بررسی بازی Mario Party Superstars

ماریو نماد بزرگی در دنیای ویدیوگیم است و گل سرسبد نینتندو؛ غول بازی‌سازی و خلاقیت در این جهان سرگرم‌کننده. به جز بازی‌های اصلی ماریو که سالیان سال برای گیمرها خاطره‌سازی کردند؛ ماریو در بازی‌های دیگری هم حضور داشته و برخی از آنها توانستند خودشان به طور مستقل تبدیل به یک سری موفق بشوند. به جرات می‌توان گفت سری بازی‌های ماریو پارتی محبوب‌ترین و موفق‌ترین عنوان فرعی از دنیای بازی‌های ماریو به حساب می‌آید (بله، حتی موفق‌تر از سری ماریو کارت) و تا به امروز بیشتر از هفده بازی از آن روی کنسول‌های مختلف عرضه شده است. بازی Mario Party Superstars آخرین عنوان از این سری به حساب می‌آید و توانسته موفقیت بی‌نظیر عناوین قبلی را دوباره تکرار کند.

بررسی بازی Mario Party Superstars

امتیاز متاکریتیک: 79 امتیاز

امتیاز دهید:

• عالی
• خوب
• متوسط
• خوب نیست!
• ضعیف!

میانگین امتیاز کاربران 8

در دسترس برای:

بیشتر

ناشر بازی: نینتندو

سازنده بازی: نینتندو

سری بازی‌های ماریو پارتی همانطور که از اسم‌شان برمی‌آید، بازی‌هایی هستند که برای یک دورهمی خانوادگی یا دوستانه طراحی و ساخته شده‌اند. این سری بازی که عمری بیشتر از ۲۳ سال دارد هر بار با عرضه مینی‌گیم‌های متنوع چند نفره کاری کرده که بتوان این بازی‌ها را به تنهایی (با کمک هوش مصنوعی) یا با سایر دوستان تجربه کرد و از آنها لذت برد. مینی‌گیم‌های طراحی شده در این بازی‌ها عمدتا به شکلی هستند که برای هر کسی امکان تجربه آن وجود دارد؛ حتی اگر شخص مورد نظر تاکنون کنترلر یک کنسول بازی را در دستانش نگرفته باشد و به کلی با مقوله ویدیو گیم غریبه باشد.

درخشش ماریو پارتی در سالهای عرضه خود به حدی بود که دیگر برندهای دنیای بازی را وادار به تقلید از آن کند. اگر یادتان باشد سری بازی‌های کرش بندیکوت هم عنوانی با پسوند Bash داشت که در آن مینی‌گیم‌های متعددی وجود داشت و دیگر رقبای ماریو نیز سعی کردند که از جاده پولسازی که نینتندو تدارک دیده، جا نمانند.

اساسا سرآغاز راه این سری بازی‌ها با کنسول نینتندو ۶۴ و در اواخر دهه نود میلادی بود و این مسیر چند ساله در نهایت به آخرین کنسول نینتندو یعنی «سوییچ» رسیده است. بازی سوپر ماریو پارتی که دو سه سال پیش برای سوییچ عرضه شد تفاوت‌های زیادی را در این سری بازی‌ها ایجاد کرد که به مذاق عده‌ای خودش آمد و عده‌ای را نیز منتقد سرسخت آن کرد. بازی جدید اما سعی کرده که با تکرار فرمول موفقیت‌ بازی‌های قبلی دوباره شبیه به یک عنوان کلاسیک از این سری باشد با این تفاوت که مانند همیشه، اسانس خلاقیت نینتندو در آن کاملا حس می‌شود.

