بررسی پلی استیشن ۵ – لمس آینده گیمینگ

بالاخره بعد از ماه‌ها صبر و انتظار و ساعت‌ها تماشای کنفرانس‌ها و تریلر بازی‌های مختلف، نسل نهم کنسول‌ها از راه رسید و پلی استیشن ۵ و ایکس باکس سری ایکس به میدان مبارزه آمده‌اند. در این مدت فرصت آن را پیدا کردیم تا با کنسول نسل نهمی کار کنیم و در مورد تجربه این کنسول، نقاط قوت و مشکلاتش صحبت کنیم.

پلی استیشن ۵ با مجموعه نسبتا کاملی از بازی‌های انحصاری لانچ، SSD سریع و قدرتمند و کنترلر بی‌نظیر دوال سنس پتانسیل آن را دارد که سونی را بار دیگر برنده جنگ کنسولی کند. اما این ویژگی‌ها همانقدر که به نظر می‌آیند، هیجان‌انگیز هستند؟

تماشای نسخه با کیفیت از یوتیوب ویجیاتو

طراحی و ظاهر

برای شروع بیاید از ظاهر کنسول شروع کنیم، اول از همه باید بگوییم که هر چقدر هم که فکر می‌کنید با دیدن عکس‌ها و فیلم‌های واقعی از پلی استیشن ۵ به ابعادش عادت کردید، سخت در اشتباهید و باز هم به محض دیدنش جا می‌خورید. کنسول نسل نهمی سونی با ۳۹ سانتی‌متر ارتفاع آن هم تازه بدون پایه، بلند قامت‌ترین کنسولی است که تا به امروز ساخته شده، یعنی حتی از پلی استیشن ۳ هم بزرگ‌تر یا اگر به هر دلیلی دوست داشتید ایکس باکس اورجینال را عمودی قرار دهید.

به غیر از این ارتفاع زیاد که کارتان را در قرار دادن پلی استیشن ۵ در خیلی از جاها سخت می‌کند، موضوعی که تا حد زیادی بحث سلیقه را مطرح می‌کند، زبان طراحی خود کنسول است. کنسول جدید سونی با آن پلیت‌های انحنادار بغل و رنگ سفید و مشکی مثل یک جور تکنولوژی عجیب و غریب می‌ماند که از طرف فضایی‌ها به دستمان رسیده است. اگر به چنین طرح‌های پیچیده و متفاوتی علاقه داشته باشید، بدون شک تا مدت‌ها پلی استیشن ۵ هیجان‌زده‌تان می‌کند اما اگر طرح‌های ساده‌تر و مینیمال‌تر را ترجیح می‌دهید، پس فکر کنم شاید بهتر باشد به ویژگی‌های دیگر کنسول فکر کنید.

رنگ سفید کنسول هم یکی دیگر از آن موضوعات کاملا سلیقه‌ای است. به نظر ما که پلی استیشن ۵ با این طرح پیانو مانند مشکی سفید طراحی جسورانه و چشم‌گیری دارد اما خب مثل تقریبا هر وسیله دیگری، این سفید بودن یعنی اینکه باید به کثیف شدن سریع بدنه یا بهتر است بگویم راحت‌تر دیده شدن این لک‌ها عادت کنید. البته خوشبختانه این پلیت‌ها به قدری راحت جدا می‌شوند که می‌توانید حتی خودتان آن‌ها را رنگ کنید یا منتظر بمونید سونی یا یک شرکت دیگر این کار را برایتان انجام دهد.

این ظاهر بزرگ و خاص دو ایراد دیگر هم دارد. یکی اینکه گذاشتن پلی استیشن ۵ در حالت افقی چندان کار راحتی نیست و حتی در حالت عمودی هم خطر افتادن کنسول وجود دارد. اما سونی از قبل به فکر راه‌حل بوده است و این راه‌حل هم چیزی جز پایه کنسول نیست. این پایه طراحی خیلی جالب، ساده و کاربردی دارد، برای استفاده از آن کافی است صفحه پشتش را بچرخانید تا پیچ مخصوصش نمایان بشود بعد با برداشتن یک در مخصوص پشت کنسول، پایه را در محل خودش قرار بدهید و با پیچ‌گوشتی یا حتی ناخن سفت کنید.

