مطمئناً برای هر طرفدار سری هف لایف، تصویر بارز Half-Life 2 که برای همیشه در ذهن‌ها باقی خواهد ماند، همان ساختمان‌های مسکونی زرد رنگ پریده‌ای هستند که توسط معماری خشن و ماورایی Combine بلعیده شده بودند. در این شهر ناشناس اروپای شرقی، مدرنیسم پژمرده‌ی شوروی با خشونت بیگانه‌ی گیج‌کننده، به طرز قابل توجه‌ای تلاقی پیدا کرده بود و یکی از خاص‌ترین و خاطره‌انگیزترین محیط‌های تاریخ بازی‌های ویدیویی را رقم زده بود.
Half-Life 2 هفده سال پیش منتشر شد، اما محیطی که ولو برای بازی خود خلق کرد، هرگز قدرت خود را از دست نداد و حتی در بازی Half-Life: Alyx که تقریباً دو سال پیش منتشر شد نیز چشمگیرتر شد. در بازی هیجان‌انگیز واقعیت مجازی شرکت ولو که واقعاً افراد بیشتری باید آن را بازی کنند، این فرصت رو پیدا کردیم که بار دیگر به همان سطح از دقت عمل که در سال ۲۰۰۴ مشاهده کرده بودیم، دست پیدا کنیم. درست است که در یک بازی ویدیویی، جلوه‌های بصری همه چیز نیست، اما واقع‌گرایی فزاینده‌ای که در Alyx می‌بینیم، هر چیزی که پیش از این شهر City 17 را برای ما خاطره‌ساز و به یادماندنی کرده بود، تقویت می‌کند.
در داستان‌های سری هف لایف هرگز متوجه نشدیم قبل از اینکه Combine به شهر وارد شودند و آن را پایتخت خود در سیاره زمین قرار دهند و به آن شماره اختصاص دهند، City 17 در گذشته چه نامیده می‌شد. تنها می‌دانید که در اروپای شرقی هستید، اما هرگز مطمئن نیستید که کجای این بخش از قاره قرار دارید. این ابهام جغرافیایی عمدی است، اما عناصری از شهرهای واقعی نیز در ساخت این شهر در بازی وجود دارد. به ویژه شهر صوفیه، پایتخت و بزرگ‌ترین شهر کشور بلغارستان که مدیر هنری تیم ساخت، ویکتور آنتونوف در آنجا متولد شده بود.
انتخاب یک محیط اروپای شرقی یک انتخاب خودسرانه نیست. هر چند به روشی مناسب، به طور ضمنی گفته می‌شود که City 17 زمانی تحت حکومت کمونیست‌ها بوده است. ساختمان‌های دولتی نئوکلاسیک بزرگ که به طور متزلزل و بی‌ثبات در کنار بلوک‌های برج شوروی ساخته شده با پانل‌های بتنی ارزان‌قیمت قرار گرفته‌اند، منظره‌ای آشنا از بلوک شرق را تداعی می‌کند و پیشنهادی بصری از گذشته تقریباً مسلم این شهر در کشور شوروی سابق را می‌دهد.
اکنون با حضور دیکتاتوری Combine، تاریخ به طرز وحشتناکی برای این شهر در حال تکرار است. یک شباهت واضح بین این که چگونه شهروندان City 17 در حال حاضر توسط این مهاجمان بیگانه سرکوب می‌شوند و چگونه پدربزرگ و مادربزرگ آن‌ها ممکن است از دست اتحاد جماهیر شوروی رنج برده باشند، در این شهر وجود دارد. همه این موارد بخشی از نبوغ طراحی و ساخت این محیط است و اینکه چرا هنوز بعد از گذشت این همه سال، به عنوان یک کلاس درس در ساخت ماهرانه یک جهان تأثیرگذار یاد می‌شود.
بازی‌های سری Half-Life معمولاً با سلسله‌ای از صحنه‌سازی‌ها شروع می‌شوند، اما Half-Life: Alyx رویکرد متفاوتی دارد. اولین چیزی که می‌بینید، ایستاده بر روی یک بالکن سنگی قدیمی، منظره‌ای خیره کننده از شهر است. دریایی از ساختمان‌های قدیمی در مقابل شما به صورت گسترده قرار می‌گیرند که در فواصل معین، سازه‌های ناهموار فناوری Combine را در جای جای این منظره می‌بیند که در زیر سایه عظیم و یکپارچه Citadel خم شده‌اند.
هنگامی که الیکس در شهر شروع به حرکت می‌کند، در مکان‌هایی از جمله «منطقه قرنطینه»، منطقه مسکونی متروکه‌ای که توسط پوشش گیاهان عجیب و غریب بیگانه مورد هجوم قرار گرفته و «ستاره شمالی» یک هتل مخروبه، گشت و گذار می‌کند. این حکم نقطه برجسته طراحی محیط بازی را دارد که به طرز فوق‌العاده‌ای احساس متمایز و غم‌انگیز شهر City 17 از گذشته را خلاصه می‌کند که به طور سیستماتیک توسط Combine پاک شده است.
از آنجایی که Half-Life: Alyx یک بازی واقعیت مجازی است، محیط‌های بازی با آگاهی این موضوع طراحی شده‌اند که بازیکنان دوست دارند در هنگام تجربه بازی به چیزهای مختلف نزدیک شوند. نتیجه‌ی این آگاهی، یک بازی با سطح خیره‌کننده‌ای از جزئیات شده است که چرم‌های ترک خورده یک کاناپه قدیمی شکسته را می‌توانید مشاهده کنید و پنجره‌های پوشیده از گرد و غبار که می‌توانید آن‌ها را با دست خود پاک کنید. چنین موضوعی به ما کمک می‌کند تا شهر City 17 را به گونه‌ای کاملاً زنده و پویا تجربه کنیم که در Half-Life 2 به همین سادگی نمی‌توانستیم تجربه کنیم.
بازدید مجدد از شهر City 17 واقعاً لذت بخش است. تنها نکته ناراحت‌کننده این است که بازی Alyx به صورت انحصاری برای دستگاه واقعیت مجازی (Virtual Reality) ساخته شده است و تنها افرادی که توانایی خرید این دستگاه را دارند، می‌توانند از آن لذت ببرند. البته که برای اجرای آن نیز به سخت‌افزاری قدرتمندی نیاز دارید. با این حال، با توجه به اینکه این بازی یک پایان باورنکردنی داشت، این احتمال وجود دارد که مقدمات یک نسخه دیگر را فراهم کرده است. بدین معنی که ممکن است دنباله‌ای سنتی از سری اصلی Half-Life را شاهد باشیم که افراد بیشتری بتوانند به راحتی آن را بازی کنند و امیدواریم فرصتی دیگر برای حضور در این محیط بی‌نظیر برای همگی فراهم شود.
مطلب پیشنهادی:بررسی بازی Counter-Strike 2داست ۲، زیباتر از همیشه
شاهکاری پیش نیست