زندگی مریم میرزا خانی را در این مستند جنجالی ببینید
مریم میرزاخانی در سال ۲۰۱۴ به جمع برترین ریاضیدانهای برندهی جایزه فیلدز پیوست. این اتفاق بسیار مهم بود چرا که به دلایلی چون قضاوت ناعادلانهی کمیتهی داوران نسبت به ریاضیدانان زن یا موانع در سیستم ...
مریم میرزاخانی در سال ۲۰۱۴ به جمع برترین ریاضیدانهای برندهی جایزه فیلدز پیوست. این اتفاق بسیار مهم بود چرا که به دلایلی چون قضاوت ناعادلانهی کمیتهی داوران نسبت به ریاضیدانان زن یا موانع در سیستم آموزشی برای زنان و فشار اجتماعی، هیچ زنی موفق به دریافت مهمترین جایزهی رشته ریاضی، یعنی فیلدز که در سال ۱۹۳۶ تاسیس شده، نشده بود. اینک به نظر میرسد که استعدادهای شگرف زنان بالاخره در حال دیده شدن است.
فیلم Secrets of the Surface ساختهی جورج سیسری (George Csicsery) اولین فیلم بلند درباره مریم میرزاخانی است. این فیلم مریم میرزاخانی را به خاطر شکستن سقفهای شیشهای متعدد میستاید (سقف شیشهای به موانع اجتماعی گفته میشود که جلوی پیشرفت زنان در جامعه را میگیرد، بر خلاف تبعیضهای حقوقی و یا دستمزدی قابل لمس و دیده شدن نیست، اما وجود دارد). او همچنین اولین ایرانیای است که این جایزه را میبرد. داستان فیلم تعادلی خوشایند بین ریاضیات شگفتانگیز میرزاخانی و داستان زندگیو مرگش در سن چهل سالگی بر اثر سرطان، برقرار میکند.
فیلم به ریشهها و میراث میرزاخانی میپردازد و با شاگردان کنونی و معلمهایش در مدرسه استعدادهای درخشان دخترانهی تهران مصاحبه میکند. او اوایل به ریاضی علاقه به خصوصی نشان نمیداد و در عوض با رویای نویسنده شدن کتاب میخواند. اما استعداد او در اعداد کمکم مشخص شد: هم کلاسیهایش شوخی میکردند وقتی میخواست یک مسئله ریاضی حل کند، از پیدا کردن چهار راه حل مختلف برای آن لذت میبرد.
عملکرد الهام بخش
در سال ۱۹۹۴ (۱۳۷۳) میرزخانی و دوست صمیمیاش، رویا بهشتی (که هم اکنون ریاضیدانی در دانشگاه واشنگتن در میزوری، سنت لوییس است) اولین زنان ایرانی بودند که به المپیاد جهانی ریاضی راه پیدا کردند. میرزاخانی سال بعد هم برگشت و نمرهی کامل گرفت. عملکرد استثنایی مریم، او را در سطح کشور مشهور کرد و برای دختران ایرانی دیگر در رفتن به سمت ریاضیات الهام بخش بود.
مریم میرزخانی دانشآموخته دانشگاه شریف تهران است و برای خواندن دکتری به دانشگاه هاروارد در کمبریج در ماساچوست رفت (کاری که این روزها انجامش به خاطر سیاستهای دونالد ترامپ مبنی بر محدود کردن سفر ایرانیان به آمریکا، بسیار دشوار شده است). میرزاخانی در پایان نامه دکتریاش یک مسئله مهم درباره منحنی بر سطحهای ریمانی را حل کرد، مسئلهای که تاریخچه ۱۵۰ ساله داشت. مستند برای توصیف این و دیگر دستاوردهای او، روایت داستانی را برای دقایقی کنار میگذارد و تبدیل به یک محتوی آموزشی با انیمیشنهایی درخشان میشود.
پیشرفت غیر منتظره با توپهای بیلیارد
میرزاخانی مدتی کوتاه پس از دریافت مدرک پیاچدی عضو هیئت علمی دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا شد و در آن جا با همکاری افراد مختلف در زمینهها و مسائل متعدد پیشرفت ایجاد کرد. یکی از این پیشرفتها مربوط به بررسی دینامیک آشوب توپهای بیلیارد با همکاری الکس اسکین، از دانشگاه شیکاگو میشود.
