نقد فیلم Marry Me – کمدی رمانتیک شیرین و کلیشه‌ای

برخی از کمدی‌های رمانتیک واقعاً فیلم‌های فوق‌العاده‌ با فیلم‌نامه‌های تکان‌دهنده و شیوا، بازی‌های قوی و فرمی زیبا هستند (من بیشتر در مورد «وقتی هری سالی را دید…» صحبت می‌کنم). اما اکثر آنها نیازی ندارند یا حتی نمی‌خواهند فیلم‌های جدی باشند که بیانیه‌ای در زیرمتن خود داشته باشند. ما معمولاً برای یک فیلمنامه فوق‌العاده، فیلمبرداری خیره‌کننده، یا مفهومی قابل تأمل به سراغ رام‌کام نمی‌رویم. ما برای چیزی سبک‌تر و پاپ کورنی به سراغ آنها می‌رویم زیرا می‌خواهیم سرگرم شویم، از زندگی روزمره خود فرار کنیم و به دنیایی باور داشته باشیم که عشق در آن جادویی است و این دقیقاً همان چیزی است که فیلم جدید کت کویرو «با من ازدواج کن» ارائه می‌دهد. در ادامه با نقد فیلم Marry Me همراه ویجیاتو باشید.

از آنجایی که در ماه فوریه و ایام ولنتاین به مفهوم عشق بیشتر از حد معمول توجه می‌شود، چه چیزی بهتر از رام کامی که با کلیشه‌ها و تِم‌های ژانر خود بازی می‌کند، چند لبخند واقعی و چند صحنه احساسی ارائه می‌دهد، و همه اینها را با یک موسیقی متن شیرین و چند ترانه شنیدنی به مخاطب هدیه می‌دهد. با من ازدواج کن یک اختراع مجدد یا حرف تازه در ژانر نیست، اما نوعی ریمیکس از یک ژانر محبوب قدیمی چون کمدی رمانتیک است که شما را وادار می‌کند به تماشای آن تا پایان «بله» بگویید!

داستان فیلم از این قرار است که کت والدز (جنیفر لوپز)، سوپراستار موسیقی پاپ، در شرف ازدواج با با نامزد شناخته شده‌اش در پیش روی مخاطبان و طرفداران وفادارش است. با این حال، چند ثانیه قبل از مراسم، او در مورد خیانت نامزدش با خبر می‌شود و در روی صحنه دچار بحران می‌شود. در یک لحظه جنون الهام‌شده به کت باعث می‌شود او در یک تصمیم احساسی به غریبه‌ای در میان جمعیت چشم‌ بدوزد؛ کت والدز دل شکسته و خجالت زده، وقتی چشمش به چارلی گیلبرت (اوون ویلسون) کمی مات و مبهوت می‌افتد، که از قضا آنجا ایستاده و تابلویی دست ساز که روی آن نوشته شده بود: «با من ازدواج کن» در دست دارد، با بی قراری می‌گوید: «بله».

پس از آن گیلبرت را روی صحنه می‌برند، تحت یک مراسم عروسی ساختگی قرار می‌دهند و به او می‌گویند که به خاطر وجهه عمومی شخصیت کت باید نما و ظاهر خود را خلاف میلش حفظ کند.

این ایده در نگاه اول یک چیدمان فوق‌العاده ساختگی، غیر قابل باور و کمی مشکل‌ساز است، اما با وجود اوون ویلسون و جنیفر لوپز همه چیز به سادگی جواب می‌دهد. با من ازدواج کن نباید کار کند، اما به نوعی همه چیز درست جلو می‌رود و البته شاید فوق‌العاده قابل پیش‌بینی باشد، اما کارگردان، کت کویرو، سطحی از آگاهی را به جریان می‌آورد که همه چیز را به سرعت پیش می‌برد. او به خوبی می‌داند که فیلم او یک فیلم کمدی رمانتیک است، اما او همچنین می‌داند که یک رام‌کام کلیشه‌ای برای درست بودن فضایش به بازیگرانی کاریزماتیک و ستاره نیاز دارد که ایده فیلم را به سمت جلو هدایت کنند (نگاه کنید به: جنیفر لوپز و اوون ویلسون).

بنابراین زوج ویلسون و لوپز کلید حل این فیلم برای توجه مخاطب هستند. در واقع حضور محض آنهاست که این فیلم را قابل تماشا می‌کند. اوون ویلسون… اوون ویلسون است. او خیلی معمولی است، موهای ژولیده، صدای شیرین خش دار و امیدواری بیش از حد او، شخصیت گیلبرت را به آخرین فردی تبدیل می‌کند که کت والدز می‌توانست با کمال میل آن را انتخاب کند، مخصوص اگر عقل سالمی داشت. اما این ترکیب به خودی خود یک انتخاب عالی برای این فیلم است. بهترین رام‌کام‌ها، بسیار شبیه به خود عشق، خواستار تعلیق ناباوری هستند. آنها اغلب ریشه در یک فرضیه پوچ دارند مثل یافتن عشق از طریق یک برنامه گفتگوی رادیویی، تعویض خانه در کریسمس، نجات طولانی مدت شما از یک قطار سریع، سفر در زمان و ازدواج در یک نگاه؛ این آثار بر این تکیه می‌کنند که ما چقدر ایده عاشق بودن را دوست داریم.

