نگاهی به برنامه هم‌رفیق – ما شما را دوست داریم آقای شهاب حسینی

مقوله تاک‌شو در ایران هنوز نتوانسته آنچنان بین مردم جا بیفتد و تهیه‌کنندگان و برنامه‌سازان بسیاری هستند که به دنبال ساخت یک تاک شوی موفق هستند. ساخت اولین تاک شو‌ها با وجود نبود هیچ شبکه خصوصی و VOD در زمان‌های گذشته، محول به صدا و سیما شده بود و برنامه‌هایی در این زمینه ساخته شد که در زمان خود جنجالی بودند؛ از صندلی داغ و شب شیشه‌ای گرفته تا برنامه‌های جدیدتر شبکه نسیم مانند دورهمی.

اینکه بخواهیم صندلی داغ و شب شیشه‌ای و امثالهم را اولین برنامه‌های تاک شو بدانیم، شاید آنچنان از نظر اصولی درست نباشد چرا که این آثار صرفا برنامه‌هایی گفتگو محور بودند و بس. اما در هر حال اولین قدم‌های جدی توسط این آثار برداشته شد و کار به جایی مانند دورهمی رسید که تقریبا کامل‌ترین تاک‌شوی ایرانی به حساب می‌آید.

با حضور بیش از پیش VODها و ساخت برنامه‌های اختصاصی و پرمخاطب در این پلتفرم‌ها، پای تاک‌شوها به این سرویس‌ها نیز باز شد. اسپانسرهای بزرگی نیز پشت این برنامه‌ها قرار گرفتند و به عنوان مثال رایتل با پاناروما پیش آمد، برنامه‌ای که از همان قسمت اول صرفا با حضور مهمان جنجالی چون زوج آن وقت یعنی ریحانه پارسا و مهدی کوشکی بیننده جذب کرد و در ادامه راه با شکست مواجه شد. یا از آنسو مجید صالحی با «ام شو» کار خود را آغاز کرد که انصافا می‌توان ادعا کرد برنامه او بیشترین شباهت به یک تاک‌شوی ایرانی در VODها را داشت و با وجود نقاط ضعفش، توانست تقریبا موفق ظاهر شود.

از مدتها پیش شهاب حسینی و تیمش اعلام کردند مشغول ساخت یک برنامه گفتگو محور هستند و خبرهای گوناگونی درباره تاک‌شوی آنها شنیده شد. حواشی زیادی نیز در پی مجوزهای همرفیق پیش آمد و برخی حدسها درباره مهمان قسمت اول برنامه نیز تکذیب شد. همرفیق نهایتا به عنوان یک برنامه انحصاری از پلتفرم نماوا پخش شده و در قسمت اول آن شاهد رویارویی شهاب حسینی و نوید محمد زاده هستیم. دو فوق ستاره بازیگری که این بار یکی در قامت مجری و دیگری در قامت مهمان، قصد دارند موتور برنامه تاک‌شوی هم‌رفیق را روشن کنند.

هم‌رفیق با اسپانسری آپ و حمایت نماوا ساخته شده و تبلیغات زیادی نیز پیرامون آن صورت گرفته است. خود حضور شهاب حسینی به عنوان یکی از بازیگران موفق کشور که جوایز بین‌المللی را نیز از آن خود کرده به عنوان برگه ضمانت دیده شدن هم‌رفیق، کاملا محرز است. ضمن آنکه نباید فراموش کنیم شهاب حسینی پیش از حضور در بازیگری یک مجری تلویزیونی بوده و نکته جالب اینکه نوید محمدزاده نیز پیش از شروع جدی دنیای بازیگری در کار مجری‌گری بوده و حالا دو مجری سابق به عنوان دو سوپراستار سینمایی در این برنامه ظاهر شده‌اند.

هم‌رفیق با موسیقی گروه بمرانی همراه است (که انصافا کارشان درست است) و طراحی لوکیشنی که برای آن در نظر گرفته شده تقریبا یک کپی پیست خالص از برنامه‌های تاک‌شوی خارجی است. رنگ و بویی از از طراحی بومی و ایرانی در برنامه دیده نمی‌شود و طراحی ساده و شکیلی میز مجری و صندلی مهمانان را در برگرفته است. این طراحی از نظر رنگ‌بندی بسیار خنثی بوده و چشم‌ها را خسته می‌کند، همانطور که بسیاری از بخش‌ها با ذهن مخاطب این کار را می‌کند.

با حضور شهاب حسینی و در همان دقایق ابتدایی اجرای او اما می‌توان حدس زد که چه اتفاقی افتاده است: شهاب خان حسینی تقریبا «مجری‌گری» را فراموش کرده است.

