هر چقدر سری بازی‌های رزیدنت اویل در دنیای بازی‌های ویدیویی با اتفاقات خوبی همراه است و ریبوت آن از شماره ۷ به بعد و بازسازی نسخه‌های کلاسیکش نیز موفق بوده، همین اتفاق کاملا برعکس در عالم سینما برای این فرنچایز رخ می‌دهد. آن چندگانه سینمایی که میلا یوویچ در نقش آلیس در آنها ظاهر شده بود و هیچ ربطی به بازی نداشت که هیچ، نسخه ریبوتی که اقتباس از این سری بازی‌ها ساخته شده هم با اینکه قصد دارد به قلب هواداران نفوذ کند اما تا حد زیادی از این کار باز می‌ماند، چرا؟ با ویجیاتو باشید تا پاسخ این پرسش را پیدا کنیم.
طلسم ساخت فیلم موفق از روی بازی‌های ویدیویی محبوب مدتی است که شکسته شده و هالیوود کم کم دارد به فرمول درست این مهم دست پیدا می‌کند؛ البته این اتفاق برای همه فعالین این صنعت رخ نداده اما با ساخت آثاری چون پوکمون و سونیک و حتی شاید بتوان گفت Free Guy، کم کم می‌توان به ساخت اقتباس‌های خوب از بازی‌ها امیدوار بود. البته اینکه اساسا این آثار، فیلم‌های خوبی در سینما هستند و یا «فن سرویس‌های» خوبی هستند خودش محل پرسش است و باید با توجه به زاویه نگاه مخاطب به آن پاسخ داد.
سری بازی‌های رزیدنت اویل از پرفروش ترین بازی‌های دنیا به حساب می‌آیند و چندگانه‌ای سینمایی از روی این بازی‌ها ساخته شد که تنها بخشی از کاراکترها و قصه را وامدار بازی بود و بقیه موارد مطرح شده در این فیلم‌ها زاییده سازندگان بود که نه به مذاق هواداران چندان خوش آمد و نه دیگران. این سری فیلم‌ها پس از مدتی به ایستگاه آخر خود رسیدند و با وجود فراز و نشیب‌های زیادی که داشتند در نهایت به اتمام رسیدند. شاید کمتر از یک سال از تمام شدن این سری فیلم‌ها بود که خبر ریبوت این سری فیلم‌ها به گوش رسید و اعلام شد که سری فیلم‌های جدید قرار است به عناوین اصلی بازی‌ها پایبند باشد و روایتی درست از این سری بازی‌ها باشد.
فیلم Resident Evil: Welcome To Racoon City از همان پخش تریلرهای خود با نقدهای منفی هواداران روبرو شد. انتخاب بازیگران هیچ ربطی به شخصیت‌های داخل بازی نداشت و سازندگان با ترند هالیوودی حرکت کردند و تصمیم گرفتند از بازیگرانی با تیپ و قیافه‌ای متفاوت برای خلق برخی شخصیت‌ها استفاده کنند. جلوه‌های ویژه فیلم نیز در تریلرها چندان چنگی به دل نمی‌زد اما برخی سکانس‌ها که بازسازی عینی صحنه‌های به یاد ماندنی داخل بازی‌ها بود، جالب از آب در اومده بود. پس از عرضه فیلم می‌توان گفت همین حس‌های اولیه نسبت به تریلر که در بین هواداران پیش آمده بود، صحت داشته و هیچ اتفاق فراتر از این رخ نداده است.
فیلم Resident Evil: Welcome To Racoon City میکسی از دو بازی اول رزیدنت اویل است که سالها پیش برای پلی استیشن ۱ عرضه شده بود و اخیرا هم بازسازی شده و موفق از آب در آمده است. این میکس تقریبا داستان بازی را مو به مو روایت می‌کند و خلاقیت خاصی برای فیلمنامه به کار نرفته به جز آنکه شخصیت‌های محبوب داخل بازی به «گند» کشیده شوند.
سرآغاز فیلم ما را به دوران کودکی کلر و کریس (از قهرمانان این سری) می‌برد و سپس با برشی رو به جلو، ما با راکون سیتی مواجه می‌شویم که در بحران شیوع ویروس ساخته شده در آزمایشگاه آمبرلا قرار گرفته است. اکثر این اطلاعات به صورت نوشته در ابتدای فیلم به مخاطب داده می‌شود و داستان خیلی سریع پیش می‌رود. این سرعت و عجله در فیلمنامه در ابتدای راه آزار دهنده نیست اما در یک سوم پایانی، همه چیز روی دور تند و سرعت 2X پیش می‌رود و شلخته‌ترین حالت روایت قصه به نمایش در می‌آید!
