بهترین آهنگ‌های استفاده شده در فیلم‌های ترسناک

فیلم‌های ترسناک می‌توانند چیزی بیشتر از ترساندن، عرضه کنند. اگر به این ژانر، یک نیم نگاه بیاندازیم، متوجه می‌شویم موسیقی برای گرفتن یک بازخورد مثبت از بینندگان، همیشه مورد استفاده قرار می‌گیرد. موسیقی متن Holloween جان کارپتنر، یک نمونه کلاسیک است؛ اما نظرتان درمورد آهنگی که بتوانید با آن همخوانی کنید چیست؟ آهنگ‌هایی که در ادامه معرفی می‌شوند، نمونه‌های برجسته‌ای از آهنگ‌های قدیمی و جدید هستند که در فیلم‌های ترسناک، مورد استفاده قرار گرفته‌اند. از گروه موسیقی رایان گاسلینگ، که در The Conjuring پخش می‌شود گرفته تا استفاده از یکی از آهنگ‌های Blondie، در فیلمی با موضوع عروسک قاتل. در این لیست با معرفی بعضی از این آهنگ‌ها، همراه ویجیاتو باشید.

Anthonio (Berlin Breakdown) – The Guest

داستان The Guest، در طول هالووین روایت می‌شود. فیلم حاوی آهنگ‌های سینث محشر و ادای احترام‌هایی به دهه هفتاد و هشتاد سینما است. در سکانس پایانی، دو شخصیت جوان داستان سعی دارند از دست یک سرباز قاتل غیرقابل توقف، با بازی دن استیونر، در یک خانه وحشت که در دبیرستانشان ساخته شده است، نجات پیدا کنند. دن استیونز در این فیلم، ترکیبی از مایکل مایرز و ترمیناتور است. وقتی او یک هدفی را مشخص کند، تا زمانی که به آن نرسد، هیچگونه خستگی احساس نمی‌کند. در این لحظه است که آهنگ Anthonio آنی پخش می‌شود. اکو پیدا کردن آن در اتاق همراه با نورهای لیزری و مه، یک فضای رویایی و ترسناک را به وجود می‌آورد.

Your Lucky Day in Hell – Scream 2

یک سکانس افتتاحیه از این دنباله، تا چه حد می‌تواند واقعی باشد؟ متاسفانه، بیشتر از آن‌چیزی که در آن زمان، می‌توان متوجه شد! وقتی که اسم فیلم نمایش داده شد، تماشاچیان دوباره جمع شده‌ بودند تا نو کمبل را در نقش سیدنی پرسکات ببینند. حال او به دانشگاه رفته و جدی‌تر از گذشته، شده است. اگر کسی به او زنگ بزند و با صدایی خشن، ادعا کند Ghostface است، او با وسیله‌ای اسم و شماره تماس او را شناسایی می‌کند. با توجه به اینکه دو سال است که از قتل‌های فیلم اول می‌گذرد، تمامی خوش‌بینی‌های سیدنی در فیلم تبدیل به حقیقتی می‌شود که مخاطبان آن را متوجه می‌شوند: او دیگر در امان نیست. پخش شدن آهنگ “Your Lucky Day In Hell” از گروه راک “ایلز” در همان زمان، بی‌رحمانه و به طرز تاریکی، بامزه است!

In the Room Where You Sleep – The Conjuring

گروه موسیقی “Dead Man’s Bones”، توسط رایان گاسلینگ و زک شیلدز در سال 2007 شکل گرفت و این دو بعدها اسم گروه را به “Baby Goose” تغییر دادند. این گروه، تنها یک آلبوم را منتشر کرده‌اند که همان، برای جیمز وان کافی بود تا یکی از آن‌ آهنگ‌ها را بردارد و در The Conjuring، استفاده کند. علارغم آنکه فیلم در دهه هفتاد جریان دارد و زمانش به آهنگ نمی‌خورد، اما به خوبی بر روی آن سکانس می‌نشیند. شما این آهنگ را در جریان مونتاژ صحنه‌‌ای که دوربین‌ها، زنگ‌ها و سنسورها در خانه‌ی خانواده پرون نصب می‌شوند تا بتوانند آن روح شوم و تاریکی را که آن‌ها را می‌ترساند، بگیرند.