در بازی Mario Party Superstars ما در واقع نقبی به گذشته می‌زنیم و می‌توان گفت یک جورهایی با یک «بازسازی» روبرو هستیم. بازی پنج نقشه مختلف از بازی‌های قدیمی این سری یعنی عناوین ماریو پارتی ۱ تا ۳ را بازسازی کامل کرده و حالا با جزییات گرافیکی امروزی و تغییراتی تحول آفرین آنها را دوباره در این بازی عرضه کرده است. این پنج نقشه (یا به بیان بهتر، پنج صفحه بازی یا همان بوردگیم خودمان) محبوب‌ترین نقشه‌های سه‌گانه اولی بازی به شمار می‌آمدند و دوباره سر زدن به آنها پس از گذشت بیش از ۲۰ سال، برای هواداران قدیمی این سری حس و حال نوستالژی بسیار جذابی دارد. هواداران جدید نیز می‌توانند مطمئن باشند با بهترین نقشه‌های این سری بازی‌ها روبرو شدند.

شما می‌توانید در ابتدای هر بازی جزییات و قوانین بازی را تا حدی مشخص کنید. از اینکه اساسا چند نفر هستید (بازی به صورت یک تا چهار نفره به طور آفلاین و آنلاین قابل اجراست) گرفته تا تعیین مدت زمان بازی که از سی دقیقه تا دو ساعت متغیر است (بسته به اینکه می‌خواهید چند دست بازی کنید). حتی می‌توانید تعیین کنید که راهنمای مینی‌گیم‌ها برایتان به نمایش در بیاید یا نه و بازی حتی امکان انتخاب اینکه اساسا چه سبک مینی‌گیم‌هایی در طول بازی وجود داشته باشد هم به گیمرها داده است. شاید عده‌ای فقط دنبال مینی‌گیم ورزشی باشند و عده‌ای دلشان مینی‌گیم رکوردی و سرعتی بخواهد. همه چیز قابلیت شخصی سازی دارد!

اما صحبت از مینی‌گیم‌های بازی شد و باید بگویم که در اینجا با ۱۰۰ مینی گیم متنوع روبرو هستیم که همگی بازآفرینی مینی‌گیم‌های بازی‌های قبلی این سری هستند. این ۱۰۰ مینی‌گیم از دل بازی‌های ماریو پارتی ۱ تا ۱۰ که برای کنسول‌های پیشین نینتندو عرضه شده بود (مثل نینتندو ۶۴ و گیم کیوب و وی و وی یو) استخراج شدند و کاری کردند که این نسخه رسما دارای بیشترین مینی‌گیم‌ها و حالت بازی‌ها در بین تمام عناوین این سری باشد. خوشبختانه برای تجربه این صد مینی گیم لازم نیست که دائم در بازی پیشروی کنید و تمام آنها به طور یکجا در بخش Free Play در دسترس هستند تا به راحتی و از همان دقایق ابتدایی بازی، به تک تک‌شان سر بزنید.

پیش‌تر و در نسخه Mario Party The Top 100 که برای کنسول دستی Nintendo 3DS عرضه شده بود، ما شاهد بازسازی صد بازی اعصار گذشته این سری بازی‌ها بودیم اما تفاوتی که در اینجا شاهد آن هستیم در این است که اولا با گرافیک بهتری روبرو هستیم و در ثانی امکان بازی آنلاین فراهم شده و در نهایت اینکه یک سری تغییرات جزئی در بازی‌ها صورت گرفته تا آنها را جذاب‌تر از همیشه کند.

نکته قابل توجه در انجام این بازی‌ها این است که مانند نسخه قبلی بازی یعنی سوپر ماریو پارتی الزامی برای داشتن جویکان برای انجام بازی‌ها وجود ندارد و همه چیز بر اساس استفاده از «دکمه‌های کنترلر» طراحی شده است. این کنترل ساده باعث می‌شود که حالا در حین انجام بازی ۴ نفره الزامی به وجود ۴ جویکان نباشد و بتوان با پرو کنترلر هم بازی را پیش برد و البته که برای گیمرهایی که بازی را با شبیه ساز در پی‌سی اجرا می‌کنند هم خبری مسرت‌بخش خواهد بود چرا که حالا آنها هم می‌توانند با هر گیم پدی به تجربه این بازی بپردازند و به قابلیت‌های موشن کنترلر جویکان نیازی ندارند.