در فیلم خیلی از همکاران، مریم میرزاخانی را به عنوان ریاضیدانی با روحیهی رام نشدنی یک دوندهی ماراتون توصیف میکردند. برخی زمان توصیف همکاریشان با او باید جلوی سرازیر شدن اشکهایشان را میگرفتند. در سال ۲۰۱۴ برای تهیهی ویدیویی درباره چهار برنده جایزه فیلدز، با مریم میرزاخانی مصاحبه شد و مستند از این ویدیوها و دیگر فیلمهایی که از میرزاخانی گرفته شده، برای غنیتر کردن گزارشاتش استفاده میکند.
سیسری (کارگردان) به عنوان فیلمسازی موفق درباره ریاضیدانان جای پای خودش را محکم کرده. اولین فیلم او N is a Number درباره پائول اردوس (پر کارترین ریاضیدان معاصر) در سال ۱۹۹۳ ساخته شد. آخرین فیلم سیسری اهمیت الگوهای زنانه را با نشان دادن تاثیری که میرزاخانی بر زنان جوان داشت، پررنگ میکند. اما هیچ وقت مستقیما به این سوال مهم نمیپردازد که چرا هیچ زن دیگری موفق به دریافت جایزه فیلدز نشده (و تنها کارن اولنبک در سال ۲۰۱۹ جایزه آبل را دریافت کرده)، و برای تغییر این وضعیت چه میتوان کرد؟
دیدگاهها و نظرات خود را بنویسید
برای گفتگو با کاربران ثبت نام کنید یا وارد حساب کاربری خود شوید.
نه تنها این جور افراد تو کشورای جهان اول مثل جواهرن
دبگ تو این کشوری که سلبریتیاش د.ن.ی.ا ،.س.ا.ش.ا و ... که هیچ چیز جز پول و ا.ن.د.ا.م ندارن
دست و پاهای امثال مریم میرزاخانی رو باید بوسید
مستندو دیدم،عجب چیزی بود
انگیزم برا درس خوندن و بورسیه هزار برابر شد
روحش شاد
لذت بردم از این مستند.
ولی واقعا حیف...
خیلی زود فوت کردن.
امیدوارم در آینده شاهد میرزاخانی های زیادی باشیم...
البته این مستند ، اصلا مستند جنجالی نیست.
با توجه به تیتر مطلب میگم.
لطفا یه معرفی از سری کابوس در خیابان الم فردی کروگر از بهترین تا بدترین بزارید
مریم میرزاخانی که افتخار ملی ایرانه و من افتخار میکنم که باهاش هموطنم
فیلم رو هم در اولین فرصت نگاه میکنم
یه عده تو مملکت میمونن جیب خودشونو پر میکنن یه عده هم چون بهشون گفتن بالای چشمتون ابروهه و شریط میحطی کشورو دوست نداشتن میزارن میرن تازه بهشون قهرمان ملی هم میگن!!!!
میدونین نقطه مشترکشون چیه؟
هردو قشر فکر راحتی خودشونن
میموند که بشه مثل عادل فردوسی پور؟
یا محمدرضا شجریان؟
مجری خاننده ریاضی دان هرکدوم مبحثش جداست ربطی به هم ندارن
خیلی به هم ربط دارن.
من برات پروفسور حسابی رو مثال میزنم که اومد ایران و نتونست و به خاطر نبود زیر ساخت های کافی نتونست کار خاصی بکنه و اینجا بیکار بود.
اگر خارج از کشور میموند و از امکاناتی که در اختیارش گذاشتن استفاده میکرد میتونست خیلی بیشتر به رشد علم در جهان کمک کنه.