Prom Night – Prom Night

یک فیلم اسلشر که با بودجه‌ای کم ساخته شد. پل لینچ نتوانست حق استفاده از آهنگ‌های معروف سبک دیسکو را بگیرد، پس یک گزینه دیگر را انتخاب کرد. او پل زازا و کارل زیتر را استخدام کرد تا یک موسیقی اورجینال، در سبک دیسکو و نزدیک به نظر لینچ بسازند. نتیجه نهایی این شد که آهنگی کم یاب بوجود آمد و یک فیلم خاص ساخته شد که بر روی رقص‌های دیسکو اصرار دارد، درحالی که در پس زمینه، قاتل در حال گشت و گذار و کشتن است. همچنین این تنها فیلم اسلشری است که جیمی لی کرتیس، مهارت‌های رقصیدنش را به نمایش می‌گذارد.

Cambodia – The Strangers: Prey At Night

در فیلمی که از فیلم سنگین قبلی خود، کاملا متفاوت بود، آهنگ‌های پاپ دهه هشتاد، به The Strangers: Prey At Night کمک می‌کرد تا فضای مخصوص خودش را بسازند. با اینکه شنیدن آهنگ “Total Eclipse of the Heart” از بانی تایلر، در سکانس تقلا برای نجات پیدا کردن از یک تبر در حال تاب خوردن لذت بخش است، اما پخش شدن آهنگ Cambodia از کیم وایلد باعث می‌شود جو فیلم، ناآرام‌تر شود. هنگامی که شخصیت مارتین هندرسون در یک ماشین که دارد له می‌شود، با ناامیدی التماس می‌کند تا زنده بماند و در همان زمان، مرد ماسک‌دار با خونسردی از یک ماشین دیگر به او نگاه می‌کند. در حالی که چند لحظه دیگر، آن کشته شدن رخ می‌دهد، اما مرد ماسک‌دار سعی می‌کند قبل از پخش شدن خون، از رادیو آهنگی را پیدا کند که به جو بخورد.

How Soon is Now? – The Craft

قبل از اینکه سریال Charmed از این آهنگ استفاده کند، The Craft برای اولین بار از آن استفاده کرد. البته با نسخه اورجینال The Smiths آن را اشتباه نگیرید، بلکه نسخه کاور آن که توسط گروه Love Spit Love خوانده شده است و آن‌ها المان‌های خاص خودشان را به این آهنگ اضافه کردند. آهنگی که در دهه نود نماد جادوگران و از ما بهتران بوده است. هنگامی این آهنگ شنیده می‌شود که اعضای گروه جادوگری، خودشان را به عضو چهارمشان معرفی می‌کنند.

The Man Who Sold the World – Fear Street: 1978

این آهنگ دوبار در فیلم Fear Street: 1978 پخش می‌شود. اولین دفعه‌ای که شنیده می‌شود، نسخه‌ای است که گروه نیروانا آن را کاور کرده است. اما ما درمورد زمانی صحبت می‌کنیم که مربوط به پایان فیلم است و بیشتر نظر مخاطب را جلب می‌کند. دو خواهر برای زنده ماندن با یکدیگر مبارزه می‌کنند و یکی از آن‌ها قرار است برای همیشه، بمیرد. مخاطبان از این موضوع آگاهی داشتند، اما نمی‌دانستند کدام خواهر قرار است زنده بماند. آهنگ، دیوید بویی، به طرز فوق العاده‌ای به جو و حال سکانس می‌نشیند و تماشاچی‌ها را در جریان بزرگترین پیچش در سومین فیلم سه‌گانه Fear Street می‌گذارد. همانطور که می‌دانید، آن آهنگ، The Man Who Sold the World است.

