نقد انیمیشن Over The Moon – تقلید از دیزنی

فکر نمی‌کنم بر کسی پوشیده باشد که نتفلیکس مشتاق است تا دیزنی را در گروه بهترین فیلم انیمیشنِ اسکار شکست دهد. سال گذشته آنها به طور ویژه‌ای با "کلاوس" به این خواسته نزدیک شدند اما اشتباه کردند که فشار کافی در بازاریابی به آن اثر ندادند.

اما امسال نیز نتفلیکس امید خود را به "روی ماه" - (Over the Moon) بسته، فیلمی به کارگردانی انیماتوریست افسانه‌ای گلن کین، کسی که در پروژه‌های دیزنی مانند "پری دریایی کوچک" و "علاءالدین" نقش کلیدی داشته است. نکته مهم این است که او در اینجا اولین کار خود را به عنوان کارگردان یک فیلم بلند انیمیشن انجام می‌دهد. اما نتیجه این همکاری بین نتفلیکس و گلن کین ناامید کننده است.

اما داستانِ انیمیشن روی ماه به این شکل است که فی‌فی یک دختر جوان چینی پس از مرگ مادرش چهار سال در غم و اندوه است و نمی‌تواند پدر خود را با یک شریک جدید ببیند. بنابراین فی‌فی تصمیم می‌گیرد یک سفینه موشکی بسازد تا با خرگوش خانگی‌اش (بهترین دوستش) به ماه سفر کند و افسانه مورد علاقه مادرش را که شامل داستان الهه ماه است کشف کند. فی‌فی معتقد است که اگر بتواند وجود چانگ (الهه ماه) را ثابت کند، پدرش به یاد می‌آورد که "عشق هرگز نمی‌میرد" و سعی نمی‌کند جای مادرش را بگیرد.

وسیله نقلیه داستانی در انیمیشن "روی ماه" بر اساس یک افسانه سنتی چینی ساخته شده است. از همین روی در طول فیلم می‌توانیم جنبه‌های سنتی دیگر فرهنگ چینی مانند تمرکز بر غذا و اهمیت خانواده را نیز پیدا کنیم. با این حال، داستان همیشه معطوف به آموزش نحوه کنار آمدن با درد از دست دادن عزیزان به بدترین شکل است.

اما مشکل بزرگ انیمیشن روی ماه این است که چنین مضمونی در حال حاضر توسط بسیاری از فیلم‌های دیگر استفاده شده است. "بامبی"، "بالا"، "کوکو"، "کوبو و دو تار" و اخیراً "به‌ پیش" از منظر داستانی و مضمون در مورد از دست دادنِ یکی از اعضای خانواده کاوش می‌کردند و صد البته که این کار را خلاقانه و موثرتر از "روی ماه" انجام داده‌اند، بنابراین - این فیلم متاسفانه چیز جدیدی در این باب ارائه نمی‌دهد.

این فیلم بیش از حد تلاش می‌کند که دیزنی‌گونه باشد و هرگز هویتی برای خود پیدا نمی‌کند. در واقع، این انیمیشن عناصر تکراری پروژه‌های موفق‌تر دیزنی مانند "Up" و "Frozen" را برای توسعه روایت خود کپی می‌کند. برای مثال: ما در "روی ماه" یک بُرشِ از دست دادنِ احساسی و خانوادگی داریم، یک شخصیت مکمل دست و پا چلفتی و یک سری آهنگ و ترانه اصلی که داستان را آمریکایی می‌کند و آن را از ریشه‌های آسیایی‌اش به شدت دور می‌کند.

یک ایراد اساسی در بخش موزیکال این اثرِ به ظاهر شرقی این است که بیشتر این ملودی‌های داخل انیمیشن - هنرمندانِ پاپِ آمریکایی را به جای سُنت چینی برای بیننده تداعی می‌کنند.

در میانه کار، طراحی جهان قمری (منظور بخش های روی ماه) و اکثریت قریب به اتفاق شخصیت‌ها ناامیدکننده می‌شوند. در نیمه رویِ ماه اثر بسیاری از رنگ‌ها، چراغ‌ها و موجودات بی‌شکل وجود دارند که هیچ نوع محرک خلاقانه‌ای ارائه نمی‌دهند. این لحظات اوج ضعفِ انیمیشن را به نمایش می‌گذارند. ما همچنین شخصیت گابی را داریم، تلاشی کپی مانند از شخصیت اولاف که هرگز به طور رضایت بخشی توسعه پیدا نمی‌کند.

البته این انیمیشن از منظر بصری زیبا است و چندین سکانس وجود دارد که چشمان شما را مجذوب تصویر می‌کند و یکی از آنها شاملِ پینگ پنگ بازی کردن است. با این حال، شخصیت پردازی در تماشای نور و رنگ گُم شده است.

به نظر می‌رسد که گلن کین بیش از آنکه به شخصیت‌ها کمک کند تا درک کنند غم و اندوه چیست، بیشتر به مفهوم انیمیشن بودن علاقه دارد. با این وجود، این فیلم به لطف ایده‌هایش در مورد عشق و دنیای امیدوارکننده‌ای که ساخته است، می‌تواند برای طیفی از کودکان جذاب باشد. من فکر می‌کنم عناصر کافی برای سرگرمی کودکان در "روی ماه"وجود دارد.

در نتیجه: "روی ماه" سعی می‌کند از داستان‌های فولکلور چین برای روایت داستان خود استفاده کند اما در نهایت از بدترین نقص‌های دیزنی برای این کار کپی می‌کند. همانطور که گفتم: این یک فیلم زیبای بصری، با لحظات گاهاً جذاب در نیمه اول و دنیایی امیدوار کننده با ایده‌های مربوط به عشق است.

من شک ندارم که این انیمیشن می‌توانست با توجه به فرهنگ شرقی یک تجربه خانوادگی ارزشمند باشد، اما فیلم فعلی ناامیدکننده است. چرا که پروژه‌ای با این همه ابزار به عنوان تلاشی اجباری برای برنده شدن در یک جایزه آمریکایی پایان می‌یابد.

مشکل Over The Moon فقط این نیست که سعی می کند استراتژی ساختاری برخی از فیلم‌های دیزنی را تکرار کند، بلکه مشکل این است که آنها برنامه‌ای درست هم برای تقلید نداشته‌اند. بنابراین آنچه می‌توانست ادای احترام به فرهنگ عامیانه چینی باشد، تقلیدی ضعیف و بی‌برنامه از تولیدات دیزنی می‌شود.

از طرف دیگر، می‌توانم استدلال کنم که هدف "روی ماه" کودکان و نوجوانانِ دختر هستند، که احتمالاً به چیزی که من نوشتم اهمیتی نمی‌دهند و از این تجربه ناسازگار لذت می‌برند.