بهترین فیلم‌های تاریخ سینما با پایان‌های غافلگیرکننده

همه ما به عنوان یک مخاطب خاص سینما، چه اهمیتی به اعترافش داشته باشیم یا نه، عاشق پایان‌های خوش هستیم. دیدن خوشحالی شخصیت‌هایی که بیش از 90 دقیقه برای آشنایی با آنها وقت صرف کرده‌ایم، احساس خوبی است، اگرچه گاهی اوقات می‌توان هیجان بیشتری را با یک شوک کامل به یک فیلم وارد کرد. خوشبختانه، کارگردان‌های زیادی وجود دارند که مایلند فیلم‌هایی بسازند که تماشاگر را در هنگام پخش تیتراژ کاملاً بهت زده کند. چنین فرمولی در طول سال‌ها به‌ صورت ویژه در فیلم‌های مهیج و ترسناک استفاده شده است. انگیزه اصلی این فیلم‌ها ایجاد تعلیق و سپس غافلگیر کردن شما در زمانی است که انتظارش را ندارید، این روش رضایت فوق العاده‌ای را برای مخاطب به ارمغان می‌آورد و همچنین می‌تواند ذهن شما را منفجر کند. حالا ما در ویجیاتو قصد داریم بهترین فیلم‌های تاریخ سینما با پایان‌های غافلگیرکننده را معرفی کنیم.

The Usual Suspects | 1995

بزرگترین ترفندی که شیطان تا به حال انجام داده این بود که دنیا را متقاعد کند که او وجود ندارد. این شاه‌کلید سناریویی است که در این اثر خودنمایی می‌کند. فیلم شبه کلاسیک و نئو نوآر «مظنونین همیشگی» ساخته برایان سینگر که با یکی از شگفت‌انگیزترین چرخش‌های سینمای مدرن به پایان می‌رسد، بدون شک یکی از آثار شاخص این لیست است. پیچ و تاب غافلگیرکننده‌ای که در انتهای The Usual Suspects به نمایش در می‌آید یک نبوغ محض است. فیلم «مظنونین همیشگی» با فیلمبرداری و ویرایش ماهرانه، طرح ساده‌ای را به مخاطب ارائه می‌دهد و سپس لایه‌های فریب، پیچ و تاب و خشونت را پیش از بیرون کشیدن فرش از زیر پای مخاطب، روی هم می‌ریزد.

Seven | 1995

هفت، به عنوان یکی از شاخص‌ترین آثار دیوید فینچر در این فهرست، یک فیلم سیاه و زننده با پایانی تاریک و کاملا تکان دهنده است. پایانی که در آن بازی برد پیت، مورگان فریمن و کوین اسپیسی فوق‌العاده است. فیلم هیجان‌انگیز هفت ساخته دیوید فینچر مملو از لحظات غافلگیرکننده و مبهوت کننده است، با کشف هر قربانی جدیدی که مثله شده، فضای فیلم به طور فزاینده‌ای وحشتناک می‌شود، زیرا یک قاتل زنجیره‌ای با الهام از هفت گناه مرگبار کبیره، کسانی را که می‌داند در ارتکاب آن‌ها مقصر هستند، از روی زمین برمی‌دارد. با این حال، یک صحنه از فیلم به طور خاص در حافظه ماندگار می‌شود، و آن پایان دلخراش کار است؛ پایانی مخوف که تا امروز از ذهن و روان مخاطب پاک نشده است.

Oldboy | 2003

فیلم کره‌ای Oldboy نه تنها دارای یکی از بهترین چرخش‌های غافلگیرکننده پانزده سال اخیر است، بلکه می‌توان آن‌ را یکی از بهترین فیلم‌های برتر قرن نیز نام‌گذاری کرد. سبک این فیلم که توسط پارک چان ووک ساخته شده بخشی درام، بخشی عاشقانه و تماما رازآلود است. گذشته‌ای تاریک، موضوع انتقام و موارد خاص دیگر برای نمایش یک پایان جهنمی در Oldboy باهم ترکیب می‌شوند. بنابراین فیلم اولدبوی یکی از آثار مهم این لیست است که اگر تاکنون آن را مشاهده نکرده‌اید، اکنون بهترین زمان برای تماشای آن است.