ما در فیلم با کاراکترهای بازی‌های رزیدنت اویل روبرو هستیم اما همانطور که گفته شد اکثر این کاراکترها چه از لحاظ بصری و چه باطنی! کاملا تغییر پیدا کردند. شخصیت محبوب لئون حالا یک پلیس آماتور و دست و پا چلفتی است و کلر قهرمان قصه به شمار می‌رود تا ترند «قهرمان مونث» در کنار سایر ترندها حفظ شود. خود کلر هم اما نه شخصیت پردازی درست و حسابی دارد و نه بازیگر قدری آن را به تصویر می‌کشد. ما هیچ همذات پنداری با کلر نداریم و رفتارهایی که از او سر می‌زند هیچ منطقی ندارد. به عنوان مثال به صحنه تصادف با دخترک در جاده نگاه کنید که چقدر واکنش با آن حادثه کذایی برای کلر «راحت» است.
گروه بازیگری در فیلم Resident Evil: Welcome To Racoon City به معنای واقعی فاجعه هستند، آنها بیشتر شبیه هوادارانی از بازی می‌مانند که در فیلم نقش آفرینی کردند تا ادای دینی به بازی محبوبشان بکنند و هیچ چیزشان به «بازیگر» نرفته است. اکثر بازیگران ناشناخته برای نقش آفرینی کاراکترها انتخاب شدند و همگی کارشان را به بدترین شکل ممکن انجام دادند. برخی بازیگران هم که کمی، فقط کمی، شناخته شده‌تر هستند در لجنزار فیلمنامه بی در و پیکر فیلم گیر کرده‌اند و رسما شبیه به عروسک‌هایی هستند که چند خط دیالوگ ادا می‌کنند.
داستان فیلم دقیقا موازی با بازی پیش می‌رود و از این حیث احتمالا قصد دارد یک اثر «فن سرویس» تلقی شود؛ اثری که برای هواداران ساخته می‌شود و بس. اما تعریفی که سازندگان از فن سرویس برای خودشان داشتند کاملا اشتباه است. سازندگان این عبارت را با خود تکرار نکردند: «اگر قصد بر اینست که یک فیلم ضعیف با کلی مشکلات بسازیم اما بخواهیم دل هواداران را به دست بیاوریم، باید تمام نکات اقتباس درست و مستقیم از این سری بازی را رعایت کنیم.» آنها به جای چنین فرمولی تصمیم گرفتند هرجایی که دلشان خواست با ترند هالیوود پیش بروند، هرجایی دلشان خواست کم کاری کنند و در برخی سکانس‌ها، ارجاعاتی به بازی بدهند که دل هواداران به دست بیاید.
نه ریتم فیلم موزون است و نه سکانس‌های اکشن آن نفس گیر است. بازسازی برخی صحنه‌های مشهور بازی جزو معدود حربه‌هایی است که سازندگان استفاده کردند تا بلکه فیلم‌شان قابل تحمل شود. ترس از نوع BOO (ترس ناگهانی) در فیلم اصلا نگرفته و زامبی‌ها انقدر کم و بی‌رمق هستند که وحشتی نمی‌آفرینند. فیلم سعی کرده تاریک باشد و بی‌پروا و در این راه حتی از نمایش خشونت علیه کودکان هم استفاده کرده اما این موارد به اصلاح سنت شکن، راه به جایی نمی‌برند چرا که فقط چسبانده شدن یک سری سکانس به همدیگر هستند و هیچ چیزی پشت آن وجود ندارد تا بیننده را با خود همراه سازد.
جلوه‌های ویژه فیلم فاجعه آفرین هستند و معلوم نیست چرا سازندگان در این بخش اینقدر کم کاری کردند. کافیست سکانس آخر و صحنه نبرد در تونل قطار را چند بار مرور کنید تا ببینید که با چه فاجعه‌ای روبرو هستید و انگار در حال مشاهده یک فیلم در بازار ویدیویی آن هم در اوایل سالهای ۲۰۰۰ هستید.
بیشترین چیزی که از بازی‌ها در این فیلم جا مانده، طراحی صحنه است و لوکیشن‌های فیلم دقیقا همان لوکیشن‌های طراحی شده در بازی است. این موضوع تنها نقطه قوت فیلم به حساب می‌آید و تنها موردی است که شاید درصدی از هواداران دو آتشه رزیدنت اویل را به خود جذب کند.