همانطور که گفته شد ماریو پارتی صد مینی گیم در خود جای داده و آنها را دسته بندی هم کرده است. برخی از بازی‌ها چهار نفره هستند و برخی دو به دو یا حتی یک به سه قابل بازی هستند. برخی از بازی‌ها نیز حالت دوئل دارند و تنها به صورت دو نفره قابل اجرا هستند. در کل باید گفت تنوع بازی‌ها آنقدری زیاد است که حتی پس از گذشت چند ساعت از سپری کردن بازی همچنان با بازی‌های جدیدی روبرو شوید و مجبور باشید تا قوانین آن را بخوانید و با یک بازی جدید سر و کله بزنید.

قوانین خود نقشه بازی یا همان بوردگیم نیز بسیار جذاب است. در اینجا هرکس بیشترین ستاره و سکه را توامان داشته باشد برنده میدان است. جمع آوری سکه و ستاره راه و روش‌های خاص خودش را دارد و بازی با آیتم‌هایی که در طول مسیر بوردگیم و از طریق یک فروشگاه در اختیار گیمرها قرار می‌دهد، چالش بازی را دوچندان می‌کند. این آیتم‌ها یا برای خودتان قابل استفاده است و یا می‌توانید آنها را مثل یک بلای آسمانی بر سر رقبای خود بیاورید و مثلا سکه و ستاره‌شان را بدزدید! نکته جالب اینجاست که اگر جمع گیمرهای در حال بازی با روند آن «حال» کرد؛ می‌تواند در هر لحظه از بازی «تعداد دست‌ها» را بیشتر کند تا بازی بیشتر به طول بینجامد. این اتفاق تایید هر ۴ نفر را می‌خواهد و یک کنترلر (بازیباز) نمی‌تواند به تنهایی مدت زمان بازی را یکباره بیشتر کند. در واقع بازی در عین ایجاد یک رقابت نفس‌گیر، وحدت گیمرها را نیز در نظر گرفته است.

ما با ده شخصیت طرف هستیم که همگی از بازی‌های قبلی هستند و خبری از کاراکتر جدیدی نیست. هیچ تفاوتی هم بین این ده شخصیت وجود ندارد و آنها مثل مهره‌های چوبی یک بازی رومیزی می‌مانند و قرار نیست ویژگی خاصی در آنها ببینیم که نسبت به هم برتری پیدا کنند. داستان خاصی برای وجود این ده نفر در بازی در نظر گرفته نشده و اساسا قرار هم نیست ماریو پارتی داستان داشته باشد! خود سازندگان نسبت به اینکه برخی مواقع دیالوگ‌های پیش از شروع بازی خیلی بیش از حد می‌شوند آگاه هستند و قابلیت «تندخوانی» را برای این بخش در نظر گرفتند که با فعال کردن آن می‌توان سریع‌تر به سراغ اصل داستان یعنی همان مینی‌گیم‌های دوست داشتنی رفت!

گرافیک بازی همان چیزی است که از یک بازی ماریو پارتی انتظار می‌رود. بازسازی بازی‌ها و نقشه‌های قدیمی با دقت تمام صورت گرفته و وجود المان‌های مختلف از سری بازی‌های ماریو کاری کرده که هواداران این لوله کش ایتالیایی از دیدنشان ذوق کنند. صداگذاری و موسیقی بازی مانند تمام بازی‌های ماریویی! بی‌نظیر است. سازندگان برای هیجان انگیز کردن بازی‌ها به درستی از موسیقی استفاده می‌کنند و در تمام مدت تجربه بازی، این آواهای جادویی در خدمت بازی هستند و اتمسفر بازی را دوچندان جذاب می‌کنند.