به همین دلیل است که ما اغلب هنگام تماشای یک رام کام، خود را در فضای متفاوتی می‌یابیم، از تمام افکار انتقادی پرهیز می‌کنیم، درگیر همه چیزهای عاشقانه می‌شویم، و با هر اتفاقی که روی صفحه می‌افتد همذات پنداری می‌کنیم، حتی از نوع عذاب آور. آیا یک ستاره هالیوود هرگز عاشق یک کتابفروش لندنی می‌شود؟ هرگز. آیا یک نماینده ورزشی می‌تواند وجدان را پرورش دهد؟ بسیار غیر محتمل. اما مهم نیست، زیرا برای حدود 90 تا 120 دقیقه، ما اجازه داریم با این امید زندگی کنیم که افسانه‌ها می‌توانند با وجود عشق به حقیقت بپیوندند.

حال با این تفاسیر Marry Me به هیچ وجه یک اثر کلاسیک در این ژانر نیست. همچنین این فیلم هرگز یک سنگ محک فرهنگی مانند «وقتی هری سالی را دید…»، نخواهد بود. با این حال، خود فیلم به اندازه کافی سرگرم‌کننده است، به اندازه کافی شیرین، و به اندازه کافی جذاب است که به شما یادآوری کند که چرا از ابتدا به رام‌کام علاقه داشتید. طرح «با من ازدواج کن» احتمالاً یکی از غیرقابل باورترین چیزهایی است که دیده‌اید، اما همین موضوع آن را بسیار سرگرم‌کننده می‌کند.

ایده پیوند دادن جنیفر لوپز و اوون ویلسون به یکدیگر در یک رابطه عاشقانه باید یکی از احمقانه‌ترین ایده‌هایی باشد که هالیوود در مدتی پیش مطرح کرده است… اما، در بیشتر موارد، کار می‌کند. این فرمول کلیشه‌ای یعنی «پیوند دو فرد متضاد از جهان‌های مختلف» در اینجا به حدی خوب انجام شده است که به اندازه کافی متفاوت و تازه به نظر می‌رسد. علت جواب دادن این فرمول دو ستاره فیلم یعنی لوپز و ویلسون هستند. جنیفر لوپز همیشه قادر است چنین کاریزما و لطافتی را در هر نقشی به ارمغان بیاورد، بنابراین با کت والدز تفاوتی ندارد. لوپز می‌تواند به مخاطب اجازه دهد تا با این شخصیت ارتباط برقرار کند، چرا که در عمل کت نمایی از خود واقعی لوپز است.

با من ازدواج کن قرار نیست مخالفان جنیفر لوپز را جلب کند یا باور شما را به ژانر کمدی رمانتیک دوباره تقویت کنید. اما، اگر به دنبال فیلمی هستید که برای نزدیک به دو ساعت شما را از این جهان دور کند، این خود جنس است. با من ازدواج کن بدون عیب و نقص نیست، اما سعی نمی‌کند چیزی بیشتر از یک رام کام مفرح با چند ترانه جدید عالی و یک زوج نامتعارف برای مخاطبان باشد. با این شرایط، بسیار عالی است، زیرا هرگز خسته کننده نیست، فیلم صحنه‌های دلگرم کننده‌ای دارد که به شما یادآوری می‌کند که عاشق بودن چگونه است، و هرگز خود را خیلی جدی نمی‌گیرد.

لحظات کمدی زیادی در فیلم وجود دارد و فیلمنامه نویسان مسیر هوشمندی را انتخاب کرده‌اند که اجازه می‌دهد کمدی بدون تلاش زیاد طبیعی باشد. خارج از عناصر کمدی رمانتیک، آهنگ‌ها، لباس‌ها، و اجراها همگی فوق‌العاده کار می‌کنند. کارگردان کت کویرو انرژی زیادی به این فیلم می‌آورد و با وجود همه اتفاقات فیلم، انگار هیچ کاری عجولانه نیست. با من ازدواج کن فیلم تلخ و شیرینی است که مخاطب را با خود همراه می‌کند. من تحت تاثیر طراحی تولید، لباس و احساس کلی فیلم قرار گرفتم. این یکی از آن کمدی‌های رمانتیک احمقانه‌ای نیست که ما را خسته می‌کند. درعوض، ما تا انتها جذب فیلم می‌شویم و در طول راه گاهی آن را در دلمان تشویق می‌کنیم. این شاید یکی از بهترین فیلم‌هایی باشد که جنیفر لوپز در چندین سال اخیر بازی کرده است.

در پایان باید گفت: اگر به دنبال یک فیلم تازه نفس برای عاشق شدن هستید، دیگر به دنبال آن نباشید زیرا تماشای Mery Me باعث می‌شود با آواز خواندن جنیفر لوپز به فکر فرو رفته و در ایام رهایی از خود در راه خانه به دنبال یک غریبه برای ازدواج بگردید. «با من ازدواج کن» در اکتبر و نوامبر 2019 فیلمبرداری شد و در ابتدا قرار بود در فوریه 2021 اکران شود. با این حال، از عقب رانده شدن، آن‌گونه که فیلم‌های دیگر رنج می‌برند، آسیب ندیده است. در عوض، شاید اکنون زمان مناسب تری برای اکران آن باشد، چرا که لوپز و ویلسون مورد توجه رسانه‌ها قرار دارند.

ویلسون سال 2021 خوبی را بین حضور در نقش موبیوس مورد علاقه طرفداران در سریال تلویزیونی «لوکی» و ایفای نقش کوچک در «The French Dispatch» با رفیق خود وس اندرسون سپری کرد. در همین حال، لوپز به خاطر احیای مجدد رابطه‌اش با بن افلک مورد توجه قرار گرفت؛ در نتیجه با رنسانس، هر دو بازیگر یعنی لوپز و ویلسون در موقعیت خوبی قرار دارند که به سود فیلم است. این اثر ممکن است یکی از بهترین فیلم‌های رام کام ساخته شده نباشد و مطمئناً یکی از برترین فیلم‌های سال 2022 نخواهد بود، اما دقیقاً همان نوع سرگرمی ساده‌ای است که قصد دارد باشد.