جدیدترین قسمت از مجموعه فیلم‌های Paranormal Activity، نسخه اصلی و اورجینال این فرنچایز محبوب که در سال 2007 به نمایش درآمده بود را مجددا راه‌اندازی می‌کند، اما با این تفاوت که از توسعه مضامین عمیق‌تر یا شخصیت‌های جذاب به شکل کامل خودداری می‌کند. در ادامه با نقد فیلم Paranormal Activity Next of Kin همراه ویجیاتو باشید.
مجموعه فیلم‌های Paranormal Activity یک فرنچایز ترسناک فراطبیعی آمریکایی است که در سال 2007 و با نمایش ماجرای یک خانواده، به سبک مستند، زمانی که آنها توسط یک شیطان تسخیر شده بودند، شروع شد. سه فیلم اول کتی و کریستی را دنبال می‌کنند که خانواده آنها توسط یک موجود شیطانی تسخیر شده است. اما در فیلم‌های بعدی ما به شکل عمیق‌تر در وقایعی که باعث این آشفتگی غیر طبیعی شده است، فرو می‌رویم. حالا با نمایش Next of Kin، ما متوجه می‌شویم این اولین فیلم Paranormal Activity است که از داستان اصلی دور می‌شود و داستانی کاملاً جدید با شخصیت‌ها و شیاطین جدید را روایت می‌کند.
فیلم Next of Kin به نویسندگی کریستوفر لاندون (که اکثر آثار فرنچایز را نوشته است) و کارگردانی ویلیام یوبانک، با پیروی از سبک مستندسازی پیشینیان خود، زنی جوان به نام مارگوت (امیلی بادر) را دنبال می‌کند. مارگوت که سال‌ها پیش به عنوان یک نوزاد بی‌خانمان و سرِ راهی به فرزندی پذیرفته شده، به لطف آزمایش‌های DNA، خویشاوند نزدیک خود را پیدا کرده است. بنابراین، مارگوت به همراه بهترین دوست خود که فیلمساز است (رولاند باک سوم) و همچنین یک صدابردار به یک شهر حاشیه‌ای می‌روند تا بتواند دوباره با خانواده از دست رفته‌اش ارتباط برقرار کند. با این حال، همه چیز آنطور که به نظر می‌رسد نیست و مارگوت و دوستانش درگیر یک سرنوشت شیطانی می‌شوند.
فعالیت‌های ماوراء الطبیعه در طول این سال‌ها همیشه مجموعه‌ای بوده است که با شور و اشتیاق تماشاگران و واکنش‌ها به سکانس‌های مختلف ترسناک موجود در آن شناخته شده است؛ حتی در بدترین حالت خود، «فعالیت ماوراء الطبیعه» میزبان مجموعه‌ای از مفاهیم جذاب، ترس‌هایی با ساختار دقیق، و پایان های پُر تپش و تعلیق آفرین بوده است. این مجموعه فیلم به معنای واقعی کلمه هرگز یک فرنچایز اکشن سنگین نبوده است، اما سرعت در آن همیشه یک رُکن اساسی در پیشبرد روایت بوده است. برای مثال: اولین قسمت این فرنچایز دارای فضا و اتمسفر قابل لمس بود، زیرا فیلمنامه هوشمندانه آن شما را مجبور می‌کرد تا به تمام جزئیات بچسبید و حضور شبح‌آلود یک موجود شیطانی را درک کنید.
از طرف دیگر فعالیت فراطبیعی بر اساس بازده سرمایه‌گذاری پرسودترین فیلمی است که تاکنون ساخته شده؛ چرا که این فیلم با بودجه تولید ۱۵٬۰۰۰ دلار، چیزی در حدود ۲۰۰ میلیون دلار فروش کرده‌است. در واقع، کل فرنچایز تاکنون نزدیک به 900 میلیون دلار در باکس آفیس جهانی به ارمغان آورده است. همچنین لازم به ذکر است که «فعالیت ماوراء الطبیعه» و ادامه آن توسط استادان ژانر ترسناک یعنی شرکت Blumhouse Productions تولید شد که به خاطر ساخت بلاک‌باسترهای پرسود با حداقل بودجه شهرت دارند.
اما جدیدترین قسمت این فرنچایز یعنی Paranormal Activity Next of Kin به کلی فاقد تمام این شاخص‌های ذکر شده است. متأسفانه، Next of Kin حتی یک قطره از جادویی که این فیلم‌ها را در وهله اول اینقدر محبوب ساخته است، ندارد. برای مثال ساختار جامعه آمیش (منطقه حاشیه‌ای با مردمانی مرموز و فراری از تکنولوژی) که وقایع فیلم در آن صورت می‌پذیرد، مملو از احتمالات و تصاویر وهم انگیز است؛ اما داستان و پس زمینه نهایی که فیلم به آن پرداختهُ تنها ارزش دیدن و چرت زدن دارد.