بیشتر بخوانید:

• بررسی بازی Judgment – کارآگاه کاراته‌باز
• بررسی بازی Yakuza 6 ؛ اژدهای دُجیما وارد می‌شود
• بررسی بازی Yakuza Like A Dragon – خیابان‌ها و اژدهایان

ویژگی جدید و منحصر به فردی که در بازی گنجانده شده قابلیت صحبت کردن حین بازی با استیکرها است. این موضوع هم نمک بازی را بیشتر کرده و هم اینکه می‌تواند تبدیل به یک روش بازی کردن بشود! استیکرهای چاق سلامتی که در بازی وجود دارند و برای چت کردن به کار می‌روند، در هر لحظه و هر کجا قابل ارسال هستند و برخی از آنها بزرگتر از حالت معمولی هم هستند. گیمرها می‌توانند با ارسال چندباره آنها (که اتفاقا با پخش صدایی در پس زمینه هم همراه است) کاملا حواس دیگران را در نقاط حساس بازی پرت کنند و ناجوانمردانه، بازی را به نفع خود پیش ببرند!

تنها نکته ناامید کننده بازی اینست که بازی کم است! شاید این حرف در مورد یک عنوان که صد مینی گیم مختلف را در دسته بندی‌های گوناگون تدارک دیده حرف عجیبی به نظر برسد اما واقعیت اینجاست که تمامی محتوای بازی یک بازسازی هستند. وجود پنج نقشه از شماره‌های ماریو پارتی ۱ تا ۳ کم به نظر می‌رسد و می‌تواند در دراز مدت بازی را با وجود صد مینی گیم، به تکراری شدن بکشاند. اگرچه این پنج نقشه قابلیت‌های زیادی دارند که کشف کردن آنها خودش نیازمند چند دست بازی کردن در هر کدام از آنهاست اما جای خالی نقشه‌هایی از بازی‌های گیم کیوب و وی و حتی بازی‌های متعلق به کنسول‌های دستی نینتندو واقعا خالی به نظر می‌رسد. هرچند می‌توان امیدوار بود که این مراحل تنها به بازی اصلی تعلق دارد و شاید DLCهایی در راه باشد که شامل نقشه‌های جدید بشود.

بازی Mario Party Superstars یک پکیج کامل و جدید از سری بازی‌های ماریو پارتی است که می‌تواند یک جمع چند نفره را حسابی بخنداند و سرگرم‌شان کند. بازی‌ها با هر کنترلری قابل اجرا هستند و برای هر سطح گیمری، از ناوارد تا وارد جذاب به نظر می‌رسند. ماریو پارتی سوپراستارز بهترین ماریو پارتی است که تا امروز عرضه شده و هرچند شاید محتوای چندان جدیدی برای گیمرهای قدیمی‌تر نداشته باشد اما بازسازی بازی‌های قدیمی این برند ۲۳ ساله، به خودی خود بسیار هیجان انگیز است و می‌تواند ساعت‌های متمادی، همه و همه را سرگرم کند!

ویجی لاگ: چرا باید نینتندو سوییچ بخریم؟

خلاصه بگم که...

بازی ماریو پارتی سوپراستارز یک بازی سرگرم کننده برای همه جمع‌های دوستانه و خانوادگی است و شامل صد مینی گیم مختلف در پنج نقشه بزرگ و پر و پیمان! بازی‌های گنجانده شده در آن قوانین جالبی دارد و برای همه اقشار و سنین جذاب است.

می‌خرمش

پاراگراف آخر این مطلب را یک بار دیگر بخوانید، واقعا اگر نینتندو سوییچ دارید، ظلم به خودتان است که این بازی را تهیه نکنید. حتی اگر یک نفره بازی‌ها را پیش می‌برید می‌توانید به هوش مصنوعی قدرتمند بازی تکیه کنید و یا از تجربه آنلاین آن لذت ببرید.

نمی‌خرمش

دلیلی برای نخریدن بازی وجود ندارد، ماریو پارتی سوپراستارز از اوجب واجبات هر گیمری است که با کنسول آخر نینتندو سر و کار دارد.