۵ بازی نسل هشتم که واقعا ناامیدمان کردند – قسمت دوم

نسل هشتم کنسول‌ها به نظرم نسل خیلی خوبی بود. بازی‌های بزرگ زیادی در طی این سال‌ها عرضه شدند که هر کدامشان به نوعی پیشرفت صنعت را رقم زدند. اما در همین نسل جذاب هم یک سری از بازی‌های بزرگ بودند که متاسفانه نتوانستند آنطور که باید و شاید از پس انتظارات برآیند. در این مقاله دوباره به سراغ ۵ مورد از همین بازی‌های بزرگ رفتم که به دلایل مختلف، ما را از خودشان ناامید کردند. با ویجیاتو همراه باشید.

بیشتر بخوانید:

• ۵ بازی نسل هشتم که واقعا ناامیدمان کردند – قسمت اول

---

خرید بازی‌ها و کنسول‌های جدید

---

5) Deus Ex: Mankind Divided

اصولا یک سنتی در خانواده بازی‌های Deus Ex وجود دارد که می‌گوید نباید بعد از موفقیت یک نسخه، نسخه موفق دیگری عرضه شود. باور نمی‌کنید؛ پس بهتر است کمی تاریخ را برایتان مرور کنم. نسخه اول مجموعه Deus Ex که در سال ۲۰۰۰ منتشر شد، به معنی واقعی کلمه شاهکار تمام عیاری بود که سبک اکشن نقش‌آفرینی را زیر و رو کرد. اما از آنجایی که تیم سازنده می‌خواستند نسخه دوم این مجموعه همزمان با پی‌سی برای کنسول‌های آن زمان نیز عرضه شود، مجبور شدند بیخیال خیلی از ویژگی‌های خوب نسخه اول شوند و یک بازی جمع و جورتر بسازند. همین موضوع، روی کیفیت نهایی Deus Ex: Invisible War نیز تاثیر گذاشت و با اینکه بازی ویژگی‌های خوب کم نداشت، اما طرفداران مجموعه نمی‌توانستند آن را به چشم یک دنباله موفق برای نسخه اول ببینند. متاسفانه این اتفاقی بود که سر Deus Ex: Mankind Divided هم تکرار شد. Human Revolution یکی از جذاب‌ترین تجربه‌های نسل هفتم کنسول‌های بازی بود. همین موضوع باعث شد تا انتظارات از دنباله این نسخه نیز بالا برود. اما متاسفانه به خاطر عجله در پروسه ساخت، Mankind Divided نتوانست به آن بازی بزرگی که انتظار داشتیم تبدیل شود و به خاطر پایان‌بندی نصف کاره‌اش بسیاری از طرفداران مجموعه را برای بار دوم ناامید کرد.

4) The Order: 1886

دورغ چرا، زمانی که The Order: 1886 معرفی شد همه محو گرافیک بی‌نظیر بازی شده بودیم. به هر حال، کنسول‌های نسل هشتمی تازه پا به بازار گذاشته بودند و تمام گیمرها به دنبال یک دلیل برای کوچ کردن به دنیای پلی استیشن 4 یا ایکس باکس وان بودند. طبیعتا گرافیک پرجزئیات The Order: 1886 و همچنین انحصاری بودن آن، این دلیل را به مخاطب می‌داد که برای بازی هایپ شود. اما متاسفانه The Order: 1886 در روز عرضه‌اش خیلی‌ها را ناامید کرد. بازی به خاطر خط داستانی کوتاه و تکراری بودن رویه گیم‌پلی‌اش از سوی منتقدین مورد نقد قرار گرفت و نتوانست آن امتیاز بالایی که طرفدارانش منتظرش بودند را بگیرد.

3) Marvel’s Avengers

در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که مارول با فیلم‌های ابرقهرمانی‌اش، دنیای سینما و تلویزیون را دست خود گرفته. طی این ده، یازده سال همه ما به تماشای قسمت‌های مختلف دنیای سینمایی این غول کمیک بوک دنیا، عادت کرده‌ایم و یک جورهایی با آن‌ها بزرگ شده‌ایم. پس چرا نباید برای یک بازی ویدیویی براساس همین قهرمانان نیز هایپ شد. از طرفی موفقیت اینسومنیاک با Marvel’s Spider Man نیز نشان داد که ابرقهرمانان دنیای مارول، چه پتانسیل خوبی برای تبدیل شدن به یک کاراکتر قابل کنترلر در بازی‌های ویدیویی دارند. اما متاسفانه، کریستال داینامیکس آن استودیویی نبود که بتواند چندین و چند قهرمان را کنار هم بگذارد و یک قصه قابل قبول تعریف کند. در نتیجه Marvel’s Avengers تبدیل شد به یک بازی خیلی متوسط که نه بخش داستانی جذابی داشت و نه قصه خوبی برای شنیدن.

2) Resident Evil 3

درست از لحظه‌ای که نمرات بازسازی Resident Evil 2 منتشر شد و فهمیدیم که با چه شاهکاری طرف هستیم، درخواست برای ساخت ریمیک نسخه سوم نیز زیاد شد. همه منتظر این بودند که کپکام هر چه سریع‌تر پروسه ساخت بازسازی Resident Evil 3 را شروع کند اما هیچکس خبر نداشت که این ژاپنی‌های آب زیر کاه، همزمان با ساخت Resident Evil 2، پروژه بازسازی نسخه سوم را نیز با همکاری یک تیم مستقل استارت زده بودند. یک سال بعد از عرضه نسخه دوم، بازسازی Resident Evil 3 نیز معرفی شد. هایپ به اوج خودش رسید و همه طرفداران مجموعه بی‌صبرانه منتظر بودند که یک شاهکار دیگر از سوی کپکام به دستشان برسد. اما اگر با دقت به تریلرها نگاه می‌شد، می‌توانستیم همان موقع هم بفهمیم که یک جای کار Resident Evil 3 می‌لنگد؛ البته ای کاش فقط یک جای کار بازی می‌لنگید. متاسفانه بازسازی Resident Evil 3 چندین و چند مشکل عمده داشت که از بین آن‌ها می‌توان به حذفیات زیاد از قصه اصلی، نابود کردن نمسیس و بخش داستانی کوتاه اشاره کرد. بازی به خاطر همین مشکلاتی که داشت نتوانست به تمام انتظارات پاسخ دهد و برعکس نسخه دوم خیلی زود به دست فراموشی سپرده شد.

1) Cyberpunk 2077

خیلی ناراحتم از این بابت که مجبورم Cyberpunk 2077 را در صدر این لیست بگذارم. حقیقتش را بخواهید من در طول تاریخ ویدیو گیم، کمتر بازی‌‌ای را دیده‌ام که تقریبا یک نسل پروسه ساختش طول بکشد و حتی یک لحظه هم از میزان هایپ شکل گرفته در حواشی‌اش کم نشود. Cyberpunk 2077 یک بازی جاه‌طلبانه و فوق‌العاده بود و هست؛ البته فقط برای پلتفرم پی‌سی و احتمالا کنسول‌های نسل نهمی. عملا نسخه کنسول‌های نسل هشتمی بازی یک فاجعه تمام عیار است و به نظرم اگر سی‌دی پراجکت آن را کنسل می‌کرد، کمتر به اعتبارش لطمه می‌خورد. آن‌ها حتی مجبور شدند به خاطر مشکلات فنی زیاد بازی از مخاطبانشان عذرخواهی کنند اما متاسفانه آب ریخته را نمی‌شود از روی زمین جمع کرد.