قرار دادن این پایه در حالت افقی حتی از این هم ساده‌‌تر است و تنها باید گیره‌های آن را در کنار فن‌های پشت کنسول قرار بدهید. اما با وجود این طراحی جالب و ساده، خود پایه که از جنس پلاستیک است، تعریف چندانی ندارد و بعید نیست که در طولانی مدت و در اثر افتادن شکسته شود و مجبور شوید پایه جداگانه خریداری کنید. در حالت افقی هم حتی با وجود این پایه پلی استیشن ۵ با کمی فشار در جای خودش لق می‌زند اما با فرض اینکه آن را در جای ثابتی قرار بدهید، نیازی نیست بابت این موضوع نگران باشید.

از طراحی خود پلی استیشن ۵ که بگذریم، لازم است کمی هم در مورد درگاه‌هایش صحبت کنیم. در جلوی کنسول یک درگاه USB-C را داریم که با آن می‌توانید دوال‌سنس را شارژ کنید. بالای آن هم یک درگاه USB-A پر سرعت قرار دارد که می‌توانید برای وصل کردن فلش یا هر حافظه دیگری استفاده کنید.

در نازک‌ترین بخش این بدنه مشکی مات هم دو دکمه برجسته پاور و ایجکت قرار گرفتند که در نگاه اول شاید تشخیص آن‌ها کمی سخت باشد و شاید بهتر بود رنگ متفاوت‌تری داشتند. اما خبر خوب این است که حداقل تفاوت اندازه‌ آن‌ها باعث می‌شود راحت‌تر یادتان بماند که کدام دکمه پاور و کدام دکمه ایجکت است تا در استفاده از آن‌ها دچار مشکل نشوید. در پشت کنسول هم و در بخش کوچکی از نوارهای گریل شکل تهویه، دو درگاه USB-A پرسرعت دیگر را داریم، یک درگاه شبکه، خروجی HDMI از نوع ۲.۱ و محل اتصال پاور کنسول. راستی خوشبختانه پاور پلی استیشن ۵ هیچ فرقی با پلی استیشن ۴ ندارد و در صورت گم کردن یا خراب شدنش می‌توانید به راحتی از پاور کنسول قبلی‌تان استفاده کنید.

راه‌اندازی کنسول و رابط کاربری

با وصل کردن تمامی کابل‌ها و روشن کردن کنسول، تنها ۲۱ ثانیه طول می‌کشد تا بعد از نمایان شدن لوگوی پلی استیشن به رابط کاربری جدید سونی برسیم. ستاپ اولیه کنسول و لاگین کردن به راحتی تمام انجام می‌شود. اکانت پلی استیشن ۴ خودتان را بدون هیچ مشکلی می‌توانید روی پلی استیشن ۵ هم وارد کنید و کسنول از همان ابتدا هم گزینه انتقال بازی‌ها و داده‌هایتان از کنسول قبلی را در اختیار شما قرار می‌دهد تا بعدها مجبور نشوید دنبالش بگردید. برای انتقال داده‌ها هر دو کنسول باید به یک وایفای وصل باشند اما برای انتقال راحت‌تر بهتر است که پلی استیشن ۵ و ۴ را با یک کابل لن به هم وصل کنید. راه‌حل دیگر هم استفاده از هاردهای اکسترنال برای انتقال فایل‌هاست. برای انتقال سیو بازی‌ها هم دو راه حل دارید:‌ یا باز هم از یک فلش یا هارد استفاده کنید و به صورت دستی فایل‌ها را از پلی استیشن ۴ روی ۵ بریزید یا آنکه آن‌ها را روی کلاود آپلود کنید که خب به اشتراک پلاس نیاز دارید.

راستی اگر به هر دلیلی این بخش را رد کردید، کافی است هر زمانی که خواستید به بخش تنظیمات بروید، گزینه System را انتخاب کنید تا در همان تب اول گزینه Date Transfer را ببینید. بعد از لاگین کردن به اکانت خودتان یا ساختن یک اکانت دیگر، با داشبرد و رابط کاربری کاملا جدید پلی استیشن ۵ رو‌به‌رو می‌شوید. این رابط کاربری در عین حال که به نظر آشنا میاد، طراحی کاملا جدید و بهبود یافته‌ای دارد که ممکن است کمی زمان ببرد تا به آن عادت کنید.