در گفتگوی اولیه‌ای که او با بینندگان انجام می‌دهد اذعان دارد که تصمیم گرفته به جای فیلم بازی کردن، نفس به نفس با مردم در ارتباط باشد تا بتواند در این شرایط سخت دنیا، بیشتر موثر واقع شود. صحبتی که شهاب حسینی می‌کند صحبت نادرستی نیست و تصمیمی که او گرفته جسارت زیادی داشته، بازگشت به مجری‌گری آنهم پس از دریافت جایزه‌ای چون «کن» و یا تهیه فیلم در امریکا ریسک زیادی برای این بازیگر محبوب داشته است.

شهاب حسینی اما با استرس اجرای خود را شروع می‌کند و این موضوع از مالش دست‌هایش به یکدیگر در حالی که با تماشاگران داخل سالن حرف می‌زند و این پا و آن پا کردنش پیداست. او با طمانینه زیادی صحبت می‌کند روی محور گفتارش تسلط ندارد. همچنین صحبت‌های عاری از هرگونه شوخی و طنز است و با لحن یکنواخت و سوژه یکنواخت‌تر خود، در همان ابتدای راه موتورهای برنامه را به حالت استند بای در می‌آورد.

حضور مهمان برنامه هم کاری از پیش نمی‌برد و گفتگویی که میان شهاب حسینی و نوید محمدزاده جاری می‌شود با تعارف پرانی به یکدیگر آغاز شده و با صحبت‌های تکراری درباره دنیای کرونا زده و قدر دانستن بیشتر از زندگی ادامه یافته و با حضور یک مهمان دیگر که به نظر می‌رسد حضورش فضای تبلیغاتی دارد، تمام می‌شود.

مهمان برنامه گاهی چنان سخنوری می‌کند که عملا مفهوم گفتگو از بین می‌رود و بیشتر شاهد گوش جان سپردن شهاب حسینی به صحبت‌های طویل و نه چندان جذاب نوید محمدزاده هستیم. او با مهمانش وارد تعامل آنچنانی نمی‌شود و واکنش‌های کوچکی دارد که ماحصل آن یک گفتگوی جذاب نیست. اتاق فکری که پشت این گفتگو قرار داشته با چند سرتیتر شهاب حسینی را پشت آن میز فرستاده و این سرتیترها به صحبت‌های خسته‌کننده‌ای تبدیل می‌شوند که عاری از جرقه یک گفتگوی هیجان انگیز و جذاب هستند.

هم‌رفیق شهاب حسینی به معنای واقعی یک بازگشت به عقب در مقوله تاک شو است و صرفا بخش اول این نوع برنامه‌ها اجرایی شده: «تاک»، آنهم از نوع تقریبا حوصله سربر آن. در واقع در همرفیق صرفا شاهد یک گفتگو بین مجری و مهمان هستیم و قرار نیست هیچ «شویی» به نمایش در بیاید تا برنامه را از حالت یکنواختی در بیاورد. این گفتگو هم متاسفانه نه پینگ پونگی است نه جذاب بلکه شبیه به مونولوگ گویی مهمان است و بس!

در همرفیق (لااقل در قسمت نخست آن) به مدت تقریبا ۸۰ دقیقه باید گفتگویی را شاهد باشیم که نیمی از آن تقریبا حالت تبلیغاتی دارد و نیمی دیگر نیز به گفتن تکرار مکررات بسنده شده است. این منجلاب تکرار تا حدی پیش می‌رود که حضور اسپانسر برنامه (آپ) برای معرفی محصولاتش برای بیننده جذاب است چرا که بالاخره تنوعی در کار رخ می‌دهد و دوربین یک تکانی به خودش می‌دهد! (از این بگذریم که جایزه آپ هم خودش حل سوال است! آنها به تماشاگر برگزیده حاضر در استودیو یک سال بیمه کرونا جایزه می‌دهند و می‌گویند اگر کرونا گرفتید، هزینه‌هایش با ما!)

هیچ یک از شوخی‌های بین مهمان و مجری درست از آب در نمی‌آید و به اصطلاح تبدیل به شوخی‌هایی خنک می‌شوند که به زور لبخندی به لبان تماشاگران جاری سازند. اطلاعات مهمی هم به مخاطب داده نمی‌شود و صحبت‌هایی که نوید محمدزاده از خودش می‌کند صرفا برای هواداران دوآتشه او شاید جذاب باشد. نه صحبتی درباره سریال جنجالی قورباغه می‌شود (که با توجه به سکوت خبری درباره آن می‌توانست جالب توجه باشد) و نه صحبتی درباره فعالیت هنری محمدزاده در گذشته و آینده. تمام محور گفتگو صرف فیلمی که او بابتش جایزه گرفته ختم می‌شود و یک مانور تبلیغاتی برای فیلم آینده او همراه با وحید جلیلوند هم اجرا می‌شود.

