چرا دیزنی ساخت انیمیشن‌های دو بعدی را متوقف کرد؟

والت دیزنی جزو آن دسته استودیوهای انیمیشن‌سازی است که تقریبا همه نام آن را شنیده و عاشقان انیمیشن‌ نیز با آثار بی‌نظیرش دوران کودکی و نوجوانی و حتی بزرگسالی خود را طی کرده‌اند. این کمپانی در سال ۱۹۳۷ فعالیت خود را در زمینه ساخت آثار انیمیشنی با عنوان خاطره‌انگیز سفیدبرفی و هفت کوتوله آغاز کرد.

با وجود اینکه دیزنی در آن زمان نسبت به سایر استودیوها پیشگام‌ بود، روشی که برای ساخت انیمیشن‌های خود به‌کار گرفته بود، تقریبا قدیمی و دمده شده بود. اگرچه این کمپانی بیشتر برای خلق انیمیشن‌های کلاسیک دو بعدی آن مانند دیو و دلبر و شیرشاه شناخته می‌شود، دیزنی از زمان اکران انیمیشن The Princess & The Frog (شاهدخت و قورباغه) دیگر دست به ساخت انیمیشن‌های دو بعدی نزد. این تصمیم برای برخی از طرفداران دیزنی پایان یک دوره به نظر می‌رسید ــ در واقع شاید بعضی طرفداران همچنان بخواهند فیلم بعدی دیزنی دو بعدی باشد، اما از دید برخی دیگر این یک تغییر و تحول بزرگ و البته مثبت به حساب می‌آمد و از آن خشنود به نظر می‌رسیدند.

دیزنی با عناوینی نظیر گیسوکمند، موانا و Frozen در مسیر ساخت انیمیشن‌های سه‌بعدی قدم برداشت و با تکنیک‌های جدید خود جوایز متعددی به دست آورد. بنابراین اکنون می‌رسیم به سوال اصلی مقاله که چرا دیزنی ساخت انیمیشن‌های دو بعدی را متوقف کرد؟ ممکن است بسیاری فکر کنند که موضوع سر مسائل مالی و پول بوده، اما این تمام ماجرا نیست و دلایل زیادی در پس ماجرا و این تغییر مسیر دیزنی وجود دارد.

یکی از دلایل منطقی این است که دیزنی همگام با زمان حرکت کرده و خود را طی سال‌ها به روز نگه داشته و سعی کرده همیشه تکنولوژی‌های خاص و منحصر به‌فرد خود را داشته باشد. در ادامه به دیگر دلایل این موضوع اشاره خواهیم کرد؛ پس همچنان به مطالعه ادامه دهید.

انیمیشن‌های ساخته شده توسط CGI ارزان‌تر و سریع‌تر از آثار طراحی شده با دست هستند

شاید این‌طور به نظر برسد که تولید انیمیشن‌های سه‌بعدی هزینه بیشتری دارد، اما با توجه به فناوری مورد نیاز برای آن، درواقع عکس این موضوع صادق است. انیمیشن‌های سه بعدی مستلزم فناوری گسترده‌تری بوده، اما این فناوری ارزان‌تر از پرداخت هزینه به انیماتورها برای ترسیم هر فریم با دست است. تصمیم دیزنی برای حرکت به سوی انیمیشن‌های سه بعدی، هزینه‌های نیروی کار را با انجام کار و زحمت کمتر برای انیماتورها کاهش داد.

اکنون تمام آثار انیمیشنی به صورت دیجیتالی و با استفاده از فناوری CGI انجام می‌شود و به طور موثری روند انیمیشن‌سازی را ساده می‌کند. این روش نه‌تنها نیاز به انیماتورهای بیشتر را از بین می‌برد، بلکه سرعت تولید انیمیشن‌ها را نیز افزایش داده و زمان مورد نیاز برای ساختن واقعی فیلم را کاهش می‌دهد. همه این موارد به نفع دیزنی است زیرا، با صرف مدت زمان کمتر در تولید، فرصت بیشتری برای تولید محتوای جدید دارد، که یک شانس بزرگتر برای مخاطبان است زیرا آن‌ها می‌توانند انتظار تولید محتوای با کیفیت‌تری را با سرعت بیشتر داشته باشند.

انیمیشن‌های دو بعدی بهانه‌ای برای داستان‌سرایی ضعیف شدند

درحالی که داستان‌ انیمیشن‌های دو بعدی اغلب درجه یک و ناب بودند، در طول سال‌ها کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر شدند. به گزارش Digital Spy، جان لستر که پرچمدار انیمیشن‌های سه بعدی در دیزنی بود، بیان کرد که میزان کار مورد نیاز برای انیمیشن دو بعدی دستی به نوعی بیشتر از محتوای آن است.

با توجه به اینکه انیماتورها تمام تلاش خود را در ساخت انیمیشن دوبعدی طراحی شده با دست به کار می‌گرفتند، اغلب منجر به نادیده گرفته‌شدن داستان واقعی فیلم می‌شد. این یکی از دلایل اصلی دور شدن دیزنی از انیمیشن دوبعدی بود، زیرا تمرکز بیش از حد بر فرم انیمیشن، مانع از این می‌شد تا روایتی فوق‌العاده و به یاد ماندنی برای طرفداران شکل بگیرد.

استفاده از CGI انیمیشن‌سازی را آسان‌تر می‌کند و به فیلمسازان اجازه می‌دهد تا به جای صرف تمام انرژی خود در فرآیند ساخت آن، روی تمام جنبه‌های فیلم تمرکز کنند. این هم یکی دیگر از علت‌هایی است که دیزنی به ساخت انیمیشن‌های سه‌بعدی روی آورد.

انیمیشن‌های سه‌بعدی سودآورتر هستند

اولین انیمیشن سه‌بعدی دیزنی، یعنی «داستان اسباب بازی» پس از اکران بسیار سودآور بود، به ویژه در مقایسه با پوکاهونتاس و گوفی که همگی در همان سال اکران شدند. دیزنی بعد از این مرحله، در کنار پیکسار، انیمیشن‌های سه‌بعدی را آزمایش کرد و به این نتیجه رسید که آثار سه‌بعدی سود بیشتری نسبت به انیمیشن‌های دو بعدی دستی قدیمی دارند. ساخت انیمیشن‌های سه‌بعدی هزینه کمتری دارد و فروش بیشتری در گیشه دارد.

حال سوال اینجاست که چرا انیمیشن‌های سه‌بعدی بیشتر از همتایان دو بعدی خود جلب توجه می‌کنند؟ برخی می‌توانند این موضوع را با ظاهر ظریف‌تری که انیمیشن‌های سه‌بعدی به صفحه نمایش می‌آورند، توجیه کنند و دیگران بر این باورند که جنبه سه‌بعدی تجربه عمیق‌تر و واقعی‌تری را در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد.

بعضی از طرفداران امیدوارند دیزنی ممکن است به ریشه‌های قبلی خود و ساخت دوباره انیمیشن‌های دو‌بعدی بازگردد، اما در حال حاضر این امر بسیار بعید است زیرا انیمیشن‌های سه‌بعدی همچنان بر بازار تسلط دارند.

نظر شما در این باره چیست؟ آیا دیزنی باید به ساخت انیمیشن‌های دو‌ بعدی بازگردد؟

---