تیم ویجیاتو: بهترین بازی‌های دونفره‌ای که بازی کردیم

بازی‌های ویدیویی تعاملی‌ترین شکل سرگرمی توی تاریخ هستن. بازی‌ها این فرصت رو به ما می‌دن تا قصه‌های مختلف رو ببینیم، تو دنیاهای مختلف ماجراجویی کنیم و توی بعضی از اون‌ها، حتی به همراه بهترین دوست‌هامون تمام ماجرا رو جلو ببریم. ما این هفته تو تحریریه ویجیاتو تصمیم گرفتیم تا سراغ تک بچه‌ها بریم و ازشون بپرسیم بهترین بازی دونفره‌ای که بازی کردن چیه!

کسایی که من رو دنبال میکنن میدونن که چقدر فن سری سولز و کارهای میازاکیم و به جرات میتونم بهتون بگم که دو نفره تجربه کردن این بازی‌ها خیلی حال میده. اولا اینکه احتمالا اون نفر دوم یه چیزی بیشتر از شما میدونه و میتونه هم مکانیزم‌های بازی رو براتون توضیح بده و هم یکم توی فایت‌ها کمکتون کنه. اینجوری تجربه به اصطلاح سخت سری سولز هم واستون ساده‌تر میشه و کلا فاز بازی خیلی باحال و دوست داشتنی میشه. بنابراین اگه یه روزی دلتون خواست بازی کنید سری سولز رو حتما یادتون باشه که گزینه دو نفره بازی کردن کل این سری هم جلوی روتونه میتونید ازش استفاده کنید.

تو سال‌های گذشته بازی‌های زیادی رو با دوست‌ها یا خانواده تجربه کردم. اما اگر بخوام تمام این‌ سال‌هارو زیر ذره‌بین بذارم و ببینم حین تجربه کدوم بازی بیشترین لذت رو بردم بدون شک میگم Splinter Cell: Conviction. یادمه بخش دو نفره بازی رو با پسر خالم تجربه کردم. هرکدوم کنترل یکی از کارکتر‌هارو دست گرفتیم و وارد مراحلش شدیم. چرا میگیم دلمون برای سری Splinter Cell تنگ شده؟ چون یه اکشن/مخفی‌کاری واقعی بود. می‌تونستی استراتژی داشته باشی و اون رو تو هر مرحله پیاده کنی.
“من از پنجره میرم تو از در وارد شو” یا ” تا ۳ میشمرم بعد شلیک می‌کنیم، ۱… ۲… ۳!” اینا همه دیالوگ‌های آشناییه که از زمان تجربه Conviction بخاطر دارم. یه اکشن بی‌نقص که کنار بخش داستانی جذابش باعث شد چنین خاطراتی رو سال‌ها ازش همراه داشته باشم‌. خاطراتی که متاسفانه با بازی‌های فعلی قابل تکرار نیستن و معلوم نیست آیا یوبی‌سافت باز هم قادر به باز‌سازیشون هست یا نه!

زمستون پارسال با پدرام It Takes Two رو بازی کردیم و گرچه ما به هیچ عنوان زن و شوهر نیستیم و نبودیم و نخواهیم بود! ولی رفاقتمون خیلی ریشه‌دار و قدیمیه. به همین دلیل، همیشه با هم بحث و جدل داشتیم سر موضوعات مختلف. این بازی هم هدفش این بود که بهمون یاد بده چطور باید دو نفری یه موضوع هر چقدر پیچیده رو حل کنیم. و واقعا به من یکی که خیلی چسبید. گیم فوق‌العاده‌ای بود و توصیه می‌کنم حتما بازی کنید. از اون گیما که فکرشم نمی‌کنی بازی خوبی بشه ولی میاد و جایزه‌های بهترین بازی سال رو هم درو می‌کنه. این خط و این نشون.

هر کسی رو گیر آوردید بنشونیدش پای پی سی و کنسول و باهاش حتما It Takes Two بازی کنید.

اخیرا با یکی از دوستام A Way Out رو تموم کردم و وقتی هم که It Takes Two بالاخره به گیم پس اضافه شد، بلافاصله زدیم دانلود و الان که این مطلب رو می‌خونین دیگه تقریبا نزدیک به تموم کردنش هستیم. دیگه می‌دونید که این دوتا بازی چقدر سرگرم‌کننده و خوش‌ساختن، مخصوصا It Takes Two که فکر کنم همه قبول داشته باشن بهترین بازی کوآپ دونفره تاریخه.

ولی دلم می‌خواد به یه تجربه دونفره دیگه هم اشاره کنم که یادمه بسیار دوستش داشتم. Splinter Cell Conviction جدای بخش داستانیش، یه کمپین دو نفره هم داشت که یادمه چقدر بازی کردنش حال می‌داد. معمولا از Conviction زیاد انتقاد می‌شه بابت اکشن‌تر بودنش نسبت به بقیه نسخه‌های سری، ولی به نظرم شبیه‌‌ترین چیزیه که به یه بازی جان ویک داریم. حالا فرض کنید با هم‌بازیتون در نقش دوتا جان ویک همکار قرار بگیرید. این به نظرم بهترین توصیفیه که می‌شه راجع به بخش دونفره Conviction کرد، و اگه شرایطش رو داشتید پیشنهاد می‌کنم حتما اون رو تجربه کنید.

شما چه بازی‌ای رو به والدین پیشنهاد می‌کنید؟

این لیست ما از بهترین بازی‌های دونفره بود. یادتون نره که تو بخش نظرات، پیشنهادات خودتون از این جور بازی‌های خاص و منحصر به فرد رو برامون بنویسین!