یکی از مهم‌ترین تغییرات این User Interface جدید، فروشگاه پلی استیشن است. آیکون فروشگاه این بار در همون منوی اصلی در کنار بازی‌ها قرار گرفت است و دیگر به نوعی یک اپلیکیشن جدا به حساب نمی‌آید. برای همین درجا و بلافاصله بارگذاری می‌شود. آن منوی سمت چپ پلی استیشن ۴ که جدیدترین بازی‌ها، تخفیف‌ها و موارد این شکلی را هم نمایش می‌داد، حالا به صورت یکپارچه همگی در یک صفحه و زیر هم قرار گرفتند تا بررسی همه آن‌ها وقت کمتری از شما بگیرد. در تب‌های بالایی استور می‌توانید به صفحه اشتراک‌های مختلف مثل پلی استیشن پلاس بروید و در پایین‌ترین قسمت استور هم امکان آن را دارید که مستقیم فقط به صفحه بازی‌های پلی استیشن ۴ یا ۵، رایگان یا بازی‌های پلی استیشن پلاس بروید. خلاصه اینکه گشت و گذار در این فروشگاه جدید از نسل پیش به مراتب آسان‌تر شده و قابلیت‌های ساده‌ای مثل اضافه کردن بازی‌ها به Wish List هم بالاخره از راه رسیدند.

کارت‌های بازی‌ها هم که در همان منوی اصلی قرار دارند، فرق خاصی با گذشته نکردند و دقیقا مشابه چیزی هستند که در پلی استیشن ۴ دیده بودیم اما اگر به دنبال اپلیکیشن‌هایتان می‌گردید، حواستون باشد که تب بازی‌ها و اپلیکیشن‌ها از هم جدا شدند و در بالا صفحه، سمت چپ باید بین این دو بخش یکی را انتخاب کنید. اگر آیکون‌های منوی اصلی را تا آخر بروید، به گیم لایبراری (Game Library) می‌رسید. گیم لایبراری پلی استیشن ۵ تغییرات خیلی زیادی با نسل قبل نکرده. یک تغییر مهم دوباره جا‌به‌جا شدن منوی سمت چپ و آمدن آن به بالای گیم لایبراری است که باز هم کارتان را در چک کردن بخش‌های مخلتف راحت‌تر می‌کند. یک مزیت خوب دیگر هم امکان فیلتر کردن بازی‌ها بر اساس پلتفرم‌شان است که می‌توانید بین پلی استیشن ۳، ۴ و ۵ یکی را انتخاب کنید.

برگردیم به صفحه اصلی رابط کاربری، یکی از تغییرات مهمی که احتمالا مدت زیادی طول بکشد که به آن عادت کنید، محل قرارگیری جدید آیکون تنظیمات است. ستینگ پلی استیشن ۵ به بالای صفحه و سمت راست منتقل شده، همان شکل چرخ دنده کوچیکی که نماد بخش ستینگ است. برای همین احتمالا بارها پیش خواهد آمد که به اشتباه برای رفتن به بخش ستنیگ با زدن دکمه پلی استیشن روی دوال سنس بخواهید به دنبال آن بگردید یا حتی بین آیکون‌های منوی اصلی جابه‌جا شوید. اما فارغ از خود دکمه، بخش ستینگ پلی استیشن ۵ تغییرات زیادی نکرده و اگر تجربه کار با پلی استیشن ۴ را داشته باشید، در پیدا کردن بخش‌های مخلتف به هیچ مشکلی بر نخواهید خورد. راستی صحبت از دکمه پلی استیشن روی دوال‌سنس شد و حالا به نظرم وقتش است که در مورد یکی از باحال‌ترین و کاربردی‌ترین قابلیت‌های رابط کاربری پلی استیشن ۵ صحبت کنیم، یعنی کنترل سنتر.

با فشار دادن دکمه پلی استیشن روی دوال سنس حالا یک صفحه مثل تسک‌بار کامپیوتر بالا می‌آید که سونی نام آن را کنترل سنتر گذاشته است. اصلی‌ترین کاربرد کنترل سنتر دادن یک دسترسی سریع به بخش‌های مختلف پلی استیشن است. از این جا می‌توانید به صفحه اصلی بروید، دانلود‌هایتان را حتی بدون باز کردن صفحه‌اش چک کنید، موزیک پخش کنید، نوتیفیکیشن‌ها را بخوانید، لیست دوستانتان را ببینید، پارتی بسازید، تنظیمات مختلف را تغییر بدهید و از همه مهم‌تر از آپشن سوییچر استفاده کنید.