عدم برقراری تعامل خاصی با تماشاگران حاضر در برنامه و یا انجام فوق برنامه‌هایی فراتر از یک گفتگوی ساده از دیگر ایراداتی است که به هم‌رفیق فعلی می‌توان اطلاق کرد. تنها چشمه برنامه سازان در این بخش حضور چند ویدیو کوتاه از مردم بوده که خلاقیتی در آن دیده نمی‌شود و به نظر می‌رسد تعریف «نمایش» یا همان «شو» برای برنامه‌سازان همرفیق بسیار سطحی است.

اما اگر بخواهیم با نگاهی منصفانه به همرفیق نگاه کنیم، باید بگوییم ارزش افزوده جدیدی که برنامه همرفیق به عنوان یک تاک‌شو انتخاب کرده سوژه به شدت جالبی است. سوژه مهمان دوم و باز کردن مفهوم رفاقت از آن دسته اقداماتی است که در هم‌رفیق به زیبایی اجرا شده و بعید نیست بتواند در آینده و با برطرف کردن یک سری نقص‌های برنامه تبدیل به برگ برنده آن شود چرا که شخصا در کمتر برنامه در حد جهانی نیز شاهد پیاده سازی چنین ایده‌ای بودم.

با توجه به اسم و ماهیت برنامه، به نظر می‌رسد که قرار است مهمانان هم‌رفیق در هر قسمت نیمی از گفتگو را خودشان شخصا انجام دهند و نیمی دیگر را به همراه رفیق‌شان باشند. در واقع مهمانان برنامه خودشان حق این را دارند تا یک مهمان ثانویه به برنامه دعوت کنند و او را به عنوان یکی از بهترین رفقایشان در کنار خود بنشانند. اینکه آیا تمامی مهمانان دوم بازهم از اشخاص مشهور و سلبریتی‌ها خواهند بود و یا ممکن است چهره غریبه‌ای نیز در میان آنها دیده شود، موضوعی است که زمان و قسمت‌های آتی برنامه هم‌رفیق مشخص می‌کند اما به شخصه دوست دارم چهره‌های غریبه‌ای را هم در این برنامه ببینم و بدانم دوستی با یک سوپراستار چگونه است؟!

شهاب حسینی از بازیگران قدرتمند و بسیار حاذق کشورمان است. او توانسته پله‌های ترقی را یک به یک طی کند و خودش را در ابعاد جهانی نیز ثابت کند و همانطور که محمدزاده در این برنامه می‌گوید، توانست با این کار کل جامعه بازیگری ایران را خوشحال کند و آنها را به سمت جهانی شدن هل دهد. او روانشناسی خوانده و سواد ارتباط با مخاطبش را نیز از همین راه و اجراهایش در رادیو و برنامه‌های تلویزیونی دارد. او اما سالها از این عرصه‌ها دور بوده و چند سالی است که رسما حکم سوپراستار سینمای ایران را داشته، دور بودن شهاب حسینی از این فضاها باعث شده که او آن هدایت‌کننده برنامه‌ای که باید باشد را نتواند در همرفیق به نمایش در بیاورد.

ما شما را دوست داریم آقای شهاب حسینی، این احتمالا صحبت بسیاری از مردم ایران و سینمادوستان است و واقعا هم باید گفت که شهاب حسینی از جمله بازیگران بی‌حاشیه‌ای است که محبوبیت زیاید در بین آحاد مردم دارد. این حرف را خود برنامه سازان هم می‌دانند و کاملا نسبت به این محبوبتی و دوست داشته شدن آگاهی دارند ولی باید بدانیم که صرفا این موضوع برای داشتن یک برنامه جذاب و دوست داشتنی کافی نیست. شهاب حسینی برگ برنده‌ای است که مخاطب را به خود جذب می‌کند واینکه قسمت اول برنامه شاهد نقص‌های این چنینی در اجرایش باشیم مساله عجیبی نیست اما امید می‌رود که این مشکلات حل شود.

در واقع به خاطر همین دوست داشتن و محبوبیت بالا است که انتظار می‌رود شهاب حسینی نیز در اجرای نفس به نفس خود با مردم، بتواند از دیگران بهتر ظاهر شود. همرفیق سوژه جالبی دارد و پیاده سازی این ایده اگر با یک سری تغییرات و بهبودهایی همراه باشد، قطعا می‌تواند ارزش کار را مضاعف سازد. یک تیم نویسنده قوی در پس برنامه و در اتاق فکری بزرگتر لازم است و اضافه کردن اندکی ارزش افزوده بیشتر نسبت به یک گفتگوی طولانی و البته یک کمی هم تمرین بیشتر برای شهاب حسینی برای آنکه بتواند در مجری‌گری خود نیز مانند بازیگری‌اش، کولاک به پا کند.