بازی Sifu از روز اولی که معرفی شد توانست نظرهای بسیاری را به سمت خودش جلب کند. بازی آدم را یاد دوران خوش پلی استیشن ۱ و ۲ و بازی‌هایی مثل Rise of Honor جتلی و جکی چان می‌نداخت و همین موضوع، دلیلی بود که خیلی از گیمرهای قدیمی طرفدار ژانر بیتم آپ، جذب تریلرهای متفاوتش بشوند و برای انتشارش لحظه شماری کنند. اما حالا که بازی منتشر شده، آیا توانسته انتظارها را برآورده کند. در متن بررسی بازی Sifu به این سوال پاسخ می‌دهم.
- امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک 80
- ژانر اکشنبیتم آپ
- تاریخ انتشار ۱۹ بهمن ۱۴۰۰
- پلتفرم‌ها پلی استیشن 5پلی‌استیشن 4پی‌سی
- ناشر بازی Sloclap
- سازنده Sloclap
- حالت بازی تک نفره
- درجه سنی بازی مناسب برای ۱۷ سال به بالا
این روزها کمتر اثری در دنیای ویدیو گیم پیدا می‌شود که تکلیفش با خودش مشخص باشد. برای بعد از انتشار ویچر ۳ و موفقیت بزرگی که سی‌دی پراجکت با انتشار آن کسب کرد، خیلی از بازی‌سازان نظرشان به سمت المان‌های نقش آفرینی جذب شد و سعی کردند از آن‌ها در بازی‌هایی که اصلا نیازی به چنین المان‌هایی نداشتند استفاده کنند.
از نظر من این مشکل بزرگ است و نه تنها نشان دهنده این است که تکلیف سازنده موقع طراحی مکانیک‌ها با خودش مشخص نبوده، بلکه باعث می‌شود عنصر نوآوری در بازی‌های روز کم کم از بین برود و با بازی‌های تکراری بسیاری در طول سال رو به رو باشیم.
با این حال، Sifu از آن دست بازی‌هایی است که کاملا تکلیفش با خودش مشخص است. سازنده می‌دانسته که دنبال چه چیزی است و آنقدر خوب تک تک ایده‌هایش را در قلب گیم‌پلی بازی پیاده کرده تا نتیجه تبدیل به اثری دلچسب برای مخاطب باشد.
Sifu در ظاهر یک بازی بیتم آپ ساده است؛ اثری در زیر ژٰانری منسوخ شده که سال‌هاست بازی‌سازان به دلیل ترس از عدم استقبال مخاطب سراغش نمی‌روند.
با این حال، استودیو Sloclap که در کارنامه‌اش بازی متوسط Absolver دیده می‌شد، با تزریق یک ایده جذاب به مکانیک‌های گیم‌پلی Sifu، کاری کرد که بازی از همان ابتدا برای مخاطب جذاب به نظر برسد.
به طور کلی، شما هر بار که در جریان نبردهای تن به تن Sifu بمیرید، پیرتر می‌شوید. پیرتر شدن شما در بازی اما به منزله این است که از نوار سلامتی‌تان کاسته ولی به قدرت ضربات شما افزوده می‌شود.
با این حال، مکانیک پیر شدن کاراکتر بازی، چیزی نیست که بخواهید آن را شوخی بگیرید. Sifu یک سیستم مرگ شمار دارد که در هر لحظه مشغول شمارش مرگ‌های پیاپی شماست. از آنجایی که بازی، به نسبت آثار دیگری که این روزها مشغول تجربه‌شان هستیم، از درجه سختی بالاتری برخوردار است، بعید نیست که شما در طول یک نبرد چندین بار بمیرید.
بنابراین، بازی به جای اینکه شما را با هر بار مردن یک سال پیر کند، به تعداد مرگ‌های پشت سر همی که داشته‌اید به سن‌تان می‌افزاید. برای مثال، اگر در یک مبارزه ۳ بار پشت سر هم بمیرید، بازی شما را ۳ سال پیرتر می‌کند و این چرخه تا جایی که با الیت ماب‌های مراحل مبارزه نکنید و آن‌ها را شکست ندهید، ادامه پیدا می‌کند. با شکست دادن هر الیت ماب، یک واحد از عدد مرگ‌های شما کاسته می‌شود و می‌توانید از بالا رفتن سریع سن‌تان تا حدودی جلوگیری کنید. اما اگر جلوی این موضوع را نگیرید، در نهایت باید با رسیدن به دهه هفتم زندگی کاراکترتان، کاملا جان خود را از دست می‌دهید و مجبورید مرحله را از اول شروع کنید.
نکته بد ماجرا این جاست که شما بعد از مرگ کامل، تمام امتیازها و توانایی‌هایی که در درخت مهارت‌های بازی آزاد کرده‌اید را از دست می‌دهید و مجبورید از نو آن‌ها را دریافت کنید. بنابراین، بازی یک مجازات سنگین برایتان در نظر گرفته تا کمی برای حرفه‌ای شدن در جریان مبارزات بیشتر قلقلکتان دهد. موقعی که پای تجربه Sifu می‌نشینید ناخواسته مکانیک‌های بازی ترغیبتان می‌کنند که سن‌تان را پایین نگه دارید. طوری که حتی از یک جایی به بعد بازی برایتان حکم یک بازی روگ‌لایک را پیدا می‌کند و در وضعیتی قرارتان می‌دهد که بیشتر تلاش کنید و بازی را بدون مرگ و با پایین‌ترین سن به اتمام برسانید.
