نقد انیمیشن Ron’s Gone Wrong – شورش ماشین‌ها

اگر در دهه سوم از زندگی‌تان هستید، احتمالاً خود را از نسل آخرین بچه‌هایی می‌دانید که کودکی واقعی را تجربه کرده‌اند. کودکی که در آن خاطرات و شیطنت‌های بچه‌گانه در محله و دوچرخه سواری «بدون دست» به شما حس برتری نسبت به نسل جوانی که در عصر گوشی‌های هوشمند و اینترنت پرسرعت بزرگ شده‌اند می‌دهد. حالا انیمیشن «ران اشتباه رفته» غافل از منحصر به فرد بودن شما، چشمانش را به سوی این شوربَختان عصر حاضر معطوف می‌کند. در ادامه با نقد انیمیشن Ron’s Gone Wrong همراه ویجیاتو باشید.

ژان فیلیپ واین و سارا اسمیت به عنوان سازندگان این اثر به طرز ماهرانه‌ای مضامین جدی را در قالب کمدی و اکشن می‌بافند؛ به همین دلیل، داستان بزرگ شدن در دنیایی تحت سلطه فناوری، آن‌هم تنهایی و با محرومیت اقتصادی، نه تنها لحظات عاطفی را برای شما خلق می‌کند، بلکه با نگه داشتن شما پای اثر، لب‌هایتان را نیز به خنده وادار می‌کند.

انیمیشن «ران اشتباه رفته» داستان بارنی، یک دانش‌آموز مدرسه‌ای منزوی و دوست رباتی‌ و سخنگو او ران است که قرار است «بهترین دوست خارج از جعبه» او باشد. نقص‌های خنده‌دار ران که در پس‌زمینه عصر رسانه‌های اجتماعی رخ می‌دهد، آنها را وارد سفری پر اکشن می‌کند که در آن پسر و ربات با یک آشفتگی شگفت‌انگیز، با دوستی واقعی کنار می‌آیند.

در واقع بارنی پودوسکی (جک دیلن گریزر) 13 ساله، نوجوانی مبتلا به آسم است که با پدر بیوه خود (اد هلمز) و مادربزرگ بلغاری عجیب و غریبش (اولیویا کولمن) زندگی می‌کند. او که در ایجاد ارتباط با محیط اجتماعی اطرافش مشکل دارد، از طریق یک رابطه دوستی، اعتماد به نفس پیدا می‌کند. اما دوست او کیست؟ یک B-Bot نادرست (روبات تخم مرغی که تمام داده‌های آنلاین خود را استخراج می‌کند تا بهترین دوست بارنی شود) که او به عنوان هدیه تولد می‌گیرد.

شاید با این پیش زمینه و خلاصه داستان، خیلی‌ها بگویند شبیه این اثر را بارها دیده‌ایم؛ اما اجازه ندهید پیش فرض ساده فیلم شما را فریب دهد. علیرغم شباهت موضوعی این انیمیشن به «The Mitchells vs The Machines» که آن نیز در سال 2021 به نمایش درآمد، اما «ران اشتباه رفته» برداشتی بسیار روشن‌تر ارائه می‌دهد. این اثر یک غوغای هوشمندانه و لذت بخش است که التهابات ظریف و کوبنده مصرف‌گرایی و فناوری‌های بزرگ را مطرح می‌کند. جدای از آن، این انیمیشن به نسبت «میچل‌ها در برابر ماشین‌ها» فیلم خنده‌دار تری هم هست.

یکی از نکات قابل ستایش این انیمیشن خلق شخصیت‌های رنگارنگ با لحن کارتونی شیرین است؛ برای مثال از بارنی و ران بگیرید تا ربات‌های تهاجمی و خالق آرمانگرای آن‌ها که با احساس به تحقق رویای دوران کودکی‌اش این ماشین‌ها را ساخته و همچنین مادربزرگ قهرمان بارنی که یک زن ارشد است که به مشارکت خود در سرنگونی کمونیسم افتخار می‌کند. در واقع یکی از درخشان ترین نقاط تولید این اثر خلق این شخصیت‌های متنوع در چارچوب یک اکشن روان است.

جدای از این سازندگان همچنین به طور قانع کننده‌ای پویایی روابط بین جوانان را به تصویر کشیده‌اند. برای مثال ما به واسطه ربات‌های هوشمندی به نام بی‌بات متوجه می‌شویم جوهر دوستی این نیست که چیزهای یکسانی را دوست داشته باشیم و بدون انتقاد از طرف مقابل آن را تحسین کنیم، بلکه در تبادل تجربیات و گشایش در برابر نیازهای دیگران است که دوستی واقعی شکل می‌گیرد. بنابراین، الگوریتمی که ران و بارنی در طول انیمیشن به صورت ناآگاهانه با هم می‌نویسند، این حقیقت ساده را به زیبایی آشکار می‌کند.

ایراداتی که شخصیت‌های این انیمیشن با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، اگرچه خنده دار است، اما در واقع استعاره‌ای از پیوندی است که بین آنها شکل می‌گیرد. وقتی بارنی به ران می‌گوید: «به تو یاد می‌دهم که دوست من باشی»، او متوجه نمی‌شود که این روند نه تنها ربات بلکه خودش را نیز تغییر خواهد داد. به لطف این نکات، انیمیشن «ران اشتباه رفته» سینمایی است که هم برای والدین و هم برای فرزندان جذاب است. سازندگان به روشی ظریف و خنده دار به ما یادآوری می‌کنند که آنچه در ابتدا به عنوان یک نقطه ضعف در نظر می‌گیریم ممکن است به یک مزیت تبدیل شود، و استفاده عاقلانه از فناوری و رسانه‌های اجتماعی باعث از دست دادن دوستان حقیقی نیست.

