مصاحبه‌ای با کارگردان فیلم Godzilla: King of the Monsters

فیلم Godzilla: King of the Monsters تنها یک دنباله بر عنوان مشهور گودزیلا در سال ۲۰۱۴ نبود، بلکه دستاوردی جدید برای سینمای هالیوود محسوب می‌شود؛ این اولین باری بود که یک تولیدکننده آمریکایی توانست حقوق استفاده از  هیولاهای کمپانی توهو (Toho) را به‌دست آورد. این هیولاها عبارتند از موترا، رودان و گیدورا شاه. در کنار آن، ساخت چنین فیلمی نیاز به یک هوادار دوآتیشه گودزیلا داشت و برای همین، «لجندری پیکچرز» به سراغ مایکل دووگرتی رفت. دووگرتی در تمام زندگی خود عاشق و طرفدار فیلم‌های گودزیلا بوده؛ وی از این فرصت به‌دست آمده نهایت استفاده را کرد و با آوردن هیولاهای کایجو (یک ژانر فیلم که در آن هیولاهای ژاپنی حضور دارند) به هالیوود، بسیاری از رویاهای خود را به واقعیت بدل کرده است.

سایت Screen Rant توانسته مصاحبه‌ای کوتاه با نویسنده/کارگردان مطرح فیلم Godzilla: King of the Monsters داشته باشد. در مصاحبه مذکور سوالات مختلفی راجع به فیلم مطرح، و توسط دووگرتی به آنان پاسخ داده شده است. با ویجیاتو همراه باشید.

- اول از همه می‌خواهم بگویم که فیلم شما، فیلم Godzilla: King of the Monsters واقعاً عالی بود، من عاشق آن هستم.

خیلی متشکرم!

- خواهش می‌کنم. فکر می‌کنم در تمام ۳۰ دقیقه پایانی فیلم، در حال لبخند زدن بودم. خواستم این را بدانی.

داری راجع به چرخه زندگی صحبت می‌کنی؟

- (می‌خندد) بله. دقیقا. خب، اولین چیزی که جالب به نظر می‌رسد، این است که شما خودت یک طرفدار بزرگ گودزیلا هستی. زمانی که فیلم‌نامه را به همراه زک شیلدز می‌نوشتی، از پیش می دانستی قرار است چه چیزهایی در فیلم خود جای دهی؟

خب... بله. خیلی چیزها توی سرم داشتم. بعد از اینکه لجندری پیکچرز پروژه فیلم را به من پیشنهاد کرد، تک‌تک سلول‌های بدنم پر از شور و هیجان شده بود. و یک جورهایی به پسری ده ساله شباهت داشتم. سپس شروع کردم به ایده‌پردازی و اینکه دوست دارم چه چیزهایی در فیلم گودزیلای من باشد. مدام افکار مختلفی از ذهنم عبور می‌کرد و من همه آن‌ها را به روش قدیمی، روی کاغذ می‌نوشتم. مثلاً یک سری لحظات و صحنه‌های بسیار جذاب میان انسان‌ها و گودزیلا وجود داشت که از همان کودکی دوست داشتم در فیلم‌ها ببینم. حتی برخی مکان‌ها و لوکشین‌های ویژه در سر می‌پروراندم؛ مکان‌هایی که هیچگاه در فیلم‌های گودزیلا ندیده‌ایم. اگر دقت کرده باشید، در پایان تمام گودزیلاها، این هیولا به سمت اقیانوس حرکت می‌کند و دیگر او را نمی‌بینیم. اینکه او کجا می‌رود، همیشه یک راز بود. امّا من همیشه می‌خواستم به این قهرمان و شخصیت مثبت، خانه‌ای بدهم؛ جایی که به آن تعلق دارد. حس می‌کردم او شایستگی و لیاقت چنین چیزی را دارد. در نتیجه، با ساختن این فیلم، به نوعی رویا کودکی‌ام را به واقعیت تبدیل کردم.