شما وقتی تو خانوادت مشکلی پیش بیاد الویتت خوانودته یا دیگران ؟
امثال من از رشد علم در داخل حمایت میکنم چرا باید رشد علمی بقیه کشورا برام مهم باشه وقتی همون کشورا مارو تحریم کردن؟
شما یه کارت گرافیکتو میخای اپدیت بکنی میزنه عدم دسترسی
اگه همون کارت توی داخل تولید بشه و نیازی به خارج نباشه به حدی نفاوت فاحشی داره از درک شما خارجه
ربظش توی اینه توی یه مملکت جهان سومی سقف پیشرفت و ترقیت کوتاه هست.شما از هر نخبه ای بپرسی همینو میگه.محمد صلاح اگر توی مصر توپ میزد هیچوقت به این پیشرفت نمیرسید.خانم میرزاخانی هم همینطور توی ایران بودن نهایتش یه استاد دانشگاه و جز هیت علمی میشدن.
گل باید بسوزه گلاب بدست بیاد، همه حسرت ژاپن و المانو میخورن بخاطر پیشرفت و تکنولوژیشون شما فکر میکنی بعد از ویرانی جنگ جهانی تو کشوراشون تمام دانشمندان و نخبه های اونا بخاطر منفعت شخصی و راحتی امکانات در کشورای دیگه مهاجرت کردن؟ معلومه که نه موندن و ساختن تمام کسانی هم که با نظر من مخالفن
چیزی بنام وطن پرستی و ابادانی کشور براشون معنا نداره و صرفا منفعت شخصی فرد براشون مهمه ، مشکل ما فقط فرار مغز ها نیست موندن B مغزهاست
درسته اونا موندن و کشورشون رو ساختن
ولی کسایی که کشور دستشون بود هم همراهیشون کردن نه اینکه سنگ جلو پاشون بندازن
درسته اونا موندن و کشورشونو ساختن
اما کسانی که کشور رو هم اداره مس کردن باهاشون همراهی کردن نه اینکه جلو پاشون سنگ بندازن
منطقت تو حلقم با تو بحث کردن به هیچ جایی نمیرسه با طرز فکری که داری حالا میفهمم چرا به هیچ جایی نمیرسیم وقتی کسایی مثل تو فکر میکنن اون بالا ها بشینن خو معلومه هر روز نابود تر میشیم
حرفت مثل این میمونه
یه خونه ای اتیش گرفته زنگ بزنن اتیش نشانی چون به اتیش نشانه دوتا حرف زدن و طرف خوشش نیومده بگه من اتیشو خاموش نمیکنم .
یه لطفی کن منطقتو برای خودت نگه دار (حالا میفهمم چرا به هیچ جایی نمیرسیم) این حرفو باید به خودت بزنی
تو به فكر راحتي بقيه اي ؟ بگو ببينم چه غلطي كردي تو عمرت؟ كارهاي همين خانوم تو رياضيات كمك شاياني به كل بشريته
براي همينم قهرمانه
تويي كه تنها هنرت كامنت دادن تو سايته حق قضاوت نداري :)
جوابتو دادم رفت برای تایید (جای ریپورت نداره و گرنه بخاطر بی احترامی که کردی ریپورتت میکردم)
من در چند حوزه، طراحی صنعتی ، برق صنعتی ، الکترونیک ، تخصص دارم و در حد توانم دارم کار میکنم چه شخصی چه عمومی،
تو به جز ریپلای زدن کامنت من ، چه کار مفیدی کردی یا بلدی؟ فک نکنم حتی به خودت زحمت داده باشی به پیشرفت کشور فکر کنی چه برسه عمل
اگر یکم سواد داشته باشی متوجه میشی که ریاضی یک حدی داره و مریم میرزاخانی خیلی از اون بالاتر بود و اگه می موند نمی تونست هیچ کاری بکنه و استعدادش و هدر میداد.
ریاضیات متعلق به یک کشور خاص نیست مربوط به کل دنیاست.
اینو در جواب همه ی کسایی ریپلای زدن میگم
اگه با فرار و پیچوندنو مهاجرت نخبه ها مشکلات ما حل میشد تا حالا هزار بار کشور پیشرفت میکرد
کسی برای من قهرمان ملیه و ارزش داره که با تمام سختیها وایسه کشورو بسازه وگرنه فرار کردن از مشکلات اسونه
آقای قهرمان ملی که در اوج بی سوادی میای به اشتباه دیگران و قضاوت میکنی!