سوییچر در واقع یک جورایی نسخه ضعیف‌تر قابلیت کوییک رزیوم ایکس باکس به حساب می‌آید. با انتخاب این گزینه می‌توانید بین آخرین بازی‌هایی که اجرا کردید، جا‌به‌جا شوید اما خب بر خلاف ایکس باکس این بازی‌ها متوقف نمی‌شوند و دوباره کامل از اول بارگذاری خواهند شد.

بعد از سوییچر، آخرین ویژگی انقلابی و جالب پلی استیشن ۵، اکتیویتی‌ کارت‌هاست که با زدن همان دکمه پلی استیشن اما داخل بازی سر و کله آن‌ها پیدا می‌شود. استفاده از این اکتیوتی کارت‌ها کاملا به خود بازی و استفاده سازنده‌هایش از آن‌ها بستگی دارد اما در هر صورت در بازی‌هایی مثل خود Astro’s Playroom بلافاصله می‌توانید اچیومنت‌های باقی مانده یا مراحلی را که کامل نشده‌اند، بررسی کنید، با زدن دکمه مربع در عرض چند ثانیه به سراغشان بروید یا حتی اگر اشتراک پلی استیشن پلاس داشته باشید، ویدیوهای آموزشی کوتاه تماشا کنید.

این اکتیوتی کارت‌ها آنقدری کارآمد هستند که واقعا فکر می‌کنم سازنده‌های زیادی قرار است از آن‌ها در بازی‌های آینده PS5 استفاده کنند.

بازی‌ها و عملکرد کنسول

از رابط کاربری که بگذریم، می‌رسیم به یکی از مهم‌ترین بخش‌های بررسی یک کنسول یعنی عملکرد سخت‌افزاری و بازی‌هایی که آینده پلی استیشن ۵ را تضمین می‌کنند. راستش از آنجایی که اطلاعات همه شما در مورد جزییات سخت‌افزاری هر دو کنسول نسل نهم به اندازه کاف است و خب این مقایسه‌ها هم به قدری بی‌فایده هستند که ترجیح می‌دهم مستقیم به سراغ خود بازی‌ها و عملکرد این سخت‌افزار به خصوص SSD که سونی ماه‌هاست روی آن مانور می‌دهد.

بر خلاف ایکس باکس سری ایکس و حتی نسل قبل پلی استیشن ۴، این بار سونی با وجود کرونا تونسته کلکسیون خوبی را برای شروع برایتان آماده کند. یکی از بهترین بازی های پی اس فایو خود Astro’s Playroom است که به صورت پیش‌فرض روی کنسول قرار دارد و نیازی نیست حتی برای تجربه این بازی دوست داشتنی پول اضافه‌ای خرج کنید. Astro’s Playroom به غیر از آنکه یک بازی واقعا لذت‌بخش و سرگرم کننده با دنیایی از ایستر اگ و نکات مخفی است، به بهترین شکل ممکن هم ویژگی‌های انقلابی دوال‌سنس را به رخ می‌کشد. به غیر از آن، چند انحصاری بزرگ دیگر مثل ریمیک دیمن سولز، Sackboy: A Big Adventure و اسپایدرمن جدید هم آماده‌اند تا جیب شما را خالی کنند که تجربه چند ساعته همان اسپایدرمن کافی بود تا مشخص شود سونی برای نسل نهم هم برنامه مفصلی از انحصاری‌ها دارد.

همه این بازی‌ها به لطف SSD قدرتمند و با کیفیت پلی استیشن ۵ در زمان‌های بسیار کوتاهی کامل بارگذاری می‌شوند و در خیلی از آن‌ها دیگر واقعا لودینگ معنایی ندارد. برای مقایسه به عنوان مثال همین Spider-Man: Miles Morales در حالی که ۲۸ ثانیه طول می‌کشد تا روی پلی استیشن ۴ اجرا شود، روی کنسول نسل نهمی سونی تنها در ۹ ثانیه کامل بالا می‌آید.

