بررسی بازی Transformers: Battlegrounds – جنگ ربات‌ها

ربات‌های غول‌پیکر بار دیگر برگشته‌اند و نبرد آتوبات‌ها (طرف خوب‌ها!) و دسپتیکان‌ها (طرف بدها!) در زمین مجددا آغاز می‌شود. اپتیموس پرایم، رهبر آتوبات‌ها است و شما هم مانند همیشه انسانی هستید در کنار روباتی به نام Bumblebee که قرار است به این گروه کمک کنید تا دشمنان را از بین ببرند و جهان را نجات دهید.در ادامه همراه باشید تا به بررسی بازی Transformers: Battlegrounds بپردازیم. کد نسخه پلی استیشن ۴ بازی توسط ناشر در اختیار ویجیاتو قرار گرفته است.

بازی جدید ترنسفورمرز سبک جدیدی را دنبال می‌کند که پیش از این در هیچ یک از بازی‌های این سری ندیدیم: سبک استراتژی نوبتی. اما آیا باید انتظار شاهکاری همچون XCOM را از این بازی داشت و یا بازی ساز دیگری را می‌نوازد؟

آخرین باری که توانستیم این ربات‌های غول‌پیگر را کنترل کنیم به سال ۲۰۱۵ برمی‌گردد؛ بازی Transformers: Devastation که در سبک Hack N Slash بود و سازندگان آن یک بازی اکشن، سریع و مهیج را رقم زده بودند. ۵ سال از آن زمان می‌گذرد و حالا شرکت ژاپنی Bandai Namco ناشر بازی جدیدی از سری ترسنفورمرز شده و استودیو نه چندان مشهور Coatsink نیز وظیفه ساخت بازی جدید را برعهده گرفته است.

بازی Transformers: Battlegrounds آخرین پروژه از دنیای جدید ترنسفورمرزها به نام Cyberverse است که دو سال پیش کلید آن با تولید یک خط اسباب بازی جدید رقم خورد و یک سریال انیمیشنی نیز بر اساس آن ساخته شد. بازی جدید حسن ختامی بر این یونیورس جدید است و مدلسازی شخصیت‌ها، صداگذاری کاراکترها و داستان انیمیشن را دنبال می‌کند. البته نباید نگران باشید، اگر انیمیشن را هم ندیدید می‌توانید به داستان بازی برسید چرا که اساسا ماجراهای ترانسفورمرز داستان پیچیده‌‌ای ندارند.

ماجرا چیست؟ دسپتیکان‌ها باز به زمین حمله کرده‌اند و آتوبات‌ها می‌خواهند در برابر آنها ایستادگی کنند و زمین را نجات دهند. شما یک انسان در وسط میدان جنگ این ربات‌ها هستید که یک ناگهان یک ربات پرنده به اسم تلترام ایکس شما را از روی زمین برمی‌دارد و به هوا می‌برد و همین می‌شود که زاویه دید بازی به ایزومتریک تغییر می‌یابد! حال شما از آسمان بالای سر میدان نبرد باید آتوبات‌ها را هدایت کنید تا در این جنگ، پیروز شوند.

انتخاب سبک استراتژی نوبتی برای بازی جدید ترانسفورمرز ریسک بزرگی بوده و با اینکه اولین بار نبوده که در این سری چنین تصمیمی گرفته شده ( عنوان موبایلی Transformers G1: Awakening تقریبا سبک نوبتی داشت) اما Transformers: Battlegrounds یک بازی استراتژی نوبتی است و این موضوع را تقریبا به حد تمام و کمال خود رسانده است؛ اما برای مخاطبین کم سن و سال‌تر.

شما را نمی‌دانم ولی شخصا در دوران کودکی چندان با بازی‌های استراتژی انس نمی‌گرفتم و دلم اکشن و تحرک بیشتری در بازی‌ها را می‌خواست. این روند با بالارفتن سن کم کم تغییر پیدا می‌کند. بازی‌های استراتژی حوصله و صبری را می‌طلبند که معمولا گیمرهای کم سن و سال‌تر در خود ندارند ولی در این بین بازی‌های استراتژی نوبتی گاهی می‌توانند برای این قشر خوش بدرخشند و نمونه بارز آن هم بازی کراس اوول ماریو و ربیدز (Mario + Rabbids Kingdom Battle) است.

ترانسفورمرز جدید نیز با پذیرش ریسک ساخت یک بازی استراتژی نوبتی برای کم سن‌‌و‌سال‌ترها، خودش را به خطر انداخته و با اینکه اصلا و ابدا نتوانسته از این خطر مانند Mario + Rabbids Kingdom Battle جان سالم به در ببرد اما بازهم تا حدی گلیم خودش را از آب بیرون کشیده است.

