هر دم از این باغ (هالیوود و سینمای دنباله‌رو آن) بری می‌رسد! پس از پرداختن به تولد مجدد ثور در فیلم “Mortal” در چند هفته اخیر، حالا نوبت به بررسی چگونگی برادر خواهر شدن پیتر‌پَن و آلیسِ سرزمین عجایب رسیده است.
در یکی از بزرگترین شگفتی‌های قرن جدید، خانم برندا چپمن پیتر و آلیس را برادر و خواهر کرده و سپس آنها را در یک خانواده دو نژادی پُر از انواع مشکلات وحشتناک بزرگسالانه رها می‌کند.
فیلم Come Away یا “دور برو” به همان اندازه که روی کاغذ جذاب به نظر می‌رسد، در واقعیت چیز جادویی و جذابی نیست. در واقع شاید انتظاراتی که از دور نسبت به چنین اثری دارید در مواجه با آن دچار یک شکاف عمیق شود.
این فیلم با مُدت زمانی به ظاهر معقول، طولانی، عجیب و گاهی گیج‌کننده به نظر می‌رسد. متاسفانه زیبایی ظاهری آن نیز کُلیت فیلم را از یک منجلاب تاریک نجات نداده است. چیزی که به نظر می‌رسید طبیعتاً یک فیلم برای کودکان باشد – بیشتر بزرگسالانه است.
همانطور که گفتم روی کاغذ فیلم Come Away به نظر می‌رسد یک فیلم فوق‌العاده زیبا است، اما متأسفانه لحن آن در مکان‌هایی متفاوت و عجیب در جریان است که ارتباط گرفتن با آن بسیار سخت به نظر می‌رسد. این فیلم سعی کرده برای روایت یک داستانِ ساختارشکن به سراغ ترکیب دو افسانه کلاسیک کودکانه برود. اما نتیجه آن اثری آهسته، کسل‌کننده و بسیار تاریک شده است.
در واقع Come Away، فیلمی است که بخشی از داستان آن در وادی پیتر پَن و آلیس در سرزمین عجایب جریان دارد و بخشی از آن یک درام خانوادگی با لحن انگلیس ویکتوریایی است. به نظر می‌رسد فیلم “دور برو” نمی‌تواند تصمیم بگیرد خیالی است یا تمثیلی از واقعیت. و اینکه آیا شخصیت‌های آن طرفدار داستانِ فانتزی هستند یا یک زندگی حقیقی با واقعیات تاریک.
قصه Come Away درباره پیتر پن و خواهرش آلیس است. در واقع این فیلم بیشتر پیش درآمدی بر داستان‌های پیتر پن و آلیس در سرزمین عجایب است. همچنین در این میان بدی ماجرا این است که معلوم نیست چه چیزی تخیلی است و چه چیزی واقعی؟!
شروع بسیار آهسته
این فیلم از همان ابتدا بسیار کُند است. البته هر از چندگاهی خودی نشان می‌دهد و سپس دوباره به لحنی تکراری و ریتمی کسل‌کننده دچار می‌شود. لحظاتی از این فیلم که مربوط به خانواده جالب قصه می‌شود خیره‌کننده است، اما متأسفانه فیلمساز با صحنه‌های تاریک، و بسیاری از دیالوگ‌های آهسته و پوچ ماهیت اصلی داستان را به ناکجا آباد می‌کشاند.
حتی زمانی که فیلم به سمت مسیری اکشن‌تر و پویا حرکت می‌کند، بازهم توانایی جذب مخاطبِ جوان و بزرگسال را ندارد. چرا که از اساس فیلمنامه و لحن آن دارای نکته گیرا و مخاطب پسندی نیست.
اساساً ادغام اسطوره‌های دو دنیای فانتزی جذابیت دارد، یعنی چیزی مانند فیلم “Into the Woods” ساخته راب مارشال، اما روش‌های درهم آمیختن این داستان‌ها نیز یک نکته کلیدی است.
در نتیجه روشی که فیلم Come Away برای این ادغام استفاده کرده است، روش جالبی نیست. در واقع این فیلم با روایت یک خانواده از هم‌گسیخته همه رشته‌ها را غیرقابل تعمیر و ترمیم می‌کند.
هرگز مشخص نیست که Come Away از دو داستان کلاسیک کودکانه برای روشن کردن اوضاع یک خانواده درگیر استفاده می‌کند یا در عوض، از آن خانواده درگیر استفاده می‌کند تا ترفندهای تمثیلی شگفت‌انگیزی را برای طرفداران آن داستان‌ها بازی کند.
طراحی صحنه و لباس زیبا
بهترین قسمت در مورد فیلم Come Away لباس، لوازم جانبی و برخی از مناظر و لوکیشن‌های کار است. چندین شات و قاب زیبا در فیلم وجود دارد که شما را وادار به تحسین آن می‌کند. وقتی دنیاهای تخیلی به وجود می‌آیند، لباس شخصیت‌ها به شدت جذاب می‌شوند. ملکه سرخ و سفید، حفره خرگوش و گرد و غبار خواب، تنها چند لحظه از لحظات نفس‌گیر و زیبای کار است.
خوشبختانه، کارگردان برنده اسکار فیلم یعنی “برندا چپمن”، یک جفت بچه کاملاً جذاب را در کنار مناظر مجلل برای حمل هسته احساسی و ناخوشایند فیلم انتخاب کرده است. به طور کلی فیلم مشکل بازیگری ندارد. با این حال، این نکات و ابزار در فیلم، عناصر کافی برای جبران کسل‌کننده بودن اثر نیست. در واضح‌ترین حالت، Come Away به ما نشان می‌دهد داشتن یک تخیل فعال چگونه است.
آیا Come Away برای کودکان خوب است؟
به نظر می‌رسد Come Away برای کودکان ساخته شده است، اما بعد از مشاهده آن، اصلاً چنین حسی به ما دست نمی‌دهد. بله، این داستان از افسانه‌های کلاسیک پیتر پن و آلیس در سرزمین عجایب گرفته شده، اما در میان نگاه‌های اجمالی به تخیل و شگفتی، گفتگوهای آهسته و کسل‌کننده زیادی در آن وجود دارد.
در نتیجه بعید می‌دانم کودکان به راحتی از دیدن چنین چیزی استقبال کنند. بخصوص اگر فرزندی دارید که به موضوع مرگ حساس است، این گزینه مناسبی برای دیدن او نیست. چرا که در اوایل فیلم یکی از خواهر و برادرهای قصه می‌میرد و این یک صحنه بسیار چشمگیر و دردناک است.
حرف آخر:
من با حضور بازیگرانی مانند آنجلینا جولی و دیوید اویلوو انتظار یک فیلم باورنکردنی را داشتم، اما این چیزی نیست که به دست آوردم. حتی عملکرد شگفت انگیز آنها و بازیگران کودک نیز نتوانستند Come Away را از راه شکست خودش نجات دهند.
در نتیجه Come Away تمام پتانسیل‌های موجود در جهان‌سازی فانتزی را روی کاغذ داشت، اما به نظر نمی‌رسد با این لحن و قصه بتواند جای خود را در بین کودکان یا بزرگسالان پیدا کند. اگر به دنبال یک فیلم جادویی هستید تا کمی شما را از دنیا پُرمشغله واقعی دور کند، گزینه‌های بسیار بهتری نسبت به این اثر وجود دارد.