به غیر از بازی‌هایی که روی هر دو نسل همزمان عرضه شدند یا آپدیت مخصوص پلی استیشن ۵ دریافت کردند، بازی‌های قدیمی‌تر پلی استیشن ۴ هم گاهی با یک سری بهبود‌ها به خصوص در زمینه زمان اجرا و بارگذاری همراه هستند ولی خب این بهبود‌ها قابل مقایسه با بازی‌های بین نسلی نیست.

تمام بازی‌های پلی استیشن ۴ که که ما روی PS5 تست کردیم، بدون هیچ مشکلی اجرا شدند اما در این بین نی‌توان منکر عملکرد ضعیف‌تر سونی در زمینه بکوارد کامپتیبیلی به خاطر عدم پشتیبانی از بازی‌های نسل‌های قبل‌تر شد. یک موضوع گیج کننده دیگری هم که البته در ویدیو دیگری کامل در مورد آن توضیح می‌دهیم، مربوط به بازی‌هایی می‌شود که هم نسخه مخصوص نسل بعد دارند و هم نسخه نسل قبل آن‌ها روی پلی استیشن ۵ اجرا قابل اجراست. برای مثال Dirt 5 هم یک نسخه مخصوص نسل نهم دارد و هم می‌توانید نسخه پلی استیشن ۴ را روی کنسول جدید اجرا کنید. اما این وسط پروسه انتخاب بین این دو نسخه و دانلود آن‌ها تا حد زیادی عجیب و ناواضح است و احتمالا با این وضعیت ممکنه به اشتباه نسخه پلی استیشن ۴ برخی از بازی‌های دیجیتالی‌تان را دانلود کنید.

دوال‌سنس

ظاهر پلی استیشن ۵ مثل دستگاهی است که از آینده به زمان حال آمده، رابط کاربری جدید حسابی کارآمد است و بازی‌ها به لطف SSD در چند ثانیه لود می‌شوند اما هیچی به اندازه دوال‌سنس حس شروع یک نسل جدید را ندارد. کنترلر نسل نهمی سونی یک انقلاب واقعی است که اگر مثل بسیاری از ویژگی‌های دیگه دوال‌شاک‌های قبلی به فراموشی سپرده نشود، می‌تواند کاملا پلی استیشن ۵ را به بهترین کنسول نسل نهم تبدیل کند.

با وجود اینکه دوال‌سنس کمی از کنترلر قبلی سنگین‌تر شده اما به لطف ارگونومی خوبش به هیچ وجه متوجه این تغییر وزن نمی‌شید و تا مدت‌ها می‌توانید بدون خسته شدن از آن استفاده کنید. دکمه‌های سفید رنگ و شفاف شاید به نظر ساده بیایند اما در عوض کیفیت خیلی خوبی دارند. تست‌های ما نشان داد که دوال‌سنس حتی در اجرای بازی‌هایی مثل Astro’s Playroom که از همه قابلیت‌های کنترلر استفاده می‌کند، تا ۴ الی ۵ ساعت دوام می‌آورد و خب به لطف پورت USB-C شارژ شدن آن هم زمان زیادی نمی‌برد.

اما از همه این‌ها مهم‌تر، قابلیت‌های هپتیک فیدبک و تریگرهای تطبیق‌پذیر کنترلر است که به شکلی باورنکردنی می‌توانند حس‌های مختلفی را به دست‌های شما منتقل کنند. برای مثال در بازی Astro’s Playroom با برداشتن تیر و کمان و فشار دادن تریگر حسی درست مثل کشیدن زه کمان را تجربه می‌کنید یا موقعی که در Dirt 5 روی مسیرهای سخت آفرود جولان می‌دهید، آن حس اصطکاک شدید چرخ‌ها به دست‌هایتان منتقل می‌شود. این وسط اگر جایی هم احساس کردید این تکنولوژی دارد جلوی بازی کردن عادی‌تان را می‌گیرد یا به انگشت‌هایتان فشار می‌آرود، به راحتی می‌توانید آن‌ را خاموش کنید

دیگر ویدیوهای پلی استیشن ۵ که نباید از دست بدهید:

• ویجی لاگ: با دوال‌سنس خفن‌ترین کنترلر تاریخ از نزدیک آشنا شوید
• ویجی لاگ: اکانت‌های ظرفیتی پلی استیشن 5 چطوری کار می‌کنند

برای خرید کنسول هم می‌توانید به فروشگاه دراگون شاپ مراجعه کنید.