---

---

Shutter Island | 2010

جزیره شاتر یکی از مهم‌ترین همکاری‌های اسکورسیزی و دی‌کاپریو است که با نمایش پایانی تکان‌دهنده و هیجان‌انگیز به عمق روان‌ مخاطب خود شیرجه می‌زند. جزیره شاتر، مارشال آمریکایی تدی دانیلز (دی کاپریو) و شریک جدیدش چاک (مارک روفالو) را دنبال می‌کند که از بیمارستان جنایی اشکلیف بازدید می‌کنند تا ناپدید شدن زنی را که در آنجا زندانی شده است، بررسی کنند. اما این تنها شروع ماجرایی مخوف و غافلگیرکننده است که همه چیز را به سمت آشفتگی و تاریکی سوق می‌دهد. اگرچه شاید این فیلم شامل بهترین کارگردانی اسکورسیزی نباشد، اما همچنان معمایی درخشان را ارائه می‌دهد که بینندگان را به مسیری پر پیچ و خم با پایانی غیرمنتظره هدایت می‌کند.

The Sixth Sense | 1999

اگر کارگردانی وجود داشته باشد که فیلم‌هایش با یک پایان تکان دهنده همیشگی شناخته می‌شود، آن M. Night Shyamalan است؛ مردی که از چیزی جز این لذت نمی‌برد که مخاطبش را به یک احساس امنیت کاذب سوق دهد و سپس دنیایی را که ساخته است روی سر آن‌ها بچرخاند و چیزی دیگر رقم‌بزند. او این کار را در فیلم‌های «Unbreakable» و «The Village» نیز به خوبی انجام داد، اگرچه معروف ترین پایان شوکه کننده او در اولین فیلم بزرگش، در سال 1999 یعنی The Sixth Sense معنی می‌شود. داستان درباره بچه‌ای به نام کول (هیلی جوئل اوسمنت) است که سعی می‌کند با این واقعیت کنار بیاید که می‌تواند افراد مرده را از طریق جلساتی با یک روانشناس کودک (بروس ویلیس) ببیند.

این فیلم برای چند هفته در صدر باکس آفیس بود، احتمالاً به این دلیل که همه می‌خواستند فوراً به عقب برگردند و دوباره آن را تماشا کنند تا همه سرنخ‌هایی را بیابند که منجر به یک پایان شوکه‌کننده آن شده بود. پایان ویژه فیلم «حس ششم» در آن زمان به عنوان یکی از تکان دهنده ترین پایان‌های یک فیلم در نظر گرفته شد، که این اتفاق به فیلم شیامالان یک وضعیت کالت می‌داد.

The Mist | 2007

اقتباس فرانک دارابونت از رمان استفن کینگ، فیلم‌های هیولایی را به سطح جدیدی می‌برد و داستان را به گونه‌ای بازنویسی می‌کند تا پایان کاملاً ویرانگری را در بر بگیرد. اقتباس فرانک دارابونت از رمان «مه» استفن کینگ حتی قبل از اکران آن جنجال برانگیخت، زیرا کارگردان تصمیم گرفت پایان متفاوتی داشته باشد. هنگامی که نویسنده تغییرات را تأیید کرد، طرفداران کینگ آسوده خاطر شدند، اگرچه تنها مردی (شخص کینگ) که یک عمر را صرف کندوکاو در این تاریکی کرده است، می‌تواند ادعا کند که از آن لذت می‌برد یا خیر. این فیلم درباره گروهی از مردم است که در یک سوپرمارکت توسط یک مه مرگبار پر از موجودات مخوف به دام افتاده‌اند که باید از‌ان جان سالم به در ببرند.

Psycho | 1960

امروزه اگر به پایانی پیچیده فکر کنید بدون شک فیلم کلاسیک آلفرد هیچکاک، روانی، ناگزیر به ذهنتان خطور می‌کند. اما چرا؟ چون یکی از اولین فیلمسازانی که هنر پیچ و تاب و چرخش‌های غافلگیرکننده را به درستی درک کرد، کسی نبود جز شخص آلفرد هیچکاک؛ در طی سال‌ها برند خاص تعلیق آلفرد هیچکاک لقب شایسته‌ای را برای او به ارمغان آورد، چیزی که او در طول بیش از پنج دهه زندگی حرفه‌ای متمایز خود آن را به طور مداوم ارائه داد. اما شاید معروف ترین پایان شوک‌آور او همان پایانی باشد که برای Psycho طراحی کرد، داستان نورمن بیتس (آنتونی پرکینز) و مُتل خانواده‌اش. در حالی که ضربه زدن به جانت لی در زیر دوش بدون شک شناخته‌شده‌ترین صحنه فیلم است، اما تکان‌دهنده‌ترین لحظه در مراحل پایانی اتفاق می‌افتد.

