نقد انیمیشن Fireheart – قهرمانی در دل آتش

انیمیشن «Vaillante» که در جهان با عنوان «Fireheart» معرفی شده، یک پویانمایی فرانسوی خلاق با جنبه سورئال است که برای تماشاگران بین‌المللی طراحی شده؛ در ادامه با معرفی و نقد انیمیشن Fireheart همراه ویجیاتو باشید.

داستان این اثر سینمایی بدین شرح است که جورجیا نولان (الیویا کوک) از کودکی تنها یک جاه طلبی داشته و آن تبدیل شدن به یک آتش نشان حرفه‌ای مانند پدرش شان نولان (کنت برانا) بوده است! اما در دهه 20 و البته سال 1932 میلادی در نیویورک که داستان در آن جریان دارد، زنان مجاز به انجام این حرفه نیستند. با این اوصاف وقتی آتش نشانان شهر یکی پس از دیگری در آتش سوزی‌های مرموز در تئاترهای برادوی ناپدید می‌شوند، جورجیا یک فرصت طلایی را جلوی خودش می‌بیند: او خود را به شکل یک مرد در می‌آورد و به تیم آتش نشانان تازه کار به رهبری پدرش که مسئول متوقف کردن آتش افروز ناشناس هستند، می‌پیوندد! این آغاز یک ماجراجویی است که برای مخاطب نوجوان خنده‌دار و نفس‌گیر است.

به طور کلی وقتی برای دیدن یک فیلم انیمیشن آماده می‌شویم، آن اثر همیشه محصول جدیدی از استودیوی والت دیزنی (استودیوی انیمیشن والت دیزنی، پیکسار)، ایلومینیشن یا حتی انیمیشن‌های سونی پیکچرز و در چند مورد نادر فیلم‌های انیمیشن ژاپنی است. با این حال، باید اذعان داشت که فرانسه می‌تواند با ارائه فیلم‌های انیمیشنی با کیفیت غیرقابل انکار در مقابل سلطه استودیوهای آمریکایی و ژاپنی، مانند فیلم «The Summit of the Gods» اثر پاتریک ایمبرت و «Fireheart» ساخته لوران زیتون و تئودور تای که به تازگی منتشر شده است، ایستادگی کند.

اولین فیلم پویانمایی «لورن زیتون» به کارگردانی مشترک خودش و تئودور تای با بازخوردهای عالی در طول پیش نمایش‌های متعددش در فرانسه، یک چیز را خوب نشان می‌دهد که او نه تنها یک تهیه‌کننده و فیلمنامه نویس عالی است، بلکه یک کارگردان واقعی است که می‌تواند توجه ما را در طول یک داستان تا به پایان حفظ کند. این انیمیشن همیشه در کاری که انجام می‌دهد کامل نیست و در مسیرهای روایی خود دچار ضعف و کلیشه‌ پردازی است. با این وجود، من به فیلمی که بیش از هر چیز وظیفه آتش‌نشان بودن را از طریق یک داستان دارای هویت و استاندارد به مخاطب کودک و نوجوانش یادآوری می‌کند، احترام می‌گذارم.

اگرچه با بسیاری از نکاتی که ممکن است پیرامون ضعف فیلم قابل بحث باشد موافقم، اما شخص من متوجه می‌شوم که در نقد فیلم، بی‌انصافی زیادی وجود دارد. چرا این موضوع را مطرح می‌کنم؟ چون این اثر فرانسوی با تمام ضعف‌هایش نسبت به اکثر فیلم‌های انیمیشنی که اخیرا دیده‌ام، چیزهای بیشتری برای تفکر مخاطبش در پایان کار دارد. البته این اثر چند شباهت خاص به داستان‌های کلاسیک چون مولان (جنسیت و هویت در فضای مردانه) و همچنین Incredibles 2 دارد که بدترین آنها کپی پیست شخصیت آنتاگونیست از دل انیمیشن شگفت‌انگیزان است.

من این تصور را داشتم که سازندگان این پویانمایی احتمالا کاربن کپی را برداشته و از صفر تا صد شخصیت شرور خود را از دل آن اثر بیرون کشیده‌اند. بنابراین موضوع آنتاگونیست فیلم بد و به شدت کلیشه‌ای و تکراری است. اما وقتی از همه اینها گذشتید، فیلم می‌داند چگونه شبکیه چشم مخاطب را در درازمدت با نمایش یک فضای دیدنی و نورانی شگفت‌زده کند که تماشاگر تا پایان با فیلم همراه شود. باید بدانید انیمیشن Fireheart یک سرگرمی خانوادگی واقعی است که می‌تواند برای مخاطبان جوان و همچنین دوستداران فیلم در تمام سنین جذاب باشد.

