نقد سریال The Book of Boba Fett (قسمت چهارم تا آخر)

مجموعه «کتاب بوبا‌فت» اولین و احتمالاً تنها فصل خود را با اپیزود هفتم با عنوان «به نام افتخار» به پایان رساند. با تمام شدن این سریال معلوم شد این اثر یک شکست کامل برای جهان جنگ ستارگان است؛ سریال اسپین‌آف «مندلورین» فرصت‌های فروانی داشت تا معنای داستان «جنگ ستارگان» را گسترش دهد، اما این مجموعه به طور مداوم درست در لبه بازگشت به گذشته و ناخونک زدن به نوستالژی‌های تکراری متوقف می‌شود. در ادامه با نقد سریال The Book of Boba Fett همراه ویجیاتو باشید.

بوبا‌فت دقیقاً کیست و آینده او در دنیای جنگ ستارگان چگونه می‌تواند باشد؟ این همان چیزی است که قرار بود The Book of Boba Fett توضیح دهد. آیا ما بعد از نمایش هفت قسمت سریال به چنین پاسخی رسیدیم؟! قطعا خیر. کتاب بوبا‌فت قرار بود حاوی لحظه‌ای باشد که فت در کانون توجه قرار گرفته است. در طول سریال او قرار است تاج و تخت جابا هات را به دست بگیرد، اما مهمتر از آن، انتظار می‌رود که او ارزش خود را به عنوان یک شخصیت نمادین جنگ ستارگان ثابت کند. بوبافت ممکن است شخصیت اصلی این داستان باشد، اما تا پایان سریال نمی‌توان او را یک قهرمان یا یک شرور خطاب کرد. بنابراین باید گفت بوبا‌فت تا پیش از این سریال همیشه یک شخصیت فرعی سرگرم‌کننده بود، اما به عنوان یک شخصیت اصلی در کتاب بوبا‌فت، او میراث جنگ ستارگانی خود را خدشه دار می‌کند.

با دیدن سه قسمت اول از هفت قسمت کتاب بوبا‌فت، متوجه شدیم سازندگان سریال نتوانستند یک محور و جهت مناسب برای پیشرفت داستان خود پیدا کنند. برای مثال با وجود پتانسیل فراوان در شخصیتی چون بوبافت، سریال قهرمان نه چندان جذابی دارد که مخاطب تا پایان با او ارتباط نزدیکی برقرار نمی‌کند. در واقع مندلورین با بازی پدرو پاسکال آن‌هم با کلاه همیشه بر سر خود گویاتر از بوبا‌فت با بازی تمورا موریسون بدون کلاه است. جدای از این، سازندگان سریال شامل جان فاورو و دیو فیلونی کتاب بوبا‌فت را یک اثر چندلایه با لحن گانگستری و وسترن معرفی کرده بودند که هیچکدام آنها به واقعیت بدل نشده است.

بنابراین مشکل بوبا لزوماً این نیست که این تِم‌ها در طول هفت اپیزود سریال کار نمی‌کنند. بلکه مشکل اساسی این است که سرمایه‌گذاری واقعی روی هیچ یک از این مضامین وجود ندارد. درعوض، نویسندگان تصمیم گرفته‌اند که تلاش بوبافت برای قدرت را بدون توضیح زمینه‌ای که آن قدرت به چه معناست، از کجا می‌آید و چگونه خود را در واقع نشان می‌دهد، متمرکز کنند. این سریال این شانس را داشت که معنای داستان جنگ ستارگان را گسترش دهد، اما نتیجه نهایی نه تنها افزوده‌ای به این جهان اضافه نکرده، بلکه بازهم به همان داشته‌های پیشین چنگ انداخته و به نوستالژی خام روی آورده است.

با این اوصاف، سریال از قسمت چهارم به بعد احساسی را که از باز کردن کیسه چیپس به دست می‌آورید به شما می‌دهد. این یعنی چه؟ احساسی را که از باز کردن کیسه چیپس به دست می‌آورید را تصور کنید، زمانی که متوجه می‌شوید بیشتر کیسه فقط هوا است؛ حال تصور کنید که هفت‌بار متوالی این اتفاق بیفتد و کیسه هفتم چیزی جز هوا نباشد. حتی نصف کیسه چیپس بهتر از بی چیپسی است. این همان چیزی است که اپیزود هفتم سریال بوبافت است، یعنی یک کیسه خالی چیپس. بعد از تماشای اپیزود هفتم سریال فقط می‌توان گفت: شخصیت بوبا‌فت کم‌ترین جذابیت را در میان دیگر شخصیت‌های کتاب بوبا‌فت دارد و این مایه شرمساری هم برای خود سریال و هم برای میراث فت به عنوان یک شخصیت جنگ ستارگانی است.