- من خودم از طرفدارهای پروپا قرص گودزیلا هستم و وقتی متوجه شدم «بر مک‌کرری» [نوازنده موسیقی فیلم] قصد دارد از برخی موسیقی‌های اصیل و معروف گودزیلا استفاده کند، واقعاً هیجان‌زده شدم. چه زمانی این ایده به ذهنتان رسید؟

من از همان ابتدا روی این مسئله تاکید داشتم. برای من، تم و موسیقی گودزیلا همان‌قدر مهم است که تم فیلم‌هایی چون جیمز باند و جنگ ستارگان برای این آثار حیاتی هستند. گاهاً این موسیقی‌ها یک میراث فوق‌العاده و به‌ یادماندنی‌اند و آن اثر، با موسیقی خود ترکیب و درهم تنیده می‌شود. وقتی می‌خواهید روی چنین مجموعه‌های بزرگی کار کنید، موسیقی یک بخش عظیم و مهم از ماجراست. من سعی کردم هنگام ساخت اولین گودزیلای آمریکایی، این تم‌های اصیل را با کار خود همراه کنم. مک‌کرری نیز از انجام این کار هیجان‌زده بود، چراکه او نیز مثل من اهمیت و عمق آن‌ها را درک کرده.

- من هم از آن خوشحالم. زمانی که اولین بار تم اصلی گودزیلا را در فیلم شما شنیدم، با خود گفتم عجب چیز محشری شده! (می‌خندد)

من خیلی به کاراکتر موترا علاقه دارم و آنچه شما از او به نمایش گذاشتید، بی‌نظیر بود.

لطف داری!

­- من عاشقش بودم. چگونه تصمیم گرفتید داستان موترا را در فیلم Godzilla: King of the Monsters اینگونه روایت کنید؟

همان‌طور که گودزیلا به شکل عجیبی با تم موسیقی‌اش درآمیخته، شخصیت موترا نیز مشخصه‌هایی دارد که برایش حیاتی هستند. او چیزی بیشتر از یک پروانه غول‌پیکر است. تمام هواداران گودزیلا این را می‌دانند. شخصیت او بسیار تاثیرگذار است و حضورش به شکل عجیبی به انسان احساس آرامش و امنیت می‌دهد. باید به کسانی که اولین بار موترا را بوجود آوردند تبریک بگوییم.

کاراکتر موترا همیشه دوست دارد به مکان‌هایی عجیب و مرموز برود که پر از معابد باستانی است. این جنبه‌ برای ما اهمیت زیادی دارد. و معمولاً این دوقلوی دوست‌داشتنی او را همراهی می‌کنند و نقش مترجم را برایش بازی می‌کنند. این دو فرد در فیلم‌های اصلی گودزیلا نه تنها مورتا را رشد می‌دهند، بلکه تمام هیولاهای کایجو را تحت تاثیر قرار می‌دهند. این‌ها صرفاً یک سری هیولای غول‌پیکر نیستند؛ آن‌ها نوعی خدای باستانی هستند.

من می‌خواستم این ایده که موترا دنبال‌کننده‌هایی دارد را به شکل مدرن و امروزی در بیاورم. در حقیقت این دو خواهر را به شکل جدیدی درآورم. مشخصاً آن‌ها همیشه بزرگ و بالغ نبوده اند، و ما خواستیم این جنبه را به مخاطب نشان دهیم و در کنار آن، کاری که انجام می‌دهیم کمی متفاوت باشد.

- وقتی فیلم Godzilla, Mothra and King Ghidorah: Giant Monsters All-Out Attack محصول ۲۰۰‍۱ را تماشا می‌کردم، در آخرین صحنه این دو دختر به موترا در حالی که آن مکان را ترک می‌کرد، زل زدند. پیش از ساخت فیلم، خیلی دوست داشتم چنین کاری انجام دهید و خوشبختانه دقیقاً این کار را کردید.

بله. دقیقاً همان چیزی بود که ما مد نظر داشتیم. خیلی جالب است که تنها یک صحنه، می‌تواند ما طرفداران را تا این حد تحت تاثیر قرار دارد.

­- دقیقاً. آخرین سوال: این فیلم کاملاً از سبک کایجو پیروی می‌کرد. حال اگر بخواهید فیلم دیگر بسازید، روی چه کاراکتری تمرکز خواهید داشت؟

خب، شما اولین کسی نیستید که این سوال را می‌پرسد. راستش اگر بخواهم فیلم دیگری بسازم، احتمالاً روی کاراکتر بیولانته تمرکز خواهم داشت. او خیلی به هیولای فرانکنشتاین شباهت دارد. این هیولا مثالی عالی از زمانی است که انسان نمی‌تواند خودش را نجات دهد و طبیعت را ویران می‌کند. بیولانته یک موجود مصنوعی است که دی‌ان‌ایِ گودزیلا، انسان و گیاه را درون خود دارد. وی در ابتدا جهت اهداف مثبتی ساخته شد امّا اوضاع بر وفق مراد پیش نرفت.