جالب است بدانید هیچکاک تمام تلاش خود را کرد تا این پیچ و تاب ویژه را مخفی نگه دارد، بنابراین او از بازیگران و گروه خود خواست سوگند یاد کرده که رازداری کنند و از مردم درخواست کرد که در تبلیغات دهان به دهان فیلم درباره پیچ و تاب پایانی آن سکوت کنند. البته هیچکاک استاد غافلگیری بود و شوک های واقعی هم در ابتدا و هم در پایان این فیلم در انتظار مخاطب است.

---

---

Fight Club | 1999

این فیلم امروزه به عنوان یک کلاسیک کالت در نظر گرفته می‌شود، اما Fight Club در سال 1999 در سینماها با بی‌مهری روبرو شد. فیلم جذاب دیوید فینچر قربانی یک کمپین بازاریابی نادرست توسط استودیویی شد که این کار را به صورت واقعی درک نکرده بود. اما افشا‌گری بزرگ در کلوپ مبارزه دیوید فینچر از همان ابتدا آشکار است، البته اگر بدانید کجا را باید نگاه کنید. با این حال، چه در جریان باشید چه نباشید، پایان این اثر همچنان یک غافلگیری رضایت بخش است. بدون شک این اثر یکی از بهترین فیلم‌هایی است که تاکنون ساخته شده، همچنین Fight Club یکی از خاص‌ترین پایان‌های پیچ‌خورده‌ای را دارد که تا به حال دیده شده است.

The Others | 2001

این واقعیت که «دیگران» اثر آلخاندرو آمنابار توانست تماشاگران را شوکه کند، آن هم دو سال پس از «حس ششم» اثر ام نایت شیامالان، گواهی بر رویکرد ماهرانه آمنبار به ژانر وحشت دارد. این فیلمساز اسپانیایی-شیلیایی پس از تولید فیلم گفته بود که وقتی نوبت به نوشتن فیلمنامه می‌رسد، او ابتدا با نوشتن پایانی پیچیده شروع کرده است. سپس شروع را نوشته و سپس با گردآوری نکات میانی درست فیلم‌نامه را به پایان رسانده است. وقتی «دیگران» را دوباره تماشا می‌کنید، متوجه می‌شوید که دو قسمت اول فیلم مملو از نکات ظریف در مورد پایانی است که خواهیم دید، و قسمت پایانی فیلم چیزی است که اکثر بینندگان را پس از تماشا اولین بار ‌آن در شوک فرو برد. اما با اجرای برجسته نیکول کیدمن، فیلم The Others ساخته الخاندرو آمنابار شبیه یک فیلم خانه جن زده سنتی است، اما درست تا پایان تکان دهنده فیلم همه چیز درهم می‌ریزد.

The Prestige | 2006

فیلم‌های کریستوفر نولان چیزی فراتر از پیچش‌های تکان دهنده هستند، اما این کارگردان نیز عاشق خلق پایان‌های شوکه‌کننده است. از «ممنتو»، فیلم هیجان‌انگیز روان‌شناختی نئو نوآر او، تا «بین ستاره‌ای»، حماسه علمی تخیلی حیرت‌انگیزش، نولان به‌خاطر پرده‌های سوم غافلگیرکننده‌اش به شهرت رسیده است. در حالی که فیلم‌های ذکر شده نمونه‌های عالی از این موضوع هستند، اما پیچش‌های پرمفهومی که بیننده را گیج می‌کنند، فاکتور شوک شدن را تا حدودی کاهش می‌دهد. برای مثال: کریستوفر نولان دوست دارد مخاطبان خود را به چالش بکشد و هیچ کجا این واضح تر از Memento نیست؛ اما حتی وقتی همه سرنخ‌ها را کنار هم می‌گذاریم، هیچ چیز نمی‌تواند ما را برای نمایش بزرگ نهایی فیلم آماده کند. ولی این مورد در فیلم The Prestige نولان صدق نمی‌کند، فیلمی کم‌‌ترپیچیده (اما به همان اندازه جذاب) او که تماشاگران را از مشاهده یک پایان دوگانه غیرمنتظره به لرزه درآورد.