جالب اینکه خود بازی هم با روش‌های خودش از این تصمیمتان حمایت می‌کند. برای مثال، با تمام کردن هر مرحله، کلیدهایی به دست می‌آورید که در یک سری از شورتکات‌های همان مرحله یا مراحل قبل را به رویتان باز می‌کنند. بنابراین، بازی به شما این اجازه را می‌دهد که به مراحل قبل برگردید و با استفاده از این شورتکات‌ها مدت زمان به سرانجام رساندن آن‌ها را کوتاه‌تر کنید. ناگفته نماند که استفاده از شورتکات‌ها به معنی درگیری‌های کمتر با دشمنان سرسخت بازی نیز هست و خود همین موضوع می‌تواند به شما کمک کند که از پیر شدن کاراکترتان جلوگیری کنید.
جالب‌تر اینکه وقتی همه شورتکات‌ها را باز کنید و کمی هم در مبارزات بازی حرفه‌ای شوید، آن وقت است که می‌توانید حتی بازی را بدون حتی یک مرگ و در زیر ۴۰ دقیقه به پایان برسانید؛ دقیقا مثل بازی‌های روگ‌لایک. خود بازی هم با آیتم‌های بسیاری که در جریان مراحل مخفی کرده و دو پایان بندی مختلفی که برای نمایش دارد، بیشتر وسوسه‌تان می‌کند که Sifu را برای چندین بار پشت سر هم تجربه کنید. ارزش تکرار بیش از حد بازی، یکی از مهم‌ترین فاکتورهایی است که Sifu را از یک بازی معمولی به یک اثر جذاب و ارزشمند تبدیل کرده.
این قضیه این است که شما می‌توانید حتی در بدترین شرایط ۵ ساعته Sifu را به صورت کامل به پایان برسانید. اما بازی با کاشتن ایده «سعی کن با سن کمتر بازی را تمام کنی» در ذهنتان کاری می‌کند که مثل من ۱۵ ساعت پای بازی بنشینید و باز هم از رکوردی که از خود به جای گذاشته‌اید راضی نباشید. این دقیقا اعجاز بازی Sifu است؛ بازی کاری می‌کند که کنترل زمان از دستتان در برود و بعد از سال‌ها یادمان بیندازد که تجربه بازی‌های بیتم آپ چقدر جذاب بودند و چه حیف که این روزها جایشان خالی است.
حال به این تجربه جذاب، گرافیک هنری چشم نواز، موسیقی‌هایی درگیر کننده و داستان ساده‌ای همه المان‌های بازی را به شکلی قابل به هم گره می‌زند را هم در نظر بگیرید تا بفهمید Sifu چه تجربه کاملی است. تنها ایراد جدی بازی از نظر من، مربوط به دوربین آن می‌شود. دوربین بازی در برخی صحنه‌ها بیش از حد به کاراکتر تحت کنترل ما نزدیک است و زمانی که به دیوارها یا ستون‌ها نزدیک می‌شوید، دیگر نمی‌توانید مشت و لگدهایی که به سمتتان پرت می‌شود را با دقت درستی تشخیص دهید. به جز این من از هر لحظه تجربه بازی Sifu نهایت لذت را بردم و امیدوارم که شما هم پس از بازی کردن آن چنین حسی داشته باشید.
Sifu با کد نسخه پی‌سی که سازنده بازی در اختیار ویجیاتو قرار داده بررسی شده است.
خلاصه بگم که …
Sifu یک بازی بیتم آپ کامل برای عصر مدرنی است که در آن این زیر ژانر جذاب مرده. بازی Sifu با گرافیک چشم نواز، موسیقی‌های درگیر کننده، داستانی قابل قبول و از همه مهم‌تر مراحلی که صدها بار ارزش تکرار دارند، شما را مجذوب خود می‌کند و ساعت‌ها پای تجربه‌اش نگه‌تان می‌دارد. پیر شدن کاراکتر با هر بار مردن، ایده خالصی است که تیم Sloclap توانسته با استفاده درست از آن از Sifu یک بازی کامل و ارزشمند برای تجربه بیرون بکشد. بنابراین، برای افرادی که به بازی‌های اکشن رزمی علاقه دارند و از کمی چاشنی چالش هم استقبال می‌کنند، Sifu یک تجربه ایده‌آل خواهد بود.
میخرمش
Sifu یکی از بهترین بازی‌های اکشن چند سال اخیر است و قطعا برای افرادی که دنبال یک بازی پر از هیجان و چالش می‌گردند می‌تواند یک تجربه فوق‌العاده باشد. Sifu با گرافیکی خوش رنگ و لعاب، موسیقی‌هایی جذاب و مراحلی که بارها و بارها ارزش تکرار دارند، قطعا یکی از بهترین بازی‌های امسال است و به هیچ عنوان نباید از دستش بدهید.