فیلم Resident Evil: Welcome To Racoon City شاید بتواند درصد کمی از طرفداران پر و پا قرص این فرنچایز را به مثابه برخی جزییات بسیار ریز با خود همراه کند اما واقعیت اینست که اکثر هواداران هم این فیلم را بیشتر توهین به یکی از بهترین بازی‌های عمر خود می‌دانند تا یک اثر آبرومندانه در آستانه سال ۲۰۲۲ میلادی که تاریخ سینما چندین اثر درخشان اقتباسی از بازی‌های ویدیویی را به خود دیده است.
سازندگان به خیال خامشان قصد ادامه سازی برای فیلم را داشتند و مقدمات این موضوع را با گنجاندن پایانی کاملا باز در فیلم‌شان، فراهم کردند. فروش افتضاح فیلم در گیشه و کوبیده شدن آن توسط منتقدین و اکثر هواداران اما خوشبختانه پرونده این سری را برای همیشه می‌بندد. هواداران این سری باید چشم به انتظار سریال لایواکشن نتفلیکس باشند که آن هم به خاطر تجربه‌های نه‌چندان جالب این شبکه در ساخت این آثار، نمی‌تواند امید چندان ثمربخشی به حساب بیاید!
پی نوشت: شخصا باور دارم انیمیشن‌های ساخته شده از روی این سری که با نظارت خود ناشر یعنی Capcom ساخته و عرضه می‌شوند بهترین آثار اقتباسی از روی رزیدنت اویل به حساب می‌آیند و باقی موارد صرفا دوشیدن شیر این گاو ماده برای سودجویی بیشتر است.
در یک کلام.دست از سر ساخت آثار اقتباسی از ویدو گیم بردارید…
لیان شبیه این بچه موادیای مکزیکی شده????
!متن کاملاً اسپویل داره!
وای که هرچی از افتضاح بودن این فیلم بگم کم گفتم. من همیشه عقیده دارم آدم باید فیلم بد هم نگاه کنه تا ارزش فیلمای خوب رو بدونه، برای همین هیچوقت بعد از نگاه کردن یه فیلم بد نمیگم وقتم تلف شده. این انقدر بد بود که تا یکی دو ساعت بعد از فیلم تو خودم فرو رفته بودم و همش به این فکر می‌کردم که دو ساعت از روزم رو گذاشتم پای چی 😐
واقعاً به قول شما فقط میشه به لوکیشن‌هاش بسنده کرد، نه داستان درست و درمون داشت، نه شخصیت‌های درست و حسابی. آخه کجا داستان عمارت اسپنسر همزمان با اتفاقات راکون بود؟ کجا وقتی کلیر اومد تو راکون کریس توی شهر بود؟ لیان چرا انقدر دست و پا چلفتی بود؟ اون بدبخت موقعی که به عنوان یه پلیس تازه کار وارد شهر میشه (چون اداره پلیس به خاطر اخراج تیم استارز بعد از حادثه عمارت اسپنسر نیرو لازم داره) مثلا تاپ ترین دانشجوی آکادمی پلیس بوده.
حتی به ذهنشون خطور نکرده بود به جز غول حاصل از تزریق ویروس جی ویلیام برکین، یکی مثل مستر ایکس یا نمسیس رو هم بیارن تو ماجرا.
البته از فیلم یک ساعت و نیمه ای که قرار بود اتفاقات دو تا و نصفی بازی و چهارتا کتاب رو پوشش بده نباید هم چیز بیشتری انتظار داشت.
لحظه به لحظه‌ی فیلم برای منی که جدای از تجربه‌ی بازی‌ها، الان هم دارم کتاب‌هاش رو می‌خونم عذاب مطلق بود.
فیلم بدی بود شخصیت هاش با بازی فرق داشت لیان اصلا سیبیل نداره این داره تو نسخه اول بازی بری که هست نه برد چون برد ترسید فرار کرد ولی خب فیلم ساخته شده از بازی اصلا خوب در نمیاد مثل سایلنت هیل که فیلمش ترسناک نبود
سال ۲۰۰۰ فیلم به اسم ریزدینت ایول ساخته شده بود که از نظر من، بهترین فیلم زامبی بود هر چند از یک تا سه عالی بود ولی مابقی چنگی به دل نمی زد.
برای درمان فنبوی های رزیدنت ایول خیلی خوبه
انقدر فیلمش بد بود که نمیدونم چی بگم؟
خداروشکر نت واسه خودم نبود?