کسی نمیاد بگه که فرار مغز ها خوبه.دارم بهت میگم ریاضی داخل ایران یک سقفی داره و مریم میرزاخانی خیلی از اون بالاتر بود برای همین رفت و اونجا تونست به همه خدمت کنه.برای بعضی از دانش ها داخل ایران نمیتونی از همه ظرفیتت استفاده کنی و اگر بمونی به خاطر اینکه نتونستی از استعداد خودت به درستی استفاده کنی به خودت مدیونی.
همون طور که قبلا هم گفتم ریاضی مخصوص به یک کشور خاص نیست و برای همه دنیاس.
اولا من نظر شخصیمو گفتم و به شما مربوط نیست عقاید یگران چیه
دوما ما برای اینجور مسائل سقف معین نمیکنیم چون علم محدویت نداره ولی امکانات محدویت داره ( در این مورد با شما حرفی ندارم چون در زندگی شما فقط من وجود داره و ما براتون بی معنیه.
در ضمن من در هیچکدوم از کامنتام حرفی از ریاضی نزدم (که هی طوطی وار جمله(همون طور که قبلا هم گفتم ریاضی مخصوص به یک کشور خاص نیست و برای همه دنیاس.) تکرار میکنی چون فرقی نداره در چه تصصی بخای خدمت کنی
و در اخر کسی به خودش مدیون نیست اگه از تمام استعدادش استفاده نکنه هرکس در حد توانش و اندازه امکاناتش قدم بر میداره .
دوست من.
علم به هیچکس انحصار نداره.
با این حرفت که باید تو کشور بمونیم و کمک کنیم برای رشد کردنش موافقم ولی باید یک سری از زیرساخت ها باشه.الان خیلی از نخبه ها اینجا کار ندارن و اگر هم باشه خیلی پایین تر از سطح اوناست و یک فرد معمولی با تخصص و دانش کمتر هم میتونه انجام بده اونا رو.
زمانی که خود حاکمان یک کشور نمیتونن فضا رو درست کنن و همش تو کار نظامین این میشه که فرار مغز ها تو ایران اینقدر زیاد میشه و کلی به کشور لطمه وارد میشه.
یعنی اون نخبه ها که براشون فضا نیست از اون پیر مرد بنا که فرقون دست میگرفت و میگشت تو کوچه و خیابون و در حد توانش چاله چوله خیابونا رو پر میکرد ، بدترن ؟
یعنی انتظار چنین کاری رو از نخبه ها داری؟؟
اون پیر مرد هم برای پیشرفت کشورش این کارو نمیکنه این کارو میکنه چون حاکمان ابله و بی لیاقت کشور به فکر شکمشون و مردم سوریه و فلسطینن و همین میشه که اون باید چنین کارایی رو بکنه اون هم تو این سن.
حالا بعد انتظار داری بقیه نخبه های کشور هم اینجا بمونن و به این چیز ها هم میگی کار مناسب براشون.
نه دوست عزیز اگه میموند میسوخت مثل خیلیای دیگه که سوختن و الان دارن میسوزن
من یه میرزاخانی نابغه توی آمریکا که دلیلم باشه برای افتخار به ایرانی بودنم رو به یه میرزاخانی سوخته توی ایران ترجیح میدم
شما هم اگه نگران پیشرفت کشوری کارای دیگه ای توی اولویت قرار دارن
آگه آلبرت اینشتین توی آلمان نازی میموند نسبیت هیچوقت کشف نمیشد
همونطور که یه مرد پیری یبار گفت
"کشور جا نیست، مردمشن"
تو خودت داری میگی کشور جانیست مردمشن
پس امریکا که مردمش امریکایین و میرزاخانی ایرانی هست که کشورش نیست!
چی میگی؟
حالت خوبه؟
به قول نیچه کسی که میخواد پریدن یاد بگیره اول باید ایستادن، راه رفتن، دویدنو بالا رفتنو یاد بگیره، پرواز از پرواز شروع نمیشه
تو بمون و بزار یقه بسته ها ازت سواری بگیرن...
ممنون بابت معرفی . اینو حتما باید دید
Added to watch list ?