یک نکته مهم پیرامون این اثر آن است با وجود مشکل در برخی قسمت‌های شخصیتی داستان، اما دقت بسیار زیادی که در نگارش این فیلم به کار گرفته شده است باعث می‌شود که بدون هیچ سستی توجه ما را به خود جلب کند و به خصوص به ما نشان دهد که این محصول فرانسوی-کانادایی به خوبی توانایی بازی در همان زمین تولیدات بزرگ آمریکایی را دارد. در همین راستا، بازسازی قصه فیلم در شهر نیویورک یک ارزش افزوده غیرقابل انکاری را به ارمغان می‌آورد که نه تنها با ساختمان‌های با ابهت متعددش، بلکه با خیابان‌های شلوغ خود امکان برگزاری مسابقات سرعت واقعی را فراهم می‌آورد که در آن ماشین آتش‌نشانی باید با سرعت کامل رانندگی کند و میانبرها را بیابد.

تنها نقص کوچکی که در این میان باید به آن اشاره کرد استفاده از آهنگ‌های جاز وام گرفته شده از دهه 80 میلادی است، در حالی که قرار است اکشن فیلم در دهه 30 اتفاق بیفتد. مطمئناً موسیقی که برای یک صحنه بسیار موفق و اکشن فیلم استفاده می‌شود، بسیاری را به یاد یکی از صحنه‌های فیلم «Spider-Man 3» از سم ریمی می‌اندازد. همچنین در چنین فیلم انیمیشنی که بیشتر به سمت اکشن و کمدی گرایش دارد، ارائه کاریکاتوری از دنیای تجارت نمایشی و سیاست بدیع است (اشاره فیلم به روابط شهردار و یک خواننده). به طور کلی در تمسخر صنعت سرگرمی نیویورک، Fireheart فیلمنامه‌ای کاملا مسلط را نشان می‌دهد که هیچ چیز را به شانس نمی‌گذارد.

صداپیشگی نیز یکی از دارایی‌های این فیلم انیمیشن است و ما از یافتن بازیگر عالی چون کنت برانا در نقش شان نولان قدردانی می‌کنیم. صدای این شخص اقتدار واقعی را برای شخصیت و استعدادهای رهبری و شخصیت متفکر او در اعمالی که باید انجام دهد به ارمغان می‌آورد. اولیویا کوک نیز انتخاب جسورانه‌ای برای صدا دادن به یک کودک است و نتیجه نهایی کاملاً مؤثر است. این بازیگر صدای خود را به درستی به شخصیت می‌دهد و به او قدرت و شکنندگی خاصی می‌بخشد.

لوران زیتون، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلمنامه نویس فرانسوی، موفق شده است یک فیلم ماجرایی کاملا استاندارد را زنده کند که بسیاری را به یاد فیلم «Backdraft» ران هاوارد می‌اندازد و نه تنها به آتش‌نشان‌ها ادای احترام می‌کند، بلکه به درستی از اهمیت زنان در میان جامعه ما دفاع می‌کند. بنابراین در خاتمه، من همچنان تماشای Fireheart را توصیه می‌کنم، چرا که یک فیلم انیمیشن درباره آتش نشانان می‌تواند برای پیر و جوان جذاب باشد. من دوست داشتم در آنچه داستان انیمشن می‌گوید دیوانگی بیشتری وجود داشته باشد، اما حداقل ساختار فنی اثر تضمین شده است و برای خانواده عالی است.

---

پاورقی: پیام توانمندسازی زنان در دل انیمیشن Fireheart واضح است: دختران، هرگز از رویاهای خود دست نکشید، شما میتوانید هر کاری انجام دهید! اما باید توجه داشت که ادعای مطرح شده در پایان فیلم مبنی بر اینکه زنان برای اولین بار در سال 1982 اجازه یافتند تا آتش‌نشان نیویورک شوند، کاملاً دقیق نیست. چرا که زنان برای مدت طولانی تری آتش‌نشان بوده‌اند. (اولین زن آتش نشان شناخته شده در ایالات متحده، مولی ویلیامز بود. او که برده‌ای در نیویورک بود، در حدود سال 1815 میلادی به عضویت شرکت آتش‌نشانی در منهتن درآمد.)