست با دیگران یا مهربانی است. به شکل واضح این یک فیلم مفید است که با هدف ایجاد احساس خوب در بیننده ساخته شده است.

ساده بگویم این یک فیلم حال خوب کنِ غیر ماندگار است. البته برایم جالب بود که چنین اثر مثبت گرایی از کمپانی مانند Lionsgate بیرون آمده که استاد تولید آثار خشن و عجیب است. همچنین لازم به ذکر است که دیدن چنین چیزی در هنگام همه گیری ویروس کرونا که همه چیز با وجود آن بیش از حد منفی بوده است، تا حدی تازه کننده و امید بخش است.

البته بازی‌ها در این فیلم بسیار مناسب هستند. کیتی هولمز نقش "نانسی منفی گرا" را خیلی خوب بازی می‌کند و در انتقال ناامیدی‌های خود بدون اینکه اغراق خاصی کند کار خوبی انجام می‌دهد. جاش لوکاس در این فیلم در حکم جهنمی از جذابیت است. او بازیگر خوبی است و تعهد او به این نقش باعث درخشش او در کل این فیلم شده است.

من از بازی جری اُکانل که شوخ طبع و سرحال است نیز لذت بردم. هرچند او تمام تلاش خود را می‌کند اما شخصیت او خیلی جالب نیست. همین نکته را می‌توان برای شخصیت سلیا وستون در نقش مادربزرگ نیز گفت که کمی بیش از حدِ زیاد تلاش می‌کند تا شرور فیلم باشد.

از نظر من بزرگترین اشتباه فیلم، پایان پیچ و تاب دار آن است که به فرم کاری این اثر نمی‌خورده. فیلمنامه زمان زیادی را صرف ساختن یک راز ساده کرده که به نظر خیلی زیاده روی بوده - چرا که با حل شدن آن همه متوجه سادگی‌اش می‌شوند.

درمجموع، " راز: شهامت رویا دیدن" یک فیلم خونسرد است که دقیقاً می‌داند چیست. کیتی هولمز و جاش لوکاس شیمی عالی دارند و این دلیلی است که شما باید این فیلم را بررسی کنید. اگر در زباله دانهای روحی روانی هستید و به دنبال روزنه‌ای برای لبخند زدن می‌گردید، این فیلم بهترین گزینه است.

لطفاً به خاطر داشته باشید که این فیلم آنقدر شیرین است که ممکن است در نهایت کمی دندان درد برای بینندگان بدبین ایجاد کند. گرچه این اثر به هیچ وجه عالی نیست، اما من این فیلم را به هر کسی که در جستجوی فرار به سوی خوبی و امید است (آن هم در این شرایط سخت)، توصیه می‌کنم.