از همان سکانس اول و به طور کلی از ریشه تمام اجزای این فیلم بوی تکرار و درجا زدگی می‌دهد. برای مثال: به نظر پس از نمایش هفت فیلم اکنون به یک سنت تبدیل شده است که شخصیت‌ها از طریق تحقیقات آنلاین درباره منشأ شیطان چیز‌هایی یاد بگیرند. اجرای این فرمول و اساسا بازگشت آن تاکتیک در اینجا به نظر کهنه می‌رسد. بنابراین، این فیلم صرفاً به تکرار اشعار گذشته در حالی که هیچ کاری با آنها انجام نمی‌دهد، می‌پردازد. من به عنوان یک دوست‌دار ژانر وحشت مخالف دنباله سازی نیستم، اما اگر این روش را امتحان می‌کنید، بهتر است با فرو رفتن قانع‌کننده در یک مفهوم جدید، یا حداقل اجرای باکیفیت زیرژانرهایی باشد که در سینمای وحشت معنی و مفهوم درستی پیدا کند.
با این تفاسیر ریبوت یا به‌روزرسانی فرنچایز Paranormal Activity در سطح تنبلی حد و مرزی نمی‌شناسد. در واقع این اثر چیزی شبیه به یک فیلم «فعالیت ماوراء الطبیعه» نیست؛ چرا که در آن تلاش شده این فیلم بیشتر شبیه آثاری چون Midsommar یا هر تعداد از فیلم‌های کالت مدرن باشد، آن هم بدون الهام! هیچ بهانه‌ای برای این سطح از فیلمسازی یا توهین به مخاطب وجود ندارد؛ زیرا انگار تا به حال کارگردان و سازندگان این اثر یک فیلم با کلیت یا مالکیت عمومی این فرنچایز را ندیده‌اند.
بنابراین در این میان طرح یک پرسش مورد نیاز است؛ آیا لازم است یک فیلم موفق بارها و بارها بازسازی شود تا زمانی که دیگر خوشایند نباشد؟! فرانچایز Paranormal Activity هرگز واقعاً فیلمی نبود که طرح‌های زیادی داشته باشد، حداقل فیلم اصلی ساخته اورن پلی این گونه به نظر می‌رسید. اما با این وجود تمام آثار قبلی حداقل دارای یک رخداد نسبتا وحشتناکی بود. اما قسمت جدید نه ترسناک است، و نه در اجرای صحنه‌ها جامپ اسکر مسخره‌اش نبوغی به خرج می‌دهد. به وضوح فیلم هیچ ترس واقعی برای مشغول نگه داشتن ما ندارد، شاید هرازگاهی ما را شوکه کند، اما در مجموع تماشای آن بسیار آزاردهنده است.
همچنین شخصیت‌ها در این فیلم هیچگونه عمق یا قوسی را تجربه نمی‌کنند. در واقع آنها چند اسم هستند که چیزی برای اضافه کردن ندارند. بنابراین، شما هرگز واقعاً خود را به هیچ‌کس از شخصیت‌ها در این نسخه «فعالیت ماوراء الطبیعه» نزدیک نمی‌کنید. به علاوه، آنها دائماً تصمیمات احمقانه می‌گیرند، در لحظات نامناسب فریاد می‌زنند، و با صدای بلند صحبت می‌کنند، بنابراین یک مخاطب چرا باید از چنین شخصیت‌هایی پیروی کند؟!
امیدوارم اگر دفعه بعد یا دنباله دیگری وجود داشت، تلاش واقعی برای فیلمنامه‌ای که ارزش برند Paranormal Activity را دارد، انجام شود. تا آن زمان صبورانه منتظر دیدن یک اثر وحشتناک برتر خواهم بود تا طعم بد این دنباله بی ربط را از دهانم پاک کند.
قسمت اول این فیلم به معنای واقعی کلمه ترسناک و مرموز بود . کارگردان قسمت اول با بودجه چند هزار دلار این فیلم رو ساخت و یه سود ۹۰ میلیون دلاری کرد به نحوی که رکورد جدیدی در سینما ثبت شد !!! من یادمه یه شب به صورت اتفاقی از یکی از کانال های تلویزیون فیلم رو دیدم تا مدت ها خوابم نبرد خخخخ !!!
ولی خب به قول نویسنده بعد از هفت قسمت دگه تکراری شده با این حال قسمت ششم نسبت خوب بود با اینکه دیگه ترسناک نبود . من که ترجیح میدم این قسمتشو ببینم
برای بار دهم سکوت بره ها رو نگاه کنی بهتره
فیلم تکلیفش با خودش مشخص نیست!
هیچ فیلم ترسناکی منو تا حالا نترسونده جززززززز
احضار صدا و سیما شما ایرانیا??????
جدیدا فیلم های ترسناک خوب از آب در نمیان
همش یا تو زیر زمین خونه ان، یا تازه رفتن یه خونه جدید و اتفاقات عجیب میفته، یا یه گروهن که به اجنه و ارواح علاقه دارن یا مسافرت و جنگل رفتن که جن و روح می بینن.
همین.
فیلم های ترسناک که متفاوت باشن و البته خوب باشن کم پیدا میشن. بهترین کارگردان ژانر وحشت گیرمو دل توروئه هنوز
ای بابا
خیلی دوست داشتم فیلم خوبی بشه
حیف