Bloodlet – What Keeps You Alive

ممکن است هیچ لحظه‌ای بیشتر از هنگامی که هانا اندرسون، گیتارش را در می‌آورد و برای همسرش می‌خواند، در فیلم وحشت روانشناختی What Keeps You Alive قابل پیش‌بینی از قبل نباشد. این صحنه، هنگامی که سکوتی در کابین حکمفرما است، گرفته شده است. شعله‌های آتش، بر روی صورت هانا می‌درخشند. او در واقع سعی دارد، با گفتن افکارش به معشوقه‌اش، اخطاری بدهد. اما شخصیت همسرش، آن لحظه را یک لحظه‌ی صمیمانه می‌پندارد. هنگامی که فیلم تمام می‌شود، تماشاچیان می‌توانند دوباره برگردند و آن سکانس را ببینند و بفهمند چقدر، آکوستیک است.

---

---

Mr. Sandman – Halloween 2

آهنگی که برای اولین بار در نسخه اصلی Holloween پخش می‌شود و دوباره در نسخه دنباله آن استفاده می‌شود، لالایی The Chordettes به خوبی در سینمای وحشت، ریشه زده است. مایکل مایرز، که برداشت متفاوتی از Sandman است، کابوس لاوری را بعد از یک دهه به واقعیت تبدیل می‌کند. در دهه هشتاد، از این آهنگ در سریال کمدی موقعیت The Golden Girls، حین سکانس‌های کمدی استفاده می‌شد. اما هیچ کدام از آن چهار پیرزن اهل میامی، نمی‌توانستند آن حس معصومیت را که با Holloween 2 ترکیب شده بود، زنده کنند.

Where Is My Mind? – Malignant

در Malignant، پروژه خشونت آمیز جیمز وان، کارگردان عشقش را به فیلم‌های جالو، به نمایش می‌گذارد. زیرژانری از سینمای وحشت ایتالیا، جایی که اتفاقات تکان‌دهنده‌ای همراه با صداهای بلند در خانه اتفاق می‌افتند. همچنین این موضوع شامل استفاده‌های مکرر از آهنگ Where Is My Mind بند The Pixies می‌شود، آهنگ بارها و بارها هنگام صحنه‌های شوک‌آمیز و دراماتیک، پخش می‌شود.

Call Me – Bride of Chucky

در فیلمی که بیشتر درمورد چاکی است، تماشاچیان برای جنیفر تیلی آمده بودند که به فیلم، شور و هیجان بیشتری را اضافه کرده بود. بعد از مرگ نه چندان شوکه کننده او در دستان چاکی، تیفانی دوباره در قالب یک عروسک که لباس عروسی پوشیده است، زنده می‌شود. اما تیفانی، به خوبی با شرایط سخت سازگار می‌شود، تا آنجایی که شروع به زدن آرایش جدیدی می‌کند. هنگامی که او شروع به زدن رژ لب و لاک ناخن سیاه می‌کند، به خوبی با آهنگ Blondie، که شنونده را به رقصیدن وا می‌دارد، هماهنگ هست.

Redbone – Get Out

دو آهنگ، قبل از پخش شدن آهنگ Childish Gambino، شنیده می‌شود. دو آهنگ قبلی به مخاطب مستقیما این احساس را می‌دهد که کریس (با بازی دنیل کالویا) در موقعیت خطرناکی دارد قرار می‌گیرد. و هنگامی که Redbone پخش می‌شود، مخاطبان فکر می‌کنند کریس، در یک حاشیه امن قرار گرفته است. کریس خودش را با تیغش زخمی می‌کند و دوست دخترش، رز (با بازی آلیسون ویلیامز) آرام آرام آنقدر به او نزدیک می‌شود که بالاخره وارد آپارتمان او می‌شود. حتی بدون استفاده از آهنگ‌های مورمورکننده‌ای که به مخاطبش سرنخی بدهد، جوردن پیل در مقام کارگردان، به خوبی از Redbone در فیلمش، بهره می‌برد.