نمیخرمش
Sifu بازی سخت و پر از چالشی است و تجربه‌اش به افرادی که حوصله چنین آثاری را ندارند خیلی توصیه نمی‌شود. با این حال، پیشنهاد میکنم که حداقل برای یک بار هم که شده پای Sifu بنشینید؛ شاید نظرتان در مورد چنین بازی‌هایی کلا تغییر کرد.
- امتیاز ویجیاتو90
- امتیاز کاربران
- امتیاز متاکریتیک80
چرا من انقدر دیر دیدم اینوواین باس فایت های لا مصب مگه میمیرن
هممممممم بله؟
ماینکر… امم چیزه سیفو اما هروقت بمیریم پیر تر میشیم ?
بازیش واقعا عالیه هر کی کنکفو بخواد The matrix path of neo – sleeping dogs رو هم بازی کنه
Mad Max هم بد نیست ولی Mad Max کنکفو نیست
عالی بود
موندم بین این و سکیرو کدوم رو بگیرم(از درجه سختی ها اگاه هستم)
(همین که اومدم میدونستم نیما بررسیش کرده?)
بازی خوبیه،سیستم مبارزاتش و باخت هاش خلاقانه است،سبک گرافیکش هم به شرق میخوره
اگر در موقعیت تجربه اش قرار دارید حتما تجربه اش کنید
ولی متاش خیلی کم شده از نظرم
من خوشم نیومد به نظرم گرافیکش برایه کنسول خوب نیست کلا از دنیا و گرافیکش خوشم نمیاد گرافیک برایه من حرف اولو میزنه با استودیو و کمپانی که می‌سازه مثلا بازی اساسینز کرید والهالا چون تنها اساسین که واسه سیستمم اومده و گرافیکش عالیه آدم حال میکنه هم فضاشو دوس دارم هم خوده بازی کمپانی هم یوبیسافت سلطان اگه سیستمشو دارین برید سراغش شک نکنید عالیه
بازی خوبی بود مخصوصا تو این دوران ولی بازی نمیدونم چرا با اینکه سیستم لازم برای اجرای بازی را دارم بازی لگ میزنه و اف پی اس بازی میره زیر سطح قابل بازی از تنظیمات هم پایین تر کشیدم ولی بدتر هم شد بازی
یکی از جذاب ترین بازی هایی که تا به امروز دیدم به همه پیشنهادش میکنم
بازی خیلی خوبی هست چه از نظر منتقدان چه از نظر مردم . حیف که به سلیقه ی من نمیخوره . از نقد هم ممنون ، نقد خیلی منصفانه ای بود
چطوری میشه باس فایت هارو توی بازی شکست داد ولی نکشت ؟ البته این سوال رو فقط در مورد باس کروکی دارم .بازی واقعا از لحاظ طراحی مراحل و اتمسفر سازی فوق العادست مبارزات بازی واقع گرایانه اند و بعضی از قسمت های گیم پلی حس میکنم از یکی و الهام گرفته شده( البته چیزیه که من فکر میکنم چون اولین بازی سیستم resistance داشت و بازی کردم سکیرو بود . ) به هر حال اگه دنبال یه بازی هستید که پیرتون کنه و اگه علاقه مند به بازی هایی هستید که شما رو چالش بکشن بهتون پیشنهاد میکنم .
پ.ن : غیر از جان ویک و دردویل و شگی ماد cj برای بازی اومده .
بازی خوبیه ولی اگه مث من سیستمشو ندارین اسلیپینگ داگز و مخصوصا گاد هند هم جایگزین های محشری هستن
گیم جالبیه
بازی خیلی زیبایی به نظر میاد و من هم از چالش خوشم میاد، پس…
(در انتظار کرک?)
دوربینش خیلی خیلی بعضی جاها رو مخ میشه
من که واکتروش رو دیدم اعصابم خورد شد چه برسه به اونایی که پلی میدن
نقد خوبی بود.
به نظرم به درد من نمیخوره چون از باخت متنفرم و خیلی حوصله ی اینکه یه مرحله رو چند بار برمو هم ندارم.همون بازی آی جی آی ۱ و ۲ رو میرم!!!!!
من خودم خیلی از این بازی خوشم میاد
ایشالله تابستون که تونستم پلی ۵ بگیرم حتما تجربه اش میکنم
البته الان هم میتونم رو پلی ۴ بازیش کنم حسی که رو پلی ۵ داره بی نظیره
در کل نقد خوبی بود ?
خیلی نقد خوب و کاملی بود
منم اتفاقاً می خواستم این بازی رو بگیرم و تجربه ش کنم به نظر میاد که خیلی سرگرم کننده باشه و البته خیلی چالشی،مثلا بخوای با سن کم بازی رو تموم کنی و کمتر بمیری به نظرم خیلی سخت میشه
بررسی کامل و دقیق بود آقای فرشین
فقط یه سوال :
بررسی هورایزن فوربیدن وست رو کی انجام میده ؟
انصافا بازیی که توش خلاقیت باشه امتحانش میرزه.
چرا گرافیکش یه جوریه