بازی دو گزینه به شما می‌دهد تا بتوانید با آنها از دنیای جدید ترانسفورمرها استفاده کنید: حالت داستانی و آرکید که خودش شامل زیرمجموعه‌های گوناگونی از انواع سبک‌های رایج بازی‌های گروهی مانند Death Match و Battle Flag و امثالهم است. حالت داستانی بازی چیزی بین شش تا هشت ساعت به طول می‌انجامد و در سخت‌ترین حالت هم چندان چالش‌برانگیز نیست و با اندکی به کار بردن تاکتیک می‌توان ده دوازده مرحله بازی را پیش برد.

در میدان نبرد شما نهایتا کنترل سه شخصیت را بر عهده دارید و بازی لیست خوبی از آتوبات‌ها را برایتان آماده کرده، از بامبل‌بی گرفته تا ویندریور و اپتیموس پرایم و داینو در بین شخصیت‌های قابل بازی هستند و هر یک هم قدرت‌ها و ویژگی‌های مخصوص به خودش را دارد.

بازی سه کلاس شخصیتی متفاوت را نیز برای این کاراکترها فراهم کرده که البته عملا چندان با یکدیگر تفاوت دارند و هر یک از کلاس‌های یک سری ویژگی ریز و منحصر به فرد خودش را دارد. مثلا Healerها می‌توانند علاوه بر حمله، نوار سلامتی دوستان خود را پر کنند و یا کلاس Attack می‌تواند زمانی که دشمن قصد حمله دارد، یک ضد حمله جانانه به سمتش نثار کند.

در حین بازی هر کاراکتر می‌تواند با توجه به AP که در اختیار دارد در میدان نبرد حرکت بزند، از راه رفتن عادی گرفته تا پناه گرفتن و حمله کردن. خود حمله‌ها به چند بخش تقسیم می‌شود و برخی از آنها از راه دور امکان پذیر است و برخی باید به صورت نبرد تن به تن انجام بشود؛ ضمنا هر حمله میزان AP خاصی را می‌طلبد و طبیعتا هر چقدر مقدار مورد نیاز AP برای اجرای یک حمله بیشتر باشد، شاهد یک حمله سهمگین‌تر خواهیم بود که نوار سلامتی دشمنان را زودتر خالی می‌کند.

در کنار حمله‌های معمولی یک سری حمله‌های ویژه هم وجود دارد که با پر شدن نوار خاصی، فعال می‌شوند. نیمه پر شدن این نوار یک سری حرکات را باز می‌کند و کامل پر شدنش، حملات دیگری را فعالسازی می‌کند. در پایان هر راند هم بازی به شما امتیازاتی می‌دهد که می‌توانید با خرج کردن آنها، حملات دیگری خریداری کنید و استایل مبارزه‌ای خودتان را در مراحل آتی بچینید.

خوشبختانه بازی از منوهای پیچیده و تو در تو فرار کرده و تمامی توضیحاتی که در بالا درباره نبردهای ارائه شد در ساده‌ترین حالت ممکن پیاده سازی شدند و اکثر آنها با فشردن یکی دو دکمه، اجرایی خواهند شد. در واقع بازی حواسش بوده که خودش را بیخودی پیچیده نکند و مخاطبین اصلی خود (گیمرهای کم سن و سال‌تر) را با سبک استراتژی نوبتی به راحتی همراه سازد.

نبود بخش داستانی از زاویه دسپتیکان‌ها در بازی ناامیدکننده است و رقیب ترنسفورمرز در بازی جدید خود (G.I JOE POERATION BLACKOUT) این موضوع را پیاده‌سازی کرده بود و در اینجا هم جایش بود که بخش داستانی بازی از زاویه بدها هم روایت شود و کنترل ربات‌های خبیث قصه را نیز بتوانیم برای مدتی در دست داشته باشیم.

بیشتر بخوانید:

• اسپین‌آف جدید G. I. Joe در دست ساخت است
• ترنسفورمرز: پنج چیز که این فرنچایز برای بازگشت به اوج نیاز دارد
• اولین تریلر انیمه‌ی Transformers: War for Cybertron منتشر شد [تماشا کنید]
• فیلم‌های جدیدی از فرنچایز Transformers در دست ساخت است

بازی سبک و سیاقی را پیش گرفته که عملا مخاطبین کم سن و سال از آن دور هستند و ترجیح می‌دادند یک بازی شوتر را تجربه کنند. کند بودن این سبک مبارزات به گیم‌پلی بازی ضربه زده و نمی‌تواند تبدیل به یک اثر ماندگار شود.

همانطور که گفتم هر ربات حمله‌های مخصوص خودش را دارد، مثلا ویندریور علاوه‌ بر اینکه می‌تواند در حین حرکت برخلاف دوستانش از بالای ساختمان‌ها «پرواز» کند، می‌تواند با بالهایش و بادی که ایجاد می‌کند، دشمنان را در میدان نبرد به عقب بفرستد.