البته در طول پیشرفت مسیر سریال گاهی مشکل خود داستان نبود بلکه نحوه بیان آن بود. برای مثال پس از اینکه بوبا جای جابا هات را به عنوان دایمیو تاتوئین تصاحب کرد، ما همچنان به گذشته او یا به مخزن باکتا برمی‌گردیم تا گذشته نه چندان دور این شخصیت را مشاهده کنیم. این ابزار روایت فلاش‌بک برای چهار قسمت استفاده شد اما همین دستور عمل، مکمل خوبی برای سناریوی سه اپیزود پایانی بوبا نبود. مهمتر از همه، تصمیم بوبا برای حکومت بر دنیای جرم و جنایت به عنوان یک «مرد خوب» کاملاً به پایان نرسید. با توجه به آنچه او با پدرش جانگو در «حمله کلون ها» و سپس در سه گانه اصلی جنگ ستارگان تجربه کرد، فلسفه فعلی او به هیچ وجه توجیه نشد.

بخشی از این مشکلات نتیجه آن است که سریال هیچ آنتاگونیست واقعی برای پرتاب کردن به سمت بوبافت یا تهدیدهای واقعی که مانع هر آنچه که بوبا واقعاً می‌خواهد باشد، ندارد. از دوقلوهای هات که برای ادعای حضور در زمین چمن جابا ظاهر شدند تا سایر خانواده‌های جرم و جنایت موس اسپا همه بدون هویت باقی می‌مانند؛ و «بد بزرگ» سریال، یعنی سندیکای پایک، فقط ارتشی از آدم‌های بدجنس است که بر حسب نیاز در قسمت پایانی بدون هیچ‌گونه پرداختی جان خود را از دست می‌دهند و رهبری آن‌ها فوراً توسط فنک شاند در یک حرکت ناگهانی حذف می‌شود. نزدیک‌ترین کاری که فینال سریال برای خلق یک شخصیت منفی درست انجام می‌دهد تا به بوبا یک دشمن واقعی ببخشد، تلاشی بی‌وصل و پینه برای تبدیل شخصیت انیمیشنی «Cad Bane» از The Clone Wars به یک حریف شایسته است.

حضور این شرور از دل انیمیشن یک خط داستانی کوچک است که بینندگان را ملزم می‌کند که نه تنها با این شخصیتِ از اساس انیمیشنی آشنا شوند، بلکه از رابطه مربی/شاگردی او و بوبا نیز آگاه باشند که در مجموعه انیمیشنی جنگ‌های کلون‌ به ریشه آن پرداخته شده بود. اما دلالت بر اینکه تاریخچه طولانی و معنی‌داری بین دو شخصیت وجود دارد، جایگزینی برای واقعی بودن آن رابطه در یک سریال جدا نیست، و مطمئناً نمی‌تواند کل اوج نمایش را مال خود کند. به طور کلی مکان نمایش این درگیری پرداخت نشده سریال کتاب بوبا فت نبود. جدای از این، پرداختن به ماندو و رابطه او با بیبی یودا و حتی اتفاقات بین گروگو و لوک اسکای واکر نیز برای حوادث موجود در خط داستانی این سریال مناسب نبود.

اما در کنار تمام این ضعف‌های درشت سریال، بهترین چیز در مورد کتاب بوبا‌فت جلوه‌های ویژه بود. این مجموعه در نمایش لحظات بصری زیبا با فیلم‌ها برابری می‌کند و در بسیاری از موارد، به دلیل استفاده از جلوه‌های عملی نسبت به جلوه‌های دیجیتالی فراوان، از فیلم‌ها برتری دارد. این باعث می‌شود که سریال کمی واقع‌‌تر و زمینی‌تر احساس شود، که به لحن سریال نیز کمک می‌کند. در کنار این موضوع باید به کارگردانی صحنه‌های اکشن نیز اشاره کرد. اگر عاشق سکانس‌های اکشن خوب فکر شده‌ای هستید که در امتداد تیراندازی‌های عالی در وسترن و هیولاهای دیجیتالی درخشان می‌گردد، این سریال خوراک شماست، مخصوصا چهار اپیزود پایانی.

در پایان باید گفت: این سریال بیشتر گواه این است که تلاش برای توضیح همه چیز در جنگ ستارگان کمی از جادویی که در وهله اول آن را بسیار جذاب کرده بود، فاصله معنا داری گرفته است. گاهی اوقات، نمایش کمتر و کوچکتر یک حادثه، حاصل بیشتری دارد، اما در دنیایی که کل سرویس استریم دیزنی پلاس به سریال‌های عظیم و جدید جنگ ستارگان وابسته است، احتمالاً «بیشتر» تنها چیزی است که از اکشن و جلوه‌های بصری به دست می‌آوریم تا شخصیت‌ها و نمایش یک داستان جذاب.