ایده ساخت Assassin’s Creed چطور شکل گرفت؟

اگر در قلعه­‌ مصیاف محبوس شده باشید، قاعدتا نام سری Assassin's Creed به گوشتان خورده است. فرنچایز پرچم­دار یوبی‌سافت که در آن صنف اساسین­‌ها در برهه‌­های مختلف تاریخی باید با تمپلارها در جنگ باشند. تا به اینجا ما در این مجموعه به دوره­‌های انقلاب آمریکا، رنسانس، عصر دزدان دریایی و جنگ صلیبی سوم سفر کردیم. اساسینز کرید از سال ۱۳۸۶ تا به الان، دریچه­ی تعامل ما با تاریخ محسوب می­شود.

از زمانی که بازیکنان به دزموند مایلز معرفی شده‌اند، اساسینز کرید راه بلندی را پیموده است. یوبی‌سافت فرنچایزی را به وجود آورد که امروزه در صنعت بازی‌­سازی از شناخته­‌شده‌­ترین­‌ها به حساب می­‌آید و صرف نمایش بازیکنان و کازپلیرها در نمایشگاه پکس (Penny Arcade Expo) در شمایل اساسین‌­های محبوب خود بسنده نکرده است. مقر پرشور طرفداران سری با توجه به قدمت کمتری که نسبت به ماریو، لارا کرافت و مستر چیف دارد، طرفداران زیادی را در سرتاسر جهان پرورانده است. یوبی‌سافت با تسریع زمانی عرضه بازی­‌های اساسینز کرید با نظم یک الی دو ساله توانست تا این سری را به یکی از موفق‌­ترین­‌های صنعت تبدیل کند.

حال این سوال پیش می­‌آید که چطور چنین فرنچایزی در یک بازه زمانی به نسبت کوتاه توانست تا بر اعضای خانواده خود بیفزاید؟ برای پیدا کردن رد یک بازی که با پیچیدگی‌­های رویدادهای تاریخی برای خود نام و نشانی به هم زده است می­‌توان تا عنوان Donald Duck: Goin’ Quackers یوبی‌سافت به عقب بازگشت. سال ۱۳۸۰ تعدادی از افراد مجموعه بی‌­صبرانه برای جهش در زمان تلاش کردند تا عاقبت تیم یوبی‌سافت مونترال دست به توسعه فرنچایز محبوب Splinter Cell زد و با این اتفاق، استودیو به فکر تکرار و تکثیر مجموعه­‌ای با همین میزان موفقیت افتاد، مجموعه‌­ای که تاثیر قابل توجهی بر سری اساسینز کرید به جا گذاشت و برایش عنوان The Prince of Persia انتخاب شد.

Patrice Desilets از طراحان ارشد یوبی‌سافت ایده­‌ ریبوت شدن فرنچایز Prince of Persia و اضافه کردن تعدادی کانسپت تازه را در میان گذاشت. Jordan Mechner خالق پرنس یا شاهزاده برای نشان دادن حمایت خود به مونترال رفت و Desilets تعدادی کلیپ از شاهزاده‌­ای را به او نشان داد که می­‌تواند بر دیوارهای شهر قدم رو، و با شامه منحصر به فرد و عینی خود بین اشیای مختلف جست و خیز کند. گفت­وگوها به نتیجه رسید و Mechner به نوشتن قصه بازی پرداخت و Desilets از طرف یوبی‌سافت به عنوان طراح ارشد برای این عنوان برگزیده شد. Prince of Persia: The Sands of Time به محبوبیت فراوانی دست یافت طوری که یوبی‌سافت بلافاصله با کمک بیشتر اعضای تیم و مدیرعامل وقت Yannis Mallat برای ادامه دادن مجموعه مشغول به کار شدند و Desilets ستاره‌­ نوظهور یوبی‌سافت کار بر روی یک عنوان جایگزین برای کنسول­های اکس‌­باکس ۳۶۰ و پلی‌­استیشن ۳ را آغاز نمود.

Desilets به تاریخ علاقه­‌مند بود و در این حین به دنبال موضوعی می‌گشت که بتواند آن را در Prince of Persia نسل-بعدی بگنجاند و همان لحظه به حشاشین (یک فرقه نزاریه از شیعیان اسماعیلیه که بنیان­گذار آن شخصی به اسم حسن صباح بود.) برخورد کرد. شهرت این فرقه بخاطر نحوه بخصوص از میان بردن دشمنان خود بود. (نحوه انجام عملیات به این شکل بود که نقشه ترور یا عملیات مربوط در خفا اما اجرای آن در ملا عام و گاهی هم به‌ صورت مخفیانه صورت می‌­گرفت. جان‌ فشانی به قصد احتیاط در اطلاعات نیز چاشنی کارشان بود.) Desilets المان­‌های مهم Prince of Persia را با تعدادی از جنبه‌­های پنهان­کارانه‌­ Splinter Cell ادغام نمود و در ذهن خود طرح یک بازی را چیدمان کرد که در آن بازیکنان می‌­توانند در یک محیط جهان-باز به راحتی در عموم و خفا تردد کنند و به هر طرف که مایل بودند بجهند.

پروسه­‌ مذاکره کمی زمان بر بود، اما یوبی‌سافت به ظن و گمان Desilets ایمان آورده بود و همین موضوع سبب شد تا چراغ سبز ساخته شدن یک فرنچایز کاملا جدید را از سمت آنان دریافت کند. آنها برای خلق یک محیط باز و گسترده یک نیروی باتجربه بنام Jade Raymond را استخدام کردند.