هر مرحله از بازی نیز تقریبا شامل دو بخش است، بخش اول باید به یک چک پوینت خاص از منطقه نبرد برسید و در راه وصال به این منطقه دشمنان ریز و درشت سر راهتان سبز خواهند شد. کشتن بیشتر این دشمنان هیچ فایده‌ای ندارد و خود بازی هم در وهله اول دائما به شما گوشزد می‌کند که «نمی‌توانید همه را نابود کنید. زودتر به چک پوینت برسید!» در واقع خود بازی هم معتقد است که در بخش اول مراحل باید لایی بکشید و زودتر جلو بروید و نبرد فایده خاصی ندارد!

اما جدا از این بخش خسته کننده در شروع هر مرحله، بخش دوم هیجان انگیز می‌شود و یک دسپتیکان مشهور سر راهتان قرار می‌گیرد. بازی در این بخش هم دست و دلباز بوده و تقریبا تمامی ربات‌های شرور این سری را به عنوان Boss در نظر گرفته است. نبرد با این Bossها در کنار نوچه‌های آنها که مثل مور و ملخ از آسمان می‌ریزند، هم هیجان بیشتری دارد و هم کمی چالش را در برمی‌گیرد و چرخ‌دنده‌های بازی تازه در این بخش‌ به حرکت می‌افتد.

تکراری بودن طراحی مراحل (کلا ۴ نوع طراحی وجود دارد) و از آن بدتر گرافیک از رده خارج بازی، عنوان جدید ترنسفورمرز را از لحاظ بصری بسیار ضعیف کرده است. بازی عملا شبیه به عناوین دوره PS2 است و هیچ‌گونه جزییات خاصی در کاراکترها و یا محیط بازی مشاهده نمی‌شود. حتی کات‌سین‌ها هم تفاوتی ندارند و بازی از لحاظ گرافیکی صرفا به سری انیمیشنی وفادار بوده و هیچ تلاشی برای همسان سازی آن با عناوین نسل هشتمی نشده است.

نکته خوب اما در بخش صداگذاری بازی به چشم می‌خورد و خوشبختانه تمامی صحنه‌های بازی صداگذاری شده و شخصیت‌ها (حتی بامبل‌بی که معمولا لال است و با رادیو‌اش حرف می‌زند) همگی صحبت می‌کنند. دوبلوران انیمیشن اینجا هم آستین بالا زده‌اند و هرچند به نظرم کارشان به پای دوبلوران نسخه‌های دهه هشتاد این سری نمی‌رسد ولی به هر حال حضورشان خالی از لطف نیست.

تماشا کنید: چطور کمیک خواندن را شروع کنیم؟

بازی جدید ترنسفورمرز برای هواداران این سری و یا گیمرهای کم سن و سال‌تر می‌تواند جالب باشد اما عملا حرف خاصی برای گفتن ندارد و خیلی زود به ورطه تکرار می‌افتد. بازی جدید تقریبا همزمان با بازی جدید رقیب ترنسفورمرز در دنیای اسباب بازی‌ها یعنی G.I Joe عرضه شده و هر دو نتوانستند آنطور که باید ظاهر شوند و به نظر می‌رسد صرفا به اسم برند پشتشان تکیه کرده‌اند.

برند ترنسفورمرز با پخش انیمیشن جدید خود از نتفلیکس و ارائه این بازی، قصد دارد خودش را به شکلی دیگر برای مخاطبین جدید و نسل جدید احیا کند. فعلا هم که خبری از ساخت ادامه فیلم‌های مایکل بی در سینما از آنان نیست؛ فعلا باید با همین ربات‌های خسته سر کرد تا دید در آینده چه پیش می‌آید.

خلاصه بگم که...

عنوان Transformers: Battlegrounds با انتخاب ژانر اشتباه، راه خودش را کجکی رفته اما با این وجود قطعا برای هواداران سری، به خصوص آنهایی که یونیورس جدید آن به نام Cyberverse را دنبال می‌کردند حرف‌هایی برای گفتن دارد.

می‌خرمش

بازی جدید ترنسفورمرز سبک استراتژی نوبتی دارد و تقریبا تمامی شخصیت‌های مقبت و منفی این سری را در خود تجمیع کرده است. بازی برای هواداران و مخاطبین کم سن و سال‌تر می‌تواند قابل قبول ظاهر شود.

نمی‌خرمش

گرافیک از رده خارج و گیم‌پلی کند و ناقص بازی و همچنین کوتاه بودن بخش داستانی می‌تواند از دلایل قانع‌کننده‌ای برای نخریدن بازی باشد.