جدای از این نقد زیرکانه اثر به شرکت‌های بزرگ تکنولوژی‌های هوشمند نیز جای ستایش دارد. برای مثال: در جنبه شرور کار، ما شخصیتی به نام اندرو موریس را داریم که به عنوان یک مدیر بالا رتبه، کسی است که ابایی ندارد اعتراف کند از B-Bots برای جاسوسی از همه برای هر هدفی که می‌خواهد استفاده می‌کند، مانند شکار ران به عنوان یک ربات خراب، برای جلوگیری از سقوط بازار سهام. همانطور که موریس در مورد استفاده از این فناوری برای سود خود محسوس است، فیلم نیز در مورد افرادی که به آنها ارجاع می‌دهد کاملا محسوس است. در واقع مدیر عامل اپل، تیم کوک ظاهری شبیه به موریس این فیلم دارد و تقریباً نماینده هر کسی است که هر نوع رسانه اجتماعی را راه اندازی کرده است.

اما به همان اندازه که سازندگان فیلم رویکردی متفکرانه به هسته داستان سرایی داشتند، بقیه فیلم نیز در کنارهم قرار دادن عناصر عالی هستند و در واقع این اثر از جهت فنی زیبا به نظر می‌رسد. به طور کلی این یک فیلم انیمیشن دیگر است که کمی بیش از حد مدیون فرمول فیلم بزرگ « E.T » ساخته اسپیلبرگ است، به خصوص با توجه به نیروی زیادی که ران را از بارنی دور می‌کند و آن دو را به سمت یک ماجراجویی دوستانه فراری می‌دهد. دوستی بارنی و ران شیرین و پیچیده است و به لطف صداپیشگی و صداگذاری قوی، تماشای آن اغلب مفرح است. به همه اینها، پیام‌های بسیار ساده‌ را نیز اضافه کنید که شایسته توجه است، پیامی که شاید نوجوانان را متوجه کند که زندگی اینترنتی مهم‌ترین زندگی نیست.

شخصا به عنوان یک مخاطب پس از تماشای چنین اثری احساس می‌کنم این فیلم خیلی چیزها را درست می‌کند. از اضطراب ناگزیر به هدایت زندگی به عنوان یک نوجوان در سال 2021، تا تأثیر خیره کننده‌ای که فناوری بر زندگی روزمره ما می‌گذارد، و اینکه چقدر ایده ما از کودکی در طول سال‌ها تغییر کرده است. اگر یک پیام در Ron’s Gone Wrong وجود داشته باشد، این پیامی برای ما است که دستگاه‌هایمان را زمین بگذاریم و معنای تفریح آفلاین را دوباره کشف کنیم. و چیزی که بیشتر از همه در مورد این فیلم دوست داشتم این است که چگونه آن را بدون موعظه یا شعار بیان می‌کند. این اثر صرفاً با نشان دادن اینکه بارنی و ران چقدر با هم سرگرم می‌شوند، ما را به آرزوی روزهایی می‌اندازد که می‌توانستیم بیرون برویم و بازی کنیم.

البته باید توجه کرد در حالی که Ron’s Gone Wrong به ما می‌گوید که لحظه‌ای وقت بگذاریم و از دنیای اطراف خود قدردانی کنیم، اما همچنین تصدیق می‌کند که چگونه فناوری اکنون برای همیشه در زندگی ما جاسازی شده است. این تکنولوژی امروزه نحوه ارتباط همه است. برای مثال پدر بارنی از این طریق امرار معاش می‌کند. این گونه است که بارنی در نهایت رمز داشتن یک زندگی اجتماعی موفق را می‌شکند. این فیلم تمام راه‌هایی را که فناوری ما را شکست داده است، بیان می‌کند، اما این کار را بدون نادیده گرفتن همه خوبی‌هایی که به همراه داشته انجام می‌دهد.

در نتیجه باید گفت: Ron’s Gone Wrong شبیه یک فیلم انیمیشن است که از ژانر «فیلم برای بچه‌ها» فراتر رفته و وارد فضای «فیلم خانوادگی» شده است. این اثر سرگرم‌کننده و خنده‌دار و همچنین دلنشین و کمی دلخراش است؛ در واقع داستان خوبی است که خیلی خوب اجرا شده است. این فیلم حاوی یک داستان بسیار بزرگسال است که از طریق یک فیلم کودکانه روایت می‌شود. کاری که دیزنی و پیکسار همیشه به خوبی انجام داده‌اند. و این بسیار خوشحال کننده است که می‌بینیم استودیو نوپا Locksmith آن را به خوبی در اولین کار خود انجام می‌دهد.

در پایان این نکته را باید اعلام کرد که ممکن است این اثر اسکار را به خانه نبرد، اما دیدن این فیلم با بچه هایتان ممکن است یکی از آن لحظات به یاد ماندنی عالی باشد که شما به عنوان یک خانواده دارید. در هر صورت، بچه‌های شما را با این ایده آشنا می‌کند که سینمای خوب چیزی فراتر از کارتون‌های رنگارنگ است. لحظات آموزشی بسیار زیادی در این فیلم وجود دارد که می‌تواند جرقه گفتگوهایی در مورد امنیت آنلاین، و انتظارات افراد دیگر، و دوستی‌ها، و روابط درون خانواده باشد.