مطلب پیشنهادی

داستان کامل بازی Prince of Persia: The Lost Crown

تماشا کنید!

با مشخص شدن اعضای تیم جدید، Desilets و Raymond کار را آغاز می­‌کنند و با توجه به یافته‌­های Desilets از کتاب­‌های تاریخی، آنها تلاش کردند که تا حد ممکن داستان و بنای بازی را با نحوه‌­ زیست قاتلان قرن دوازدهم میلادی مستند سازند. آنان مصیاف که خانه‌­ حشاشیون بود را به همراه شهرهای دمشق و اورشلیم بازآفرینی کردند. الطائر اولین اساسین مجموعه، موظف به کشتن ۹ فرد بالا رتبه می­‌شود که بر اساس شخصیت­‌های تاریخی حقیقی آنان ساخته شده بودند.

به نظر می‌­رسید که برای شروع و ادامه­‌ بازی این روند کفایت کند اما یوبی‌سافت به همین نقطه اکتفا نکرد. در زمان فرایند حذف ریشه‌­های توسعه بازی Prince of Persia، یک امکان تازه به وجود آمد که در آن طرح اصلی بازی می‌­توانست در زمان حال ادامه پیدا کند. پلیرها امکان تجربه‌­ شخصیت دزموند مایلز را داشتند که از نیاکان الطائر است و توسط Abstergo Industries ربوده شده و مجاب به دوباره زیستی نیاکان خود در قرن دوازدهم میلادی با استفاده از ماشینی بنام انیموس (Animus) می­‌شود.

در ماه آبان سال ۱۳۸۶، یوبی‌سافت تمام تولیدات خود را متوقف کرده و هم و غم خود را صرف این فرنچایز می­‌کند. آنها به قدری برای محبوبیت بازی خود مطمئن بودند که عرضه‌­ خود را با عنوان محبوب آن زمان یعنی Halo 3 یکی کردند.

بازی در عین حال یک موفقیت بزرگ و یک ناامیدی به حساب می­‌آمد. پلیرها با محیط بازی خو گرفتند و بیش از ۹ میلیون نسخه آن نیز به فروش رفته بود. اما منتقدان از طرفی بخاطر وجود چند المان از بازی رضایت چندانی نداشتند.

حقیقت آن بود که دلایل زیادی برای علاقه به این بازی وجود داشت. تلفیق پنهان­کاری و اکشن به شکل درستی در هم تنیده شده بودند. اما از طرفی دیگر جنبه­‌هایی وجود داشت که برای بسیاری از مفسران اضافی و غیر ضروری بنظر می­‌رسید. بازیکنان در حین داستان اصلی به ماموریت‌­های فرعی زیادی فرستاده می‌­شدند و سکانس­‌های خارج از انیموس آن قدر که باید به حساب نمی‌­آمدند و مکانیزم حمله بازی صیقل خورده نبودند. خوشبختانه فروش خوب بازی به قدری مناسب بود که صداهای خطاب به یوبی‌سافت و بررسی‌­ها را پوشش دهد.

با همه‌­ این احوال، شکی نیست که یوبی‌سافت با Assassin’s Creed 2 در سال ۱۳۸۸ راه خود را پیدا کرد. نبود الطائر شوک بزرگی بود که به بازیکنان وارد شد. تیم بازی­‌ساز از بازخورد­های منفی برای به وجود آوردن یک محوریت تازه و اساسین جدیدی به نام اتزیو (Ezio) به نفع خود استفاده کردند. قهرمان جدید مجموعه فرصتی را فراهم آورد تا توسعه­‌دهندگان دنیای تازه‌­ای را که براساس رنسانس ایتالیا بود را خلق کنند. حالا مراحل فرعی کسل کننده حذف شده بود و روایت دزموند مایلز یک بروزرسانی را دریافت کرده بود و با تفکیک‌پذیر شدن خود سنگی بر سرعت روایت بازی نمی‌­انداخت.

بازی Assassin’s Creed 2 جوایز متعددی را کسب کرد و یوبی‌سافت با این اتفاق برنامه‌ریزی‌های مدون­‌تری را برای این مجموعه درنظر گرفت. زوج هنری Desilets و Raymond از هم جدا ماندند چرا که Raymond برای یک مقام اجرایی ترفیع گرفت و Desilets کمابیش با کمپانی در رابطه بود. با ترک او از یوبی‌سافت و پیوستن به THQ در سال ۱۳۸۹ کار او برای Assassin’s Creed: Brotherhood فاقد اعتبار ماند و با تعطیل شدن آن استودیو در سال ۱۳۹۲ مجدد به یوبی‌سافت بازگشت و تا پایان اردیبهشت ماه پیش از درگیری او با کمپانی در کنار آنان باقی ماند.

در سال ۱۳۸۹ بازی Brotherhood در دستور ساخت بعدی قرار گرفت. و با توجه به خبر خروج خالقان هنری مجموعه از پروژه، انتظارات کمی از موفقیت این بازی وجود داشت. بازیکنان بیش از هر زمان انتظار یک داستان فردی را می‌­کشیدند، اما Brotherhood اثبات کرد که می‌تواند به اندازه­‌ عنوان قبلی خود موفق ظاهر شود. این بازی همینطور نخستین عنوان از این مجموعه بود که شامل بخش چند نفره می‌­شد.

یوبی‌سافت مونترال عاقبت در سال ۱۳۹۰ چرخه‌­ داستانی اتزیو و الطائر را پایان داد، چرا که با فرسایشی شدن و ادامه خط روایی این دو اساسین با اهمیت، سیر مجموعه اساسینز کرید شیب اشتباهی پیدا می‌­کرد.