Cry Little Sister & People are Strange- The Lost Boys

این فیلم از آهنگ‌های بسیار زیبای زیادی استفاده کرده است. بعد از اینکه مایکل (با بازی جیسون پاتریک) به یک خون آشام تبدیل می‌شود و از این موقعیت پیش آمده، لذت می‌برد، “Cry Little Sister” از جرارد مک‌ماهون و مایک ماینیری پخش می‌شود. دوربین در آسمان به پرواز در می‌آید و از بین ابرها می‌گذرد و به وضوح، نشان می‌دهد که از پیتر پن الهام گرفته است. به موسیقی متن کامل آن یک بار گوش دهید و متوجه یک الهام گرفتن دیگر نیز می‌شوید. سازهای موسیقی شروع به نواخته شدن می‌کنند و ما را به دوران گاتیک فیلم نوسفراتو می‌برند. سپس در پایان فیلم، هنگامی که نسخه کاور آهنگ “People are Strange” از گروه Echo and The Bunnyman پخش می‌شود، به معنای واقعی کلمه ما را در آن فضای تاریک خون‌آشام‌های جوان محصور می‌کند و به خوبی در آن استایل پانک زیبای The Lost Boys می‌نشیند.

Free Bird – The Devil’s Rejects

در پایان فیلم The Devil’s Rejects راب زامبی، خانواده فایرفلای تقریبا هرکس را که به گذشته‌شان مربوط می‌شد، سلاخی کردند و به سختی از چند خشونت پارتیزانی نجات یافتند. سه عضو نجات یافته از این خانواده درحالی که به دل یک جاده در بیابان می‌زنند، یک صف طولانی از پلیس‌ها را می‌بینند. ضربه دیده و خونین، آن‌ها یک تصمیم می‌گیرند. با پخش شدن آهنگ نمادین Lynyrd Skynyrd، خانواده فایرفلای مستقیم به حرکت خود ادامه می‌دهند. آن‌ها از تمامی گلوله‌هایشان استفاده می‌کنند و در همین هنگام تک نوازی گیتار خشنی شروع می‌شود و فیلم به خوبی با خشونت شیاطینش در یک موقعیت خشن تمام می‌شود.

There Will Be Blood – Into the Dark: Crawlers

قسمتی از سری آنتولوژی‌ساخته شده توسط استودیوی Blumhouse و شبکه Hulu، فیلم Crawlers بیشتر برای دادن یک هیجان باحال آمده بود تا ترساندن. یک حمله آرام و بی‌سر و صدا از سمت بیگانگان، فضای فیلم را به خوبی بعد از یک حمله فضایی شکل داده است. آهنگ کیم پتراس، “There Will Be Blood” در تیتراژ آغازین فیلم پخش می‌شود و نزدیک به زمانی است که آهنگ او از آلبوم ترسناکش، در این ژانر سینما استفاده می‌شد. این فیلم هرچقدر که مورد خشنی برای دیدن باشد، اما این شنیدن این آهنگ باعث می‌شود برای مدتی، یک حس خوب را داشته باشید.

Pet Sematary – Pet Sematary (1989) & (2019)

بازسازی‌ای از رمان استیون کینگ، از نکات زیادی از نسخه اصلی این اثر، پیروی می‌کرد که یکی از آن‌ها، معرفی کردن یک استعداد در دنیای موسیقی است. در نسخه اصلی، گروه The Ramones، اولین نسخه این آهنگ را خواندند. سپس در نسخه بازسازی، گروه Starcrawler این فرصت را داشتند که مخاطبان را درست بعد از نقطه اوج خشن فیلم، بر روی صندلی‌شان، به رقص در بیاورند!