وگرنه خودم رو به ف.ح.ش میکشیدم
اقا من شاید یه چند وقت دیگه ps4 بخرم انشالله دعا کنید برام
بین the last of us 1 و re7 و re 2 remake موندم کدوم بهتره؟
بنظر خودم که re7 تجربه خیلی جالبی میشه اگه بازی خوب دیگه ای میشناسین که بازی گردین بگین
راستی شنیدم the last of us صحنه داره راست میگن؟
میشه لطفا یک چند تا انیمیشن خوب از رزیدنت ایول من برم دان کنم؟
فیلم رو دیدم باحال نبود اون حس ترس وحشت رو نشون نداده بود
اگر اینترنت اضافی دارید و میخواید سریع تر تمومش کنید این فیلمو پیشنهاد میکنم?
برای حروم کردن نت فیلمش عالیه?
پول
یکی از بزرگترین مشکلات ساختن لایو اکشن از بازی ها طراحی شخصیته چیزی که نمونش رو تو همین فیلم . انچارتد . سونیک دیدیم که البته خدا رو شکر سونیک رو نجات دادن ولی اینطور که این نقد میگه اون ترند گ.ند زد تو فیلم اینا به جاش خوبه ولی نه تو شخصیتی که همه دوسش دارن و تو این فیلم که همه چیز از قبل طراحی شده
شاید باورتون نشه ولی بعد از دیدن فیلم (البته دقیقه ۲۸ فیلم رو پاک کردم ?) اومدم سایت دیدم نقدشو گذاشتین. کاملا با نقد موافقم مخصوصا با پی نوشت واقعا تمام فیلم های رزیدنت ایول جز شیر دوشی چیز دیگری نیستن فقط انیمیشن هاش تونستن بهتر ظاهر شن.
بزگترین مشکل فیلم زمان کمش بود فیلم باید حداقل ۴ ساعت می بود و این باعث می شد فیلمنامه شلخته نباشه و به یه فیلم خوب تبدیل بشه
احتمالا اسپویل داشته باشه متن
.
.
.
.
انتخاب بازیگراش خیلی ناجوره
جیل ولنتاین چرا اخه سیاه پوستش کردن
لیان چرا اخه اینقدر سوسوله
وسکر هم داستانشو عوض کردن
.
.
لیان اون جذابیتشو نداشت واقعا شخصیتشو خیلی بد ساخته بودن
کریس حداقل شبیه بود یکم
کلیر خیلی مردونه رفتار میکرد از لیان هم مرد تر بود
جیل هم که هیچی نقشش در حد کشک بود
و سیاه پوست بودنش اذیت می کرد
وسکر هم اریجینشو عوض کرده بودن اون عینکشو نداشت حال نمیداد به ادم
داستانش هم داستان دو تا بازی رو خیلی فشرده کرده بودن من انتظار داشتم mr.x هم تو فیلم باشه ولی نبود
در کل ولی فیلم خیلی بدی نبود واسه کسایی که با بازی اشنایی ندارن ولی واسه کسایی که بازیش کردن یه ذره نا امید کننده بود
ولی خیلی بهتر از فیلم های قبلی رزیدنت ایول بود
.
.
.
عضو جدایی ناپذیر رزیدنت ایول ساندویچ جیل هم گذاشته بودن تو فیلم ?
قشنگ معلوم بود به جایی نمیرسه بخوان از روی بازی یه فیلم بسازن باید از هفت خان رستم بگزرند
رزیدنت اویل هم خودش یکم سخته
حقیقتا تا عکس بازیگران رو پوستر رو دیدم قشنگ همه این چیزایی که گفتید تو ذهنم اومد
بیشتر از این ازش انتظار نمی رفت
اشکال نداره فیلم بعد ?
خیلی ضعیف بود ترکیبی از اویل های ۱ و ۲ و یکم بسیار قلیل ۳ بود بیشتر ار ۵۰ دقیقه اش رو بیشتر نتوانستم تحمل کنم
شما قیافه بازیگر ها مخصوصا لیان رو ببینید و با بازی اصلی مقایسه کنید
متوجه میشید که با چه اثر ضعیف و غیر قابل قبولی طرف هستید!
آقای پارساپور ته مقاله نوشتن که انیمیشن‌های رزیدنت اویل بهترن. اونایی که دیدن میشه بگن انیمیشن‌های رزیدنت اویل متوسطه یا واقعا اثار خوبین؟
پیشنهاد نمیشود
کلا اقتباس از گیم سخته(فیلم) واسه مایی که بازیش کردیم عمرا جذاب نمیشه اخه این بازیگره اصلا به لیان نمیخوره به شخصه برای من انیمیشن هاش بهتر بودن